5 replies to this topic

[niwat]

ท่านกราบแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?

.....ดวงตาที่เคยสดใสบัดนี้กลายกลับเป็นขุ่นขาวฝ้าฟางไปตามวันเวลา เวลานี้สายมากแล้ว
แต่สายตาที่ดูอ่อนล้าโรยแรงของหญิงชราคู่นั้นยังคงมองทอดยาวไปตามหนทางอยู่เหมือนเดิม
หญิงชราวัยย่าง ๘๐ ปีที่รอคอยการกลับมาของใครบางคน คนๆนั้นที่ไม่รู้ว่ายังคิดถึงหญิงชรา
คนนี้บ้างหรือเปล่า ในใจหวนนึกถึงอดีตเมื่อครั้งบ้านเรายังอยู่กันพร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก มาบัดนี้
เหลือเพียงผู้เป็นแม่กับความเงียบเหงาว้าเหว่ที่ดูเหมือนจะเป็นมิตรแท้เพียงอย่างเดียว และเฝ้า
รอคอยการกลับมาของบุตรอันเป็นที่รักด้วยความหวังที่มีแต่จะเลือนรางลงทุกวัน

.....ชีวิตของผู้เป็นแม่นั้น ดำรงคงอยู่เพื่อลูกโดยแท้ ลูกต้องการสิ่งใด ท่านจะพยายามไขว่
คว้าหามาจนได้ แม้จะเสี่ยงต่อภัยอันตราย ผิดกฏหมาย ผิดศีลธรรมในบางครั้ง แม่ยังยอมทำ
เพื่อความสุขของลูก และแม้ที่สุด ชีวิตของแม่เองยังยอมสละเพื่อลูกได้

.....ในวัยเด็ก แม่ดูเหมือนจะเป็นคนสำคัญที่สุดในสายตาของเรา แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง
เสียงเห่กล่อมของแม่คือเพลงทิพย์จากสวรรค์ อาหารที่แม่ป้อนคืออาหารที่อร่อยที่สุดในโลก
ทุกสิ่งทุกอย่างจากน้ำมือแม่ดูจะเป็นสิ่งมหัศจรรย์ไปเสียทั้งนั้น แต่ครั้นเรายิ่งเจริญวัยขึ้น ได้เห็น
โลกกว้างไกลออกไป เรามักเผลอใจไปจนแทบจะลืมคิดถึงแม่ ซ้ำร้ายยังอึดอัดใจต่อความรัก
ความห่วงใยที่แม่มีให้ จึงดิ้นรนอยากจะไปให้พ้นอ้อมอกแม่ เพื่อที่จะได้เรียนรู้ในเวลาต่อมาว่า…
ไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ ที่จะรักและปรารถนาดีต่อเราเท่ากับ “ แม่ ” …และเมื่อถึงวันนั้น
บางคนอาจจะยังโชคดีพอที่จะย้อนกลับไปหาแม่ได้ แต่บางคนที่ใช้เวลาในการเรียนรู้นานเกินไป
เขาอาจได้พบเพียงความว่างเปล่าพร้อมกับความทรงจำว่า “ครั้งหนึ่งแม่เคยนั่งอยู่ตรงนั้น”
เท่านั้นเอง

.....มีผู้อุปมาพระคุณพ่อแม่ไว้ว่า แม้จะสถาปนาพ่อเป็นจักรพรรดิ สถาปนาแม่เป็นจักรพรรดินี
คอยบำรุงท่านอยู่หนึ่งหมื่นปีก็ไม่สามารถตอบแทนคุณท่านได้หมด การตอบแทนคุณพ่อแม่
อย่างสูงสุด คือ การให้ท่านได้ทำบุญกุศล หากท่านยังไม่มีศรัทธา ชักนำให้ท่านมีศรัทธา
ชวนท่านทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ซึ่งเป็นทรัพย์อันมีค่าคอยติดตามเป็นเสบียง
ข้ามภพข้ามชาติให้แก่ท่าน

.....ในขณะเดียวกัน เราก็ต้องไม่ละเลยที่จะเอาใจใส่ดูแลท่าน ให้มีความสุขทั้งกายและใจ

.....ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะปรนนิบัติ กราบเท้าคุณแม่ท่านซึ่งเป็นพระอรหันต์ประจำบ้าน
ของเราทุกค่ำเช้า เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวเอง หรือจะรอให้ถึงวันสุดท้าย เมื่อร่างของท่าน
จะต้องสูญสลายกลับสู่ปฐพี ให้เรานึกเสียใจทุกครั้งที่คิดได้ว่า …

.....เราได้กราบแม่…ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?

เส้นไหมสีเงิน

[pudsadee]

บทความดีมากเลยค่ะ อนุโมทนาบุญนะค่ะ จะรักแม่ให้มากขึ้น แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับแม่ อยากกลับไปอยู่กับแม่ อยากไปปรนนิบัติแม่ ก่อนที่จะสายค่ะ คิดถึงแม่จัง ตอนนี้ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรงค่ะ

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

ขอกราบอนุโมทนาบุญกับคุณ Niwat ด้วยนะครับ สาธุ

[Dd2683]

quote]..... เราได้กราบแม่…ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?[/quote]

เมื่อ ๓ กันยายน พ.ศ ๒๕๔0 ครับ ในพิธีรดน้ำศพ

วันที่ ๒ กันยายน ปีพุทธศักราช ๒๕๔o

ห้องฉันเห็นคุณ ( ICU )

….. คราวที่ " แม่ " ถูกเครื่องช็อตไฟฟ้า ... ตอนนั้น ลูก .. ยืนอยู่ที่ปลายเตียงของแม่

http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=2914

ก็ยังระลึกถึงท่านเสมอ โดยเฉพาะช่วงสร้างบุญ อุทิศกุศล

ท่านที่ยังมีแม่อยู่ วันนี้อย่าลืม ไปกราบแทบเท้าแม่ นะครับ

... กราบเลย ไม่ต้องอาย ...

ก่อน ที่ ไม่มี แม่ ให้กราบ ...

กราบแล้ว อย่าลืมกอดแม่ด้วยนะครับ

...กอดเลย ไม่ต้องอาย ..

... ก่อน ไม่มีแม่ ให้กอด ...

 ther_care.ca01.jpg   61.75KB   107 downloads

Attached Files

•  Im_Un.mp3   1.89MB   121 downloads

[jane_072]

ขอโทษนะครับ มีเรื่องจะเล่าสู่กันอ่านนะครับ
เรื่องกราบพ่อ แม่ผมกราบท่านบ่อยครับ ก่อนนอน ผมสวดมนต์เสร็จแล้วผมจะกราบ 5ครั้ง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
แล้วหันไปทางท่านอย่างที่ 4 เวลากราบผมจะพูดในใจว่า พ่อแม่ให้รูป อย่างที่ 5 ครูบาให้ธรรม แต่บางครั้งท่านนอนหลับผมหันไปกราบ ท่านตื่นพอดี ท่านทั้ง2 จะค้อนผมว่า ยังไม่ตาย.....ย นอนนิ่งๆเฉยๆไม่ตายที ตัวผมก็ยิ้มแล้วก็หันมานั่งสมาธิต่อไป ผมดีใจนะครับที่ผมกราบท่านแล้วท่านตื่นขึ้นมาหยอกล้อกับผมดังประโยคทีว่า อย่ารอจนท่านไม่ตื่นขึ้นมาหยอกล้อนะครับ

[Kia]

ขอกราบอนุโมทนาบุญกับบทความดี ๆ ของคุณ NIWAT ด้วยค๊ะ ก่อนเข้าวัดก็กอด และหอมแก้มคุณพ่อ คุณแม่อยู่เป็นประจำ แต่หลังจากได้เข้าวัดแล้วก็รู้ว่ากอดและหอมยังไม่พอ ก็กราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ พร้อมพวงมาลัยดอกมะลิหอม ๆ อยู่เสมอ แล้วก็ให้เจ้าตัวเล็กที่บ้านกราบคุณตา คุณยายเค้าด้วย เป็นที่สนุกสนานกันทั้งครอบครัว