ทางมาแห่งดวงตาเห็นธรรม
ตามปกติเราก็ได้สวดสรรเสริญพุทธคุณว่า......... พร้อมเบญจพิธจักษุจรัสวิมลใส เห็นเหตุที่ใกล้ไกล บ่มิหม่นมิหมองมัว.....
เบญจพิธจักษุ หมายถึง จักษุ ๕ ประการ ได้แก่ มังสจักษุ ทิพยจักษุ สมันตจักษุ ปัญญาจักษุ ธัมมจักษุ
พระพุทธเจ้าได้ชื่อว่าเป็นโลกวิทู คือ รู้แจ้งทั้งนิพพาน ภพสาม โลกันตร์ แสนโกฎิจักรวาล อนันตจักรวาล ทรงแทงตลอดหมด เพราะพระองค์ทรงมีการเห็นที่วิเศษ ตั้งแต่
มังสจักษุ ขนพระเนตรของพระองค์เขียวสนิทเหมือนดอกผักตบ ตรงส่วนไหนที่มีสีเหลือง ก็เหลืองนวลเหมือนทองคำ สวยงามเหมือนดอกกรรณิการ์ เบ้าพระเนตรทั้งสองมีสีแดงงามเหมือนสีปีกแมลงทับ ตรงกลางพระเนตรมีสีดำงามไม่หมองมัว แต่สนิทดีเหมือนสีสมอดำ ตรงไหนขาวก็จะขาวงามเปล่งปลั่ง ขาวนวลเหมือนสีดาวประกายพรึก
ลำพังมังสจักษุ แม้จะมีความมืดประกอบด้วยองค์ ๔ คือ พระอาทิตย์อัสดงคตไป วันอุโบสถมีในกาฬปักษ์ คือเป็นคืนเดือนมืด แนวป่าทึบและในคราวอกาลเมฆใหญ่ตั้งขึ้น ถึงอย่างนั้นพระพุทธองค์ก็ทรงเห็นตลอด ๑ โยชน์โดยรอบ ( ๑ โยชน์ = ๑๖ กิโลเมตร) พระองค์ทรงเห็นได้ขนาดที่ว่า หากมีคนเอาเมล็ดงาเมล็ดหนึ่งทำเป็นเครื่องหมาย ใส่ลงในเกวียนที่บรรทุกงา พระพุทธองค์ก็สามารถมองเห็นเมล็ดงาที่ทำเครื่องหมายนั้นได้ด้วยพระมังสจักษุ นี่เป็นเพราะว่าพระพุทธองค์ได้สั่งสมบุญที่เกี่ยวกับดวงตา เช่น การถวายประทีปโคมไฟ เพื่อบูชาพระรัตนตรัย เป็นต้น
ทิพยจักษุ ของพระพุทธเจ้าหมายถึง การเห็นด้วยจุตูปปาตญาณ ทรงรู้เห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุบัติ เห็นหมู่สัตว์ที่เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณงาม ได้ดี ตกยาก ทรงรู้ว่าสัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต เป็นมิจฉาทิฎฐิ เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ส่วนสัตว์เหล่านี้เป็นสัมมาทิฎฐิ เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ทรงทอดพระเนตร ๑ โลกธาตุ ๑๐ โลกธาตุ ๑,๐๐๐ โลกธาตุ หรือแม้มีพระประสงค์จะทอดพระเนตรเท่าใด ก็ทรงเห็นได้ตามพระประสงค์
สมันตจักษุ พระพุทธองค์ทรงมีการเห็นรอบด้าน เหมือนพวกพรหม เห็นทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคตในเวลาเดียวกัน ซึ่งเห็นได้วิเศษกว่าทิพยจักษุ ทรงรู้ธรรมที่ควรรู้ ทรงเห็นธรรมที่ควรเห็น เห็นทั้งอดีต อนาคตและปัจจุบัน ทรงรู้อัธยาศัย อนุสัย จริต อธิมุตติของสัตว์ทั้งปวง ย่อมทรงรู้จักหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดา และมนุษย์ ทุกอย่างอยู่ในข่ายพระพุทธญาณ เหมือนปลาและเต่าทุกชนิดที่เป็นไปภายในมหาสมุทร
ปัญญาจักษุ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมีพระปัญญามาก ทรงบรรลุปฎิสัมภิทา ทรงบรรลุเวสารัชญาณ ๔ ทรงทศพลญาณ ทรงรู้ว่าบุคคลเหล่านี้เป็นราคจริต จะตรัสบอกอสุภกัมมัฎฐาน และจะตรัสบอกเมตตาภาวนาแก่ผู้มีโทสจริต อีกทั้งทรงแนะนำผู้มีโมหจริตให้ดำรงอยู่ในการเรียน การไต่ถาม ทำให้สาวกของพระองค์ตรัสรู้ธรรมตามนับไม่ถ้วน
ธรรมจักษุ การรู้ของพระองค์นั้น ก็รู้ได้ด้วยตาของธรรมกายพระอรหัต รู้ด้วยญาณทัสสนะของพระธรรมกายอรหัตที่รู้ได้ตลอดหมด คือทั้งรู้ลึก รู้รอบ รู้กว้าง รู้ไกล รู้ยิ่ง รู้พร้อม ซึ่งโดยรวมก็คือพระสัพพัญญุตญาณนั่นเอง
ที่ได้พรรณนามาโดยย่อนี้ เราทั้งหลายจะได้รู้ว่าพระบรมศาสดาของเรานั้นทรงถึงพร้อมด้วยจักษุทั้ง ๕ มีอานุภาพยิ่งใหญ่เหนือสรรพสัตว์ทั้งปวง ทรงมีอานุภาพเป็นอจินไตย อยู่เหนือวิสัยที่เราจะนึกคิดค้นเดาได้
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว ในวันมาฆบูชาที่จะถึงนี้ เราควรมาพร้อมใจกันจุดโคมประทีปที่ลานมหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อน้อมถวายเป็นพุทธบูชาด้วยกัน เพื่อให้เกิดพลังหมู่พลังแห่งสันติภายในขยายไปสู่ชาวโลก อานิสงส์ในการจุดโคมประทีป เพื่อถวายเป็นพุทธบูชาครั้งนี้ จะทำให้เราได้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยเบญจพิธจักษุ คือ ได้จักษุทั้ง ๕ ประการ คือมังสจักษุ ทิพยจักษุ สมันตจักษุ ปัญญาจักษุ และธรรมจักษุ ตามพระองค์ไปด้วย เราจะได้ถึงพร้อมด้วยดวงตาภายนอกและภายในไปทุกภพทุกชาติตราบวันถึงที่สุดแห่งธรรม
ที่มา : อยู่ในบุญ ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ หน้า 25 26
Attached Files
-
2.JPG 11.79KB
9 downloads
ด้วยรักจากใจ ด้วยห่วงใย จากใจจริง
