ก็ปรับที่ตัวเราไง....ปรับที่ใจของเรา...

ไม่มีอะไรอยากเกินไป ถ้าเราอยากที่จะทำมันหรอก...

ใครก็ไม่สามารถช่วยเราได้...นอกจากตัวของเราเอง....

เหนือยนัก ก็มาพัก หายเหนื่อยแล้วค่อนไปทำไหม่

"ถ้าไม่เหนื่อยแล้วจะได้บารมีมาจากไหน" จริงไหม

ไม่มีเวลาไม่มีในโลก แต่เวลาที่มีเราจะเอาไปทำอะไรบ้างก็ต้องแล้วแต่เราแล้วแหละ ... ให้รางวัลตัวเองบ้าง...

พักใจ พักกาย เอาเรื่องวุ่นวายออกจากสมอง นั่งสมาธิทุกๆๆๆวันนะ อย่าบอกว่าไม่มีเวลา เพราะเวลาเป็นของเรา

แล้วก็อย่าลืม"ความตั้งใจก่อนที่จะมาสร้างบารมีในวัด" ต้องหมั่นตอกย้ำปณิธานและเป้าหมายของตัวเอง

"ถ้าท้อจะเพียงถ่าน แต่ถ้าผ่านจะกลายเป็นเพชร" จำไว้น้า

อย่าลืมว่า "พ่อเหนื่อยกว่าเราเยอะ พ่อยังไม่ท้อเลยพ่อยังสู้ และไม่เคยหยุดพัก แล้วเราจะปล่อยให้พ่อเหนื่อยอยู่คนเดียวอย่างนี้เหรอ"

สุดท้าย ท้ายที่สุด หัดให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะ ไม่มีใครให้เราได้มากเท่ากับที่ตัวเราต้องสร้างกำลังใจด้วยตัวเราเองหรอก

สู้ๆๆๆ