ก็เท่ากับเราละลาบละล้วงของเขานะสิคะ มันก็ไม่ควรน่ะ ทำอย่างนั้นจะฟ้องว่าเราพร่องในมารยาทที่ดี ใครเห็นเข้าก็ไม่งามด้วยนา เดี๋ยวเขาจะตำหนิได้ว่าเราเข้าวัดแล้วทำไมนิสัยอย่างนี้ แม้ไม่ผิดศีล แต่ผิดมารยาทจ้ะ

แม้ไม่อยากนั่งสมาธิ ให้รีบนั่ง และ จงนั่งทันทีเลยค่ะ ความรู้สึกไม่อยากนั่งนี่แหละคือใจเราถูกชิงพื้นที่ใจใสไปแล้วและถูกฝ่ายอธรรมครอบงำไปแล้วเรียบร้อยโดยที่เราอาจเกือบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ หน้าที่เราคือรีบช่วงชิงพื้นที่ใจอันบริสุทธิ์ของเรากลับมาโดยด่วนจี๋
จะชิงได้ด้วยวิธีการเดียวคือ นั่งสมาธิ สมาธินี่แหละจะทำให้ใจเรามีพลังอย่างน่าพิศวง แม้จะเหงา จะเหนื่อย จะต้องทำอะไรอีกเยอะแยะก็ตาม ให้ฝืนใจ ข่มใจ ทำใจให้ได้ แล้วนั่งสมาธิ คุณGatenipa ต้องทำได้ คุณทำได้ค่ะ
หลวงพ่อสอนให้นั่งสมาธิ บ่อย ๆ นั่งทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง ครั้งละหลาย ๆ นาที นั่งปุ๊บบุญก็เกิดปั๊ปเลยนะคะ

มีลูกหลวงพ่ออยู่ 4 - 5 คนนี่แหละเป็นครอบครัว อาศัยอยู่กลางป่าเปลี่ยวที่เป็นดงมันสำปะหลังแถวโคราช ไม่มีเพื่อนบ้านเลย มีแต่ป่าล้วน ๆ กว่าจะมาวัดได้ต้องออกจากป่ามาขึ้นรถหลายกิโลเมตร ชาวบ้านก็ไม่ได้เป็นกัลยาณมิตรแต่เป็นตำหนิมิตรผู้รักการสร้างบารมี แต่ครอบครัวนั้นไม่ใส่ใจ ไม่เอามาเป็นอารมณ์ให้ใจขมช้ำระกำทรวงเลยค่ะ พวกเขายังดั้นด้นมาวัดและได้หัดใช้อินเตอร์เน็ตที่บ้านกลางป่านั่นแหละ โดยใช้ไม่เป็นด้วยซ้ำ แต่ใจสู้ เขาอธิษฐานจิตให้เปิดเข้า dmc.tv ได้ ก็เปิดเข้าได้ในที่สุด ทั้งครอบครัวก็ได้ดูหลวงพ่ออย่างเบิกบานใจ แม้จะอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางป่าเปลี่ยว และเขาก็ฝากหลวงพ่อบอกลูก ๆ ทั่วโลกว่า " ไม่มีอะไรใต้ท้องฟ้านี้ ที่ลูกพระธัมจะทำไม่ได้ " คุณGatenipa เห็นด้วยมั้ยคะ ?
เพราะฉะนั้นเลิกเหงานะคะ ไม่ว่าจะอยู่มุมใดของโลก ลูกทุกคนอยู่ในศูนย์กลางกายของหลวงพ่อทุกอนุวินาที เมื่อทราบใจพ่อแสนดีของเราแล้วคุณลองหลับตาเบา ๆ สิคะ คนเก่งอย่างคุณทำได้สบายมากค่ะ

เยี่ยมยอดมากคุณSuppy 001 ช่วยพิมพ์ธรรมะอันประเสริฐมาให้อ่านบ่อย ๆ ด้วยนะคะ ดีจังเลยค่ะ
ของคุณฟ้าร้างที่เคยพิมพ์โอวาทหลวงพ่อก็สุดแสนจะถูกใจจังเลย อยากอ่านอีกค่ะ อ่านแล้วใจฉ่ำชุ่มเย็นเหมือนเห็นหน้าหลวงพ่อยิ้มให้ลูก ๆ มันช่างเป็นความรู้สึกที่ชื่นใจเหมือนตัวเราอยู่ใต้ธารน้ำตกใสเย็นกลางภูเขาเลยค่ะ ดี๊ ดี ชอบค่ะ

ดิฉันเคยโดนเจ้าของร้านขายยาแถวสุขาภิบาลสาม เขตบางกะปิด่าร่วมสิบเก้าหรือสามสิบนาทีนี่แหละตอนออกไปบอกบุญวัดเรา ขณะนั้นใจของดิฉันมันวูบวาบ หน้าชาร้อนผ่าวไปหมด เขาไม่ได้ร่วมบุญสักบาทแต่ด่าวัดเราให้ดิฉันฟังตรงหน้าร้านเขานะแหละ ฟังเขาพูดจนเขาหนำใจแล้วดิฉันก็ชี้แจงแต่เขาก็ยังไม่เชื่อ ไม่เข้าใจ ดิฉันไม่อยากเสียเวลาชีวิตเลยเดินไปบอกบุญคนอื่นต่อ คนอื่นเขาก็ทำบุญนะคะ แต่หลายคนก็ไม่ทำ เมื่อกลับที่พักดิฉันอาบน้ำนั่งสมาธิ แม้จะแสนฟุ้งก็อดทนนั่งเพียงเพื่อทำตามหลวงพ่อสุดเลิฟสอนที่วัด และแล้วกำลังใจก็เต็มเปี่ยมยอดเยี่ยมดังเดิมค่ะ คุณอย่าท้อนะคะ สู้ สู้ค่ะ