ความทุกข์สิ้นไป เมื่อใจหยุดใจนิ่ง

ผลปฏิบัติธรรม ในช่วงแรกที่นั่ง ใจของลูกก็ฟุ้งจนน่ารำคาญ นึกนิมิตอะไรก็ไม่ออก มืดตื้อมืดมิด มืดสนิทติดทนนาน แต่ลูกก็พยายามภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แม้ปวดเมื่อยบ้าง แต่ก็ยังเจ็บน้อยกว่าถูกสามีซ้อม ซึ่งเจ็บทั้งกาย ทั้งใจ และลูกก็หมั่นประคองใจให้นิ่งและภาวนาสม่ำเสมอ แล้ววันหนึ่งคำภาวนาก็หายไปอย่างเงียบๆ