เปรตมีไฟแลบออกจากปาก - ไหม้ตลอดทั้งวันทั้งคืน ร้อนมาก ต้องวิ่งไปมา ร้องไม่ได้ บุพกรรมเป็นเศรษฐีฐานะดี หวงแหนทรัพย์ ตระหนี่ถี่เหนียว เมื่อมียาจกมาขอ ถ้าไม่ให้ก็กลัวถูกนินทา จะให้ของร้อนมาก ๆ เพื่อให้ผู้รับทุกข์ทรมาน วันหลังจะได้ไม่มารับ ทำเป็นประจำ ภาพนี้มาฉายให้เห็นตอนใกล้ ๆ ตายพอใจหมองก็เลยไปอบาย แล้วจึงมาเป็นเปรตอย่างนี้
เปรตเสือ - เปรตรูปร่างสัตว์เดรัจฉานถูกไฟเผา
เปรตไก่ย่าง - ตัวใหญ่มีไฟลุก
เปรตวัว - ถูกไฟลุกท่วมทั้งตัว
เปรตสุนัข - ร้อนรนทุรนทุรายถูกไฟเผาลน
เปรตทั้ง 4 นี้วิบากกรรมในอดีต ตอนเป็นมนุษย์มีอาคมเก่งกล้าในศาสตร์ลึกลับ ท่องโน่นนี่ มีอาคมขลังแต่ไม่ชอบสมณะเพราะคิดว่าตัวเองเก่งที่สุด และกลัวสมณะมาขอของ พอมีพระผ่านมา ด่าเปรียบเปรยพระเหล่านั้นด้วยสัตว์เดรัจฉานต่าง ๆ ส่วนหนึ่งเป็นวจีกรรม อีกส่วนหนึ่งใช้เวทย์มนต์อาคมแปลงตัวเป็นสัตว์ เช่น เป็นเสือ เป็นต้น เพื่อหลอกพระ พอพระตกใจ ตัวก็ชอบอกชอบใจ หัวเราะที่ตัวสามารถไล่พระไปได้ด้วยวิชาอาคมขลัง ตายแล้วไปมหานรก ต่อมาเป็นเปรต สัตว์เดรัจฉาน มีชีวิตที่ทุกข์ทรมานมาก
มีคนที่แปลงเป็นเสือได้ ก่อนจะแปลง บอกภรรยาเอาไว้ว่า จะไปแปลงเป็นเสือเวลากลับมาให้เปิดหน้าต่างไว้ แล้วเอาน้ำมนต์ที่เตรียมไว้มาราดจะได้กลับมาเป็นคน ภรรยารับคำอย่างดี ตัวเองแปลงเป็นเสือด้วยเวทย์มนต์วิชาลึกลับ ไปล่าสัตว์ได้เก้งได้กวาง มาถึงก็ส่งเสียง ภรรยาเปิดหน้าต่างเห็นเสือ ก็ตกใจทำน้ำมนต์หก เลยเป็นเสือตลอดชาติ เพราะภรรยาทำน้ำมนต์ไม่เป็น น้ำมนต์สู้เนื้อมนต์ไม่ได้ เนื้อมนต์ ต้องสัมมาอะระหัง ส่วนน้ำไปเติมเอาเอง เวลาอาบน้ำก็ท่องสัมมาอะระหังไปด้วยก็ดี
กรณีศึกษาวันนี้ ชื่อ เขาทำบุญมาแค่นี้ เร็ว ๆ นี้มีแม่และลูกเสียชีวิตระหว่างการคลอดเป็นข่าวที่ลงหนังสือพิมพ์ทำให้นึกถึงว่าคล้ายกับลูกเมื่อ 6 ปีก่อนที่ลูกสามารถช่วงชิงชีวิตกลับมาได้ เจ้าของเคสอายุ 44 ปี มีบุตรสาว 2 คนอายุ 16 และ 15 ปี เริ่มเข้าวัดตั้งแต่ปี 2529 ขณะนั้นเป็นแอร์โฮสเตส ปี 2538 เธอได้ตั้งครรภ์ลูกคนที่ 3 จึงหยุดบินและย้ายมาอยู่หน่วยงานที่อยู่ในปัจจุบัน ช่วงนั้นพึ่งเสร็จงานกฐินได้ไม่กี่วัน จึงหวังว่าจะได้เด็กดีมาเกิดด้วยแล้วก็สร้างองค์พระประจำตัวให้ 1 องค์ พออายุครรภ์ได้ 6เดือนไปตรวจอัลตราซาวด์พบว่าเป็นเด็กผู้ชาย ดีใจมาก หวังว่าจะให้เป็นกำลังสำคัญในพระพุทธศาสนาต่อไป ตลอดระยะเวลาที่ตั้งครรภ์ ได้ตั้งใจให้ทาน รักษาศีลและเจริญภาวนามาโดยตลอด ตั้งแต่ตั้งครรภ์ลูกคนนี้ สามีให้มาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนได้โดยสะดวกไม่ห้ามปรามดังแต่ก่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่มีค่าต่อลูกอย่างที่สุด
เช้าวันที่ 14 ธ.ค.2539 เป็นวันที่คุณหมอนัดให้เตรียมการคลอด เนื่องจากเลยกำหนดคลอดมาหลายวัน โดยให้ยาเร่งทางน้ำเกลือเพื่อให้มดลูกบีบตัว เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงมดลูกเริ่มบีบตัวมากขึ้น แต่เธอกลับรู้สึกอึดอัดแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก รู้สึกเหมือนมีมือเหล็กมาบีบควักหัวใจ จากนั้นเริ่มปวดร้าวไปยังกะโหลกศีรษะอย่างรุนแรงไล่ลงมาถึงกระดูกต้นคอ กระดูกสันหลัง เนื่องจากเรียนจบจากพยาบาล ก็นึกถึงความรู้เก่า ๆ ว่าน้ำเกลือเดินเร็วไปหรือเปล่า แต่มองดูน้ำเกลือก็หยดลงมาช้า ๆ ในขณะที่อาการหนักขึ้น หายใจติดขัดทุรนทุราย จึงรีบบอกน้องพยาบาลให้ไปตามหัวหน้าเวรมา พอมาถึง เขารีบให้ออกซิเจนและรีบตามหมอมาทันที ตั้งแต่เริ่มมีอาการ เธอมีสติตลอด ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง และร้ายแรงมากแค่ไหน จึงรีบเอาใจจรดศูนย์กลางกายตรึกนึกถึงองค์พระ
ปกติแล้ว เธอตรึกนึกถึงองค์พระได้ใหญ่ใสสว่างและชัดเจน แต่วันนั้นองค์พระที่เห็นใหญ่กว่าตัวเองเล็กน้อยสลัว ๆ ไม่ชัดเจนไม่ใสสว่าง เห็นท่านได้ที่กลางกายตลอด สักครู่อาการหายใจติดขัดค่อยยังชั่ว คุณหมอมาถึงพอดี พอตรวจและฟังหัวใจลูกในท้องพบว่าอยู่ในขั้นวิกฤต คุณหมอรีบส่งเข้าห้องผ่าตัดโดยด่วน ขณะเดียวกันอาการเธอเริ่มทรุดลง เริ่มหนาวสั่นมากขึ้น ตัวสั่นอย่างแรงและควบคุมไม่ได้ ห่มผ้าห่มหลายผืนก็ยังไม่พอ น่าแปลกที่เธอไม่กลัวอะไรเลย ไม่ได้นึกถึงความตาย นึกถึงแต่องค์พระตลอดเวลา สงสัยเพียงว่าทำไมองค์พระท่านมัวจัง เธอพูดว่าหนาวจังเลย ก่อนจะหมดสติไปด้วยยาสลบ
พอฟื้นขึ้นมาตอนเย็นจึงได้ทราบว่าอาการที่เกิดขึ้นคือ น้ำคร่ำที่หล่อเลี้ยงเด็กหลุดแทรกเข้าไปในกระแสเลือด ซึ่งเป็นสิ่งแปลกปลอมทำให้ร่างกายและสมองขาดออกซิเจนทำให้ตายได้ เป็นอาการแทรกซ้อนในการคลอดที่ไม่สามารถป้องกันและแก้ไขได้เลย 99% ของคนไข้จะเสียชีวิต หรือกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เพราะสมองตายจากการขาดออกซิเจน เธอถามหมอว่าเจอเคสแบบนี้บ่อยไหม คุณหมอบอกว่าเธอเป็นเคสที่ 2 ของ รพ. เคสแรกเกิดเมื่อ 20 ปีก่อน ผลคือเสียชีวิตทั้งแม่และลูก คำตอบเดียวที่มีชีวิตรอดจากครั้งนั้นคือ บุญ ที่ทำให้สามารถช่วงชิงวินาทีระหว่างความเป็นความตายระหว่างภพภูมิมนุษย์กับภพภูมิอื่น คงเพราะบุญที่ตรึกนึกถึงพระธรรมกายที่ศูนย์กลางกายได้ตลอดในช่วงวิกฤตนั้นเอง ส่วนลูกชายมีชีวิตได้เพียง 2 วันก็ละโลกไปเพราะโลหิตเป็นพิษประกอบกับมีความพิการ คือหัวใจอยู่ข้างขวา ไส้เลื่อนออกมาทางสะดือ และมือทั้ง 2 ข้างพิการ
การสูญเสียครั้งนั้นทำให้เธอเศร้าโศกมาก คิดไม่ได้ คิดไม่เป็น ไปกราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ท่านกล่าวมาคำหนึ่งว่า เขาทำบุญมาแค่นี้ ทำให้เธอหยุดคิดได้ทันที นั่นคือ เขาคงมีเวรปาณาติบาตติดตัวมามาก
พ่อของเจ้าของเคส เป็นมะเร็งปอด ตัดปอดไป 1 ข้าง อยู่มาได้ 10 ปี โดยมะเร็งไม่แพร่กระจาย พักหลัง ท่านไม่สบาย หอบมาก ส่ง รพ.แล้วให้ออกซิเจนไม่ทัน ทำให้สมองตาย ต้องต่อเครื่องช่วยหายใจ อยู่ได้ 1 เดือนก็เสียชีวิตในปี 2537 ท่านเกิดในตระกูลที่เป็นเจ้าเมืองขุนนางถึง 7 ชั่วคน ท่านมีคอกม้าแข่งหลายคอก มีภรรยาหลายคน แม่ของเจ้าของเคสเป็นภรรยาที่จดทะเบียน พ่อได้เคยมีโอกาสมากราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองอยู่ครั้งหนึ่ง
พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตะชีโวได้เคยกล่าวถึงเวรของการนำม้ามาแข่ง ซึ่งต้องเร่ง ต้องเฆี่ยนตีมัน เพื่อให้เร่งฝีเท้าให้ชนะตัวอื่น ๆ ให้ได้ นำมาซึ่งเงินรางวัลก้อนงามให้กับเจ้าของคอก แต่กว่าจะเข้าเส้นชัย ม้าก็หอบแทบขาดใจ หลายตัวสิ้นใจตายคาสนามก็มี พ่อแย้งว่า ท่านทำให้คนมีงานทำ อาการใกล้สิ้นลมของท่านคล้ายกับม้าแข่งเหล่านั้น ท่านหอบเหมือนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตะชีโวเคยกล่าวไว้ไม่มีผิด เธอหวังว่า บุญที่ท่านได้เป็นเจ้าของพระธรรมกายประจำตัว องค์พระบนโดม ซื้อที่ดินสร้างธุดงคสถาน ถวายทองคำสร้างรูปหล่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ จะช่วยท่านได้บ้าง
ชีวิตของเธอได้ผ่านทุกข์หนักมาหมดแล้ว ทุกข์ที่สุดของคนที่เป็นลูกคือสูญเสียพ่อ ทุกข์ที่สุดของคนที่เป็นแม่คือสูญเสียลูก ทุกข์ที่สุดของคนที่เป็นภรรยาคือต้องใช้สามีร่วมกับคนอื่น อีกทั้งยังเคยช่วงชิงกับความตายมาแล้ว เธอจึงมองสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมาในชีวิตเป็นเรื่องเล็กไปหมด ดังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตะชีโวได้กล่าวไว้ว่า ล้วนแต่เป็นเรื่องกะโหลกกะลา จะมีเรื่องใหญ่อยู่เพียงเรื่องเดียวคือ ทำอย่างไรจึงจะติดตาม ตามติดหลวงพ่อและคุณยายในการสร้างบารมีไปได้ตลอด
เหตุการณ์ระหว่างคลอดวันนั้นมีโอกาสเกิดขึ้นเพียง 0.005% คือ 1 ใน 2 หมื่น และเมื่อเกิดแล้วมีโอกาสรอดชีวิตเพียง 0.001% คือ 1 ในล้าน นั่นเพราะได้มีโอกาสเข้าวัดศึกษาวิชชาธรรมกายจาก หลวงพ่อทั้งสอง
คำถาม-คำตอบ
1. ลูกชายของเจ้าของเคสได้ทำกรรมอะไรมา
ตอบ ที่ลูกชายตาย เพราะเศษกรรมปาณาติบาต เขาพึ่งพ้นมาจากนรก ตายเกิดอย่างนี้มาหลายชาติ ตอนนี้ตายแล้วไปเกิดเป็นมนุษย์ มีแท้งตายไปบ้าง คลอดออกมาพิการแล้วตาย ภายใน 6 ปี ตายเกิดมาแล้ว 4 ครั้ง แท้งตาย ออกมาพิการตาย ปัจจุบันนี้เป็นครั้งที่ 5 ตอนนี้เป็นมนุษย์ผู้ชาย อายุ 1 ขวบกว่าๆ แต่จะอายุสั้น เพราะยังมีเศษกรรม
ลูกชายคนนี้เคยเป็นอดีตสามีของเจ้าของเคสในชาติก่อน ในอดีตชาติ เขาเป็นขุนนางชอบล่า
สัตว์เป็นเกมกีฬาด้วยอาวุธ เช่น ธนู มีทั้งสัตว์ธรรมดาและสัตว์แม่ลูกอ่อน จนเป็นอาจิณกรรม วิบากกรรมที่ทำปาณาติบาตจึงทำให้อายุสั้น เกิดตายในครรภ์ซ้ำ ๆ เพราะทำปาณาติบาตแม่ลูกอ่อน
2. สาเหตุที่เจ้าของเคสรอดตายได้ เพราะตรึกระลึกถึงองค์พระใช่หรือไม่
ตอบ ที่รอดชีวิตมาได้เพราะทาน ศีล ภาวนาที่ทำในปัจจุบัน ไม่มีกรรมไปร่วมล่าสัตว์ เพียงแต่ยินดีว่าเขานี้สวยดี หนังนี้สวยดี
3. ขณะนี้พ่อของเจ้าของเคสมีความสุขดีอยู่หรือไม่ ได้ไปสู่สุคติหรือทุคติ
ตอบ แม่ของเจ้าของเคสมีเศษกรรมเจ้าชู้ พ่อซึ่งละโลกไปแล้ว ก่อนตาย ช่วงที่กายหยาบหลับ ๆ ตื่น ๆ เห็นกรรมนิมิตเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวสวย เห็นม้าตลอดเวลา เลยไปเกิดเป็นม้าตัวเมียสีน้ำตาลออกเหลือบทองนิด ๆ ที่เป็นม้าตัวเมียเพราะกรรมเจ้าชู้ มีรูปร่างท่วงทีสง่างาม เพราะบุญปัจจุบันที่ทำไว้ วิบากกรรมส่งให้เกิดเป็นม้าก่อน เพราะใจคุ้นอยู่กับม้า แล้วจะตายเกิดเป็นม้าอย่างนี้อีกหลายครั้ง
4. ในอดีต เจ้าของเคสได้ทำกรรมอะไรจึงเป็นเหตุให้ได้รับกรรมดังข้างต้น
ตอบ เจ้าของเคสในอดีตชาติ เป็นคนดี มีจิตใจงดงามมีศีลมีธรรม สามีที่เป็นขุนนางไปล่าสัตว์เป็นเกมกีฬา ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรักสามี ไม่อยากขัดใจ พอล่าสัตว์แล้วถลกหนัง เอาเขาและหนังมาไว้ที่บ้านแขวนประดับต่าง ๆ รู้สึกว่าสวยดีเหมือนกัน จึงมีเศษกรรม ทำให้ต้องมาเจอกันอีกเมื่อเวียนว่ายตายเกิดกันมายาวนาน
เจ้าของเคสใช้สามีร่วมกับคนอื่น เพราะก่อนชาติที่จะมาเกิดเป็นภรรยาของอดีตสามี เคยเป็นผู้ชายรูปหล่อ เจ้าชู้ มีภรรยาหลายคน ส่งผลไปทำให้ครอบครัวเขามีปัญหา จึงเป็นกรรมกาเม
5. บุญใดที่จะทำให้พ่อได้รับความสุข และทำให้เจ้าของเคสมีชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น
ตอบ ในเมื่อลูกชายไปเกิดเป็นมนุษย์ พ่อไปเกิดเป็นม้า จะทำบุญอะไรไปไม่ถึง บุญจะไปคอยอยู่ ให้ทำไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งเมื่อพ้นกระแสกรรมแล้ว ก็จะได้รับบุญที่อุทิศส่วนกุศลไปให้
ถ้าอยากจะให้ชีวิตตัวเองมีความสุขมากขึ้นก็สั่งสมบุญบารมีให้มาก ทั้งทาน ศีล ภาวนา ถ้าคิดถึงก็ต้องคิดถึงให้ถูกหลักวิชชา คิดถึงก็ต้องไปถึง ไปถึงให้เห็นหน้า ได้พูดจา จึงจะเรียกว่าคิดถึง เรียกว่าบรรพบุรุษ บุพการีของเราคนไหน ถ้าเราคิดถึง คิดแล้วต้องไปให้ถึง แต่จะไปถึงได้นั้นต้องเข้าถึงพระธรรมกาย
