|
หมวด การปรับร่างกาย การหลับตา การปรับใจ การวางใจ การนึกนิมิต การใช้คำภาวนา ความใจเย็น การดู การเห็น ความหยุดนิ่ง ฟุ้ง เครียด-ตึง ง่วง-หลับ อยาก-ลุ้น มืด ติดลมหายใจ นิมิตนอกตัว นิมิตเลื่อนลอย ขี้เกียจ-ท้อแท้ กลัว-กังวล สงสัย ความไม่ต่อเนื่อง คำถามปกิณกะ |
เราสามารถจัดระดับหรือขั้นตอนของความสบายได้อย่างไรบ้างหมวด การปรับใจความสบาย มี 2 ระดับ คือ ๑. สบายเบื้องต้น หมายถึง ไม่ลำบาก ไม่เกร็ง ไม่ตึง นิ่ง เฉยๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์เหมือนเดินฝ่าเปลวแดด มานั่งใต้ร่มไม้ ยังไม่ถึงกับสบายเลยทีเดียว เอาแค่นั้นก่อน แล้วรักษาอารมณ์นิ่งๆ ให้ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ ตรงจุดนิ่งๆ เฉยๆ ไม่สุขไม่ทุกข์นี้เป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ ต้องทนให้ได้แล้วจะดีมาก ให้เฉย ๆ ในจุดที่เราพอใจ จากนั้นอาการโล่ง โปร่ง เบา ก็จะเกิดขึ้น แล้วเข้าสู่ “สบายแท้จริง” ๒. สบายแท้จริง มีความชุ่มฉ่ำ ตอนนี้อย่าให้ความทะยานอยากมาครอบงำ อย่าให้เกิดความอยาก “อยากให้ชัดกว่านี้ อยากให้ดีกว่านี้” เกิดขึ้นในใจ ต้องเอาชนะความอยากเหล่านี้ให้ได้ ถ้าเอาชนะไม่ได้ ใจจะถอน แล้วต้องนับหนึ่งกันใหม่ ทำใจให้เป็นปกติ เหมือนตอนเริ่มต้น วิธีการที่ถูกต้อง จะนำไปสู่ประสบการณ์ที่ดี ต่อไป แสงสว่างจะเกิดขึ้น เหมือนฟ้าสว่าง อรุณรุ่ง ยามสาย จนถึงเที่ยงวัน ตอนนี้ให้รักษาใจให้ปกติโดยไม่คำนึงถึง ความสว่าง ที่เกิดขึ้น ให้ใจเย็นๆ พอละเอียดขึ้นๆ ก็จะมีภาพ ลัวๆ ลางๆ ให้ใจเย็นๆ ตามใจท่านไปก่อน ท่านมีให้ดู แค่ไหนก็ดูไปก่อน อย่าทำตาหยี หรี่ตาดู คำถามในหมวดเดียวกัน - เราสามารถจัดระดับหรือขั้นตอนของความสบายได้อย่างไรบ้าง ? - ความสบายเกิดขึ้นได้อย่างไร ? - สบายกับฟุ้งซ่านต่างกันอย่างไร ? - ทำอย่างไรจึงจะรู้สึกผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจ ? - ทำอย่างไรจึงจะเป็นผู้ที่มีอารมณ์ดีและอารมณ์สบายได้ตลอดเวลา ? - เวลาไม่ได้นั่งสมาธิ เวลาคุยหรือขับรถหรือทำอย่างอื่น เราจะมีความรู้สึกสุขลึก ๆ สุขมาก ไม่ทราบ ว่ามันมาจากไหน รู้แต่ว่ามันอยู่ในท้อง แต่เวลานั่งสมาธิกลับไม่ค่อยได้ความรู้สึกเช่นนี้ เพราะอะไร ? - การนำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายอย่างสบาย ทำได้อย่างไรบ้าง ? - หากเราเคยนั่งธรรมะดีมาก่อนและตอนนี้ก็ยังนั่งมาเรื่อย ๆ แต่นั่งไม่ดีเท่าเมื่อก่อน ธรรมะของเรา ถอยหลังไหม และควรปรับใจอย่างไร ? |
