7 replies to this topic

[prem]

สวัสดีค่ะผู้มีบุญทุกท่าน,

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือว่า นั่งสมาธิทีไร เวลาเห็นดวงแก้ว/องค์พระผลุบขึ้นมาทีไร ต๊กกใจ/ปิติ ท่านหายไปทุกทีเลย
เมื่อก่อนนั่งใหม่ๆ แบบว่า ไม่รู้อะไรเลย พอเห็นองค์พระขยายก็จะมีอารมณ์ประมาณว่าตื่นเต้น ท่านก็จะมาๆ ไปๆ ค่ะ
แต่พอฟังธรรมะมากขึ้น นั่งมากขึ้น ดูอนุบาลฯ มากขึ้น และศึกษาว่า หลักวิชชาธรรมกายคืออะไร และเข้าใจมากขึ้น
ทีนี้ พอมานั่งแล้วเริ่มเข้าสู่สภาวธรรม เห็นดวงแก้วผลุบ แล้วเห็นองค์พระ หรือแม้แต่ส่วนเศียรของท่าน ก็จะต๊กใจแบบว่า เอ๊ะ!! อะไรประมาณนี้นะคะ แล้วท่านก็หายไป ทุกวันนี้นั่งก็จะแบบว่า สว่าง พอนิ่งแล้วเห็นอะไรผลุบขึ้นมาก็จะแบบว่า "ไม่อยากเห็น กลัวจะติดค่ะ ไม่อยากมองกลัวจะตื่นเต้น คือเก็บความอาการตื่นเต้นไม่ได้ แต่ไม่ได้เพ่ง ไม่ได้ลุ้น ไม่ได้เค้นนะคะ เอาแค่ว่า เฉยๆ มีอะไรให้ดูก็ดูไป แต่พอเห็นของจริง มันเฉยไม่อยู่ทุกที"

คำถาม

1. จะมีวิธีวางเฉยยังไงดีคะ ที่เราจะไม่รู้สึกว่า เบื่อตัวเองที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ปิติและตื่นเต้นได้เลย
2. วางใจเฉยแล้ว ภาวนาสัมมา อะระหัง หรือบางครั้ง นึกถึงเพลงที่ว่า “ดูไป ไม่ต้องคิดอะไร ภาพภายในจะค่อยๆ เปลี่ยนไป” นึกถึงคำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็แล้ว พอเห็นดวงแก้วผลุบทะลัก พลั่กๆๆๆ ก็หลุดทุกที – จะทำยังไงดีคะ ตอนนี้นั่งสมาธิจะรู้สึกแบบว่า ไม่ผ่อนคลายมากเท่าที่ควรค่ะ
3. นอกจาก สัมมา อะระหัง แล้ว ยังมีวิธีไหนอีกบ้างที่จะช่วยลดความตื่นเต้น – เพราะก่อนจะเห็นดวงแก้วหรือองค์พระ จะสามารถทำใจเฉยได้ แต่พอเห็นเท่านั้นหล่ะ หลุดทุกทีเลยค่ะ

ขอความกรุณา ท่านใดที่มีประสบการณ์ดีดี ช่วยแนะนำหน่อยคะ


ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ

[หัดฝัน]

ก็ต้องเห็นบ่อยๆ น่ะครับ

ลองสังเกตุตัวเองเวลาไปสถานที่ใหม่ๆ ลิ้มรสอาหารอร่อยใหม่ๆ ก็จะตื่นเต้น แต่ไปบ่อยๆ ก็เฉยๆ ไปเอง

[ตะกร้าอีกใบ]

วาว ขอกราบอนุโมทนาบุญนะครับ อยากให้สักวันเราได้เข้ามาถามคำถามนี้บ้างจังครับ

[Tree]

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับเจ้าของด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

[-'๑'-ต:วัu☼สัuติิ-'๑'-]

ก็อย่างที่หลวงพ่อบอกแหละครับ

ว่า หยุด นิ่ง เฉย

หน่อยๆ เดี๋ยวก็คงจะชินแหละครับ

เหมือนกับบางคนที่ นั่งทีไรเหมือนตกเหวทุกที แต่พอเจอแบบนี้บ่อยๆ ก็เลยชิน

ก็ไม่กลัว อีกแล้ว ใจก็เข้ากลางได้ง่ายกว่าเดิม อะครับ


อนุโมทนาบุญนะครับ

[ดินสอแห่งธรรม]

....ขอตอบข้อ3 ...

...มีวิธีนอกจากสัมมาอะระหัง คือ ไม่ต้องสัมมาฯ คือนิ่งไปเฉยๆ นึกถึงศูนย์กลางกายเอาไว้ และพอเห็นอะไรก็ให้คิดว่า วันนี้ท่านจะเอาอะไรให้เราดู มีอะไรก็ดูไป ไม่มีก็ไม่ดู มีแล้วก็ดูไปเรื่อยๆ ตักตวงความสุขจากสมาธิให้มากที่สุด ไม่ได้สนใจภาพที่เห็น เพราะความจริงการเห็นไม่ต้องผ่านสมาธิ คือลืมตาแล้วยังเห็น ชัด ใส แจ่มอยู่ตลอดเวลา นั่นคือที่สุดของการเห็นจ้า

[ปฏิปทา 072]

ขออนุโมทนาบุญกับ คุณ.prem ด้วยค่ะ ที่มีใจหยุดนิ่ง ขอแค่มองเฉยๆ ก็พอแล้วค่ะ ไม่ต้องตื่นเต้น ก็พอแล้ว ค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

[WISH]

1. จะมีวิธีวางเฉยยังไงดีคะ ที่เราจะไม่รู้สึกว่า เบื่อตัวเองที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ปิติและตื่นเต้นได้เลย

-ไม่ยินดียินร้าย

2. วางใจเฉยแล้ว ภาวนาสัมมา อะระหัง หรือบางครั้ง นึกถึงเพลงที่ว่า “ดูไป ไม่ต้องคิดอะไร ภาพภายในจะค่อยๆ เปลี่ยนไป” นึกถึงคำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็แล้ว พอเห็นดวงแก้วผลุบทะลัก พลั่กๆๆๆ ก็หลุดทุกที – จะทำยังไงดีคะ ตอนนี้นั่งสมาธิจะรู้สึกแบบว่า ไม่ผ่อนคลายมากเท่าที่ควรค่ะ

-เลิกอยาก ลาหยอก รีบออกจากกาม เดินตามขันธ์สามเร็วไว...ปรับท่านั่งใหม่ ยืดเส้นยืดสาย

3. นอกจาก สัมมา อะระหัง แล้ว ยังมีวิธีไหนอีกบ้างที่จะช่วยลดความตื่นเต้น – เพราะก่อนจะเห็นดวงแก้วหรือองค์พระ จะสามารถทำใจเฉยได้ แต่พอเห็นเท่านั้นหล่ะ หลุดทุกทีเลยค่ะ

- ทำบ่อยๆ ปรับใจให้คุ้นกับ หยุด นิ่ง...เอาใจออกจากความคิด ทำจิตให้สงบ แล้วจะพบทางออก

ขอให้สัมฤทธิ์ผลนะ