พ่อผู้สืบอายุพุทธศาสน์
ผู้ประกาศแสงธรรมรังษี
พ่อผู้รักธรรมะกว่าชีวี
พ่อผู้พลีชีพนี้เพื่อโลกา
ชีวิตพ่อเกิดมาเพื่อใจหยุด
ทำที่สุดแห่งธรรมเพื่อโลกหล้า
พ่อผู้รักธรรมะกว่าชีวา
ทั่วพสุธาพ่อจะพาเข้านิพพาน
พ่อผู้สร้างทุกอย่างไว้ให้ลูก
บรรจงปลูกคนดีโลกสุขสานต์
พ่อสร้างพระที่ดีเพื่อปราบมาร
จะประหารกิเลสให้ทลายพัง
สุดท้ายคือหน้าที่ของลูกลูก
เป็นกล้าปลูกของพ่อด้วยความหวัง
ตามติดพ่อช่วยพ่อสุดกำลัง
ธรรมกายยังสันติภาพแก่โลกา

...ทหารพระราชา ประพันธ์...

โมทนาบุญด้วย

บางมุขก็แป๊กนะครับ

โมทนาครับ

เข้าพรรษา...เข้าถึงธรรม..เข้าพรรษา...เข้าถึงธรรม...ๆๆๆๆ ... เมื่อเพลงนี้ดังขึ้น นั่นย่อมหมายถึงเทศกาลเข้าพรรษาเวียนบรรจบมาอีกครั้ง....



วันเข้าพรรษาเป็นวันที่พระภิกษุจะอยู่จำพรรษาครบไตรมาส ไตรคือสาม นั่นหมายถึงพระภิกษุจะอยู่ในอารามนี้ครบสามเดือนครับ



วันนี้พระอาจารย์เล่าเรื่องของนางวิสาขามหาอุบาสิกา ซึ่งผมก็คิดว่าจะเอามาเล่าให้ฟังกัน ไม่ได้กะมาสอนจระเข้ว่ายน้ำ แค่อยากเล่าสูกันฟังนิดหน่อย...



เริ่มจากเหตุแห่งการถวายผ้านะครับ เรื่องเกิดเพราะวันนึง เกิดฝนโบกธรณีตกไปทั่วชมพูทวีป ทีนี้นางวิสาขาได้สั่งให้หญิงรับใช้ไปนิมนต์พระที่วัด กะจะปรารภเหตุทำบุญ บังเอิญครับ หญิงรับใช้ไปเจอขณะที่พระท่านออกมาสรงน้ำกลางสายฝน ก็รู้สึกตกใจ รีบกลับไปบอกนางวิสาขาว่า “มีแต่ชีเปลือยยึดวัดไม่มีพระเลย” ด้วยปัญญาของนางวิสาขาทำให้ทราบว่า พระท่านคงสรงน้ำกันอยู่ ... จากนั้นจึงให้หญิงรับใช้ไปอีกรอบ คราวนี้หญิงรับใช้ไม่เจอสิ่งใดเลย ตกใจอีกแล้ว จึงรีบกลับไปบอกนางวิสาขาว่า “ชีเปลือยเข้ายึดวัดหมดแล้ว” แต่ต้องเรียนอย่างนี้ครับ ปัญญานางวิสาขามีมาก มากเกินกว่าที่หญิงรับใช้จะเข้าใจ นางวิสาขาจึงให้ไปดูอีกครั้งหนึ่ง เรื่องของนางวิสาขาอยู่ในข่ายพระญานขององค์ชินสีห์ตลอดเวลาครับ พระองค์พร้อมหมู่สงฆ์จึงเหาะมาที่บ้านนางวิสาขา แล้วนางวิสาขาจึงทูลขอเรื่องการถวายผ้าอาบน้ำฝน ... ดูสิครับ คนมีปัญญา คิดกันได้ถึงขนาดนี้



ที่นี้เราก็มาได้ข้อคิดว่า ...เออนะ... คนมีปัญญาปรรารภเหตุสร้างความดีมิสะทกสะท้านต่อสิง่ที่หญิงรับใช้พูด...



ตามเคยครับ วกออกนอกเรื่องไปเสียนานเข้าเรื่องดีกว่าครับ



เมื่อวันอาทิตย์ที่ 20 กรกฏาคม 2551 ที่ผ่านมา วัดพระธรรมกาย บาวาเรียจัดพิธีจุดเทียนใจ ครั้งแรกของพรรษานี้ และแห่เทียน เนื่องในวันเข้าพรรษา มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 40 คน



เป็นธรรมเนียมปฏิบัติตั้งแต่สมัยพุทธกาล ที่เมื่อถึงฤดูกาลเข้าพรรษา สาธุชนผู้มีบุญได้ปรารภเหตุในการสร้างบุญใหญ่ นั่นคือการถวายเทียนพรรษา ผ้าอาบน้ำฝนและปัจจัยไทยธรรมแด่พระภิกษุผู้จำพรรษา ซึ่งปฏิบัติสืบกันมากว่า 2500 ปี และปีนี้ก็เช่นกัน สาธุชนผู้มีบุญได้มาร่วมสร้างบุญที่วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย โดยพิธีในภาคเช้า ลูกพระธัมฯทุกท่าน ได้ร่วมกันปฏิบัติธรรม และฟังโอวาท จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จากนั้นจึงอาราธนาศีล กล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯจตุพร อังกินันท์เป็นประธาน แล้วจึงตักบาตรแด่คณะสงฆ์ และถวายภัตาหารเพลแด่คณะสงฆ์ เป็นลำดับต่อมา



ขณะที่พระอาจารย์กำลังฉันเพลอยู่นั้น สาธุชนได้ร่วมกันสวดมนต์ทำวัตรเช้าที่ห้องสัมมาสติ ซึ่งถือเป็นกิจกรรมที่ทางวัดจัดเป็นประจำเช่นกัน



พิธีภาคบ่ายเป็นพิธีแห่เทียนพรรษา วึ่งถือเป็นครั้งที่ 2 เนื่องจากสาธุชนบางส่วน ไม่สามารถมาร่วมงานในวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมาได้ จึงจัดให้มีการแห่เทียนพรรษาอีกครั้งในวันนี้ ซึ่งสาธุชนได้ตั้งขบวนแห่เทียนกันที่สภาธรรมกายสากล วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย ขณะที่แห่เทียนนั้นสาธุชนได้สวดมนต์ เพื่อเป็นการบูชาพระรัตนตรัยไปด้วย และเมื่อพระอาจารย์เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี กัลป์ฯธัญนันท์ เฮลฟิชเป็นผู้แทนสาธุชนในการจุดเทียน ซึ่งถือเป็นปฐมฤกษ์ของพรรษาแห่งการเข้าถึงธรรมนี้ จากนั้นพระอาจารย์นำบูชาพระรัตนตรัยและนั่งสมาธิ เมื่อถึงเวลาสว่าง กัลป์ฯธัญญนันท์ เฮลฟิชเป็นผู้แทนสาธุชนกล่าวคำถวายเทียนพรรษา , สาธุชนถวายจตุปัจจัยไทยธรรมแด่พระอาจารย์



จากนั้นพระอาจารย์เมตตาให้โอวาทเรื่องการสร้างบารมีของนางวิสาขา เพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตแก่ลูกพระธัมฯทุกท่าน จึงเป็นอันเสร็จพิธี

หากช่วงนี้ผมไม่จับกระแสการหล่อหลวงปู่ทองคำ คนต้องหาว่าผมเป็นพวกเต่าโบราณที่วันๆ ขุดอยู่แต่ในรูเป็นแน่...555



นับจากวันนี้ไปก้เหลือเวลาแค่ 1 เดือนเองนะครับ ใครมีเป้าหมายอันได้ก็ต้องเดินตามเป้าหมายที่ตัวเองได้วางเอาไว้ต่อไป และอย่าที่เคยเอามาฝากเมื่อคราวที่แล้วครับ “ใจคือธาตุสำเร็จ”



แต่อย่างเดียวที่ไม่อยากให้ทำเลยจริงๆ ก็คือการลดเป้าหมายของตัวเอง เพราะนั่นหมายถึงความ “ไม่สำเร็จ” จะติดอยู่ในใจเรา แต่ทั้งนี้มันไม่ได้มีความผิดอันใน แต่ใน “แม๊กซิมั่มลึกๆ” ของเรามันจะ “จี๊ด” ทุกที จนมัน “ซำมะหลาฮ่าเฮ่” ไม่ออก และจาพาให้เรารู้สึก “ไม่สวีวี่วี” ดังนั้นใครที่มีเป้าหมายอันใดไว้ “จงก้าวเดินต่อไป ก้าวเดินต่อไปเถิดครับ”



เรามาจับกระแสที่ลอนดอนกันดีกว่าครับ ว่าตอนนี้พวกเขา “ซะมะหลาฮ่าเฮ่” กันไปถึงไหนแล้ว อยากทราบกันไหมครับว่าลูกพระธัมฯ ลอนดอนมีเป้าหมายกันเท่าไหร่... 1 โกฎิครับ แว่ว...มาว่า...ตอนนี้ใกล้จะถึงเส้นชัยกันแล้ว อีกเดือนเดียวลูกพระธัมฯลอนดอนก้จะได้ “ซำมะหลาฮ่าเฮ่” กันแล้ว...แฮ่ม!!!



เมื่อวันอังคารที่ 9 กันยายนที่ผ่านมา พระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ ได้เมตตาเป็นเนื้อนาบุญให้ร้านอาหารบัวไทย โดยการชักชวนให้ร่วมบุญหล่อทองหลวงปู่ และนำธรรมาวุธไปมอบให้เพื่อได้ทำหน้าที่ในการชักชวนผู้มีบุญมาร่วมหล่อหลวงปู่ด้วยกัน เพราะยังไงเสียเราก็คือพี่น้องท้องเดียวกัน...จะได้มา “สวีวี่วี” กัน



เมื่อวันพุธที่ 10 กันยายนที่ผ่านมา ร้านมณียา เมืองคาร์ชัลตัน นิมนต์พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน ฉันภัตตาหารเพลและสอนสมาธิแก่ชาวต่างชาติ ซึ่งมีทั้งชาวอังกฤษและญี่ปุ่นเข้าร่วมการเรียนสมาธิด้วย



ร้านมณียา ซึ่งมีกัลฯรัชกิจ บุญรอดพานิช และกัลฯสุนันทา ยอดวัลลภเป็นเจ้าของนั้น ได้นิมนต์พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน เป็นเนื้อนาบุญด้วยการถวายภัตตาหารเพล โดยพิธีเริ่มขึ้นเมื่อสาธุชนทุกท่านพร้อมใจกันกล่าวคำอารธนาศีล และกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน จากนั้นจึงเป็นการถวายภัตตาหารเพลแด่คณะสงฆ์



ช่วงบ่ายพระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ ได้เมตตาให้โอวาทเรื่องการหล่อทองหลวงปู่ โดยเชิญชวนให้ทุกท่านมาร่วมหล่อหลวงปู่ทองคำในวันที่ 10 ตุลาคม 2551 จากนั้นจึงเป็นการปฏิบัติธรรมร่วมกัน...

อรุณสวัสดิ์ ... ลิมลิกซ์ ผมตื่นมารับอากาศยามสายของลิมลิกซ์ เพราะเมื่อคำคืนที่ผ่านมา ผมใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเดินทาง ซึ่งอากาศที่นี่สดชื่นอย่าบอกใครเชียว ว่าแล้วเราก็มาสูดกันสักฟอด ฮึบ!!!!!

หลังจากการเดินทางร่วม 2 ชั่วโมงสิ้นสุดลง ผมเข้าที่พัก โดยมีคุณลุงชัยยุทธ วีระกาญจนพงศ์ มารับที่สนามบินเช่นเคย ผมไม่ได้เจอกับคุณลุงมานานร่วม 6 Week ...



ผมเคยมีคำถามกับตัวเองมาตลอดว่า เราทุกคนที่เกิดมา มีเป้าหมายไม่เหมือนกัน แต่ละคนจะไปถึงเป้าหมายได้ยังไง แล้วจะเป็นไปตามที่คาดหมายนั้นได้ขนาดไหนกันเชียว

ขณะเดียวกัน เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ใจผมก็ได้ให้คำตอบกับผมอีกว่า ถ้าทุกคนมีเป้าหมายไม่เหมือนกัน แต่ถ้าทุกคนทำงานทุกงานที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างสุดความสามารถ อย่างทุ่มเทชีวิต มันก็น่าจะไปถึงเป้าหมายที่เราวางไว้ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะได้เดินตามฝันของตัวเอง แล้วชาตินึงคนเราจะต้องการอะไรอีก



ดังนั้น ไม่ว่าเราจะมีเป้าหมายอันใด ถ้าเราทำอย่างดีที่สุดแล้ว ยังไปไม่ถึงเป้าหมายที่วางไว้ เราก็จะภูมิใจว่า อย่างน้อยๆ ในชีวิตหนึ่งเราได้ทำมันแล้ว

บ่อยครั้งที่ใครหลายคน มักตัดพ้อตัวเอง หรือเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยเหตุผลที่ว่า “ ยังทำไม่ดีที่สุด ”



ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่เราเป็นเด็ก คุณป้าพาเรามาวัด เห็นรุปครึ่งวงกลมสีขาว แล้วเขียนว่า “ ธรรมกายคือเป้าหมายชีวิต ”

ที่ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการให้ซีเรียส หรือเครียดแต่อย่างใด เพราะวันนี้ผมมีตัวอย่างของผู้มีบุญกลุ่มหนึ่ง ที่เค้าได้เริ่มเดินทางตามเป้าหมายที่ตัวเองวางเอาไว้แล้ว ด้วยวิธีการเอาบุญใส่ตัวให้มากที่สุดนั่นเอง



วันจันทร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน เดินทางไปจัดปฏิบัติธรรม ประจำเดือนที่ร้านอาหารไทยโกเมธ เมืองลิมลิกซ์ ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมในช่วงเช้า เริ่มขึ้น เมื่อสาธุชนร่วมกันกล่าวคำอารธนาศีล , กล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และร่วมกันถวายภัตตหารเพลแด่คณะสงฆ์ ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเยี่ยม ต่อด้วยสาธุชนร่วมกันสวดมนต์ทำวัตรเช้าเพื่อเป็นการสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย แล้วจึงรับประทานอาหารกลางวัน



พิธีภาคบ่าย พระครูสังฆรักษ์เผด็จ จิรกุโล นำนั่งสมาธิ จากนั้นพระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสสโร เมตตาแสดงธรรมเรื่อง วิบากกรรม , การทำทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา จนเป็นนิสัย , และการปักหลักพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายในประเทศไอร์แลนด์



แล้วจึงรับพรจากคณะสงฆ์ , สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแล้วจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จากนั้นทีมงานขยายวิชชาธรรมกายได้เดินทางต่อไปยังเมือง CORK ต่อไป



อนึ่งการปฏิบัตธรรมครั้งต่อไปที่เมือง Limlick จะมีขึ้นในวันจันทร์ที่ 23 มีนาคม 2552

ผมกินข้าวเช้าที่ อังกฤษ มื้อกลางวันที่ฝรั่งเศส เติมน้ำมันที่เบลเยี่ยม เข้าห้องน้ำที่ฮอลแลนด์ ก่อนที่จะไปนอนที่เอาส์บวร์ก ใช้เวลาทั้งหมด 14 ชั่วโมง บนระยะทางกว่า 700 ไมล์

เหตุที่ผมต้องข้ามฟากจากอังกฤษ ไปสู่แผ่นดินยุโรปนั่นหรอครับ คือ ไปทำบุญที่วัดพระธรรมกายบาวาเรีย และ วัดพุทธเจนีวา

นั่นก็คือการปรารภเหตุทำบุญนั่นเอง...แฮ่มๆๆๆ

พระอาจารย์บอกกับผมว่าจะออกเดินทางจากวัดพระธรรมกาย ลอนดอนในตอนเช้าของวันศุกร์ที่ 7 เพื่อจะให้ไปถึงที่เยอรมนีในค่ำวันเดียวกัน



ว่าแล้วมาถึงวัดตอน 7 โมงก็กินข้าวมื้อเช้าสักหน่อย ก่อนที่จะขับรถออกจากวัดกันในเวลา 08.00 น. เลข 8 เป็นเลขอินฟินนิตี้ เหมาะแก่การเดินทาง เอาฤกษ์เอาชัยเป็นอย่างยิ่ง... ล้อเล่นครับ เป็นเวลาสะดวกมากกว่า



08.00 น. ล้อรถค่อยๆหมุนออกจากวัดก่อนที่จะขับรถไปขึ้นรถไฟ เพื่อไปลงอุโมงค์ที่ ท่ารถไฟ “โฟล์คสโตน” ให้ทัน 10.00 น.

ระหว่างการเดินทางก็อย่างที่บอกแหละครับ ขึ้นไปเจอฝรั่งเศส ก้แวะกินแซนวิชรสชาติแปลกๆ ก่อนที่จะไปเติมน้ำมันในเบลเยี่ยม เข้าห้องน้ำที่ฮอลแลนด์ แล้วจึงไปถึงเยอรมนี เข้าสู่วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย ในเวลาประมาณ 22.00 น.

การคัมแบ๊คในครั้งนี้ ถือเป็นการเก็บบรรยากาศเก่าๆ อีกครั้งนะครับ แล้วในวันรุ่งขึ้นซึ่งก็คือวันเสาร์ที่ 8 พ.ย. 51 จะมีพิธีทอดกฐินประจำปี 2551 ของวัดพระธรรมกาย บาวาเรียแห่งนี้

วันเสาร์ ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย จัดให้มีการทอดกฐินสามัคคี ประจำปี 2551



ในวันงานมีสาธุชนมาร่วมงานกันคึกคักตั้งแต่เช้า บางคนมานอนพักที่วัดก่อนหน้านี้เพื่อช่วยกันเตรียมสถานที่จัดงาน



พิธีเริ่มด้วยการปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิกลั่นใจให้ใสสะอาดกันตั้งแต่เวลา 09.30 น. หลังจากนั้นได้ร่วมกันกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน ถวายคิลานเภสัชเป็นสังฆทาน และถวายเครื่องนุ่งห่มกันหนาวโดยกัลยาณมิตรลำไย ชูตเตอร์ กัลยาณมิตรจินตนา เธียไมเยอร์ และกัลยาณมิตรสัตวแพทย์หญิงดรุณี เนเกเล่ ตามลำดับ ต่อจากนั้นเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์หมู่ใหญ่ที่เดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญจากหลายวัด หลายประเทศ



ในเวลาสว่างหลังจากคณะสงฆ์ฉันภัตตาหารเพล สาธุชนรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว เป็นการแปรขบวนอัญเชิญผ้ากฐินเข้าสู่ศูนย์กลางพิธีลอดซุ้มหลวงปู่พระผู้ปราบมาร ซึ่งเป็นการจำลองซุ้มหลวงปู่มาจากเมืองไทยที่ยิ่งใหญ่อลังการ ในปีนี้มีผู้แทนพระเดชพระคุณหลวงปู่ที่รับเป็นประธานเอกคือกัลยาณมิตรนงนาถ แตงบุตร เซยัค และคณะประธานรอง ประธานกองอีกมากมาย



ในปีนี้เป็นครั้งแรกของการจัดทอดกฐินฯหลังจากเปิดวัดพระธรรมกาย บาวาเรียอย่างเป็นทางการเมื่อต้นปี ผู้รับผ้ากฐินในปีนี้คือ พระครูสังฆรักษ์ไวโรจน์ วิโรจโน เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย บาวาเรีย



สาธุชนที่เป็นประธานเอก ประธานรอง ประธานกอง ตลอดจนสาธุชนที่มาร่วมงานต่างปีติ ในบุญกันทุกคน บางคนถึงกับรับเป็นประกองในปีต่อไป

...โปรดติดตามต่อตอน 2...

ผมไม่ได้มาโพสเรื่องราวลงบอร์ดแห่งนี้เป็นเวลาร่วม 2 สัปดาห์ ถามว่าหายหน้าหายตาไปไหน ก็ไม่ได้ไปไหนไกลครับ ยังวนเวียนอยู่ในโลกอินเตอร์เนต

มากระทั่งวันนี้ ผมก็แว๊บเข้ามาดูบรรยากาศในดีเอ็มซี ดอท ทีวี อยากรู้ว่าพวกเราเขียนเรื่องอะไรกันบ้าง ผมยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องไรดี เอาเป็นว่า วันนี้ ผมมีรูปมาอวดนะครับ

สวัสดีปีใหม่ ลูกพระธัมฯทั่วโลกนะครับ

คราวที่แล้วมีโอกาสเล่าเรื่องโกฏิแรกของลอนดอนกันแล้ว ตอนนี้อยากจะบอกว่า “เข้าโกฏิที่ 2” ชนิดที่ชาวเมืองผู้ดีนั้นหน้าอกกำลังจะแตะเส้นชัย แม้จะเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน แต่เป้าหมายของชาวลอนดอนนั้นก็มิเปลี่ยนแปลง แถมยังจะเพิ่มยอดกันอีกต่างหาก เพราะความ alert ในบุญของลูกพระธัมฯชาวเมืองผู้ดีที่นี่นั้นไม่น้อยกว่าใครในโลกนี้ก็ว่าได้...ฮิฮิ ทำให้ผมต้องขออนุญาตเปลี่ยนจาก “จับกระแส 1 โกฏิ” เป็น “จับกระแสโกฏิที่ 2 “นะครับ



เศรษฐีที่ไหนจะมาถึงช่วงรับผลัดต่อให้เข้าวินที่ 10 โกฏิ ในวันที่ 10 ก็ยินดีเช่นกันนะคร้าบบบบบบบบ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งเศรษฐี Guildford ที่อยู่ข้างวัดพระธรรมกายลอนดอน ...แฮ่ม



ถ้าใครพลาดเรื่องราว “โกฏิแรก ของลอนดอน” เชิญคลิกอ่านได้ที่นี่ครับ เพราะผู้สื่อข่าวบุญใสใส แห่ง DNN NEWS ได้รายงานตรงต่อคุณครูไม่ใหญ่ไปแล้ว http://www.dmc.tv/pa...ondon_Gold.html



วันนี้จะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังดีน๊า... ออ...เรื่องอานิสงส์ของการเป็นประธาน



เคยสงสัยไหมครับว่า “ทำไม” “การกล่าวคำถวายภัตตาหารก็ดี” “การกล่าวคำถวายผ้าป่าก็ดี” ต้องมีผู้แทนนำกล่าว ซึ่งสาเหตุที่อยากเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก็คือ “วันนี้หลวงพี่เล่าให้ฟังเรื่องโยมๆที่มาวัดอยากเป็นประธานตลอดชีพ ทุกครั้งที่เธอมาวัดเธอก็จะมีโบว์ติดตัวตลอดเวลา” นั่นก็คือตัวอย่างหนึ่งของการปลื้มในบุญก็ว่าได้นะครับ



“ประธาน” นั้นสำคัญไฉน ตัวอย่างง่ายๆ “ถ้าไม่มีประธาน พิธีกรรมก็เดินต่อไปไม่ได้” เพราะอะไร? เพราะประธานเปรียบเสมือนผู้นำในการสร้างบารมี ถ้าไม่มีประธานนำสร้างบารมีก็มิอาจสร้างบารมีได้ ...อืม...



สำหรับพวกเรานั้นมีผู้นำในการสร้างบารมีก็คือหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ไงครับ...



อานิสงส์ของการเป็นประธานในการสร้างบารมี เท่าที่ผมคิดได้ในตอนนี้คือ ได้เกิดในตระกูลสูง , มีผิวพรรณวรรณะผ่องใส , มีสมบัติจักพรรดิในการสร้างบารมี เป็นต้น



ฉะนั้นใครที่อยากเป็นประธานก็มาสร้างบารมีที่วัดพระธรรมกายลอนดอนกันได้นะเจ้าครับ...



เมื่อวันเสาร์ที่ 20 ตุลาคมที่ผ่านมา ศูนย์ปฏิบัติธรรม Swindon(สวินดอน) ได้จัดให้มีการปฏิบัติธรรมประจำเดือน ซึ่งจัดเป็นประจำในทุกวันเสาร์ที่ 3 ของเดือนเพื่อนั่งทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา โดยมีสาธุชนกว่า 25 คนมาร่วมปฏิบัติธรรม



พิธีกรรมเริ่มขึ้น พระอาจารย์นำสาธุชนนั่งสมาธิเจริญภาวนา จากนั้นสาธุชนได้พร้อมใจกันอาราธนาศีลและ กล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯธนพร สมิธ แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่พระอาจารย์



จากนั้นเป็นการทอดผ้าป่าเพื่อร่วมหล่อหลวงปู่ฯ ด้วยทองคำบริสุทธิ์ โดยเริ่มตั้งขบวนจากบริเวณหน้าอาคาร แล้วอัญเชิญผ้าไตรเข้าสู่ศูนย์กลางพิธี พระอาจารย์นำนั่งสมาธิ แล้วจึงกล่าวคำถวายผ้าป่า ซึ่งมีกัลฯรัชนีวรรณ ภาคีฉาย เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวาย ต่อมาพระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ เมตตาให้โอวาทเรื่องการสร้างบารมีด้วยทองคำในสมัยพุทธกาล แล้วจึงเป็นการถวายปัจจัยเพื่อร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ จากนั้นเป็นการถ่ายภาพประวัติศาสตร์ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

ผ่านไปแล้วนะครับ 1 งานบุญ นั่นก็คืองานบุญทอดกฐินวัดพระธรรมกาย บาวาเรีย จากนั้นผมควบแลนด์โลเวอร์ ไปสวิสต่อทันที เพื่อไปเตรียมร่วมงานบบุญทอดผ้าป่าที่วัดพุทธเจนีวา ในวันอาทิตย์ที่ 9 พ.ย. 51

ผมออกจากศูนย์กลางธรรมกายแห่งทวีปยุโรป ในเวลา 17.00 น. ตามเวลาท้องถิ่นเพื่อให้ไปถึงเจนีวาไม่ดึกนัก เพราะผมเชคจากนาวิเกเตอร์ ใช้เวลาเดินทางร่วม 7 ชม. กันเลยทีเดียว

และก่อนที่ผมจะเข้าสวิส ผมได้ไปแวะชมการเตรียมงานทอดกฐินวัดพุทธโบเด้นเซมาด้วยนะครับ น่าเสียดาย จังหวะนั้นผมลืมหยิบกล้องลงจากรถไปด้วย แต่ผมก็นำภาพพิธีทอดกฐิน มาฝากพอเป็นพิธีละกัน

วัดพุทธโบเด้นเซ แห่งนี้ ผมเคยพาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเทพภาวนาวิกรมมาพักที่นี่ด้วยนะครับ แล้วเส้นทางที่ใช้ในการเดินทางวันนี้ก้เป็นเส้นทางเดิมด้วย



พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่าน ยังประทับใจวัดพุทธโบเด้นเซแห่งนี้ ซึ่งถ้าใครได้มาเยอรมนี แนะนำครับ ให้ไปให้ครบศูนย์สาขาของวัดพระธรรมกายในเยอรมนี ไม่ว่าจะเป็น วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย , วัดพระธรรมกาย แฟร้งเฟิร์ต , วัดพุทธสตุ๊ดการ์ท ,วัดพุทธโบเด้นเซ และวัดพระภาวนาเบอร์ลิน



หลังจากพักดุการเตรียมงานทอดกฐินของที่นี่กันเสร็จแล้ว แลนด์โลเวอร์คันใหญ่ยักษ์ก็พร้อมแล้วครับ ที่จะมุ่งหน้าสู่วัดพุทธเจนีวาต่อ ติดตามกันต่อได้เลยครับ

จากนั้นผมใช้เวลาอีก 6 ชั่วโมง ในการขับรถไปถึงเจนีวา ระหว่างทางก็จำเป็นต้องซื้อบัตรทางด่วน เพื่อขึ้นทางด่วนสำหรับสองประเทส นั่นก็คือ ออสเตรียและสวิสเซอร์แลนด์ สนนราคาของบัตรทางด่วนทั้งสองประเทศนี้ประมาณ 50 ยูโรเห็นจะได้

การขับรถในสวิสเซอร์แลนด์นั้นถือว่ายากกว่าในเยอรมนีเยอะครับ เพราะตลอดการเดินทางจะถูกจำกัดด้วยความเร็ว แล้วผมก็ไม่อยากโดนถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย

การเดินทางซ้ายก็มืด ขวาก็มืด ดังนั้นสิ่งที่ผมทำได้เพียงอย่างเดียวก็คือ ฟังเพลง เพื่อสร้างบรรยากาศให้หายง่วง กระทั่งถึงวัดพุทธเจนีวา

เวลา 23.00 น. คือเวลาที่ไปถึงวัดพุทธเจนีวาครับ ก็มีเวลาคุยงานกันเล็กน้อย จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน







บรรยากาศที่นี่ดีใช้ได้เลยนะครับ เพราะเป็นยุคที่ใบไม้กำลังผลัดใบ เป็นสัญญาณเตือนว่า จากนี้ไปความเหน็บหนาว จะเข้าปลกคลุมดินแดนนี้อีกครั้ง ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีว่า บรรยากาศแห่งการเข้าถึงธรรมได้บังเกิดขึ้นอีกครังแล้วขอรับ...กระผม

เรื่องราวที่ผมนำมาเล่าอาจจะซ้ำกับกระทู้ที่เคยโพสต์นะครับ แต่ก้ถือว่าเป็นการทบทวนบุญกันยิ่งๆขึ้นไป



วันเสาร์ ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 วัดพุทธเจนีวา จัดให้มีการทอดผ้าป่าออกพรรษา สร้างวัดพุทธเจนีวา ประจำปี 2551
ในวันงานมีสาธุชนมาร่วมงานกันคึกคักตั้งแต่เช้า งานเริ่มด้วยกันปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิกลั่นใจให้ใสสะอาดกันตั้งแต่เวลา 09.30 น. หลังจากนั้นได้ร่วมกันกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน กล่าวคำถวายไทยธรรม และกล่าวคำถวายผ้าป่า โดยกัลยาณดอกไม้ โกเบล กัลยาณมิตรสะอาด รันโซนี่ และกัลยาณมิตรศศิธร โฮสแมน กัลป์ฯบัวเผื่อน อาบสุวรรณ และ กัลป์ฯประครอง นิลศิลป์ กัลป์ฯนพพร สิงห์ลอ ตามลำดับ ต่อจากนั้นเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ โดยมีพระครูสังฆรักษ์ เผด็จ จิรกุโล ที่เดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญจาก วัดพระธรรมกายลอนดอน



ในเวลาสว่างหลังจากคณะสงฆ์ฉันภัตตาหารเพล สาธุชนรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว เป็นการแปรขบวนอัญเชิญผ้ากฐินเข้าสู่ศูนย์กลางพิธี ในปีนี้มีเจ้าภาพ 6 คณะ ที่รับเป็นประธานกองผ้าป่ามหากุศล คือ คณะที่ 1 กัลฯประคอง นิลศิลป์ กัลฯนพพร สิงห์ลอ คณะที่2 กัลฯดอกไม้ โกเบล กัลฯสะอาด รนโซนี่ คณะที่3 กัลฯศศิธร โฮสแมน กัลฯบัวเผื่อน อาบสุวรรณ เป็นตัวแทนพระอาจารย์ชูชาติ และคณะประธานรอง ประธานร่วมอีกมากมาย คณะสงฆ์พิจารณาผ้าป่า ประธานสงกล่าวสัมโมทนียกถา ให้พร มอบของที่ละลึกพิเศษสุดแด่สาธุชนที่มาร่วมงานทุกคน



ในปีนี้เป็นการจัดพิธีทอดผ้าป่าออกพรรษา สร้างวัดพุทธเจนีวา ครบรอบ 1 ปีวัดพุทธเจนีวา ที่มีการก่อตั้งมา หลังจากเสร็จพิธีสาธุชนได้ร่วมกันถ่ายภาพหมู่ และช่วยกันเก็บงานด้วยความปิติเบิกบานในบุญกันทุกคน อนุโมทนาบุญมา ณ โอกาสนี้



เรื่องราวของผมยังไม่หมดเพียงเท่านี้นะครับ... จะเป็นวัดใด ติดตามกันให้ได้นะครับ...

...โปรดติดตามต่อตอน 3...

ทั้งหมดคำตอบเดียวคือ ธรรมกายครับ

ภาพแห่งประทีป บูชาพระรัตนตรัยนับ 100 ดวง ที่ถุกจุดขึ้นเพื่อบูชาพระรัตนตรัย ยังคงติดอยู่ในเมมโมรี่ของผม ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา จนกระทั่งรุ้สึกว่า อยากให้ติดแบบนี้ตลอดไป



หลายครั้งหลายครา ที่เรามักจะไม่อยากให้ความทรงจำบางอย่าง หลุดออกไปจากใจโดยเฉพาะเรื่องดีดี แต่บางครั้งเรื่องที่ไม่ดี เราพยายามทำให้หลุดออกไปจากใจ แต่ยิ่งอยากให้หลุด ก้เหมือนจะเป็นการฝังให้มันลึกเข้าไปอีก



หรือที่พี่โน๊ต อุดม บอกว่า มันฝังลึกลงไปใน “แมกซิมั่มลึกๆ” ให้แงะเท่าไหร่ก็แงะไม่ออก...



วันนี้ผมมีเรื่องที่น่าภูมิใจเรื่องหนึ่ง ที่เกี่ยวเนื่องกับวันมาฆบูชามาเล่าสุ่กันฟังด้วยนะครับ



วันนี้ผมก็ไปเรียนตามปกติแหละครับ แต่ทว่า เพื่อนผมคนนึงที่เรียนถามผมว่าเมื่อช่วง “วีคเอ็น ยุไปทำอะไรมา” ผมก็ตอบไปว่า ช่วงวีคเอ็นที่ผ่านมา เป็นวันสำคัญของพระพุทธเจ้า เป็น “บุดดิส” ไอเลยนะ



เพื่อนผมก็ถามต่อว่า “แล้วยูบูชาพระพุทธเจ้าของยูกันยังไง” ผมก็เลยตอบไปว่า “พวกเราจะสวดมนต์ นั่งสมาธิ และจุดเทียน เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า”



เพื่อนผมก็ทำหน้างงใส่ แล้วผมก็เลยอธิบายต่อไปว่า “การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยการจุดเทียน ถือเป็นประเพณีของชาวพุทธ เพราะเป็นการบูชาด้วยของสว่าง จะทำให้เรามีจิตใจที่สว่าง มีด้วตาประดุจแสงไฟที่เราจุดบูชาพระองค์”



ผมถามกับตัวเองหลังจบการสนทนาว่า เพื่อนจะฟังเราเข้าใจมั้ยเนี่ย...



เมื่อวันจันทร์ที่ 9 มกราคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอนจัดงานบุญวันมาฆบูชา จุดประทีปนับร้อยดวงบูชาธรรมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 80 คน



เนื่องในวันมาฆบูชา ซึ่งเป็นวันสำคัญในพระพุทธศาสนา วัดพระรรมกายลอนดอน จัดให้มีพิธีจุดโคมมาฆประทีป บูชาแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พิธีในภาคเช้าเริ่มขึ้นตั้งแต่เวลา 09.30 น. เมื่อพระครูสังฆ์รักษ์ เผด็จ จิรกุโลและคณะสงฆ์เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี นำสาธุชนนั่งสมาธิ



เมื่อถึงเวลาสว่าง สาธุชนได้พร้อมใจกันกล่าวคำอาราธนาศีล แล้วจึงกล่าวคำถวายโคมมาฆประทีป โดยมีกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุล และกัลฯอนันญา ไนท์ เป็นผู้นำกล่าวคำถวาย จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯศักดิ์เกษม ติรธรรมเจริญ และกัลฯรัชกิจ บุญรอดพานิช เป็นผู้แทนนำกล่าวคำถวาย คณะสงฆ์ให้พร แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์ที่หอฉันคุณยายฯ



จากนั้นจึงเป็นพิธีจุดโคมมาฆประทีป เพื่อบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พิธีเริ่มขึ้นที่เวลา 11.20 น. ตามเวลาท้องถิ่น เมื่อคณะสงฆ์และสาธุชนร่วมสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ



จากนั้นกัลฯปีเตอร์ – กัลฯพิมฉวี เอลซิ่ง จุดเทียนธูปบูชาพระรัตนตรัย แล้วจึงเป็นพิธีเวียนประทักษิณ รอบอุโบสถ ต่อด้วยการร่วมถวายปัจจัยร่วมบุญมาฆประทีป แด่พระอาจารย์



จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำอธิษฐานจิต และผู้แทนสาธุชน จุดโคมเอก ซึ่งสาธุชนผู้มาร่วมกันปลาบปลื้มปิติเป้นอย่างมาก ที่ได้จุดประทีปบูชาพระรัตนตรัย สาธุชนร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



จากนั้นสาธุชนจึงร่วมกันเก็บงานต่างๆอย่างตั้งใจ และพร้อมใจ ใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง จึงแล้วเสร็จ

“ครั้งหนึ่ง ครั้งหนึ่งเธอจำได้ไหม” เสียงนาฬิกาปลุกคู่ใจ ดังขึ้นเป็นครั้งที่ 3 นั่นหมายถึงนี่เป็นเสียงปลุกครั้งสุดท้ายแล้ว ผมหลับตาอยู่ที่หมอนสักพัก พร้อมกับบอกตัวเองว่า นอนต่อได้ไหม เพราะความรู้สึกผมพึ่งหลับไปเมื่อสักครู่นี้เอง หลังจากช่วยหลวงพี่เตรียมงานต้นเดือนเสร็จ แล้วเข้านอนที่วัด เพราะเช้าวันรุ่งขึ้นคือ อาทิตย์ต้นเดือน + กฐินอัครบรมจักพรรดิ ที่สำคัญเดือนนี้ปรับเวลาจากตีสามครึ่ง เป็นตีสองครึ่ง



มาถึงวันนี้ทำให้ผมทราบว่า ลูกพระธัมฯ ในต่างแดนอึดขนาดไหน?



เอาแค่ที่นี่นะครับ ที่ลอนดอนแห่งนี้ เริ่มบูชาข้าวพระตอน ตี 2 ครึ่ง นั่นหมายความว่า ต้องตื่นอย่างช้านะครับ ตี 2 สิบห้านาที อย่างเลดสุดก็น่าจะตีสองครึ่ง แล้วการเตรียมงานของพวกเค้านะครับ เตรียมตั้งแต่เช้าวันเสาร์ ยิ่งถ้าเป็นเจ้าหน้าที่ด้วยแล้วเตรียมกันเป็นอาทิตย์



เอาแค่เป็นสาธุชนที่มาช่วยงานตั้งแต่วันเสาร์ก็ต้องเตรียมงานกันตลอดต่อเนื่อง ยันเที่ยงคืน บางรายเตรียมยันตีหนึ่ง ผมเองเมื่อคืนก็เตรียมงานยัน 5 ทุ่มแล้วจึงพักผ่อน



ถ้าเป็นสาธุชนผู้มาร่วมงาน ก็ต้องตื่นเพื่ออกจากบ้าน เพื่อมาร่วมงานบุญนะครับ โดยบางรายออกจากบ้านตั่งแต่เที่ยงคืน มาถึงวัดตอนตี 2 แล้วจึงร่วมพิธีกรรมต่อกัน นั่นหมายความว่าพวกเขาแทบจะไม่ได้พักผ่อนกันเลย แล้วบางรายก็ไปเปิดร้านขายอาหารกันอีก!!!



อ่านมาถึงตรงนี้คงสงสัยครับว่าผมจะเขียนเรื่องนี้ทำไม? เพราะผมรู้สึกชื่นชมลูกพระธัมฯในต่างแดน ที่พวกเข้ามี “วิริยะ – อุสาหะ” เต็มเปี่ยมที่จะแสวงบุญ... ข้าน้อยขอซูฮก 1 จอกครับ



แล้วมิใช่แต่ลูกพระธัมฯในต่างแดนเท่านั้นนะครับ ที่สวมหัวใจพระโพธิสัตว์ทำหน้าที่ ลูกพระธัมฯแห่งสยามประเทศก็มิแพ้กัน ขอคารวะลูกพระธัมฯผู้มีหัวใจพระโพธิสัตว์จากใจจริงขอรับ



เล่าเรื่องมานานแล้ว... เข้าเรื่องกันดีกว่าครับ



เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 พฤศจิกายนที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดให้มีพิธีบูชาข้าวพระและพิธีกฐินอัครบรมจักพรรดิ พระผู้ปราบมาร มีสาธุชนมาร่วมงานคับคั่ง เต็มพื้นที่การจัดงาน



พิธีกรรมในภาคเช้าเริ่มตั้งแต่เวลา 02.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น ซึ่งตรงกับประเทศไทยในเวลาธรรมกาย สาธุชนทุกท่านร่วมปฏิบัติธรรมและพิธีบูชาข้าวพระ ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หลังจากนั้นพระอาจารย์ได้มอบของที่ระลึกในโครงการต่างๆของวัด ได้แก่โครงการหล่อรูปเหมือนทองคำหลวงปู่ , ของที่ระลึกโครงการรักธรรมะและพระภายใน , ของที่ระลึกโครงการผู้นำรถมาร่วมงานบุญกฐิน และออกร้านอาหารสำหรับถวายพระ และเลี้ยงสาธุชนที่มาร่วมงานบุญกฐินวัดพระรรมกายลอนดอน เมื่อวันอาทิตย์ที่ 19 ต.ค. ที่ผ่านมา



จากนั้นจึงเป็นพิธีอาราธนาศีล และถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯใจรัก เชอร์มาริช และกัลฯอนันญา ไนท์ เป็นผู้แทนนำกล่าว , พระอาจารย์ให้โอวาทและให้พร แล้วจึงแปรแถวรับบาตร จากนั้นสาธุชนได้ร่วมกันถวายภัตตาหารเช้าแด่คณะสงฆ์และร่วมกันเก็บภาชนะบูชาข้าวพระและจัดเก็บอาหารตักบาตร



พิธีกรรมในภาคสาย เป็นพิธีทอดกฐินอัครบรมจักพรรดิ โดยมีพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นประธาน พิธีเริ่มด้วย สาธุชนเดินเวียนประทักษิณรอบอุโบสถ โดยสวดสรรเสริญคุณของพระมงคลเทพมุนี จากนั้นจึงเดินเข้าสู่ซุ้มพระผู้ปราบมาร แล้วจึงนำผ้าไตรไปถวายแด่พระอาจารย์ แล้วจึงร่วมพิธีทอดกฐินอัครบรมจักพรรดิ จากวัดพระธรรมกาย ซึ่งสาธุชนต่างปลาบปลื้มปิติยินดีเป็นอย่างมาก ที่ได้มีส่วนร่วมในงานกฐินในปีนี้



ต่อจากนั้นจึงเป็นการถ่ายภาพประวัติศาสตร์ และรับของที่ระลึกรึ่น “รวยโคตรๆ คูณ 2” แล้วจึงร่วมกันเก็บงาน ซึ่งใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมงจึงแล้วเสร็จ จากนั้นสาธุชนได้ร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่คณะสงฆ์ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

วันนี้เราจะมา “จับกระแส 1 โกฏิ” ลอนดอนกันนะครับ ซึ่งถือเป็นตอนแรก หลังจากคิดอยู่นานเลยครับว่า จะเขียนเรื่องอะไรให้น่าสนใจ ให้ผู้อ่านได้อยู่ในกระแสหล่อทองดี

พลันมาเกิดไอเดียเล็ก หลังจากที่ได้หลับตาแล้วก็ภาวนาว่า “อยากกินหอยทอด” เพราะช่วงที่เริ่มเขียนเรื่องนี้ก็ปาเข้าไปแล้ว 19.00 น.ตามเวลาท้องถิ่น หรือสักตี 1 ตามเวลาที่เมืองไทย

ช่วงวันพฤหัส – ศุกร์ –เสาร์ – อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสติดตามพระอาจารย์เพื่อไปทำหน้าที่ตามบ้านกัลยาณมิตรและศูนย์ปฏิบัติธรรม ชนิดที่ว่าชีพจรลงเท้าเป็นว่าเล่นกันเลยทีเดียว

หนึ่งในเรื่องที่จะนำมาเล่าวันนี้หรอครับ นั่นคือธรรมะที่ได้มาจากการติดตามพระอาจารย์ ซึ่งยอมรับฟังแล้วก็จริง แต่ยังอยากฟังอยู่เรื่อยๆ ไม่รู้เป็นเหมือนกันป่าวคับ

เรื่องของ “อังกุระเทพบุตร” และ “อินทะกะเทพบุตร” ซึ่งถ้าผมเขียนผิดก็ช่วยแก้ไขชื่อให้ถุกเพื่อขจัดความโง่ให้กับผมบ้างก็ดีนะครับ แต่อย่างไรก็ตามเรื่องของเทพบุตรทั้งสองคนนี้ผมได้ยินมาเป็นรอบที่ล้านแปด

“อังกุระเทพบุตร” คือ “อดีตมหาเศษฐี” ในครั้งพุทธกาลแต่ไม่อาจทราบได้ว่าเกิดในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ไหน แต่ที่แน่ๆ มิใช่ยุคของเราเป็นแน่ เพราะยุคนั้นคนมีอายุเป็นหมื่นปี แต่ยุคของเรามีอายุแค่ 100 ปี ว่ากันว่าเขามีทรัพย์มากไว้ทำบุญชนิดที่ตั้งโรงทานความยาวร่วม 200 กิโลเมตร แล้วน้ำที่ซาวข้าวเลี้ยงข้าวปลาอาหารแก่ชาวเมืองนั้น สามารถเอาเรือลงไปแล่นเพื่อส่งข้าวตามโรงทานทั้งหมด มิหนำซ้ำคนที่ใช้สำหรับเตรียมหุงหาอาหารนั้นมีจำนวนถึง 30000 คน(UP) ตลอดเวลา 10000 ปีของการให้ทานทำแบบนี้มิเคยขาด ละดลกไปได้ไป “ดาวดึงส์”

“อินทะกะเทพบุตร” คือ “อดีตคนยากไร้” ในสมัยพุทธกาลของเรา เป้นผู้มีจิตใจเรื่องใสในพระรัตนตรัย “แต่” ไม่มีทุนทรัพย์ และวันหนึ่งพระอนุรทธะเถระ เดินบิณฑบาตผ่านหน้าบ้าน จึงเกิดจิตเลื่อมใสจึงใส่บาตรแด่พระอนุรุทธะผู้สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้ว ละโลกไปได้ไปเกิดในสวรรค์ “ดาวดึงส์” เช่นกัน

พระพุทธองค์ทรงเสด้จขึ้นไปจำพรรษาและแสดงธรรมที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เริ่มแรก “อังกุระเทพบุตร” นั่งหน้าพระพุทธองค์ แต่พอ “อินทะกะเทพบุตร” มาฟังธรรม รัศมีกายเรืองรองกว่าทำให้ “อังกุระเทพบุตร” ถอยหลังร่นไป จนเกือบจะสุดธรรมสภา

เป็นไงครับ ทานที่ทำแก่ทักขิไณยบุคคล ได้ผลมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเราต้องถวายแต่พระอย่างเดียวเสียเมื่อไหร่ เพราะ 1 ในมงคลชีวิต 38 ก็คือ “สงเคราะห์โลก” เอาเป็นว่าช่วงนี้เราหล่อหลวงปู่กันก่อนดีมะ ส่วนสงเคราะห์โลก “แปะโป้ง” เอาไว้ก่อน เพราะรถทองคำขบวนนี้ ผ่านมาครั้งเดียวมิผ่านมาอีกแล้ว

เอาเป็นว่าเราลองอ่านเรื่องราวที่ผมนำมาฝากกันดีไหมครับ ว่าลูกพระธัมฯลอนดอนไปถึงไหนกันแล้ว แต่ที่แน่ๆ “ลอนดอนคงเป็นวัดแรกในยุโรป ที่เข้าวิน 1 โกฎิ อย่างสบายแฮ”...



เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 18 ตุลาคมที่ผ่านพระลูกพระธัมฯเมือง DARTFORD(ดาร์ทฟอร์ด) จำนวน 15 คน นิมนต์พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน เจริญพระพุทธมนต์ และร่วมถวายปัจจัยและทองเพื่อร่วมหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำ



กัลฯสำเรียง-โรเบิร์ต อลัน CLAYTON (เคล์ยตัน) ได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรด้วยการเปิดบ้านของตัวเอง ใช้เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม โดยชักชวนเพื่อนบ้านมาร่วมกันนั่งสมาธิ พิธีกรรมเริ่มขึ้น พระอาจารย์นำสาธุชนนั่งสมาธิเจริญภาวนา จากนั้นสาธุชนได้พร้อมใจกันอาราธนาศีลและฟังพระอาจารย์เจริญพระพุทธมนต์ จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่พระอาจารย์



ต่อมาพระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ เมตตาให้โอวาทเรื่องการสร้างบารมีด้วยทองคำในสมัยพุทธกาล แล้วจึงชักชวนสาธุชนเมือง DARTFORD (ดาร์ทฟอร์ด) ร่วมบุญหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำทองคำบริสุทธ์ ซึ่งในวันนี้ กัลฯสำเรียง-โรเบิร์ต อลัน CLAYTON(เคล์ยตัน) เกิดความปลื้มปิติใจถวายทองคำเพื่อร่วมบุญจำนวน 5 บาททองคำ จากนั้นสาธุชนทุกท่านได้ร่วมกันถวายปัจจัยร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ พระอาจารย์มอบของที่ระลึก จึงเป็นอันเสร็จพิธี


และวันศุกร์ที่ 19 ตุลาคมที่ผ่านมา ลูกพระธัมฯในเมือง READING (เรดดิ้ง) นิมนต์พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน ไปเจริญพระพุทธมนต์เนื่องในวาระเดือนเกิด มีสาธุชนมาร่วมงาน 10 คน



พิธีกรรมเริ่มขึ้น พระอาจารย์นำสาธุชนนั่งสมาธิเจริญภาวนา จากนั้นสาธุชนได้พร้อมใจกันอาราธนาศีลและฟังพระอาจารย์เจริญพระพุทธมนต์ จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่พระอาจารย์



ต่อมาพระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ เมตตาให้โอวาทเรื่องการสร้างบารมีด้วยทองคำในสมัยพุทธกาล แล้วจึงชักชวนสาธุชนเมือง READING(เรดดิ้ง) ร่วมบุญหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำทองคำบริสุทธ์ จากนั้นสาธุชนทุกท่านได้ร่วมกันถวายปัจจัยร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ พระอาจารย์มอบของที่ระลึก จึงเป็นอันเสร็จพิธี

ผมดูดีเอ็มซีตลอดช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา

พบว่ารายการซ้ำเยอะมาก

เช่นชีวิตในสังสารวัฏเป็นรอบที่พันแปด

คุยกันถูกคอ รอบที่แปดหมื่น

ดีเอ็มซี วาไรตี้ รอบที่ล้านแปด

ไม่ได้เบื่อหรอกครับ แต่แบบเปลี่ยนเทปบ้างได้ไหมอ่า

ที่สำคัญ ชีวิตในสังสารวัฏประมาณ 2 ปีที่แล้ว ควรขึ้นข้อความไว้ข้างใต้ด้วยก็ดีนะครับ

ก็เรื่องบางเรื่องที่ทำให้เราขัดข้องหมองใจ ถ้าเป็นเรื่องของเราก็ปล่อยวางครับ อย่าไปเอามาเป็นอารมณ์

แต่ถ้าเรื่องใดที่ทำให้พระพุทธศาสนาต้องมัวหมอง เราห้ามปล่อยวางครับ

ด้วยความเคารพ

ย้อนหลังไป 7 ปีที่แล้วสาธุชนกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันเพื่อแสวงหาสถานที่ปฏิบัติธรรม บ้างก็ต้องใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมงในการเดินทาง บ้างก็ต้องมาพักค้างเพื่อรวมกันปฏิบัติธรรม โดยมีกำหนดการรวมตัวกันทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนและวันบุญใหญ่ “แรกเริ่มพี่ต้องขับรถจากบ้านกว่า 2 ชั่วโมงเพื่อเดินทางมาบูชาข้าวพระ” พี่น้ำพริก จันทิรา แอลิช หนึ่งในสาธุชนจำนวนนั้นเล่าให้ฟัง การบูชาข้าวพระในช่วงแรกนั้นใช่ว่าสะดวกสบายเหมือนในปัจจุบัน เนื่องจากเมื่อก่อนไม่มีจานดาวธรรมดังนั้นสมัยแรกๆ วิธีที่สะดวกที่สุดคือการฟังเสียงทางโทรศัพท์และได้ปฏิบัติสืบมาถึงปี 2545



จากนั้นช่วงปี 2545 สาธุชนกลุ่มนี้เองได้เป็นกำลังหลักในการสร้างวัดพุทธเอาส์บวร์ก ซึ่งตลอดทั้งปีสาธุชนมากมายได้หลั่งไหลเข้ามาป็นจำนวนมาก บางงานสาธุชนรมากันถึง 200 คน(ต้องเช่าสถานที่อื่น)ซึ่งวัดพุทธเอาส์บวร์กเองเป็นวัดเล็กๆ ไม่สามารถรองรับคนได้ถึง 50 คนในหน้าหนาว แม้ว่าหน้าร้อนสามารถรองรับได้ถึง 100 คนก็ตาม เป็นเวลาหลายปีพระอาจารย์จึงมีดำริที่จะหาที่สร้างวัดใหม่



ช่วงนั้นพระอาจารย์และสาธุชนจึงได้มองหาสถานที่ใหม่ในการสร้างวัด เนื่องจากเหตุผลที่ยกมาข้างต้น และในที่สุดก็มาเจอสถานที่ที่จะใช้สร้างวัด มีความกว้างเกือบ 12 ไร่ ตั้งอยู่ ณ เมืองเคอนิกส์บรุนน์ ซึ่งห่างจากวัดเก่าประมาณ 15 ก.ม.



ตุลาคม 2550 คือช่วงเวลาที่วัดพุทธเอาส์บวร์กอยู่ในช่วงสุดท้าย กล่าวคือกำลังจะมีการย้ายวัดจากพุทธเอาส์บวร์กมาเป็น วัดพระธรรมกายบาวาเรีย และเมื่อทุกอย่างลงตัวจึงมีพิธีผูกพัทธสีมาอุโบสถ เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา มีสาธุชนมาร่วมกว่า 500 คน



วัดพุทธเอาส์บวร์กที่แม้ว่าปัจจุบันจะกลายเป็นตำนานไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่สถานที่นั้นเองก็คือจุดกำเนิดของ “วัดพระธรรมกายบาวาเรีย” ศูนย์กลางธรรมกายแห่งทวีปยุโรป ที่จะเป็นแสงสว่างให้กับชาวโลกไปอีกนานแสนนาน

ด้วยความเคารพ

ขอเสียงสาธุการ

ไม่น่าเชื่อนะครับ วันนี้เมื่อ 2500 กว่าปีที่แล้วเป็นวันที่พระรัตนตรัยเกิดขึ้นครบสามประการ ถือเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของพวกเราชาวพุทธนะครับ ที่ได้มาพบสัจธรรมความเป็นจริงของชีวิต



ความอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เมื่อกว่า 2500 ปีที่แล้วก็คือ การมีพระรัตนตรัยเกิดขึ้นครบสามประการ การแสดงปฐมเทศนา , การบังเกิดขึ้นของพระสงฆ์องค์แรกนั่นก็คือพระอัญญาโกณทัญญะ ทั้งหมดนี้คือความอัศจรรย์ที่ไม่อาจกิดขึ้นได้ซ้ำเป็นครั้งที่ 2



วันนี้ผมมาได้ทราบเรื่องเพิ่มเติมจากพระอาจารย์อีกว่า ในพระไตรปิฏกนั้น ปรากฏชื่อของพระอัญญาโกณทัญญะ เพียงไม่กี่ครั้งเริ่มแรกนั้นเกิดขึ้นตอนที่เจ้าชายสิทธัตถะประสูติ พราหมณ์โกญทัญญะในขณะนั้นได้ทำนายว่าเจ้าชายสิทธัตถะนั้น จะได้บรรลุธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งถือเป็นพราหมณ์เพียงคนเดียวที่ทำนายแบบนี้ ในขณะที่พราหมณ์คนอื่นทำนายว่าถ้าบวชก็จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ถ้าไม่บวชก็จะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ จากนั้นพราหมณ์โกญทัญญะก็ได้ไปออกบวชเพื่อรอการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต่อมาก็เป็นครั้งที่พระอัญญาโกณทัญญะมาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันนี้เมื่อกว่า 2500 ปีที่แล้ว และอีกครั้งหนึ่งก็คือคราวที่ท่านจะเสด็จดับขันธปรินิพพานที่ป่าหิมพานต์ ซึ่งพระอาจารย์เล่าถึงสาเหตุที่ไปอยู่ที่ป่าหิมพานต์ก็เพราะว่า ท่านเป็นพระภิกษุองค์แรกของพระพุทธศาสนา เวลาไปในที่ใด พระทุกองค์ต้องให้ความเคารพ ซึ่งบางทีพระองค์นั้นเป็นเอตัคทัคคะในด้านต่างๆ จึงไม่เหมาะสม จึงไปบำเพ็ญธรรม ณ ป่าหิมพานต์และนิพพานที่นั่นเลย ซึ่งก็เป็นคุณธรรมอย่างหนึ่งของท่าน เชื่อไหมครับ พระอัญญาโกณทัญญะปรากฏชื่อครั้งสำคัญๆ แค่นี้ในพระไตรปิฏก แต่อาจจะมีปรากฏอีกบ้างประปรายที่ผมมิอาจจะทราบได้ แต่ที่เล่าให้ฟังนี่คือครั้งสำคัญครับ ออ...พระอัญญาโกณทัญญะนั้นเป็นเลิศทางด้านรู้ราตรีนานด้วยนะครับ ลืมบอกให้ท่านทราบ




ว่าแล้วก็วกไปซะไกล กลับเข้าเรื่องวันนี้ครับ วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย มีโอกาสจัดพิธีถวายเทียนพรรษาและผ้าอาบน้ำฝน เป็นพุทธบูชา เนื่องในวันอาสาฬหบูชาด้วยนะครับ มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 20 คนและเพื่อเป็นการปฏิบัติตามประเพณีที่ปฏิบัติสืบกันมาเป็นเวลาช้านานอีกด้วย



พิธีกรรมในภาคเช้าเริ่มต้นขึ้น เมื่อสาธุชนได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย นั่งสมาธิ และเมื่อถึงเวลาสว่างสาธุชนได้กล่าวอาราธนาศีลและถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยผู้แทนนำกล่าวคือกัลฯทองเหรียญ ฟิชเชอร์ จากนั้นจึงเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ และถวายภัตตาหารเพลแด่คณะสงฆ์ ตามลำดับ




พิธีภาคบ่ายสาธุชนทุกท่านได้ร่วมกันแห่เทียนพรรษา โดยตั้งขบวนที่สภาธรรมกายสากลวัดพระธรรมกาย บาวาเรีย เมื่อขบวนเข้าสู่โบสถ์ โดยขณะเดินเข้าสู่โบสถ์ สาธุชนได้ร่วมกันสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยไปด้วย เมื่อพระอาจารย์มาถึงศูนย์กลางพิธี นำนั่งสมาธิจากนั้นจึงเป็นการถวายเทียนพรรษา โดยมีกัลฯธัญนันท์ เอลฟิชและกัลฯจินตนา เธียร์ไมเยอร์เป็นประธานนำกล่าว จากนั้นพระอาจารย์ให้โอวาทเนื่องในวันอาสาฬหบูชา จึงเป็นอันเสร็จพิธี




สุดท้ายนะครับ ขอกราบอนุโมทนาบุญกับลูกพระธัมฯทั่วโลกนะครับ และถ้าข้อมูลที่ผมเสนอบกพร่องตรงไหน ติ-ชมกันได้ครับ

ขอเสียงสาธุการ

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 6 กรกฏาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย จัดพิธีบูชาข้าวพระ ตามอริยะประเพณีและสอบธรรมศึกษาชั้นตรี โดยมีสาธุชนผู้มีบุญร่วมงานกว่า 50 คน















เป็นเวลากว่า 5 ปี ที่ทุกอาทิตย์ต้นเดือน สาธุชนผู้มีบุญจากทั่วทั้งเมืองมิวนิค และข้างเคียง จะเดินทางมาร่วมพิธีบูชาข้าวพระ และเดือนนี้ก้เช่นกัน สาธุชนได้เดินทางมาร่วมพิธีบูชาข้าวพระ โดยบางส่วนเดินทางมาเตรียมงานและพักค้างที่วัด ซึ่งในวันเสาร์ พระมหานิกรณ์ สุทธรัตโน ได้เมตตาติวธรรมศึกษา ทั้งนี้เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมก่อนสอบให้นักเรียนอีกด้วย















พิธีกรรมในภาคเช้าเริ่มตั้งแต่เวลา 04.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น สาธุชนได้ร่วมกันบูชาพระรัตนตรัย ปฏิบัติธรรมและบูชาข้าวพระ ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และเมื่อถึงเวลาสว่าง จึงเป็นพิธีอารธณาศีล พิธีทอดผ้าป่าประจำเดือน โดยมี กัลฯณัฐวดี ถึงเป้ เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าว ต่อด้วยพิธีถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯศิริธรรม ทับพยุง เป็นผู้แทนนำกล่าว จากนั้นสาธุชนได้ร่วมกันถวายปัจจัยไทยธรรมแด่คณะสงฆ์ แล้วจึงช่วยกันจัดสถานที่สอบธรรมศึกษาในรอบสายต่อไป
















พิธีในภาคสาย เมื่อประธานสงฆ์คือ พระเดชพระคุณพระเทพภาวนาวิกรม ผู้ช่วยแม่กองธรรมสนามหลวง จากวัดไตรมิตรวิทยาราม ในฐานะประธานการสอบธรรมศึกษาในครั้งนี้ และพระมหาอาชว์ อาชฺชวปเสฏฺโฐ ผู้ช่วยเลขานุการ แม่กองธรรมสนามหลวง (๑๒) วัดตรีทศเทพ ประเทศไทย เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี นำสาธุชนบูชาพระรัตนตรัยแล้วจึง เป็นประธานเปิดการสอบธรรมศึกษาชั้นตรี ซึ่งการสอบครั้งนี้เป็นไปตามมติที่ประชุมมหาเถรสมาคม ที่ 16/2551 มีมติให้เปิดสอบธรรมสนามหลวง ครั้งที่ 7/2550 ในวันที่ 6 กรกฏาคม 2551 ซึ่งนับเป็นครั้งแรกของประเทศเยอรมนี และครั้งแรกของสหภาพยุโรป ในกลุ่มแชงเก้นอีกด้วย โดยวิชาที่เปิดสอบในภาคเช้าคือ วิชากระทู้ธรรม ใช้เวลา 2 ชั่วโมงจึงแล้วเสร็จ จากนั้นสาธุชมได้ร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่ท่านประธานสงฆ์และคณะสงฆ์















การสอบในภาคบ่าย เป็นการสอบวิชา ธรรมวิภาค , พุทธประวิติและศาสนาพิธีตามลำดับ ซึ่งการสอบเดินทางไปอย่างราบรื่น กระทั่งการสอบสิ้นสุดลง พระเดชพระคุณพระเทพภาวนาวิกรม ได้ให้โอวาทให้นำธรรมที่ได้จากการสอบครั้งนี้ไปใช้ในชีวิตประจำวันด้วย เป็นการปิดการสอบครั้งนี้ และได้ประกาศผลการสอบซึ่งอันดับ 1 , 2 และ 3 คือ กัลฯวันวิสาข์ ทับพยุง , กัลฯณัฐวดี ถึงเป้และกัลฯจิตนา เธียร์ไมเยอร์ จากนั้นคณะสงฆ์และสาธุชนได้ร่วมกันถ่ายภาพหมู่จึงเป็นอันเสร็จพิธี

นั่งเครื่องบินบนนภากลางเวหา
มองลงมาเห็นเจดีย์พราวด์ไสว
เห็นสีทองเหลืองอร่ามมาแต่ไกล
โอ้ปลื้มใหญ่บุญนี้ลืมมิลง

...ทหารพระราชา...

ในหนึ่งปี จะมีบุญบูชาข้าวพระ ได้ 12 ครั้ง เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนธันวาคม ที่ผ่านมา ถือเป็นต้นเดือนสุดท้ายของปี 2551



ในรอบปีที่ผ่านมา ผมได้บูชาข้าวพระครบทั้ง 12 ครั้ง ดังนี้ครับ มกราคม บูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกาย , กุมภาพันธ์ ถึง พฤษภาคม ที่วัดพระธรรมกายบาวาเรีย , มิถุนายน ที่วัดพระภาวนาเบอร์ลิน , กรกฏาคม ที่วัดพระธรรมกายบาวาเรีย , สิงหาคมบูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกาย , กันยายน บูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกายลอนดอน , ตุลาคม บูชาข้าวพระที่ วัดพระรรมกาย และ พฤศจิกายน ถึง ธันวาคม ที่วัดพระธรรมกายลอนดอน



ผมมานั่งคิดว่า ในรอบปีที่ผ่านมา ผมนี่อึดได้ที่เลยนะครับ เดินทางไปบูชาข้าวพระถึงสามประเทศ ในสี่เมืองหลักๆ ได้แก่ ปทุมธานี , เอาส์บวร์ก , เบอร์ลิน และมาปิดท้ายที่ลอนดอน และในการเดินทางไปแต่ละที่ ทำให้ได้เห้น ความเพียร ความวิริยะอุตสาหะ ความรักในบุญ ของลูกพระธัมฯเป็นอย่างยิ่ง เพราะเวลาของแต่ระประเทศนั้นต่างกัน บางประเทศ ตี 2 ครึ่ง บางประเทศ ตี 3 ครึ่ง แล้วยังมีบางช่วงที่เวลาปรับตามอากาศ เป้นตี 4 ครึ่งก้มีนะครับ แต่เวลาหนึ่งที่ตรงกันนั้น ก้คือ “เวลาธรรมกาย”



พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เมตตาบอกถึงอานิสงส์ของการบูชาข้าวพระนะครับ ว่ามีอานิสงส์มากมายหลายฟ้าครอบเลยนะครับ ฉะนั้นบุญดีดีแบบนี้ปีหน้าฟ้าใหม่ จึงไม่อยากให้พลาดกัน



วันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคมที่ผ่านมา วัดพระรรมกายลอนดอนจัดให้มีพิธีบูชาข้าวพระ ทอดผ้าป่า และมุทิตาเนื่องในวาระครบรอบ 21 พรรษา พระครูสังฆ์รักษ์เผด็จ จิรกุโล เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายลอนดอน มีสาธุชนมาร่วมงานร่วม 100 คน
พิธีกรรมเริ่มขึ้น ตั้งแต่เวลา 02.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น สาธุชนร่วมกันปฏิบัติธรรม และ บูชาข้าวพระ



จากนั้นจึงเป็นพิธีถวายผ้าป่าสร้าวัดพระธรรมกายลอนดอน ซึ่งในเดือนนี้มี กัลฯ อนันญา ไนท์ และกัลฯนฤมล เพชรประดับ เป้นผู้แทนสาธุชนนำกล่าว ต่อด้วยพิธีถวายผ้าป่าดาวธรรม ซึ่งมีกัลฯปิยวรรณ สวัสดี และพีถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุลและกัลฯศักดิ์เกษม ติรธรรมเจริญ เป็นผู้แทนสาธุชน ตามลำดับ



จากนั้นสาธุชนจึงร่วมกันชมสื่อเพื่อชวนให้สาธุชนมาร่วมสอบตอบปัญหาเพื่อสันติภาพโลก เวิร์ลเปค ครั้งที่ 3 แล้วจึงรับของที่ระลึกสำหรับผู้ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ด้วยทองคำ



จากนั้นจึงเป็นการถวายปัจจัยบูชาธรรมพระอาจารย์ เนื่องในวาระวันมุทิตาจิตพระครูสังษ์เผด็จ จิรกุโล 21 พรรษา แล้วจึงรับฟังโอวาทจากพระอาจารย์ เรื่อง การสร้างบารมีและการสอบเวิร์ลเปค ต่อด้วยการชวนสาธุชนสอบเวิร์ลเปค ตามลำดับ



จากนั้นจึงเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ และนั่งธรรมะพร้อมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สาธุชนร่วมกันถวายภัตตหารเช้าแด่พระอาจารย์ จึงเป้นอันเสร็จพิธี

ก็ควรปล่อยให้เจ้าตัวมีสิทธอัพบล๊อกด้วยตัวเองครับ

ไม่เช่นนั้น บล๊อกก็ไม่ใช่บล๊อก

การที่มีคนวัดมีบล๊อก ส่วนใหญ่คงไม่ใช่เรื่องอิจฉาริษยานะครับ ก็แค่บันทึกเรื่องราว หรือข้อคิดจากพระอาจารย์

ตีม ที่ท่านพูดถึงมันก็บ่งบอกความเป็นตัวของเจ้าของนะครับ

อย่างที่เรียนมาตั้งแต่ความเห็นที่แล้ว ไม่ได้ติให้หมดกำลังใจ

ยังไงเสีย... ก็ขอโมทนาบุญครับ

ถ้าเช่นนั้นการเปิดบล๊อกดีเอ็มซีที่เปิดไปแล้วนั้น ก้ไม่ต่างอะไรกับ ดีเอ็มซี เวบบอร์ด

ออกจากกรอบ แล้วมองโลกปัจจุบัน เปิดหูเปิดตาให้กว้างครับ

ด้วยความเคารพ

เรียนด้วยความเคารพ

คำว่า บล๊อก คืออะไรครับ

มันก้ไม่เห็นต่างอะไรกับดีเอ็มซี เวบบอร์ดเลยครับ

บล๊อกควรเป็นอะไรที่เจ้าของบล๊อกสามารถเขียนได้ เช่น ไดอารี่ บทความ... ที่ทำให้เจ้าของบล๊อกจัดการด้วยตัวเอง

ไม่ได้ติให้หมดกำลังใจ แค่อยากมีให้ถูกวัตถุประสงค์ครับ

สู้ต่อไป...ทาเคชิ...โมทนาด้วย

ด้วยความเคารพครับ