อดีตกาล..
วรารี รี่ไหลไปเอื่อยเอื่อย
จากฟ้าสู่ดินเลื้อย เรื่อยสู่น้ำ
แยกสาขา ปิง-วัง ยม-น่านนำ
รวมเป็นลำเจ้าพระยา.. มาสู่ชน
จากโคลนตมตามติด ชิดสายน้ำ
ค่อยไหลล้ำลุ่มลึก ไปทุกหน
น้ำเริ่มใส ไหลชุ่มฉ่ำกมล
ล้วนผู้คน ดื่มด่ำฉ่ำชื่นบาน
เป็นเช่นนี้มาแต่ไทย ยังไม่เกิด
กว่ารวมกันชูเชิด ชนอาจหาญ
สร้างขนบธรรมเนียม เลิศตระการ..
พระผู้ผ่านแผ่นดิน ถิ่นผองไทย
ไทยอยู่เย็นยืนยั่ง ดังขุนเขา
พระยาเจ้า วารียังรี่ไหล
นำความสุขสงบนิ่ง ในดวงใจ
ด้วยเหตุใด.. ไทยยั่งยืนตลอดกาล..?
ย้อนหลังไปในสมัย อโศกะ
พระโสณะ-อุตตระ มาสืบสาน
แผ่พุทธธรรม นำสันติสุขสุดเปรียบปาน
ตราบปู่ตา-ย่าหลาน ถึงตัวเรา
โอ้วารี ยังรี่ไหลไปเรื่อยเรื่อย
ยังเลาะเลื้อย เรียบฝั่งทะเลเก่า
หวังขจัดโคลนตม ทั้งหนักเบา
สลัดความโง่เขลา.. ขุ่นข้องใจ
วรารี รี่ไหลไปเอื่อยเอื่อย
จากฟ้าสู่ดินเลื้อย เรื่อยสู่น้ำ
แยกสาขา ปิง-วัง ยม-น่านนำ
รวมเป็นลำเจ้าพระยา.. มาสู่ชน
จากโคลนตมตามติด ชิดสายน้ำ
ค่อยไหลล้ำลุ่มลึก ไปทุกหน
น้ำเริ่มใส ไหลชุ่มฉ่ำกมล
ล้วนผู้คน ดื่มด่ำฉ่ำชื่นบาน
เป็นเช่นนี้มาแต่ไทย ยังไม่เกิด
กว่ารวมกันชูเชิด ชนอาจหาญ
สร้างขนบธรรมเนียม เลิศตระการ..
พระผู้ผ่านแผ่นดิน ถิ่นผองไทย
ไทยอยู่เย็นยืนยั่ง ดังขุนเขา
พระยาเจ้า วารียังรี่ไหล
นำความสุขสงบนิ่ง ในดวงใจ
ด้วยเหตุใด.. ไทยยั่งยืนตลอดกาล..?
ย้อนหลังไปในสมัย อโศกะ
พระโสณะ-อุตตระ มาสืบสาน
แผ่พุทธธรรม นำสันติสุขสุดเปรียบปาน
ตราบปู่ตา-ย่าหลาน ถึงตัวเรา
โอ้วารี ยังรี่ไหลไปเรื่อยเรื่อย
ยังเลาะเลื้อย เรียบฝั่งทะเลเก่า
หวังขจัดโคลนตม ทั้งหนักเบา
สลัดความโง่เขลา.. ขุ่นข้องใจ
348557_7659038_0_resize.jpg 124.57K
160 ดาวน์โหลด
เริ่มต้น..
วรารีสี่สาขา นำพาเธอ
ให้พบเจอพุทธธรรม นำยุคใหม่
มาสรรค์สร้างสันติสุข ยิ่งขึ้นไป
สุขภายในนิ่งแน่น ถึงแก่นธรรม
ดวงตาเธอสดใส สมวัยสาว
เป็นประกายวับวาว ว่าสุขล้ำ
แม้เหนื่อยกายเกินใคร ไม่เอ่ยคำ
นั่นคือน้ำนิ่งใส.. น้ำใจตน
วรารี.. วันนี้ยังเวียนว่าย
จากแหล่งน้ำทุกสาย กลายเป็นฝน
วรารี.. วันหน้ากล้าฝึกตน
หวังตัด “วัฏฏะวน” หยุดว่ายเวียน
ใจดวงน้อย นิ่งแน่วนำความสุข
ขจัดทุกข์ปวงไทย.. ตัดบังเหียน
ที่บังคับ.. ดั่ง “กำ” ของกงเกวียน
หักให้เตียน.. ตัณหาอุปาทาน
ปัจจุบัน..
ไม่เพียงเธอ ที่หวังพังวัฏฏะ
หมู่คณะมาเป็นทีม.. ล้วนทหาร
แห่งพระราชฯ ธรรมราชา.. สาธุการ
มาสืบสาน สร้าง “เพื่อนแก้ว” กองทัพธรรม
เราคือ.. ทหารกล้าพระราชาแก้ว
ฝ่าฟันแล้วอุปสรรค.. แสนล้านซ้ำ
แม้บังเกิดอีกกี่ชาติ ชวนสร้างกรรม
ที่ตอกย้ำ ทำลายเหล่าผองมาร
อนาคต..
ครั้นหมดรอบ เราจะกลับสู่ดุสิตฯ
เติมบุญฤทธิ์ เลิศวิชชามหาศาล
ในวงบุญวิเศษสุด ตราบสิ้นกาล
รื้อวัฏสงสาร.. ไม่นานไกล
มาเถิดเพื่อน.. ผองชนคนนิรทุกข์
เราจะสุขร่วมกัน.. ฝันยิ่งใหญ่
เชิดวิชชาปราบมาร ให้เกรียงไกร
ล้างวัฏฏะได้ ตราบถึงสิ้น..สุดแห่งธรรม
ปุณฺณสุโข ภิกขุ
