ในหนึ่งชีวิต คนเราจะมีโอกาสงามๆ สักกี่ครั้งกันเชียวครับ



ใครหลายคนมีโอกาสมากมาย แต่ใครอีกหลายๆคน ไม่เคยได้รับโอกาสเลย แม้แต่ครั้งเดียว



ป่าวครับ ... ผมไม่ได้มีอคติกับชีวิตมากมายขนาดนั้น



พอดีเคยได้ยินใครหลายคนพูดบ่อยๆว่า ทำไมเราไม่ได้โอกาส ทำไมเราไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่น



ครั้งหนึ่ง ผมเคยอ่านเรื่องที่ยกใจผู้อ่านได้พอสมควร กล่าวคือ มี “ตุ๊กตาแห่งโอกาส” ตัวหนึ่งที่สวยงามมากในอดีต แต่ในปัจจุบัน “ตุ๊กตาแห่งโอกาส” เป็นเพียงหินเก่าๆ ตัวหนึ่งที่แขนขาด ขาขาดไปแล้ว ยิ่งนานวันไป ตุ๊กตาหินตัวนั้นมีแต่นับวันผุพังลงไปเรื่อยๆ



ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา ส่งเสียงถามด้วยความสงสัยว่าเธอเป็น “ตุ๊กตาแห่งโอกาส” แต่ทำไมเธอไม่เคยให้โอกาสใครได้ชมความงามของเธอเลย ทำไมเธอปล่อยตัวเองให้โทรมแบบนี้



“ตุ๊กตาแห่งโอกาส” จึงตอบกลับไปว่า เราเคยให้โอกาสคนทุกคน แต่ไม่มีใครสนใจเราเลย พอมาถึงตอนนี้ผู้คนต่างแสวงหาโอกาสจากเรา เราไม่มีโอกาสนั้นแล้ว



เมื่อเวลาผ่านไป เราจะรู้ว่า เราเคยได้รับโอกาสดีๆในชีวิตมากมาย นับครั้งไม่ถ้วน เพียงแต่เราจะมองว่า “นั่นคือโอกาสของเราหรือเปล่า”



เมื่อวันอาทิตย์ที่ 5 เมษายน ที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอนจัดพิธี บูชาข้าวพระ และร่วมสร้างองค์พระ ปิดเจดีย์ มีสาธุชนได้โอกาสมาร่วมงานกว่า 120 คน



พิธีเริ่มขึ้นตั้งแต่เวลา 03.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น เมื่อคณะสงฆ์และสาธุชน ร่วมกันปฏิบัติธรรม และบูชาข้าวพระ ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ



จากนั้นจึงเป็นการตั้งขบวนผ้าป่า เมื่อขบวนผ้าป่าค่อยๆ เคลื่อนเข้าสู่ศูนย์กลางพิธี สาธุชนได้พร้อมใจกันสวดมนต์สรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย ด้วยความเลื่อมใส



ต่อด้วยกัลฯสุนันทา ยอดวัลลภ เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวายผ้าป่าสร้างวัด , กัลฯรัชนีวรรณ ภาคีฉาย – กู๊ดไชน์ เป็นประธานนำกล่าวคำถวายผ้าป่าดาวธรรม , กัลฯกรรณิการ์ พาร์คเกอร์ และกัลฯอนันญา ไนท์ กล่าวคำถวายองค์พระธรรมกายประจำตัว , กัลฯอโณทัย ติระธรรมเจริญและกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุล เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆฑาน จากนั้นพระอาจารย์จึงพิจารณาผ้าป่า



ต่อด้วยสาธุชน รับชมสื่อสัมมนาคุณอนันต์ อัศวโภคิน ซึ่งเป็นการตอกย้ำให้สาธุชนทุกท่านมั่นใจว่าบุญจากการสร้างพระเป็นบุญใหญ่ ไม่มีประมาณ ต้องทุ่มทำอย่าสุดฤทธิ์ และต้องปิดเจดีย์กันให้ได้ด้วย



จากนั้นจึงเป็นพิธีรับองค์พระธรรมกายรุ่นปิดเจดีย์ แล้วจึงเป็นพิธีถวายปัจจัยแด่คณะสงฆ์ ประธานสงฆ์ให้โอวาท เรื่องการสร้างพระธรรมกายประจำตัว



จากนั้นจึงเป็นการรับพรพระและถ่ายภาพประวัติศาสตร์ร่วมกัน



เมื่อถึงเวลาสว่าง คณะสงฆ์แปรแถวรับบาตร และสาธุชนร่วมกันเก็บงาน จึงเป็นอันเสร็จพิธี

เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 26 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน เดินทางไปเป็นเนื้อนาบุญที่ร้านต้นโพธิ์ เมืองเบลฟาสต์ ประเทศไอร์แลนด์เหนือ



พิธีกรรมเริ่มขึ้นเมื่อสาธุชนร่วมกันกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และร่วมกันถวายภัตตาหารเพล แด่คณะสงฆ์ แล้วจึงรับพรพระและร่วมกันถวายปัจจัยไทยธรรมแด่คณะสงฆ์ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

เมื่อวันพุธที่ 25 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน เดินทางไปเป็นเนื้อนาบุญที่ร้าน ร้าน PAPAYA เมืองดับลิน ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมเริ่มขึ้นเมื่อสาธุชนร่วมกันกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และร่วมกันถวายภัตตาหารเพล แด่คณะสงฆ์ แล้วจึงรับพรพระและร่วมกันถวายปัจจัยไทยธรรมแด่คณะสงฆ์ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

เมื่อวันอังคารที่ 24 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดปฏิบัติธรรมที่บ้านกัลฯเมืองเวคฟอร์ด ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมเริ่มขึ้นโดยแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกคือกลุ่มของคนไทย สาธุชนร่วมกันอารธนาศีล และกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์



ภาคบ่ายจึงร่วมกันฟังธรรมจากพระอาจารย์ ธรรมสาร จิตตาภรโณเรื่อง การสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ซึ่งมีสาธุชนให้ความสนใจและร่วมบุญสร้างพระธรรมกายทันที ที่ทราบข่าว ต่อด้วยการรับพรพระ สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแด่พระอาจารย์ จากนั้นจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



ขณะที่กลุ่มของชาวไอร์แลนด์ พระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสโร ได้เมตตาสอนการฝึกสมาธิเป็นภาษาอังกฤษ แล้วจึงตอบข้อซักถาม เพื่อคลายความสงสัยเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาและการฝึกสมาธิ จากนั้นจึงเป็นการถ่ายภาพหมุ่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



ภาคค่ำ พระอาจารย์ได้สอนการฝึกสมาธิ แก่ชาวไอริช ซึ่งล้วนได้รับผลการปฏิบัติธรรมที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่ง



การปฏิบัติธรรมที่เมือง เวคฟอร์ด ครั้งต่อไปสาธุชนทุกท่านจะมารวมกันเพื่อสร้างบารมีในวันอังคารที่ 28 เมษายน 2552

เมื่อวันจันทร์ที่ 23 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดปฏิบัติธรรมที่บ้านกัลฯเมืองลิมลิกซ์ ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมเริ่มขึ้นเมื่อสาธุชนร่วมกันอารธนาศีล และกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์




จากนั้นจึงร่วมกันฟังธรรมจากพระอาจารย์ เรื่อง การสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ซึ่งมีสาธุชนให้ความสนใจและร่วมบุญสร้างพระธรรมกายทันที ที่ทราบข่าว ต่อด้วยการรับพรจากคณะสงฆ์ สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแด่พระอาจารย์ จากนั้นจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



การปฏิบัติที่เมือง ลิมลิกซ์ ถือเป็นครั้งที่สาม ของเมืองลิมลิกซ์ ซึ่งครั้งต่อไปสาธุชนทุกท่านจะมารวมกันเพื่อสร้างบารมีในวันที่จันทร์ที่ 27 เมษายน 2552

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 22 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดปฏิบัติธรรมที่บ้านกัลฯเมืองวอเตอร์ฟอร์ด ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมเริ่มขึ้นเมื่อสาธุชนร่วมกันอารธนาศีล และกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์


จากนั้นจึงร่วมกันฟังธรรมจากพระอาจารย์ เรื่อง การทำหน้าที่กัลยาณมิตร เพื่อชักชวนสาธุชน มาร่วมกันปฏิบัติธรรมในครั้งต่อไป และการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ต่อด้วยการรับพรจากคณะสงฆ์ สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแด่พระอาจารย์ จากนั้นจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



การปฏิบัติที่เมือง วอเตอร์ฟอร์ด ถือเป็นครั้งแรกของเมืองวอเตอร์ฟอร์ด ซึ่งครั้งต่อไปสาธุชนทุกท่านจะมารวมกันเพื่อสร้างบารมีในวันที่จันทร์ที่ 27 เมษายน 2552

อยากจะชวนมาพบรักที่แท้จริง

บ่ได้อิงนิยายไร้เสน่หา

รักที่แท้อยู่แน่แน่กลางกายา

เมื่อหลับตาจะพักรบพบรักเอย

อารมณ์ว่างๆ เลยเขียนเล่นๆนะครับ ไม่ได้เขียนถึงใครสักคนหนึ่ง แต่ผมเขียนถึงทุกคนในโลกใบนี้ที่กำลังตามหารักแท้



รักแท้อยู่หนใด รักแท้อยู่ที่ไหน รักแท้จะมาเมื่อไหร่ผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ผมรู้ว่ารักแท้มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ ดังที่บทกลอนบอก เมื่อคุณหลับตา คุณก็จะพบรักแท้อยู่กลางกาย



เป็นรักที่มิเจือปนไปด้วยกิเลส ไม่เจือปนด้วยตัณหา แต่เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ที่ออกมาจากศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด จากธรรมปฏิบัติ



และที่เมืองคอร์ค อันเป็นเมืองใหญ่อันดับต้นๆ ของเกาะไอร์แลนด์ ได้มีลูกพระธัมฯกลุ่มหนึ่งนะครับ ที่พบรักแท้ ความรักที่เกิดจากธรรมปฏิบัติ



ส่วนวันนี้ผมมีอะไรมาฝาก เชิญทัศนากันได้แล้วขอรับกระผม!!!



วันอังคารที่ 24 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดปฏิบัติธรรม ประจำเดือนที่ร้านอาหารเรือนไทย เมืองคอร์ค ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมในช่วงเช้า เริ่มขึ้น เมื่อสาธุชนร่วมกันกล่าวคำอารธนาศีล , กล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และร่วมกันถวายภัตตหารเพลแด่คณะสงฆ์ ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเยี่ยม



ต่อด้วยสาธุชนร่วมกันสวดมนต์ทำวัตรเช้าเพื่อเป็นสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย แล้วจึงรับประทานอาหารกลางวัน



พิธีภาคบ่าย พระอาจารย์เมตตาแสดงธรรมเรื่องกฏแห่งกรรม , การเลี้ยงลูกอย่างไร ให้โตมาภายใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา และการปักหลักพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายในประเทศไอร์แลนด์ แล้วจึงรับพรจากคณะสงฆ์ , สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแด่คณะสงฆ์แล้วจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



อนึ่งการปฏิบัตธรรมครั้งต่อไป จะมีขึ้นในวันอาทิตย์ที่ 22 มีนาคม 2552

อรุณสวัสดิ์ ... ลิมลิกซ์ ผมตื่นมารับอากาศยามสายของลิมลิกซ์ เพราะเมื่อคำคืนที่ผ่านมา ผมใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเดินทาง ซึ่งอากาศที่นี่สดชื่นอย่าบอกใครเชียว ว่าแล้วเราก็มาสูดกันสักฟอด ฮึบ!!!!!

หลังจากการเดินทางร่วม 2 ชั่วโมงสิ้นสุดลง ผมเข้าที่พัก โดยมีคุณลุงชัยยุทธ วีระกาญจนพงศ์ มารับที่สนามบินเช่นเคย ผมไม่ได้เจอกับคุณลุงมานานร่วม 6 Week ...



ผมเคยมีคำถามกับตัวเองมาตลอดว่า เราทุกคนที่เกิดมา มีเป้าหมายไม่เหมือนกัน แต่ละคนจะไปถึงเป้าหมายได้ยังไง แล้วจะเป็นไปตามที่คาดหมายนั้นได้ขนาดไหนกันเชียว

ขณะเดียวกัน เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ใจผมก็ได้ให้คำตอบกับผมอีกว่า ถ้าทุกคนมีเป้าหมายไม่เหมือนกัน แต่ถ้าทุกคนทำงานทุกงานที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างสุดความสามารถ อย่างทุ่มเทชีวิต มันก็น่าจะไปถึงเป้าหมายที่เราวางไว้ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะได้เดินตามฝันของตัวเอง แล้วชาตินึงคนเราจะต้องการอะไรอีก



ดังนั้น ไม่ว่าเราจะมีเป้าหมายอันใด ถ้าเราทำอย่างดีที่สุดแล้ว ยังไปไม่ถึงเป้าหมายที่วางไว้ เราก็จะภูมิใจว่า อย่างน้อยๆ ในชีวิตหนึ่งเราได้ทำมันแล้ว

บ่อยครั้งที่ใครหลายคน มักตัดพ้อตัวเอง หรือเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยเหตุผลที่ว่า “ ยังทำไม่ดีที่สุด ”



ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่เราเป็นเด็ก คุณป้าพาเรามาวัด เห็นรุปครึ่งวงกลมสีขาว แล้วเขียนว่า “ ธรรมกายคือเป้าหมายชีวิต ”

ที่ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการให้ซีเรียส หรือเครียดแต่อย่างใด เพราะวันนี้ผมมีตัวอย่างของผู้มีบุญกลุ่มหนึ่ง ที่เค้าได้เริ่มเดินทางตามเป้าหมายที่ตัวเองวางเอาไว้แล้ว ด้วยวิธีการเอาบุญใส่ตัวให้มากที่สุดนั่นเอง



วันจันทร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน เดินทางไปจัดปฏิบัติธรรม ประจำเดือนที่ร้านอาหารไทยโกเมธ เมืองลิมลิกซ์ ประเทศไอร์แลนด์



พิธีกรรมในช่วงเช้า เริ่มขึ้น เมื่อสาธุชนร่วมกันกล่าวคำอารธนาศีล , กล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และร่วมกันถวายภัตตหารเพลแด่คณะสงฆ์ ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเยี่ยม ต่อด้วยสาธุชนร่วมกันสวดมนต์ทำวัตรเช้าเพื่อเป็นการสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย แล้วจึงรับประทานอาหารกลางวัน



พิธีภาคบ่าย พระครูสังฆรักษ์เผด็จ จิรกุโล นำนั่งสมาธิ จากนั้นพระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสสโร เมตตาแสดงธรรมเรื่อง วิบากกรรม , การทำทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา จนเป็นนิสัย , และการปักหลักพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายในประเทศไอร์แลนด์



แล้วจึงรับพรจากคณะสงฆ์ , สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยบูชาธรรมแล้วจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จากนั้นทีมงานขยายวิชชาธรรมกายได้เดินทางต่อไปยังเมือง CORK ต่อไป



อนึ่งการปฏิบัตธรรมครั้งต่อไปที่เมือง Limlick จะมีขึ้นในวันจันทร์ที่ 23 มีนาคม 2552

เป็นเวลาร่วม 1 ปีแล้วนะครับ ที่พวกเราห่างหายจากบรรยากาศการหล่อพระธรรมกายประจำตัว ... เพราะบรรยากาศแบบนี้ 1 ปีมีเพียงครั้งเดียว ...



จึงนับว่าเป็นบุญของพวกเรากันเลยนะครับ ที่จะได้มา ... หล่อ หล้อ หล้อ ...



หลังจากค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไป ก็จะเหลือเวลาอีกเพียง 51 วัน ก็จะเป็นวันประวัติศาสตร์ที่ต้องได้รับการจดจำ ตราบจนกว่าชีพนี้จะหาไม่



ผมพยายามจะนึกทบทวน วันคุ้มครองโลกใน เมมโมรี่นะครับ ว่าครั้งใดที่ติดตราตรึงใจผมมากที่สุด



ผมคิดว่า น่าจะเป็นปี 2550 เพราะในปีนั้น ผมสร้างพระธรรมกายประจำตัว จารึกชื่อคุณพ่อที่ท่านเสียชีวิตไปนานมากแล้ว แต่ก็ยังอยากสร้างพระให้ท่านอยู่



ความปลื้มใจ อยู่ตรงไหนทราบไหมครับ ... อยู่ที่ “มันนี่” ที่มาทำบุญ เกิดจากการทำงานล้วนๆ ต่างจากที่ผ่านๆ มา เพราะที่ผ่านๆ มาคือใช้เงินที่คุณป้าให้



แต่ถ้าถามว่าปลื้มไหม??? บุญไหนที่ผมทำก็ปลื้มทั้งนั้นแหละครับ เพราะเป็นความปลื้มใจ ทั้งก่อนทำ ขณะทำ และหลังทำ ด้วยความเคารพนั่นเอง



อย่างวันนี้ที่วัดพระธรรมกายลอนดอน ก็มีพิธีประดิษฐานองค์พระธรรมกายประจำตัว บนเจดีย์แก้ว เรื่องราวและภาพบรรยากาศเป็นยังไง ค่อยๆ เลื่อนเม้าส์ลง แล้วท่านจะพบคำตอบขอรับกระผม!!!



วันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอนจัดให้มีพิธี บูชาข้าวพระ ประดิษฐานองค์พระธรรมกายประจำตัว บนมหาธรรมกายเจดีย์แก้ว และสร้างองค์พระปิดเจดีย์



พิธีภาคเช้าเริ่มตั้งแต่เวลา 02.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น สาธุชนพร้อมใจกันปฏิบัติธรรม และร่วมกันประกอบพิธีบูชาข้าวพระ ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วจึงร่วมกันทอดผ้าป่าสร้างวัดพระธรรมกายลอนดอน โดยมีกัลฯรัชนีวรรณ ภาคีฉาย เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวาย กัลฯอนัญญา ไนท์และกัลฯกรรณิการ์ ปาร์คเกอร์ เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวายกองทุนดาวธรรม และพิธีกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุล และกัลฯศักดิ์เกษม ติรธรรมเจริญ เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าว



จากนั้นพระครูสังฆ์รักษ์เผด็จ จิรกุโล อัญเชิญพระธรรมกาย ประดิษฐาน บนยอดโดม ของมหาธรรมกายเจดีย์แก้ว ต่อด้วยเจ้าภาพผู้มีบุญ อัญเชิญพระธรรมกาย ขึ้นประดิษฐาน อันเป็นสัญญาณที่บอกว่า ลูกพระธัมฯ ลอนดอน จะร่วมกันปิดเจดีย์ให้ได้ก่อน 22 เมษายน 2552 นี้ ทั้งนี้ยอดปวารณาของลูกพระธัมฯลอนดอนล้นทะลักกว่า 1000 องค์เลยทีเดียว จากนั้นจึงเป็นการรับของที่ระลึกโครงการต่างๆ ของวัดพระธรรมกาย ไว้สำหรับตรึกระลึกนึกถึงบุญ สาธุชนร่วมกันถวายปัจจัยเพื่อร่วมสร้างพระธรรมกายประจำตัว และรับของที่ระลึกจากประธานสงฆ์ คณะสงฆ์และสาธุชนร่วมกันถ่ายภาพหมู่ แล้วจึงเป็นพิธีตักบาตรแด่คณะสงฆ์



ภาคบ่าย มีการเรียนธรรมศึกษาโดยในปีนี้ วัดพระธรรมกายลอนดอน เปิดสอนทั้ง ธรรมศึกษา ตรี , โท และเอก ซึ่งจะมีการเรียนการสอนทุกวันอาทิตย์ และมีการสอบประจำปี ในวันอาทิตย์ที่ 14 มิถุนายน 2552

คลิกเพื่อชมคลิป แบทแมน บีกิน

ภาพแห่งประทีป บูชาพระรัตนตรัยนับ 100 ดวง ที่ถุกจุดขึ้นเพื่อบูชาพระรัตนตรัย ยังคงติดอยู่ในเมมโมรี่ของผม ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา จนกระทั่งรุ้สึกว่า อยากให้ติดแบบนี้ตลอดไป



หลายครั้งหลายครา ที่เรามักจะไม่อยากให้ความทรงจำบางอย่าง หลุดออกไปจากใจโดยเฉพาะเรื่องดีดี แต่บางครั้งเรื่องที่ไม่ดี เราพยายามทำให้หลุดออกไปจากใจ แต่ยิ่งอยากให้หลุด ก้เหมือนจะเป็นการฝังให้มันลึกเข้าไปอีก



หรือที่พี่โน๊ต อุดม บอกว่า มันฝังลึกลงไปใน “แมกซิมั่มลึกๆ” ให้แงะเท่าไหร่ก็แงะไม่ออก...



วันนี้ผมมีเรื่องที่น่าภูมิใจเรื่องหนึ่ง ที่เกี่ยวเนื่องกับวันมาฆบูชามาเล่าสุ่กันฟังด้วยนะครับ



วันนี้ผมก็ไปเรียนตามปกติแหละครับ แต่ทว่า เพื่อนผมคนนึงที่เรียนถามผมว่าเมื่อช่วง “วีคเอ็น ยุไปทำอะไรมา” ผมก็ตอบไปว่า ช่วงวีคเอ็นที่ผ่านมา เป็นวันสำคัญของพระพุทธเจ้า เป็น “บุดดิส” ไอเลยนะ



เพื่อนผมก็ถามต่อว่า “แล้วยูบูชาพระพุทธเจ้าของยูกันยังไง” ผมก็เลยตอบไปว่า “พวกเราจะสวดมนต์ นั่งสมาธิ และจุดเทียน เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า”



เพื่อนผมก็ทำหน้างงใส่ แล้วผมก็เลยอธิบายต่อไปว่า “การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยการจุดเทียน ถือเป็นประเพณีของชาวพุทธ เพราะเป็นการบูชาด้วยของสว่าง จะทำให้เรามีจิตใจที่สว่าง มีด้วตาประดุจแสงไฟที่เราจุดบูชาพระองค์”



ผมถามกับตัวเองหลังจบการสนทนาว่า เพื่อนจะฟังเราเข้าใจมั้ยเนี่ย...



เมื่อวันจันทร์ที่ 9 มกราคมที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอนจัดงานบุญวันมาฆบูชา จุดประทีปนับร้อยดวงบูชาธรรมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 80 คน



เนื่องในวันมาฆบูชา ซึ่งเป็นวันสำคัญในพระพุทธศาสนา วัดพระรรมกายลอนดอน จัดให้มีพิธีจุดโคมมาฆประทีป บูชาแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พิธีในภาคเช้าเริ่มขึ้นตั้งแต่เวลา 09.30 น. เมื่อพระครูสังฆ์รักษ์ เผด็จ จิรกุโลและคณะสงฆ์เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี นำสาธุชนนั่งสมาธิ



เมื่อถึงเวลาสว่าง สาธุชนได้พร้อมใจกันกล่าวคำอาราธนาศีล แล้วจึงกล่าวคำถวายโคมมาฆประทีป โดยมีกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุล และกัลฯอนันญา ไนท์ เป็นผู้นำกล่าวคำถวาย จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯศักดิ์เกษม ติรธรรมเจริญ และกัลฯรัชกิจ บุญรอดพานิช เป็นผู้แทนนำกล่าวคำถวาย คณะสงฆ์ให้พร แล้วจึงร่วมกันถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์ที่หอฉันคุณยายฯ



จากนั้นจึงเป็นพิธีจุดโคมมาฆประทีป เพื่อบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พิธีเริ่มขึ้นที่เวลา 11.20 น. ตามเวลาท้องถิ่น เมื่อคณะสงฆ์และสาธุชนร่วมสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ



จากนั้นกัลฯปีเตอร์ – กัลฯพิมฉวี เอลซิ่ง จุดเทียนธูปบูชาพระรัตนตรัย แล้วจึงเป็นพิธีเวียนประทักษิณ รอบอุโบสถ ต่อด้วยการร่วมถวายปัจจัยร่วมบุญมาฆประทีป แด่พระอาจารย์



จากนั้นจึงเป็นการกล่าวคำอธิษฐานจิต และผู้แทนสาธุชน จุดโคมเอก ซึ่งสาธุชนผู้มาร่วมกันปลาบปลื้มปิติเป้นอย่างมาก ที่ได้จุดประทีปบูชาพระรัตนตรัย สาธุชนร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



จากนั้นสาธุชนจึงร่วมกันเก็บงานต่างๆอย่างตั้งใจ และพร้อมใจ ใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง จึงแล้วเสร็จ

สวัสดีวันมาฆบูชาครับ... ช่วงนี้ผมค่อนข้างจะมีอารมณ์มาเล่าเรื่องให้ชาวเวปบอร์ด “ดีเอ็มซีดอททีวี”อ่านกัน ว่าแล้วก็มาเล่าให้ฟังกันหน่อย



หากย้อนกลับไปจากวันนี้สักสิบกว่าปี ทำให้ผมนึกถึงบรรยากาศ วันมาฆบูชา in my memory เมมโมรี่นะครับ ตอนนั้นผมอายุ 10 ขวบเห็นจะได้



ผมมีความประทับใจเกี่ยวกับวันมาฆบูชา 2 ครั้งสำคัญด้วยกันนะครับ ครั้งที่ 1 เกิดขึ้นจากการถ่ายทอดของคุณอาของผม ส่วนครั้งที่ 2 เกิดจากประสบการ์ณตรงล้วนๆๆ



ครั้งที่ 1 เรื่องมีอยู่ว่า วันมาฆบูชาปี 2523 ยุคนั้นผมยังเป็นวุ้นอยู่เลย วันนั้นคุณอาผมมาวัดเป้นวันแรก จากเพื่อนของคุณอา ที่เป็นคุณครูด้วยกัน คุณอาเล่าว่า วันนั้นอาเห็นองค์พระธรรมกาย ลอยอยู่เหนือยอดโบสถ์ (สมัยนั้น โคมมาฆประทีป จะจุดกันโดยรอบอุโบสถ) ผมฟังแล้วขนลุกว่าอัศจรรย์ขนาดนั้นเชียวหรอ



ครั้งที่ 2 เกิดขึ้นกับตัวผมเองครับ วันมาฆบูชาปี 2548 เป็นช่วงที่ผมเรียนปี 2 แล้วครับ ก็เป็นช่วงที่เรียน แล้วช่วงนั้นคุณป้าจะให้เงินผมใช้เป็นเดือนๆ แล้วเชื่อไหมครับว่า วันที่คุณป้าผมให้เงิน คุณป้าจะไม่ให้ที่บ้าน ท่านจะมาให้ที่วัด วันนั้นก้มีการทำบุญโคมมาฆประทีปที่วัดนะครับ 1 กองจะเท่ากับ ¼ ของเงินที่ผมได้รับพอดี ก้ไม่รุ้ยังไงนะครับ พอได้เงินก้เดินไปทำบุญทันที ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่อยากทำบุญมาฆประทีป จากนั้นจึงมาร่วมงานวันมาฆบูชาตามปรกติ



วันมาฆบูชาปีนั้นเอง ผมได้เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นที่ดวงตาของผมนะครับ นั่นคือ โดยปรกติ ผมจะไม่สามารถมองไฟแบบสบายตาได้ เพราะผมเป็นคนแพ้แสงครับ แพ้ชนิดที่ว่า ไม่สามรถมองไฟใกล้ๆได้ เพราะตาผมจะแดง และแสบมาก แต่ปีนั้นผมสามารถมองดวงไฟในลานธรรมได้อย่างสบายตา และไม่มีปัญหาใดๆอีกด้วยนะครับ



นั่นคือเหตุการ์ณในอดีตครับ มาวันนี้เกิดเหตุการ์ณที่น่าประทับใจขึ้นที่ วัดพระธรรมกายลอนดอนครับ เชื่อมั้ยครับ ผมสามารถมองประทีปด้วยตาเปล่าได้อย่างสบายตา จนกระทั่งรุ้สึกไปว่า นี่ไม่ใช่เปลวเทียนรึยังไง



ส่วนบรรยากาศที่ลอนดอนจะเป็นยังไงหรอครับ ขออุบไว้ก่อน สัญญาครับ พรุ่งนี้จะมารายงานให้ฟัง

( แอบเอารุปมาอวด พรุ่งนี้จะเอาลงมาลงเพิ่มจ้า )

ผมกำลังคิดอยู่ว่า จะตั้งชื่อ เรื่องราวการยกพลขึ้นเกาะไอริชว่าอะไรดี เพราะผมได้ยกพลจากเกาะอังกฤษ ไปเกาะไอริช เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา



ก่อนจะได้ข้อสรุปว่า ผมจะใช้ชื่อว่า เรื่องเล่าชาวเกาะ ... เพราะชาวเกาะนี้ ผมจะหมายถึง ผู้คนที่เกาะในการสร้างบุญสร้างบารมี เกาะในการทำความดี



แล้วการเดินทางไปเกาะไอริชในครั้งนี้ก็เป็นการนำพระสัทธรรม ของพระผู้มีพระภาคเจ้าไปเผยแผ่ ให้ถึงแก่ใจของชาวไอริชด้วยนะครับ



เป็นที่น่าแปลกดีนะครับ ที่ประเทศไอร์แลนด์ ไม่เคยมีวัดไทยเกิดขึ้นเลยประวัติศาสตร์ของพวกเขา และเท่าที่ฟังจากผู้มีบุญในเกาะไอริช การยกพลขึ้นบกของพระครูสังฆรักษ์เผด็จ จิรกุโล และพระอาจารย์นิโคลลัส ฐานิสโรในครั้งถือเป็นครั้งที่ 2 ของประวัติศาสตร์การสร้างชาติไอร์แลนด์เท่านั้น



โดยครั้งแรกนั้น คือพระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสโร เดินทางไปเพื่อสำรวจเมืองไอร์แลนด์เมื่อ 3 ปีที่แล้ว และครั้งที่แล้วนั้น ก็ไม่มีการปฏิบัตธรรมเหมือนในครั้งนี้



ผมว่า สังคมที่เจริญแล้ว น่าจะเป็นสังคมที่พระพุทธศาสนาเข้าถึงแล้วนะครับ เพราะนั่นหมายถึงจิตใจของคนที่นั่นได้ชื่อว่าเจริญแล้ว เจริญด้วยคุณความดี เจริญใต้ร่มเงาในพระพุทธศาสนา



การเจริญ ด้วยวัตถุ ถือว่าไม่เจริญ ถือเป็นความเจริญที่ไม่ยั่งยืน ถึงวันนึงก็ต้องเสื่อมสลาย แต่ถ้าความเจริญเข้าไปฝังอยู่ในใจแล้ว สถานที่นั้นย่อมเจริญ ตราบนานเท่านาน



สถานที่แห่งใดก็ตาม กระแสธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า สาดส่องไปถึงแล้ว สถานที่นั้นย่อมชื่อว่า “เจริญแล้ว” ดังนั้น เกาะไอริช จึงเจริญแล้วด้วยแสงธรรมแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ



เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม และวันศุกร์ที่ 16 มกราคมที่ผ่านมา พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน จัดการปฏิบัติธรรมครั้งแรกของประเทศไอร์แลนด์



วันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดปฏิบัติธรรม รวมใจชาวไอร์แลนด์ ที่ร้านอาหาร “ ไทย โกเมธ” ในเมืองลิมลิกซ์ ประเทศไอร์แลนด์ มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 40 คน



พิธีกรรมเริ่มขึ้น พระครูสังฆ์รักษ์เผด็จ จิรกุโล เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี สาธุชนทุกท่านร่วมกันกล่าวคำอารธนาศีล และถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน จากนั้นสาธุชนจึงร่วมกันถวายภัตตาหาร ซึ่งจัดเตรียมอย่างปราณีต ถวายแด่พระอาจารย์



ต่อด้วยพิธีภาคบ่าย พระอาจารย์นิคโคลัส ฐานิสโร นำสาธุชนนั่งสมาธิ ทั้งภาคภาษาไทย และภาษาอังกฤษ พระอาจารย์ให้โอวาท เรื่องการปักหลักพระพุทธศาสนาและวิชชาธรรมกายในไอร์แลนด์ จากนั้นสาธุชนได้ร่วมกันถวายปัจจัยแด่พระอาจารย์ พระอาจารย์ให้พร แล้วจึงร่วมกันถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



การมาร่วมงานบุญในครั้งนี้มีสาธุชนมาร่วมงานจาก 5 เมืองในไอร์แลนด์คือ ลิมลิกซ์ , วอเตอร์ฟอร์ด , คอร์ค , เวคฟอร์ดและเอนนิส โดยมีกัลฯวิไล อัตตาวุฒิ และ กัลฯ Dave O’roridan อำนวยความสะดวกในเรื่องการใช้สถานที่



วันศุกร์ที่ 16 มกราคม ร้านอาหารเรือนไทย ในเมืองคอร์ค ได้นิมนต์พระอาจารย์ไปเป็นเนื้อนาบุญ ในการถวายภัตตหารแด่คณะสงฆ์ โดยพระอาจารย์ได้ให้โอวาทในเรื่องของการรักษาศีล และสอนนั่งสมาธิด้วย



การเดินทางไปเป็นเนื้อนาบุญในครั้งนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย หากไม่มีผู้นำบุญทั้งสองท่านคือ กัลฯชัยยุทธ วีระกาญจนพงษ์ และกัลฯกนกรัตน์ อุตตรนคร เป็นผู้ประสานงานสาธุชนชาวไทยในเมืองต่างๆ



สำหรับการยกพลขึ้นเกาะในครั้งต่อไป จะเกิดขึ้นในวันที่ 22 - 26 ก.พ. นี้นะครับ... ลูกพระธัมมฯในไอร์แลนด์ สามารถติดต่อผมได้ที่ คุณเมลล์(อีเมลล์ ภาษาไม่สุภาพ) [email protected]

...กลับมายืนที่เดิม... ที่ที่เคยคุ้นตา... ที่ ที่ใจนั้นคอยเรียกหา... เฝ้าคิดถึงวันที่ผ่านไป... ผมห่างหายไปจากหน้าเวบบอร์ดแห่งนี้ ร่วม 1 เดือนพอดีเป๊ะ!!! ก็เลยรู้สึกเกิดความคิดถึงเวบบอร์ดแห่งนี้เล็กน้อย



ครั้งสุดท้ายที่ผมมาเขียนเรื่องราวก็คือ เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ซึ่งก็ได้รับความตอบรับอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องของการบูชาข้าวพระครบ 12 ครั้งในหนึ่งปี ในสามประเทศ



แล้วผ่านมาแล้วสองเดือน ลูกพระธัมฯทั่วโลกได้บูชาข้าวพระขาดตกบกพร่องกันบ้างไหมครับ ตอนนี้ของผมถือว่า 2 เต็ม 2 ...



อีกไม่กี่วันแล้วนะครับ ก็จะถึงวันมาฆบูชามหาสมาคมกันแล้วนะครับ ซึ่งพวกเราก็จะได้มาร่วมกันจุดมาฆประทีป เราก็จะได้เห็นทะเลแสงเทียน แห่งการบูชาพระรัตนตรัยกันอีกแล้วนะครับ ซึ่งถือเป็นจุดไคล์แมกซ์อีกจุดหนึ่งของปีกันเลยนะครับ เพราะหนึ่งปีจะมีกันแค่ครั้งเดียว



ที่วัดพระธรรมกายลอนดอนเองก็เช่นกันนะครับ พระอาจารย์และเจ้าหน้าที่เตรียมงานกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งลูกพระธัมฯท่านใด จะมาซึมซับบรรยากาศของทะเลแสงเทียน ที่วัดพระธรรมกายลอนดอนแห่งนี้ก้เป้นอีกที่หนึ่งที่น่าสนใจนะครับ



ยิ่ง ณ บัดนาว บริเวณรอบวัดพระธรรมกายลอนดอน ถุกปกคลุมไปด้วยหิมะ ที่รอวันละลาย จึงเป็นบรรยากาศที่งามมิใช่น้อยกันเลยนะครับ



วันนี้ผมมีข่าวงานบุญใสๆ ของลูกพระธัมฯ วัดพระธรรมกายลอนดอนมาฝากกันด้วยนะครับ



เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑ กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดให้มีพิธีบูชาข้าวพระประจำวันอาทิตย์ต้นเดือน ทอดผ้าสร้างวัดประจำเดือนกุมภาพันธ์ และรับของที่ระลึกประวัติศาสตร์การสร้างบารมี ตลอดปี ๒๕๕๑ มีสาธุชนมาร่วมงานร่วม ๑๐๐ คน



พิธีภาคเช้าเริ่มขึ้นที่เวลา ๐๒.๓๐ น. ตามเวลาท้องถิ่น เมื่อสาธุชนร่วมกันปฏิบัติธรรมและพิธีบูชาข้าวพระ ตามการนำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จากนั้นจึงเป็นการตั้งขบวนอัญเชิญผ้าป่า เวียนประทักษิณรอบอุโบสถ เมื่อถึงเวลาสว่าง สาธุชนพร้อมใจกันกล่าวคำอาราธนาศีล



แล้วจึงเป็นพิธีกล่าวคำถวายผ้าป่าสร้างวัด , กล่าวคำผ้าป่าดาวธรรม และกล่าวถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมี กัลฯพรมณี สิงห์ทอง , กัลฯสุนันท์ – กัลฯสุภาพร เจริญวิทย์วรกิจ และกัลฯกรรณิการ์ ปาร์เกอร์ – กัลฯสายชล กระจ่างวงศ์ เป็นผู้แทนสาธุชนนำกล่าวตามลำดับ



ต่อด้วยพิธีถวายปัจจัยไทยธรรมและรับของที่ระลึกจากพระอาจารย์ เป็นที่ปลาบปลื้มใจแก่สาธุชน เมื่อพระอาจารย์ประมวลบุญประจำปี พ.ศ.๒๕๕๑ ที่ผ่านมา เพื่อทำการมอบของที่ระลึกแก่สาธุชน



จากนั้นจึงเป็นการรับฟังโอวาทจากพระอาจารย์เรื่องผลบุญอันเกิดจากการบูชาพระบรมศาสดา ด้วยประทีป คณะสงฆ์ให้พร , คณะสงฆ์และสาธุชนร่วมกันถ่ายภาพหมู่ แล้วจึงเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ จึงเป็นอันเสร็จพิธี



เมื่อเสร็จงานสาธุชนทุกท่านได้ร่วมกันเก็บงาน และสืบสานวัฒนธรรมคุณยายฯ ด้วยการร่วมกันประกอบโคมมาฆประทีป , เก็บภาชนะบูชาข้าวพระ , เก็บสถานที่จัดงาน และร่วมกันจัดเก็บอาหารตักบาตร โดยทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการร่วมสืบสานวัฒนธรรมคุณยายฯ เพียง 45 นาที

ผมไม่ได้มาโพสเรื่องราวลงบอร์ดแห่งนี้เป็นเวลาร่วม 2 สัปดาห์ ถามว่าหายหน้าหายตาไปไหน ก็ไม่ได้ไปไหนไกลครับ ยังวนเวียนอยู่ในโลกอินเตอร์เนต

มากระทั่งวันนี้ ผมก็แว๊บเข้ามาดูบรรยากาศในดีเอ็มซี ดอท ทีวี อยากรู้ว่าพวกเราเขียนเรื่องอะไรกันบ้าง ผมยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องไรดี เอาเป็นว่า วันนี้ ผมมีรูปมาอวดนะครับ

สวัสดีปีใหม่ ลูกพระธัมฯทั่วโลกนะครับ

ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ

มีอายุยืนยาว

อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆ นานๆนะครับ

วันที่ 14 ธันวาคมที่ผ่านมา ต้องถือว่าเป็นวันประวัติศาสตร์แห่งการสร้างบารมี ของเด็กหญิงคนหนึ่งเลยนะครับ แล้วโดยเฉพาะเด็กคนที่ผมจะเล่าถึงนี้ เป็นเด็กจริงๆ เพราะด้วยวัยเพียง สองขวบ ห้าเดือน ขอย้ำว่า สองขวบห้าเดือน น้องเจนนภา สามารถนำสาธุชนกล่าวคำถวายภัตตาหาร ได้อย่างมั่นใจ ถึงแม้ว่าจะมีความเคอะเขินอยู่บ้างก็ตาม



น้องคนนี้ชื่อ เจนนภา มหาดำรงค์กุล หรือน้องเจน เป็นเด็กที่ต้องบอกว่าถูกเลี้ยงมาในครอบครัวที่อบอุ่น อยู่ภายใต้ร่มเงาพระพุทธศานา โดยมีคุณปู่และคุณย่า มีศรัทธาในพระรัตนตรัย อย่างคุณปู่เปี้ยก และคุณย่ากุ้ง ที่ทั้งสองเคยสร้างบุญชนิดที่เอาชีวิตเป็นเดิมพันมาแล้ว เช่นครั้งที่ถอดทองคำจากคอ ถวายแด่พระอาจารย์เพื่อร่วมบุญหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำ หรือเอาเงินในร้านที่มีทั้งหมดทำบุญ ก็เป็นอีกหนึ่งบุญที่ได้รับการจดจำเช่นกัน



หลายครั้งที่น้องเจนจะแสดงความเป็นเด็กมีบุญ จนทำให้ผมและคนที่อยู่รอบข้างงง เช่น เมื่อวันก่อนกินข้าวที่วัดเสร็จ น้องเจนก็บอกว่า “เจนจะต้องเช็ดโต๊ะก่อนค่ะ” ว่าแล้วก็เดินไปเอาผ้ามาเช็ดโต๊ะ คุณย่ากุ้งถามว่า น้องเจนโตขึ้นจะเป็นอะไร น้องเจนตอบกลับมาว่า “เป็นอุบาสิกา” เมื่อวันก่อนเธอเห็นพี่ๆอุบาสิกาที่วัดทำงานอยู่ในออฟฟิศ น้องเจนก็เดินมาบอกผมว่า “พี่คะเจนอยากทำงานในออฟฟิศ จัดโต๊ะให้เจนด้วยนะคะ”



อีกครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมทึ่งในคำตอบ เพราะผมไม่คิดว่า เด็กอายุแค่ 2 ขวบ 5 เดือนจะตอบได้ พระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสโร ถามน้องเจนว่า น้องเจนใครให้หนูมาเกิด น้องเจนตอบว่า “หลวงปู่” ผมคิดว่า เด็กคนนี้คงมีบุญมากแน่ๆ



พี่นก (คุณแม่น้องเจน) เล่าให้ฟังว่า ตอนที่น้องเจนอายุ 1 ขวบครึ่ง พี่นกได้ปล่อยให้น้องเจนเล่นคนเดียวในห้อง น้องเจนก็เล่นคนเดียว คุยอะไรก็ไม่รู้ พี่นกเกิดความสงสัยว่าน้องเจนคุยกะใคร น้องเจนตอบกลับมาว่า “คุณยาย”



ส่วนวีรกรรมครั้งล่าสุดที่ต้องบอกว่าเป็นเครื่องการันตีถึงความเป็นผู้มีบุญมากของน้องเจนก็คือ น้องเจนนำสาธุชน ร่วม 50 ท่าน กล่าวคำถวายภัตตหารเป็นสังฆทาน ...



เมื่อวันอาทิตย์ที่ 14 ธันวาคม ที่ผ่านมา วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดให้มีพิธีถวายเครื่องกันหนาว ถวายยารักษาโรคและสอบตอบปัญหาศีลธรรมเพื่อสันติภาพโลก เวิร์ลเปค ครั้งที่ 3 มีสาธุชนร่วมงานกว่า 50 คน



พิธีกรรมเริ่มขึ้น เวลา 9.30 น. ประธานสงฆ์และคณะสงฆ์เดินทางมาถึงศูนย์กลางพิธี นำสาธุชนปฏิบัติธรรม เมื่อถึงเวลาสว่างจึงเป็นพิธีกล่าวคำอาราธนาศีล จากนั้นจึงเป็นพิธีกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน และเป็นที่น่ายินดี ที่วันนี้มีเด็กดีวีสตาร์ อายุ 2 ขวบห้าเดือนเป็นประธาน คือ กัลฯเด็กหญิงเจนนภา มหาดำรงค์กุล ต่อมาจึงเป็นพิธีถวายเครื่องกันหนาว และพิธีถวายยารักษาโรค โดยมี กัลฯรัชกิจ บุญรอดพานิช และกัลฯสุนันทา ยอดวัลลภ เป็นผู้แทนนำกล่าวตามลำดับ



พระครูสังฆรักษ์เผด็จ จิรกุโล เมตตาให้โอวาทเรื่องอานิสงส์ของการถวายคิลานเภสัช โดยยกตัวอย่างของพระพากุลเถระ ผู้มีอายุยืนถึง 160 ปี จากนั้นจึงให้พร และถ่ายภาพประวัติศาสตร์ สาธุชนทุกท่านร่วมกันประเคนภัตตาหารแด่คณะสงฆ์ จึงเป็นอันเสร็จพิธีในภาคเช้า



พิธีภาคบ่าย เป็นการสอบตอบปัญหาธรรมะเพื่อสันติภาพโลก ครั้งที่ 3 พิธีเริ่มด้วย พระครูสังฆรักษ์เผด็จ จิรกุโล กล่าวเปิดการสอบเวิร์ลเปค ครั้งที่ 3 จากนั้นพระธรรมสาร จิตตาภรโณ ชี้แจงการสอบเป็นภาษาไทย และพระนิคโคลัส ฐานิสโร ชี้แจงการสอบเป็นภาษาอังกฤษ แล้วจึงเริ่มการสอบ ซึ่งบรรยากาศในการสอบเป็นไปอย่างสดชื่นเบิกบาน และตั้งใจสอบกันทุกคน เมื่อเสร็จสิ้นการสอบ จึงเป็นการถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

น่าอ่านมากครับ

ราวกะว่า มาเรือนล้าน

ในหนึ่งปี จะมีบุญบูชาข้าวพระ ได้ 12 ครั้ง เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนธันวาคม ที่ผ่านมา ถือเป็นต้นเดือนสุดท้ายของปี 2551



ในรอบปีที่ผ่านมา ผมได้บูชาข้าวพระครบทั้ง 12 ครั้ง ดังนี้ครับ มกราคม บูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกาย , กุมภาพันธ์ ถึง พฤษภาคม ที่วัดพระธรรมกายบาวาเรีย , มิถุนายน ที่วัดพระภาวนาเบอร์ลิน , กรกฏาคม ที่วัดพระธรรมกายบาวาเรีย , สิงหาคมบูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกาย , กันยายน บูชาข้าวพระที่ วัดพระธรรมกายลอนดอน , ตุลาคม บูชาข้าวพระที่ วัดพระรรมกาย และ พฤศจิกายน ถึง ธันวาคม ที่วัดพระธรรมกายลอนดอน



ผมมานั่งคิดว่า ในรอบปีที่ผ่านมา ผมนี่อึดได้ที่เลยนะครับ เดินทางไปบูชาข้าวพระถึงสามประเทศ ในสี่เมืองหลักๆ ได้แก่ ปทุมธานี , เอาส์บวร์ก , เบอร์ลิน และมาปิดท้ายที่ลอนดอน และในการเดินทางไปแต่ละที่ ทำให้ได้เห้น ความเพียร ความวิริยะอุตสาหะ ความรักในบุญ ของลูกพระธัมฯเป็นอย่างยิ่ง เพราะเวลาของแต่ระประเทศนั้นต่างกัน บางประเทศ ตี 2 ครึ่ง บางประเทศ ตี 3 ครึ่ง แล้วยังมีบางช่วงที่เวลาปรับตามอากาศ เป้นตี 4 ครึ่งก้มีนะครับ แต่เวลาหนึ่งที่ตรงกันนั้น ก้คือ “เวลาธรรมกาย”



พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เมตตาบอกถึงอานิสงส์ของการบูชาข้าวพระนะครับ ว่ามีอานิสงส์มากมายหลายฟ้าครอบเลยนะครับ ฉะนั้นบุญดีดีแบบนี้ปีหน้าฟ้าใหม่ จึงไม่อยากให้พลาดกัน



วันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคมที่ผ่านมา วัดพระรรมกายลอนดอนจัดให้มีพิธีบูชาข้าวพระ ทอดผ้าป่า และมุทิตาเนื่องในวาระครบรอบ 21 พรรษา พระครูสังฆ์รักษ์เผด็จ จิรกุโล เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายลอนดอน มีสาธุชนมาร่วมงานร่วม 100 คน
พิธีกรรมเริ่มขึ้น ตั้งแต่เวลา 02.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น สาธุชนร่วมกันปฏิบัติธรรม และ บูชาข้าวพระ



จากนั้นจึงเป็นพิธีถวายผ้าป่าสร้าวัดพระธรรมกายลอนดอน ซึ่งในเดือนนี้มี กัลฯ อนันญา ไนท์ และกัลฯนฤมล เพชรประดับ เป้นผู้แทนสาธุชนนำกล่าว ต่อด้วยพิธีถวายผ้าป่าดาวธรรม ซึ่งมีกัลฯปิยวรรณ สวัสดี และพีถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯเทียนชัย ชิตวิเชียรกุลและกัลฯศักดิ์เกษม ติรธรรมเจริญ เป็นผู้แทนสาธุชน ตามลำดับ



จากนั้นสาธุชนจึงร่วมกันชมสื่อเพื่อชวนให้สาธุชนมาร่วมสอบตอบปัญหาเพื่อสันติภาพโลก เวิร์ลเปค ครั้งที่ 3 แล้วจึงรับของที่ระลึกสำหรับผู้ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ด้วยทองคำ



จากนั้นจึงเป็นการถวายปัจจัยบูชาธรรมพระอาจารย์ เนื่องในวาระวันมุทิตาจิตพระครูสังษ์เผด็จ จิรกุโล 21 พรรษา แล้วจึงรับฟังโอวาทจากพระอาจารย์ เรื่อง การสร้างบารมีและการสอบเวิร์ลเปค ต่อด้วยการชวนสาธุชนสอบเวิร์ลเปค ตามลำดับ



จากนั้นจึงเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ และนั่งธรรมะพร้อมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สาธุชนร่วมกันถวายภัตตหารเช้าแด่พระอาจารย์ จึงเป้นอันเสร็จพิธี

เชื่อป่ะ

เดวก้เอาเข้าอีก

แต่คราวนี้นะ

มันจะนิ่ง ชนิดที่พวกเราไม่รู้ตัวเลย

“ความทุกข์คือสิ่งที่จรมา ถึงเวลาก็จะต้องจากไป” ผมเชื่อในสิ่งนี้นะครับ เพราะถึงเวลาหนึ่ง ความทุกข์ก็ต้องจากไป และคงไม่มีความทุกข์ไหนอยู่ในใจเราได้ตลอดไปหรอกครับ

เพราะปกติของมนุษย์คือ เมื่อมีความสุข ความทุกข์ที่ตนมีอยู่ก็จะถูกลืมเลือนไป โดยปริยาย ถึงแม้ว่าบางคนจะหายทุกข์เพียงสั้น ๆ แต่ความสุขที่เกิดขึ้นก็ลบความทุกข์ที่เกิดขึ้นได้

ทำไมวันนี้ผมจึงเริ่มเขียนเรื่องความทุกข์ขึ้นมาก่อน เพราะวันนี้มีฝรั่งคนนึง มาที่วัด แล้วเล่าว่า เขากำลังมีความทุกข์ ทุกข์จากการที่เขานั้นตกงาน จึงเริ่มว่าง และสนใจที่จะศึกษาพระพุทธศาสนา พระอาจจารย์จึงชวนสอบ WORLD - PEC ซึ่งจะมีการสอบในวันอาทิตย์ที่ 14 ธ.ค. นี้ (สำหรับศูนย์สาขาในต่างประเทศ)

ความทุกข์คือสิ่งที่ทุกคนไม่ปารถนานะครับ เพราะความทุกข์เป็นทางกั้นแห่งความสุข เมื่อใครมีทุกข์แล้วก็จะมิมีความสุขไปชั่วขณะ ไม่ว่าความทุกข์นะ จะทุกข์เรื่องอะไรก็ตาม ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่มีใครปารถนาทั้งนั้น

หลายคนมีความทุกข์เพราะอกหัก ไม่มีความรัก , หลายคนมีความทุกข์เพราะเงินไม่พอใช้ , หลายคนมีความทุกข์เพราะกำลังจะตกงาน หรือเรื่องอะไรก็สุดแท้แต่( "สุดแท้แต่"เป็นคำที่ท่านอดีตนายกฯสมัคร สุนทรเวช ชอบใช้ )

บางรายชอบใช้วิธีคลายความทุกข์ ด้วยการแสวงหาความสุข ด้วยความสุขระยะสั้น เช่น ความสุขที่ได้เดินเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง ซึ่งก้เป็นความสุขเพียงช่วงสั้นๆ หรือที่จิงแล้ว เราเรียกว่าความเพลินมากกว่า

ขณะเดียวกัน คนไทย หรือ ชาวต่างชาติประเทศไหนก็ตาม จะมีวิธีคลายความทุกข์ด้วยการเข้ามาในศาสนา หรืออย่างน้อยๆ ก็ความเชื่อที่ตนมี

สุดท้าย ความสุขที่เป็นความสุขที่สุด ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ นั่นก็คือ สุขที่เกิดจากธรรมปฏิบัติ อันเป็นสุขที่เกิดจากภายใน หรืออย่างน้อยๆ สิ่งที่ผมนำมากฝากในวันนี้ นั่นก็คือความสุขชนิดหนึ่งได้เหมือนกัน และเป้นสุขที่เป็นบันได ไปสู่ความสุขจากธรรมปฏิบัติด้วยได้เช่นกัน



เมื่อวันจันทร์ที่ 2 ธ.ค. คมที่ผ่านมา ร้านอาหารจิดาภา ในเมืองเวิร์ทซิ่ง นิมนต์พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายลอนดอน ไปเจริญพุทธมนต์ ที่ร้าน และเป็นการทำบุญเนื่องในวาระวันเปิดร้าน โดยมีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 30 คน



พีธีเริ่มขึ้น เมื่อพระอาจารย์เดินทางมาถึง สาธุชนพร้อมใจกันกล่าวคำอารธนาศีล จากนั้นจึงพระอาจารย์เจริญพุทธมนต์ แล้วจึงเป็นการกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน โดยมีกัลฯจิดาภา วิลคินสัน เป็นผผู้แทนสาธุชนนำกล่าวคำถวาย จากนั้นจึงร่วมกันประเคนภัตตาหารแด่คณะสงฆ์



พิธีภาคบ่าย พระอาจารย์นิโคลัส ฐานิสโร นำนั่งสมาธิเป้นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ จากนั้นพระอาจารย์ธรรมสาร จิตตาภรโณ ได้ให้โอวาทเรื่องการทำหน้าที่กัลยาณมิตร และชวนสอบเวิร์ลเปค ซึ่งสาธุชนให้ความสนใจในการสอบเวิร์ลเปคครั้งนี้มาก จากนั้นสาธุชนได้ร่วมกันถวายปัจจัยไทยธรรมและรับของที่ระลึกจากพระอาจารย์ และจึงเป็นการถ่ายภาพหมู่ จึงเป็นอันเสร็จพิธี

ขออภัยที่ไม่ได้เล่าเรื่องทัวร์ยุโรปไปนาน... ขอสัญญาว่าหลังต้นเดือน ตอน 4 , 5 , 6 และ 7 จะมารับใช้ผู้อ่านเช่นเดิม

จิงๆแล้วผมจะเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อ 2 วันก่อน แต่ด้วยภารกิจที่รัดตัวแบบสุดๆ ทำให้ต้องร้องเพลงว่า “...มาแล้วยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา...ฮาฮาฮา”

วันนี้ผมไปถวายภัตตาหารเพลที่วัด เอาบุญมาฝากนะครับ พระอาจารย์ก็แซวมาว่า มีคนนึงในเวป บอกให้ตั้งเป็นบล็อกขึ้นมาเลย เรื่องที่เกี่ยวกับการเที่ยวแล้วเก็บเกี่ยวบุญ ท่านยังบอกกับผมอีกว่า น่าจะเปลี่ยนจาก “เล่าเรื่องเมืองผู้ดี” เป็น “เล่าเรื่องเมืองผู้(ทำ)ดี” คิดไปคิดมาก็เก๋ไปอีกแบบ เพราะผมต้องติดตามไปอุปัฏฐากพระอาจารย์อีกหลายต่อหลายเมือง ทั่วยุโรปกันเลยทีเดียว ... ส่วนเรื่องจะให้เป็นบล็อกหรือไม่ แล้วแต่ความเมตตาของมทีมงานเวปมาสเตอร์ละกัน ...



เอ๋ ... แต่ถ้าเป็นบล็อกขึ้นมาจิงๆ จะใช้ว่าไรดีครับ “เล่าเรื่องเมืองผู้(ทำ)ดี” “จุ่นน้อย แฟนคลับ” หรือว่า “เล่าเรื่องเมืองผู้ดี” ตามเดิม ช่วยกันโหวตด้วยก็ดีนะครับ...แฮ่ม



เข้าเรื่องกันต่อนะครับ ... เมื่อเสร็จศึกที่เมืองเจนีวา สวิสเซอร์แลนด์ หลังจากขนของเก็บกลับวัดเสร็จแล้ว ผมก็ได้พัก 1 คืน ชาร์จแบตให้เต็มถัง



และสถานีต่อไปที่เราจะต้องไปนั้นก็คือ ... วัดศรีนครินทรวราราม ซึ่งมีพระเดชพระคุณพระเทพกิตติโมลีเป็นเจ้าอาวาส



ผมเลือกที่จะใช้เส้นทางที่ผ่านเมืองลูเซิร์น เลาะเมืองเบิร์น และเข้าเมืองซูริค กระทั่งถึงวัดในที่สุด ใช้เวลาในการเดินทางร่วม 3 ชม. ทั้งๆที่เส้นทางนั้นไม่ไกลเลย เพราะที่นี่เข้มงวดเรื่องการตรวจจับความเร็วมาก พระอาจารย์ท่านยังแซวเลยว่าช่วงนี้ “ฝีมือตก”

ระหว่างการเดินทาง ผมได้ไปแวะที่ปั้มน้ำมันแห่งหนึ่ง เพื่อให้รถได้กินน้ำมันบ้าง เดวจะน้อยใจตายว่าไม่ให้กินไรเลย...ฮ่าๆๆๆ เมื่อพระอาจารย์และผมลงจากรถ เพื่อยืดเส้นยืดสาย หลังจากนั่งรถกันมาร่วม 3 ชั่วโมง มีป้าฝรั่งคนนึง เดินนำดอกไม่มาถวายพระอาจารย์ รูปละดอก เออ... เราเห็นแล้วก็รู้สึกปลื้มนะ ที่ได้พาพระอาจารย์มาเป็นเนื้อนาบุญให้แก่คุณป้าท่านนี้ คิดในใจ ในชาติต่อไปคุณป้าท่านนี้ต้องสวยแน่ๆ เพราะผลบุญที่คุณป้าได้บูชาบุคคลที่ควรบูชา ด้วยวัตถุที่ควรบูชานั่นเอง

ทำให้ได้ข้อคิดอีกว่า มีชาวต่างชาติมากมายที่รอให้พระพุทธศาสนาเผยแผ่มาถึงพวกเขา เพื่อเป็นแนวทางให้พวกเขาเดินทางที่ถูกต้อง...



จะว่าไปแล้ว วัดศรีนครินทรฯ แห่งนี้เป็นวัดอันดับต้นๆ ในยุโรปกันเลยก็ว่าได้นะครับ เพราะวัดศรีนครินทราวราราม ถือกำเนิดขึ้นเมื่อช่วงปี 2530 และเป็นเวลากว่า 20 ปีที่วัดพระศรีนครินทราวราราม เป็นที่พึ่งทางใจ บำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้แก่ประชาชนคนไทยในสวิสเซอร์แลนด์ ซึ่งถือเป็นแนวทางตามที่สมเด็จย่าของปวงชนชาวไทย กระทำไว้ทุกประการ



การมาของคณะพระอาจารย์ในครั้งนี้ ถือเป็นพระอาจารย์คณะใหญ่นะครับ เพราะมีเจ้าอาวาสตามมาสมทบอีกคณะหนึ่ง รวมแล้วทั้งหมดก้ 10 รูปจาก ลอนดอน , มิลาน , เจนีวา , สตาร์สบูร์ก , บอร์คโดและเดนมาร์ก รวมแล้ว 6 วัดพอดีเลยขอรับ



สาเหตุที่มาก็คือ มากราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อเป็นการขอโอวาทในการสร้างวัด เพราะถ้าท่านเห็นรูปนะครับ วัดศรีนครินทรวรารามแห่งนี้ ยิ่งใหญ่ สวยงาม ดูเด่นเป็นสง่ามาเลยทีเดียว



ยิ่งตอนที่ผมขับรถเข้ามานะครับ ผมมองเห็นยอดโบสถ์แล้วรู้เลยว่า มีวัดไทย อยู่บริเวณนี้ วัดศรีนครินทรวรารามแห่งนี้จึงเป็นอีกวัดหนึ่งนะครับ ที่หากท่านใดมาสวิสฯ ก็ควรจะแวะมาวัดนี้ด้วยประการทั้งปวง



พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาเล่าให้ฟังนะครับว่า เมื่อวาน (9 พ.ย. 51) ที่วัดมีงานกฐินประจำปี มีสาธุชนมาร่วมงานกว่า 800 คน ซึ่งผมก็คิดในใจนะครับว่า ถ้าเมื่อวานไม่ติดงานผ้าป่าที่วัดเจนีวา เราคงได้มาร่วมงานกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเป็นแน่...

ครับ ! ตอนนี้ผมเหลือเวลาอีก 4 วันเท่านั้นนะครับ มหากาพย์เรื่อง “ 7 วัน 8 วัด 9 ประเทศ” ก็จะต้องลาจากบอร์ดแห่งนี้ไป คราวหน้าจะเป็นที่ใด ก็ติดตามตอนต่อไปกันให้ได้นะครับ

...โปรดติดตามต่อตอน 4 ...

PS...รูปที่ 1 และ 2ไม่เกี่ยว แต่ขอเอี่ยวด้วย 555

ผ่านไปแล้วนะครับ 1 งานบุญ นั่นก็คืองานบุญทอดกฐินวัดพระธรรมกาย บาวาเรีย จากนั้นผมควบแลนด์โลเวอร์ ไปสวิสต่อทันที เพื่อไปเตรียมร่วมงานบบุญทอดผ้าป่าที่วัดพุทธเจนีวา ในวันอาทิตย์ที่ 9 พ.ย. 51

ผมออกจากศูนย์กลางธรรมกายแห่งทวีปยุโรป ในเวลา 17.00 น. ตามเวลาท้องถิ่นเพื่อให้ไปถึงเจนีวาไม่ดึกนัก เพราะผมเชคจากนาวิเกเตอร์ ใช้เวลาเดินทางร่วม 7 ชม. กันเลยทีเดียว

และก่อนที่ผมจะเข้าสวิส ผมได้ไปแวะชมการเตรียมงานทอดกฐินวัดพุทธโบเด้นเซมาด้วยนะครับ น่าเสียดาย จังหวะนั้นผมลืมหยิบกล้องลงจากรถไปด้วย แต่ผมก็นำภาพพิธีทอดกฐิน มาฝากพอเป็นพิธีละกัน

วัดพุทธโบเด้นเซ แห่งนี้ ผมเคยพาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเทพภาวนาวิกรมมาพักที่นี่ด้วยนะครับ แล้วเส้นทางที่ใช้ในการเดินทางวันนี้ก้เป็นเส้นทางเดิมด้วย



พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่าน ยังประทับใจวัดพุทธโบเด้นเซแห่งนี้ ซึ่งถ้าใครได้มาเยอรมนี แนะนำครับ ให้ไปให้ครบศูนย์สาขาของวัดพระธรรมกายในเยอรมนี ไม่ว่าจะเป็น วัดพระธรรมกาย บาวาเรีย , วัดพระธรรมกาย แฟร้งเฟิร์ต , วัดพุทธสตุ๊ดการ์ท ,วัดพุทธโบเด้นเซ และวัดพระภาวนาเบอร์ลิน



หลังจากพักดุการเตรียมงานทอดกฐินของที่นี่กันเสร็จแล้ว แลนด์โลเวอร์คันใหญ่ยักษ์ก็พร้อมแล้วครับ ที่จะมุ่งหน้าสู่วัดพุทธเจนีวาต่อ ติดตามกันต่อได้เลยครับ

จากนั้นผมใช้เวลาอีก 6 ชั่วโมง ในการขับรถไปถึงเจนีวา ระหว่างทางก็จำเป็นต้องซื้อบัตรทางด่วน เพื่อขึ้นทางด่วนสำหรับสองประเทส นั่นก็คือ ออสเตรียและสวิสเซอร์แลนด์ สนนราคาของบัตรทางด่วนทั้งสองประเทศนี้ประมาณ 50 ยูโรเห็นจะได้

การขับรถในสวิสเซอร์แลนด์นั้นถือว่ายากกว่าในเยอรมนีเยอะครับ เพราะตลอดการเดินทางจะถูกจำกัดด้วยความเร็ว แล้วผมก็ไม่อยากโดนถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย

การเดินทางซ้ายก็มืด ขวาก็มืด ดังนั้นสิ่งที่ผมทำได้เพียงอย่างเดียวก็คือ ฟังเพลง เพื่อสร้างบรรยากาศให้หายง่วง กระทั่งถึงวัดพุทธเจนีวา

เวลา 23.00 น. คือเวลาที่ไปถึงวัดพุทธเจนีวาครับ ก็มีเวลาคุยงานกันเล็กน้อย จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน







บรรยากาศที่นี่ดีใช้ได้เลยนะครับ เพราะเป็นยุคที่ใบไม้กำลังผลัดใบ เป็นสัญญาณเตือนว่า จากนี้ไปความเหน็บหนาว จะเข้าปลกคลุมดินแดนนี้อีกครั้ง ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีว่า บรรยากาศแห่งการเข้าถึงธรรมได้บังเกิดขึ้นอีกครังแล้วขอรับ...กระผม

เรื่องราวที่ผมนำมาเล่าอาจจะซ้ำกับกระทู้ที่เคยโพสต์นะครับ แต่ก้ถือว่าเป็นการทบทวนบุญกันยิ่งๆขึ้นไป



วันเสาร์ ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 วัดพุทธเจนีวา จัดให้มีการทอดผ้าป่าออกพรรษา สร้างวัดพุทธเจนีวา ประจำปี 2551
ในวันงานมีสาธุชนมาร่วมงานกันคึกคักตั้งแต่เช้า งานเริ่มด้วยกันปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิกลั่นใจให้ใสสะอาดกันตั้งแต่เวลา 09.30 น. หลังจากนั้นได้ร่วมกันกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน กล่าวคำถวายไทยธรรม และกล่าวคำถวายผ้าป่า โดยกัลยาณดอกไม้ โกเบล กัลยาณมิตรสะอาด รันโซนี่ และกัลยาณมิตรศศิธร โฮสแมน กัลป์ฯบัวเผื่อน อาบสุวรรณ และ กัลป์ฯประครอง นิลศิลป์ กัลป์ฯนพพร สิงห์ลอ ตามลำดับ ต่อจากนั้นเป็นการตักบาตรแด่คณะสงฆ์ โดยมีพระครูสังฆรักษ์ เผด็จ จิรกุโล ที่เดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญจาก วัดพระธรรมกายลอนดอน



ในเวลาสว่างหลังจากคณะสงฆ์ฉันภัตตาหารเพล สาธุชนรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว เป็นการแปรขบวนอัญเชิญผ้ากฐินเข้าสู่ศูนย์กลางพิธี ในปีนี้มีเจ้าภาพ 6 คณะ ที่รับเป็นประธานกองผ้าป่ามหากุศล คือ คณะที่ 1 กัลฯประคอง นิลศิลป์ กัลฯนพพร สิงห์ลอ คณะที่2 กัลฯดอกไม้ โกเบล กัลฯสะอาด รนโซนี่ คณะที่3 กัลฯศศิธร โฮสแมน กัลฯบัวเผื่อน อาบสุวรรณ เป็นตัวแทนพระอาจารย์ชูชาติ และคณะประธานรอง ประธานร่วมอีกมากมาย คณะสงฆ์พิจารณาผ้าป่า ประธานสงกล่าวสัมโมทนียกถา ให้พร มอบของที่ละลึกพิเศษสุดแด่สาธุชนที่มาร่วมงานทุกคน



ในปีนี้เป็นการจัดพิธีทอดผ้าป่าออกพรรษา สร้างวัดพุทธเจนีวา ครบรอบ 1 ปีวัดพุทธเจนีวา ที่มีการก่อตั้งมา หลังจากเสร็จพิธีสาธุชนได้ร่วมกันถ่ายภาพหมู่ และช่วยกันเก็บงานด้วยความปิติเบิกบานในบุญกันทุกคน อนุโมทนาบุญมา ณ โอกาสนี้



เรื่องราวของผมยังไม่หมดเพียงเท่านี้นะครับ... จะเป็นวัดใด ติดตามกันให้ได้นะครับ...

...โปรดติดตามต่อตอน 3...

ตอนนี้ผมสังเกตุเห็นว่า ในเว็ป ดีเอ็มซี

มีกระทู้เกี่ยวกับเหล้า มากมาย

ช่วยผนวกเป็นที่เดียวกันได้ไหมครับ

รู้สึกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



เรียนมาเพื่อพิจารณา