Mobile Versionหลวงพ่อตอบปัญหาโดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMCคำถาม: เวลานั่งสมาธิ ทำไมจิตใจมักคิดแต่เรื่องไม่ดี ทำให้ไม่อยากนั่ง ทำอย่างไรจึงจะเลิกคิดได้คะ?
คำตอบ: หลวงพ่อเองก็เคยเป็นอย่างนี้เหมือนกัน ทีแรกสงสัย แต่เดี๋ยวนี้ไม่สงสัยและไม่เป็นอีกแล้ว เมื่อก่อนนี้บางทีนั่งไปแทนที่จะนึกถึงองค์พระ นึกถึงด้วงแก้ว มันมีคำด่าผุดขึ้นมาแทรก มันนึกได้เองโดยไม่ได้ตั้งใจ เรื่องร้ายๆ อะไร ไม่รู้โผล่ขึ้นมาเป็นระยะๆ ครั้นฝึกต่อไปมากเข้าๆ ของพวกนี้จึงค่อยๆ หายไป พอมาตรวจสอบดูภายหลังจึงพบว่า อ๋อ...เป็นอย่างนี้เองคือเราเคยสะสมความคิดไม่ดีมาก่อน ครั้นพอใจสงบเข้า มันก็เหมือนกรอฟิล์มภาพยนตร์ย้อนกลับ ของที่ไม่ดีๆ มันโผล่ขึ้นมาเหมือนกับคุ้ยกองขยะ ใจของเรามีเรื่องไม่ดีมากมายเหมือนกับเป็นกองขยะ พอเราทำสมาธิก็เหมือนกับเราโกยขยะให้หลุดออกไปจากใจ ยิ่งโกยก็ยิ่งเจอของไม่ดีเก่าๆ เยอะเลย วันหนึ่งก็คิดว่าช่างมัน โกยมันทิ้งไป เมื่อมันมาได้ มันก็ไปได้เหมือนกัน พอทำใจได้อย่างนี้ มันก็หายไปเอง ในที่สุดใจก็ใสขึ้นมานั่งสมาธิแล้วจิตใจมักคิดแต่เรื่องไม่ดีหลวงพ่อเองก่อนเข้าวัด เคยทำงาน เคยเรียนในเรื่องการฆ่าสัตว์มามาก เนื่องจากเรียนแผนกสัตวบาล เวลาฝึกสมาธิครั้งแรก หลับตาลงทีไรก็เห็นแต่ภาพสัตว์ที่เคยฆ่า มันมาร้อง มันมาดิ้น มันมาครวญครางอยู่ต่อหน้า ก็อดทนทำใจเป็นกลางๆ ไม่นานภาพพวกนี้ก็หายไป แต่จะมีอย่างอื่นเข้ามาแทน คราวนี้ที่เห็นมันไม่ครวญ มันไม่ครางแล้ว ควายมันกระโดดขวิดทีเดียว หมูมันกระโดดเข้าใส่ ก็ทำเฉยๆ แล้วมันก็หายไปต่อมามันเปลี่ยนใหม่ หมูมันเต้นระบำได้ มันมาเต้นหย็องๆ แหย็งๆ ให้กวนใจ ก็ทำใจเฉยๆ มันเต้นได้ก็เต้นไป ในที่สุดมันก็หายไป พอนั่งมากเข้าๆ จากภาพที่เห็นชัดๆ จะเห็นเพียงไกลๆ จนละลายหายไปหมด ก็เท่านั้นเองส่วนความคิดที่ไม่ดีก็มี ความคิดที่เคยชอบเล่นการต่อสู้ป้องกันตัวเอาไว้มาก อย่าว่าแต่นั่งสมาธิเลย นั่งทำงานอยู่นี่แหล่ะ พอใครพูดขัดหูขึ้นมาปั๊บละก็ ท่าดาบ ท่ามีดที่เคยฝึกไว้ มันนึกออกมาเห็นเป็นฉากๆ ขึ้นมาเลย ก็กำหนดองค์พระขึ้นมาแทน หนักเข้าๆ ความคิดพวกนี้ก็ค่อยๆ หายไปหมด ใครที่เคยเป็นอย่างนี้ก็อดทนฝึกไปเรื่อยๆ อย่าท้อถอย ความสำเร็จมีรออยู่ข้างหน้าแน่นอน การนั่งสมาธิเป็นการชำระใจให้สะอาด สว่าง สงบ แม้แรกๆ จะมีปัญหารบกวนดังที่กล่าวมาบ้าง ก็ให้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา จงอย่าละความพยายาม นั่งต่อไปทุกวันๆ แล้วจะประสบผลสำเร็จในที่สุดคำถาม: ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาล้วนๆ คือผู้ที่ปฏิบัติแบบสุกขวิปัสสกะ เขาไม่ได้ทำสมาธิ เพราะฉะนั้นเขาก็ย่อมไม่ผ่านดวงปฐมมรรค ผู้ที่ไม่ผ่านดวงปฐมมรรค จะเกิดปัญญาได้ไหม กรุณาชี้แจงให้ทราบด้วยครับ?
คำตอบ: คุณโยมเข้าใจผิดนะ ผู้ปฏิบัติแบบสุกขวิปัสสกะ นั่น เขาทำสมาธิด้วยนะ แต่ฝึกสมาธิคนละแบบกับที่วัดพระธรรมกายสอนและปฏิบัติกันอยากจะฝากไว้หน่อยว่า คำสอนในพระพุทธศาสนานั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงวางรากฐานการศึกษาไว้แล้วว่า ประกอบด้วยศีล สมาธิ และปัญญาศีลเป็นพื้นฐานให้เกิดสมาธิ ฝึกสมาธิต่อไปจะเป็นพื้นฐานให้เกิดปัญญา อยู่เฉยๆ โดยไม่ฝึกสมาธิ จะให้มีปัญญาเกิดขึ้นนั้น เลิกคิดเสียที เป็นไปไม่ได้ ที่มีกล่าวไว้ในพระไตรปิฎกว่า พระภิกษุบางรูปก่อนบวชไม่เคยฝึกสมาธิเลย บวชปุ๊บปั๊บได้เป็นพระอรหันต์ ทำให้หลายคนคิดว่าถ้าอย่างนั้นไม่ต้องฝึกสมาธิก็คงจะได้นั่นคิดผิดแล้ว ดูอย่างนี้ดีกว่า ดูว่าพระอรหันต์แต่ละองค์ความจริงท่านฝึกสมาธิกันมาก่อนหรือเปล่า พระอัญญาโกณฑัญญะ หนึ่งในปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ ท่านฝึกสมาธิตั้งแต่ยังเป็นพราหมณ์หนุ่ม ท่านคือผู้ที่ไปพยากรณ์พระสิทธัตถะราชกุมาร ขณะยังทรงเป็นทารกแบเบาะอยู่ ท่านเป็นผู้เดียวที่ได้พยากรณ์ ไว้ว่า“พระราชกุมารนี้ ต่อไปจะต้องตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์ศาสดาเอกของโลกอย่างแน่นอน ไม่เป็นอย่างอื่น” โกณฑัญญะพราหมณ์ได้ฝึกสมาธิรอไว้แล้วตั้งแต่ตอนนั้น พอถึงเวลาที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวชเมื่อพระชนมายุ ๒๙ ชันษา ท่านพร้อมด้วยพราหมณ์ทั้ง ๔ ก็ออกบวชตามไปอยู่ด้วยเมื่อพระองค์ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วทรงแสดงปฐมเทศนา พระอัญญาโกณฑัญญะได้ดวงตาเห็นธรรมก่อนใครอื่น เพราะฝึกสมาธิเป็นพื้นฐานมานาน พอฟังเทศน์ ปุ๊บ...ก็เข้าถึงธรรมกายเป็นพระโสดาบันทันทีแม้พระโมคคัลลานะและพระสารีบุตร ซึ่งเป็นพระอัครสาวกเบื้องซ้ายและเบื้องขวา ก่อนจะมาเป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านทั้งสองก็สำเร็จ ศิลปศาสตร์ ๑๘ แขนง แล้วท่านก็ฝึกสมาธิอย่างดี จนสำเร็จเป็นพระอรหันต์ แต่ก็มีพระอรหันต์บางรูป เช่น พระทัพพมัลลบุตร เป็นพระอรหันต์ตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ ในพระไตรปิฎกไม่ได้กล่าวถึงการทำสมาธิไว้เลย แต่ถ้าเราไปอ่านดูในอรรถกถา (เป็นคัมภีร์ขยายความพระไตรปิฎก) จะพบว่าท่านเคยเกิดในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะสมัยนั้นเมื่อท่านออกบวชแล้ว ท่านกับเพื่อนอีก ๔ รูป เห็นว่าศาสนาของพระกัสสปะสัมมาสัมพุทธเจ้าใกล้จะสูญแล้ว จึงชวนกันขึ้นไปบนภูเขาทางหน้าผาขาด ปีนพะอง ขึ้นไป พอขึ้นไปถึงยอดเขาก็ผลักพะองทิ้งแล้วต่างตั้งสัตยาธิษฐานว่า ตราบใดถ้ายังไม่หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ ก็ขอยอมตายอยู่บนยอดเขานี้ จะไม่ยอมลุกจากที่ไปบิณฑบาตเป็นอันขาด๓ วันผ่านไป พระภิกษุรูปหนึ่งได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ท่านจึงเหาะไปบิณฑบาตนำอาหารมาให้เพื่อนฉัน เพื่อนพระภิกษุอีก ๔ รูป เนื่องจากยังไม่สามารถบรรลุธรรม จึงปฏิเสธไม่ฉัน กล่าวว่าถ้ายังไม่เป็นพระอรหันต์ขอยอมอดตาย จนกระทั่งถึงวันที่ ๗ พระภิกษุอีกรูปหนึ่งก็เข้าถึงธรรมกายพระอนาคามี เป็นพระอนาคามีบุคคล สามารถเหาะลงไปบิณฑบาต และนำอาหารมาฝากให้เพื่อนพระภิกษุบนภูเขาฉันได้ แต่เพื่อนอีก ๓ รูป ก็ไม่ยอมฉัน ในที่สุดก็มรณภาพเพราะอดอาหารหมดทั้ง ๓ รูปผู้ที่สำเร็จอรหัตโดยมิได้ฌาน เรียกว่า สุกขวิปัสสกะ (คือผู้ที่เจริญแต่วิปัสสนา)พระภิกษุ ๑ ใน ๓ นั้นมาเกิดในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันเป็นโอรสของมัลลกษัตริย์ พอพระชนมายุ ๗ ชันษาก็ทรงออกผนวช ในวันผนวชนั้นเองพอโกนพระเกศาหมดทั้งศีรษะ ก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์ทันที เนื่องจากท่านทำสมาธิไว้มากในชาติก่อน ของเก่าของท่านสะสมไว้มาก เพราะฉะนั้นพอมาชาตินี้ท่านทำต่ออีกนิดเดียว คือพอปลงผมเสร็จก็เป็นพระอรหันต์เลยพวกเราอย่าขี้เกียจฝึกสมาธินะ แม้ชาตินี้ยังเป็นพระอรหันต์ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หมั่นสะสมไว้เถอะ ภพต่อไปอย่าว่าแต่จะได้เป็นพระอรหันต์เมื่อ ๗ ขวบเลย เป็นเมื่ออายุ ๔๐-๖๐ ปีก็ยังไม่ช้าไปหรอก แต่ถ้าคิดว่าฉันไม่ฝึกสมาธิแล้ว ฉันจะตั้งหน้าตั้งตาทำทานให้มาก เพื่อให้ได้บรรลุธรรมอย่างนั้นอย่างนี้ เลิกคิดเสียเถอะ เพราะถ้าไม่ฝึกสมาธิแล้วได้บรรลุธรรม ก็ขัดกับหลักศีล สมาธิ ปัญญา ขัดกับคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอนนะ
http://goo.gl/rjuN4
พิมพ์บทความนี้
