By Ratatosk
ใต้แผ่นราตรี ที่ซึ่งมีเพียง อ้อมกอดแห่งความหนาวเย็นคลุมกาย
เธอปล่อยดวงใจ ดำดิ่งลงไป ในห้วงเอกา
ยินคำอ้อนวอนดุจดั่งลำนำ จากบนดินแดนของความเดียวดาย
ที่ปลายเวิ้งนั้น ม่านอันเรืองรอง ถักทอเป็นสีเงิน
สิ่งที่ฉันมองเห็น ในความฝันของเธอ
ที่เป็นเช่นเด็กน้อย คือรอยยิ้มของเธอ
ซึ่งคงอีกยาวนาน แต่เราได้ร่วมร้อย
คำมั่นนั้นเชื่อมโยงไปสู่อนาคตแล้ว
เฝ้ารอรุ่งอรุณ เป็นแผ่นฟ้าสีคราม
วันที่ได้ไปถึงยังจุดหมายของเรา
หากแม้ว่าท้องฟ้า เปลี่ยวเปล่าเหน็บหนาวนี้
เรายังคงยึดมั่นในความหวัง
Fields of hope
เช่นวันที่เราเกิด เป็นตัวตน อ้อมกอดในยามนั้นช่างอบอุ่น
เวลานี้เรา กำลังโหยหา อุ้งมือคู่เดิม
หนึ่งคำอ้อนวอนในห้วงลำนำ ขาดหายและยังรำพัน
แม้อ่อนล้า โรย~รา สิ้นแรงกำลัง เจ็บช้ำ ยังยืนหยัดและดำเนินไป
จะมีรุ่งอรุณเป็น แผ่นฟ้าสีคราม
เราจะข้ามผ่านพ้นไปกับทุกค่ำคืน
เพื่อวันที่ได้พบ เส้นทางแห่งมวลชน
ที่แห่งนั้น ทุกผู้คน ต่างยังคงรอคอย
ยามนี้มีสิ่งเดียว ที่ใจฉันต้องการ
นั่นคือได้กอดตัวเธอเอาไว้แนบอก
ซึ่งคงอีกยาวนาน แต่เราได้ร่วมร้อย
ด้วยนามของสันติที่ใฝ่หา
Fields of hope
ซึ่งคงอีกยาวนาน แต่เราได้ร่วมร้อย
คำมั่นไว้ ณ ดินแดนแห่งนั้น
Fields of hope
Fields of hope
Attached Files
-
490101_fire1.jpg 88.83KB
27 downloads
