.... หุหุ อสม. คงได้ดูรอบท้ายๆนั่นแหละ วันของเด็กๆ ให้เด็กๆไปดูกันก่อน ..อิอิ   ส่วนอดีตเคยเด็ก ก็รับบุญก่อน หุหุ

..กราบนมัสการครับ พระอาจารย์อธิบายได้ชัดเจนมากครับ บางเรื่องผมเพิ่งได้อ่านละเอียดก็คราวนี้เอง  ...คุ้มแระ สำหรับกระทู้นี้ 

หุหุ แน่นอนเลยทีเดียว เมื่อเด็กมีรายจ่าย มีทรัพย์สินมากขึ้น  ผู้ปกครองก็ต้องมีภาระค่าใช้จ่ายเป็นทวีคูณ

...แต่ที่น่าเป็นห่วงคือ เด็กๆ ส่วนมากยังมีความเข้าใจ ในเรื่องอาชีพการงานสุจริตยังไมู่ถูกต้อง และมองหาวิธีหาเงินที่มีความอันตรายต่อศีล ต่อธรรม ต่อครอบครัวและต่อตนเอง.. หากเด็กได้รู้ ได้เรียนศีล เรียนธรรม ให้เข้าใจอย่างดีก่อน ก็จะปลอดภัย และยังมีโอกาสพัฒนาไปเป็นธุรกิจที่ดีและถูกต้องต่อไปในอนาคตได้ และมั่นคงถาวร... ดังนั้น  คงมิอาจมองผ่านไปได้ว่า เด็กๆนั้น.. "ต้องเก่ง และดี" 

..จองๆๆๆ ขอบัตรวนไปวนมาหลายๆรอบใบนึง 

..อยู่ดีๆ ยกขึ้นมาต้องมาเหตุแน่ ผมก็อยากจะรู้เหตุผล ว่าคุณคิดว่า สิ่งใดที่คุณคิดว่ามันไม่ถูกต้อง ก็ระบุเจาะจงมาเลยจะดีกว่า จะได้พูดคุยได้ถูกประเด็นนะ

...แน่นอน ถ้าไม่ใช้คำหยาบ คำดูหมิ่น หรือมุ่งพูดจากระทบแล้ว  เราก็พูดคุยกันได้ครับ แม้คุณจะชอบ หรือไม่ชอบสิ่งใดก็ยังพูดคุยกันได้ ขอแค่ง่ายๆแค่นี้เอง.. มีสิ่งใดที่ต้องการให้อธิบายเพิ่ม หรือจะหาหลักฐานเพื่อสนับสนุนสิ่งใดก็ยิงประเด็นมาได้เลยครับ  แน่นอน ถ้าคุณสุภาพ เราก็สุภาพกลับไป..

..มีพัดลมด้วย อิอิ.. อยากได้พัดลมอ่า....    

....เคยได้ยินมาบ้างว่า บางท่านพอมีบุญมากขึ้น ใจและกายละเอียดขึ้น จะได้กลิ่นอสุภะของมนุษย์ จริงๆแล้วเรื่องนี้ พระผู้ปฏิบัติก็เคยเอ่ยไว้ในวัดป่าต่างๆเหมือนกันนะครับ เป็นความละเอียดที่เกิดขึ้นจากการทำสมาธิในระดับที่ละเอียดมากพอจะได้กลิ่นที่มนุษย์ทั่วๆไป แยกแยะไม่ออก คือ ปกติของมนุษย์นั้นมีกายที่เหม็นด้วยปฏิกูลอยู่แล้ว แต่ก็เอาของหอม แป้ง ฯลฯ มาปะพรมจนจมูกของมนุษย์ทั่วๆไปได้กลิ่นว่าหอม...

...แต่หากมีสมาธิที่ละเอียดขึ้นนั้น จะได้กลิ่นที่ผ่านเครื่องปะพรมนั้นไปได้ จนไม่ได้กลิ่นหอม แต่ได้กลิ่นกายที่แท้จริงของมนุษย์  สิ่งนี้เป็นสิ่งที่่ผู้หมายจะปฏิบัติตนให้พ้นจาก กาม แสวงหามานักต่อนัก เพราะแม้เจอความสวย ความงาม แต่กลิ่นที่แท้จริงก็จะทำให้ไม่มีอารมณ์ในกามตัณหาเลย แม้สวยแค่ไหนก็เหม็นอยู่ตลอด...

...นี้ก็เป็นเหตุที่เคยมีบันทึกไว้น่ะครับ ดังนั้นหากคุณรู้สึกดีกับธรรมชาติแล้ว ก็ไม่เป็นไร ก็ให้ทำต่อไป ถือว่า ยังไม่เป็นเรื่องผิดปกตินะครับ ซึ่งอาจจะดีกับตัวคุณต่อไปก็ได้ และหากพึงพอใจในการบวชแล้ว ก็ควรเลือกทางนี้ต่อไป  เพราะหากผู้ใดที่คุ้นคุยกับการปลีกวิเวกหรือแสวงหาโมกขธรรมแล้ว แม้พยายามอยู่เหมือนชาวโลก ชาวเมืองทั่วๆไป ก็ย่อมจะไม่รู้สึกพึงพอใจ จะรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เส้นทางของเรา .. และการบวช จะเป็นสิ่งที่เป็นคำตอบสุดท้ายเมื่อโอกาสนั้นมาถึงนั่นเอง...

...จริงๆแล้วการส่งผลของกรรม มันละเอียดอ่อนมาก มีการส่งผลของบาปอกุศลแตกต่างไปตามกำลังของกรรม ถ้ากรรมหนักก็ส่งผลรุนแรง ถ้ากรรมเบาบางก็ส่งผลไม่รุนแรง แต่ก็จะไม่ทิ้งเชื้อ หรือวงจรของบาปอกุศลแต่ละอย่างไปได้เลย..

....ในวงจรการพนัน วิบากกรรมก็มีตั้งแต่ เคยเป็นเจ้ามือพนัน เคยคบคนพาลที่พามาเล่นการพนัน ฯลฯ ตลอดจนไปถึง อนุโมทนาบาปกับคนที่เล่นการพนัน หรือไปยินดีกับคนที่เล่นเหล่านั้น เช่น เวลาเขาเล่นได้ก็ไปยินดี พอเขาตกในวงจรจนหมกมุ่นสิ่งที่เขาเจอนั้นเราก็มีวิบากที่จะต้องเจอไปด้วย  จากเชื้ออกุศลเล็กน้อย แต่ทำบ่อยๆเข้า หลายๆภพหลายๆชาติมารวมส่งผลในชาตินี้ชาติเดียวก็สามารถทำให้บาปอกุศลทวีความรุนแรงมากขึ้นได้อีกด้วยเช่นกัน...

...เชื้อจากกิเลสตระกูล โลภะ โมหะ นี้ ยากที่จะตัดขาดจากวงจรไปได้ แต่ก็ทำได้ด้วยวิธีการหักดิบวิธีเดียว เหมือนตัดสายสะดือให้ขาด ไม่ให้มีบาปมาหล่อเลี้ยงได้อีกเป็นต้น  ซึ่งก็ต้องใช้กำลังใจสูง แต่ถ้าไม่ตัดให้ขาดชาตินี้ นิสัยเดิมก็จะติดไปชาติหน้า และรอส่งผลพร้อมกระแสบาปในชาติต่อไป  ..นี้ก็เป็นเพราะเราไม่ได้เกิดมาชาตินี้ชาติเดียว สิ่งที่เราเคยทำไว้ในอดีตมันไม่ได้หายไปไหน แต่มันรอเวลาจะส่งผลอยู่ตลอดเวลาที่บุญเราหย่อน หรือน้อยลง..

...นอกจากจะต้องตัดให้ขาดแล้ว หรือหักดิบเลิกให้ได้แล้ว ก็ัยังต้องเติมเชื้อที่ดี ไล่เชื้อที่ไม่ดี ด้วยการทำแต่บุญ ทำแต่กุศลทุกบุญ ทั้งทาน ศีล และภาวนา และยังต้องอธิษฐานจิตตอกย้ำ ให้วิบากกรรมการพนันของเราบรรเทา เบาบาง หรือให้จางหายไป  ..นี้ก็เป็นวิธีที่จะแก้ไขวิบากกรรมได้ตรงจุดที่สุด  นั่นเพราะ เราทำอย่างไรไว้ก็ได้อย่างนั้น ทำบุญก็ได้กุศล หรือหากทำบาปก็ได้อกุศล..

...ส่วนเรื่องราวที่คิดจะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายนั้น ก็จะเหมือนหนีเสือปะจรเข้  คือ ของเดิมก็แก้ไขไม่ได้ ยังไปสร้างบาปกรรมใหม่เพิ่มขึ้นไปอีก และอาจจะบาปกว่าสิ่งที่ทำในอดีตมาด้วยซ้ำ ดังนั้น เมื่อเกิดมาแล้ว ก็ต้องสู้  แม้จะยากลำบาก แต่ก็ต้องแก้ไข เป็นมนุษย์ในชาตินี้ได้ ก็หมายถึงยังมีโอกาสแก้ไขได้ แม้จะทำได้ไม่ดี แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ มันก็จะดีขึ้น ชีวิตที่ผิดพลาดในอดีตมันแก้ไขไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปมองมัน ให้เดินหน้าต่อไป ทำดี เป็นคนดีนั้น ทำอย่างไรเราก็รู้แล้ว เมื่อรู้ก็อย่าปล่อยเฉย ให้ทำตามอย่างยิ่งยวด อย่างเต็มที่ เพื่อหวังให้ความดีมีมากกว่าความไม่ดีในอดีตให้ได้ ...

...คนที่ล้มกับคนที่ลุก ก็ต่างกันแค่จิตใจ  ทุกคนล้มได้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะลุกขึ้นได้ ดังนั้นเมื่อมีตัวอย่างของคนที่ล้มแล้วลุกขึ้นได้ ก็ให้เดินตามตัวอย่างนั้น ไม่ต้องสนใจใครจะว่าอย่างไร กำลังใจให้มีเพียงอย่างเดียวคือ ให้ทำแต่ความดีอย่างเต็มที่ในวินาทีที่ยังมีลมหายใจ  เพราะถ้าหมดลมเมื่อไหร่ ทุกอย่างที่ผิดพลาดมาก็จะไม่ถูกแก้ไขให้ดีขึ้นได้เลย.... ก็ต้องสู้ต่อไป  แม้ไม่สู้ เราก็ตาย   แม้เราสู้ เราก็ตาย ยังไงก็ตายอยู่ดี ดังนั้น สู้..ดีกว่า...

...เป็นคำถามที่ดีนะครับ

... ทาน ศีล ภาวนา  ทั้ง 3 นี้ มีอานิสงค์แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงนะคับ เทียบหรือแทนกันไม่ได้เลย  ผมขออธิบายแบบสั้นๆละกันนะคับ 

- ทาน เป็นเบื้องต้นแห่งการสร้างบารมี เป็นเหมือนเสบียงติดตัวไปข้ามภพข้ามชาติ เป็นหลักประกันถึงอุปกรณ์ที่จะหล่อเลี้ยงตัวเราในการสร้างบารมี เป็นบารมีประเภทที่ทำง่ายที่สุด  คือการ "ให้" เพราะเริ่มเมื่อใด ที่ไหน เวลาใดก็ได้ แต่อานิสงค์หรือผลบุญจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์ของผู้ให้ทาน และผู้รับทาน โดยเอาความบริสุทธิ์จากกิเลสอาสวะเป็นเครื่องวัด ถ้าบริสุทธิ์มาก ผลของอานิสงค์ก็มีมาก...

- ศีล  เป็นบารมีประเภทที่ต้องใช้กำลังใจ ความเข้าใจในเรื่องของบุญของทานมาระดับหนึ่งแล้ว จึงมองหาบารมีที่ยิ่งๆขึ้นไปกว่าการให้ และมีอานิสงค์ที่มากกว่า ยาวนานกว่า เร็วแรงกว่า ศีล นั้น เป็นเบื้องต้นแห่งความบริสุทธิ์นั่นเอง ผู้ใดมีศีลก็เท่ากับได้สร้างความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้น มีความระมัดระวังบาปอกุศลมากขึ้น และมีโอกาสสร้างบุญได้ง่ายขึ้น มีปกตินิสัยรักการสร้างบุญมากขึ้นตามไปด้วย

... และการรักษาศีลจะทำได้ยากกว่า การทำทานอย่างแน่นอน เพราะต้องใช้กำลังใจสูง ต้องมีเป้าหมายคือ พระนิพพานที่ยิ่งยวดกว่าการให้ทาน ด้วยการทำกาย วาจา และใจ ให้บริสุทธิ์ และสิ่งนั้นจะบริุสุทธิ์ได้ ก็ด้วยมี "ศีล" นี้เอง...

-ภาวนา  จริงๆแล้ว การภาวนา มิได้หมายถึงการท่องในใจ หรือกำหนดลมหายใจเท่านั้น ภาวนา เป็นบริกรรมอย่างหนึ่ง ที่จะทำในขณะทำสมาธิ  ซึ่งสมาธินี้เองเป็นการหยุดความคิด การกระทำ อันเป็นข้าศึกต่อการถึงซึ่งพระนิพพาน และไม่มีนิพพานใดที่ไม่อาศัยสมาธิ ดังนั้นประตูสู่พระนิพพานต้องใช้สมาธิ และการที่จะเจริญภาวนา หรือเจริญสมาธิภาวนา ก็มีความหมายถึง การมีเป้าหมายสู่ความหลุดพ้น

.....คือ การหยุดทุกสิ่งไว้เท่านี้ ไม่คิด ไม่พูด ไม่ทำอะไร ทำแต่ใจนิ่งๆ มีบริกรรมในระหว่างปฏิบัติธรรมไปต่างๆ เช่น สัมมา อะระหัง หรืออื่นๆใด ก็เพื่อให้ใจไม่ฟุ้งซ่าน ไม่คิดโ่น่นคิดนี่ เพราะหากไม่บริกรรมแล้ว ความคิด คำพูด การกระทำ ที่เราทำมา มันจะมาปรากฎตอนทำสมาธิ ทำให้เราปล่อยใจคิดไปเรื่อยเปื่อย ไม่เป็นสมาธิที่ถูกต้อง

....เพราะสมาธิที่ยังมีความคิดเรื่องอื่นๆอยู่ ยังเป็นสมาธิที่เป็นเรื่องที่ผ่านมาของชีวิต มิใช่สมาธิที่เกิดจากความไม่คิด เรียกว่า สมาธิแบบคิดเรื่องอื่น กับไม่คิดเรื่องอื่น จะมีความเครียด ความวิตกต่างกัน และการไม่คิดหรือ "หยุด" จึงเป็นสิ่งที่ทุกคนแสวงหา เพราะต้องการออกจากความคิด เพื่อทำใจสบายๆไม่คิดเรื่องอะไรเลยนั่นเอง และตักตวงความสุขจากการทำสมาธินั้น ด้วยอารมณ์นั้นไปนานๆ..

---------

...ส่วนการออกบวชนั้น หากจะรอบวชระยะยาว บางทีก็อาจมีชีวิต หรือรักษาลมหายใจให้รอถึงวันนั้นไม่ได้ เพราะคนเรา มนุษย์เราเวลาของชีวิตมีกี่เดือน กี่วัน กี่ปี เราไม่มีทางรู้เลย  มีชีวิตอยู่แค่หายใจเข้าออกเท่านั้นเอง  ดังนั้นการบวช หากตั้งใจแล้ว ก็ให้บวชเลย จะบวชระยะสั้นหรือยาวก็ล้วนมีอานิสงค์ที่ยิ่งใหญ่ทั้งนั้น  และการบวชสั้นหลายๆครั้งก็เป็นเหมือนการตั้งแผนผังของชีวิตให้มีบารมีมากพอจะบวชระยะยาวได้ในอนาคตนั่นเอง...

...มิควรคิดว่าเราจะต้องพร้อม  เพราะความพร้อมนั้นไม่มี ถ้าความพร้อมมีจริง มนุษย์คงเข้านิพพานกันไปเกือบหมดแล้ว แต่เพราะกระแสกิเลสที่รุนแรงนี้เอง ทำให้มนุษย์ยังต้องทำมาหากิน เป็นกังวล มีภาระ มีหนี้สิน มีทุกอย่างไปจนถึงเหตุผลที่จะยังไม่ทำบุญ สร้างบารมี หรือบวชในตอนนี้...

...ผู้ที่บวชได้ และได้บวชส่วนใหญ่ มาจากการตัดสินใจทั้งสิ้น คือ "ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง แล้ววิ่งเข้าวัด ...บวช "  เขาถึงได้บวชกัน ไม่งั้นก็คิดวนไปวนมาเหมือนพายเรือในแอ่งน้ำ พายไปพายมาก็เลิกพายเลิกคิด  ..สุดท้ายก็สิ้นแรง และสิ้นลมไปตามกรรม... 

...ก็แบบนี้ละกันนะครับ ในฐานะคนรักการเขียนเวปเหมือนกัน

...ปกติ ถ้าเราจะให้เวปมีคนมาดูเรามักไม่โพสต์บนเวปคนอื่นนะคับ จะเห็นได้ว่ากว่า 90% ของเวปไซท์เขาจะมีกฎว่า งดการโฆษณาเวป ฯลฯ   อันนี้เป็นเหมือนข้อตกลงพื้นฐานที่มีต่อกันน่ะคับ คือ ไม่เป็นตัวอย่างให้ท่านอื่นทำตาม หรือเป็นการให้เกียรติในพื้นที่คนอื่น ฯลฯ

...ดังนั้น นักทำเวปส่วนใหญ่จึงใช้การลงเวปของตนใน Profile หรือ ข้อมูลส่วนตัวแทน  เพื่อไม่เป็นการฝ่าฝืนกฎระเบียบ และก็ยังรักษาความรู้สึกที่ดีต่อผู้อ่านกระทู้ท่านอื่นๆที่ผ่านมา อีกอย่างการลงไว้ใน profile ตนเอง ใครจะดูหรือไม่ดูก็ยังไม่กระทบต่อความตั้งใจดีของเราเองด้วยนะครับ

...ใจเขาใจเรานะครับ ถ้าคุณมีเวป แล้วมีคนมาแนะนำเวปอื่นๆ ในเวปคุณ มาแรกๆ 1-2 คน ต่อมาก็เริ่มาเรื่อยๆ แบบนี้คุณคงรู้สึกไม่ดีใช่ไหมคับ? นี่แหละคับ เราอยู่ร่วมกันบนโลกไซเบอร์ก็ต้องให้ความเคารพพื้นที่ต่อกัน เสมือนเคารพสิทธิ์กันนะ  โอเคนะคับ.. เวปดีๆ ควรใช้วิธีที่ดีๆในการแนะนำ จะทำให้ไม่มีใครตำหนิ และยังเผยแผ่ได้บุญได้กุศลอย่างถูกต้องด้วย  

..ลองมาวันอาทิตย์น่ะครับ แล้วเดินดูตามบูธต่างๆ ได้เลย  จริงๆ ต้องถามน้องเขาว่าชอบงานแบบไหน มันมีตั้งแต่งานประชาสัมพันธ์ ไปถึงงานเผยแผ่ 208 ประเทศอ่ะ 

...อีกอย่างก็ต้องดูหลายๆอย่าง เช่น ชอบทีมงานแบบนี้ไหม ชอบบรรยากาศนี้ไหม เรียกว่า ควรให้น้องเขาเข้าไปมีส่วนในงานต่างๆดูเองก่อนจะดีกว่า เพราะจะได้มีทางเลือกเพิ่มขึ้นและจะได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ และทำอย่างมีความสุขอ่ะครับ

...มันก็เปรียบเทียบแล้วคงไม่ได้เป็นการสมัครงานแบบชาวโลก แต่เป็นการทำงานตามหน้าที่เดิมข้ามภพข้ามชาติมา ก็คงต้องดูหมู่คณะเป็นหลัก บางทีเจอบางบูธ บางกองฯ บางแผนก ก็จะรู้และทราบเองว่า  .."อันนี้แหละ ..ใช่เลย!"...

...แต่ถ้าจะหลังไมค์ ก็ลองให้น้องเขาพูดคุยมาก็ได้ครับ ผมพอรู้จักอยู่บ้างจะได้ให้ข้อมูลต่อได้ถูกตามต้องการ 

...ของท่านเป็นแค่ก้อนดำๆ แต่ของผมดำสนิททั้งหน้าจอมานานมากแระ แต่ผมไม่คิดจะเบื่อนะครับ แม้ไม่ได้ดั่งใจ เพราะผมมีเวลานั่งสมาธิแค่ไม่กี่ปีเดี๋ยวก็ตายแล้ว ไม่รู้พรุ่งนี้จะได้นั่งหรือป่าวอาจตายวันนี้ก็ได้..

...ผมเลยคิดแค่ว่า ขอให้ได้นั่งสมาธิให้นานที่สุด สงบที่สุดก็พอ เรื่องอื่นๆจะไม่มีในหัวผมเลย เรื่องที่ผลการปฏิบัติธรรมจะก้าวหน้าหรือถอยหลังจึงไม่อยู่ในจุดสนใจของผมเลยน่ะครับ เรียกว่า นั่งได้ก็นั่งให้เต็มที่ก่อนที่จะไม่ได้นั่ง....   ผมเชื่อว่า ยังมีคนอีกหลายพันล้านที่ไม่เคยแม้แต่จะนั่ง หรือทำใจสงบ หรือรู้จักคำว่า "สมาธิ" เลย...

..มันขึ้นว่า not found อ่ะ

 .....ชีวิตน้อย  ชีวิตเป็นของน้อย   ชีวิตskynoi      ... ( เพลงนี้...เยี่ยมมาก)

... ไปจอดมาแระ ชั้น 4 แต่ไปจอดแป๊บเดียว วนขึ้นวนลงพอมึนหัวเล็กน้อยจนหนำใจแล้วก็ลง 

99.99% ....   เขาว่ายังไงก็ว่ายังงั้น...

...  มีพี่อุบาสิกาท่านหนึ่งที่ผมรู้จัก ท่านเคยเอ่ยว่า สงสัยไหมทำไมบางคนนั่งสมาธิจนเช้าได้ แล้วก็ไปทำงานต่อได้ อย่างเป็นปกติ... ผมก็ตอบว่า ไม่เคยเห็น แต่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้

พี่เขาก็ตอบว่า เวลาเรานั่งพอใจนิ่งไปถึงจุดหนึ่ง จากที่หลับตาแล้วมืด จะไม่มืดแล้ว ช่วงนั้นร่างกายเราเหมือนไม่ใช่ของเรา เราจะไม่รู้สึกว่าเรานั่งอยู่ ขา แขนเรามันเหมือนหายไป คือ ไม่มีความเมื่อยหรือปวด หรือชาอะไรเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นอาจตึงบ้างหรือเมื่อยบ้าง แต่พอผ่านช่วงนั้นไปใจนิ่งมันจะเบาลง เบาลง และเบาลง

...ที่เขานั่งสมาธิข้ามคืนกันได้ อย่างน้อยเขาก็ได้ความสว่างแบบนี้แหละที่ศูนย์กลางกาย เมื่อสว่างแล้วความรู้สึกอยากเลิกนั่งจะหายไปเหมือน แต่จะรู้สึกอยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้นานๆ ตลอดไป เพราะมันจะเกิดความอิ่มจากสมาธิ มีใจหยุดนิ่งเป็นความเพลิน มีอารมณ์สบายจากภาวะที่ไม่รู้สึกตึง ปวดของร่างกายใดๆ และก็จะค้นพบเองว่า การนั่งข้ามคืน หรือทั้งวันนั้นเป็นได้จริงๆ... แต่หากนั่งแบบอดทนก็ข้ามคืนไปได้ แต่จะอ่อนเพลียมากเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน  ซึ่งแตกต่างกับผู้ที่นั่งสมาธิแล้วเข้าถึงความสว่างภายในจริงๆ อย่างสิ้นเชิง...

............

..จากประสบการณ์ของผม  ผมก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัว แค่พอหลับตาแล้วไม่มืด คือจากมืดมากมันมืดน้อยลง น้อยลง เหมือนฟ้าสาง แต่ไม่มีแสงสีม่วง หรือสีแดงแบบตอนดวงอาทิตย์เหมือนเวลาตี 4 ตี 5 และ หกโมงเช้าแต่อย่างใด แต่มันจะเหมือนมีความสว่างอยู่ถัดจากความมืดไป ถ้าช่วงนั้นไม่เอะใจ สนใจคือดูความมืดที่ค่อยสว่างไปเรื่อยๆ ภาวะความรู้สึกของร่างกายก็เริ่มสบายคล้ายกับไม่ได้นั่งอยู่แต่อย่างใด  เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง จะเหมือนผ่านไปแค่ 30 - 45 นาทีเอง... ก็เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเอง จะให้เล่าแบบนี้อีกกี่ร้อยกี่พันครั้งก็เล่าได้ไม่ผิดเพี้ยน เพราะมันเกิดขึ้นจริงๆ นี่ถ้ามีเวลานั่งมากกว่านั้นในภาวะนั้น การไปถึง 6 หรือ 12 ชั่วโมง ผมว่าไม่มีปัญหาเลยทีเดียว...

 ...  สุดยอดนักข่าวเลยนะคุณทศ ...

....มารับรางวัลไปเลย...  " 1 กอง " ....

...ตามมาสนับสนุนคอมเม้นท์ท่านหัดฝันน่ะครับ.. <http://th.wikipedia....org/wiki/อภิญญา> อภิญญา 6 คืออะไร </a>

....ถ้าไม่เอาอภิญญา ก็นิพพานไม่ได้  เพราะไม่มีญาณที่สิ้นจากกิเลสอาสวะ...หลุดพ้นไม่ได้ บรรลุธรรมอันสูงสุดไม่ได้ 

...หลายคนสับสนตามคนอื่นไปว่า "อย่าหลงในฤทธิ์" แต่อภิญญา ก็มีความหมายเหมือนเป็นฤทธิ์อย่างหนึ่ง แต่เป็นฤทธิ์ที่เกิดขึ้นเองจากสมาธิที่บริสุทธิ์ ซึ่งถ้าบริสุทธิ์มากก็จะสูงขึ้นไปตั้งแต่ อภิญญา 1 ไปถึง 6 ตามลำดับ  .. การฝึกให้บรรลุอภิญญา 5 นั้นก็ไม่ถือว่ายาก อย่างฤาษี นักพรต ฯลฯ  แต่ถ้าจะให้ได้อภิญญา 6  ต้องทิ้งสิ่งที่ติดมาทั้งหมดออกไป.. ทิ้งจนสะอาดใสแจ่ม ^ _ ^ 

....ประสบการณ์อันมีคุณค่าจริงๆ 

...ผู้โพสต์ใน youtube แจ้งว่ามีเจตนาอยากเผยแพ่ให้เป็นธรรมทาน ในการทำให้ลูกผู้ชายรู้สึกถึงบุญคุณผู้ให้กำเนิด....  3 ตอนนี้ ก็ 25 นาทีเอง... เอามาฝากนะ 

CREDIT  คุณทศพล หิมพานต์  เผยแผ่เพื่อให้เกิดศีลธรรมอันดีในสังคม และระลึกถึงคุณบิดามารดา....

ขอกราบอนุโมทนาบุญ...

... จะขอกิตติมใสสักกอง... ต้องพยายามอีกนิด 

 ....อลังการงานนี้   ร่างกายคงแข็งแรงขึ้นอีกเยอะ เมื่อต้องจอดอาคารนี้.. 

... สุดยอด คิดถึงคุณยายจัง

... น่าจะไม่พลาด ไปจัดบูธอิ่มเกษมเปรมปรีดาต่อ..