มี 14 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Pinkcg]

งานบุญวันอาทิตย์เสียงเด็กเล็กดังมากกกเลยค่ะช่วงนี้ ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะนั่งผิดจุด แต่ก็ย้ายที่นั่งมา 3 อาทิตย์และ ล่าสุดเมื่อวันที่ 10 ตุลา พอหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ เสียงเด็กก็เริ่มมาเลยค่ะ นั่งไม่นิ่งเลย เด็กร้องตลอดเวลา บางทีก็วิ่งเล่น กินขนม ฯลฯ แอบมีผู้ใหญ่บางคนไม่ยอมปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยนั่งๆอยู่โทรศัพท์ดังตกใจ -*- เค๊าก็ปิดเสียงแล้วตั้งเป็นสั่นก็สั่นอยู่ในกระเป๋าได้ยินตลอดเวลาแต่เห็นไม่ได้ใส่เสื้อขาวมานั่งอยู่ประมาณ 4-5 คน คาดว่าอาจจะเป็นคนใหม่ อันนี้พอให้อภัยได้ แต่เสียงเด็กนี่ ถ้าเป็นอย่างไปตลอดแย่แน่ๆๆๆๆ >< พยายามทำใจใสๆ แต่ก็อดคิดไม่ดี ตำหนิ คนพามาไม่ได้ รู้สึกไม่ดีเลย 5555555555555555555+

[t2524ster]

ผมก็เห็นด้วยกับกระทู้นี้นะครับ ก็เข้าใจว่าสาธุชนใหม่เริ่มเข้าวัดกันมาขึ้นเพราะ โครงการอุบาสิกาฯ บวชพระฯ ฯลฯ ก็พยายามทำใจนะครับ แต่ก็นะครับที่ผมสังเกตุเห็นคือ ระเบียบบรรยากาศของวัดเราเริ่มหย่อนลงเยอะนะครับ(ผมเข้าวัดมาปีนี้ก็ปีที่ 13 แล้วครับ) เช่น เรื่องเด็ก เรื่องการแต่งตัวของบางท่านก็ยังไม่เหมาะสม เสียงโทรศัพท์ การรับอาหาร(ยิ่งการรับอาหารนะครับ มั่ว) มากๆ เจ้าหน้าที่บอกก็ไม่ฟัง การใช้ห้องน้ำอีก การเข้าพื้นที่นั่งของสาธุชน เรืองของหลวงพี่อีก ยิ่งงานบุญใหญ่ ตอนนี้ก็พยายามได้แต่ทำใจ ไม่อยากให้ใจขุ่น แต่เราน่าจะทางออกนะครับ อย่างเช่น การบวชอบรมโครงการอะไรก็แล้วแต่ อยากให้มีครอส์อบรมบางวิชาสอดแทรกกฎระเบียบของวัดเรา เข้าไปด้วยน่าจะดีนะครับ จะได้เป็นต้นบุญต้นแบบ ต่อไป
สรุป
คือทำใจ ครับ

[ณ ๐๗๒]

ไม่มีปัญหาเสียงรบกวนที่ว่า คงเกี่ยวกับจุดที่นั่ง ยิ่งนั่งห่างจากศูนย์กลางพิธีมากเท่าไหร่ ก็จะมีสิ่งรบกวนแยะ โดยเฉพาะท้ายๆ สภาฯ
ให้ย้ายที่นั่ง มานั่งด้านหน้า ประมาณ I17-11 และ J17-11 ทางฝั่งแนวกลาง ของศูนย์กลางพิธี
ที่นั่งตรงแนวกลาง จะมีการดูแลความเรียบร้อย ไม่ให้มีเสียงรบกวน ในระหว่างการปฏิบัติธรรม
ที่นั่งตรงแนวกลาง แม้จะมีเด็ก แต่ก็เป็นเด็กที่มีบุญ คือเป็นเด็กที่ไม่ส่งเสียงรบกวน

ส่วนท่านที่มาช้า ก็คือ พิธีเริ่มแล้ว หลวงพ่อมาแล้ว ยังเดินหาที่นั่ง หาหมู่ญาติ และเป็นที่นั่งที่อยู่ด้านหน้าที่ใกล้กับศูนย์กลางพิธี
ก็เป็นการกระทำที่ไม่ค่อยเคารพต่อพิธีกรรม ประธานสงค์ และต่อเพื่อนร่วมพิธีกรรมนะคะ

[usr29468]

ขอแสดงความเห็นคนหนึ่ง

คนที่เข้ามาวัดพระธรรมกาย ช่วงนี้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะ เขาเปลี่ยนจาก คนไม่เคยเข้าวัด มาเข้าวัด(ครอบครัวพระแสนรูปด้วย)
เป็นเรื่องที่ดี สำหรับ พระพุทธศาสนา โดยรวม

คนไม่เคยเข้าวัด = ไม่รู้ ระบบระเบียบ (ผมเองก็เคยเป็น)
เด็กอนุบาลไม่เคยไปโรงเรียน = ยิ่งไม่รู้กฏระเบียบไปกันใหญ่ (คุมยากที่สุด)

คนไม่เคยเข้าวัดคุมน่าจะง่ายกว่า

เสนอวิธีแก้ที่ดีที่สุดก็คือ คนเก่าๆ เราต้องแปลงกายเป็น อาสาสมัคร ชั่วคราว

พูดด้วยวิธีนุ่มนวล ชวนไปกันเยอะๆใช้พลังหมู่ข่มขู่แบบน่ารัก

เอาเด็กๆระดับประถม (vstar) เป็นอาสาสมัครไปยืนตะโกน
บอก แล้วยืนถือป้าย ว่าพาเด็กไปที่....นะคะ ปิดโทรศัพท์ด้วยนะคะ... ถ้าไม่ยอมไปไม่เลิกยืนถือป้าย

ถ้าเป็นครอบครัวที่ดื้อๆ พลังหมู่เด็กข่ม
ถ้าเป็นครอบครัวที่ดื้อๆ จัดๆ พลังหมู่เด็กข่ม+ หาตำรวจ1คนที่เข้าวัดผสมโรงไปยืนเดินไปเดินมาเท่ห์ๆเฉยๆข่มๆ โดยไม่ต้องให้พูดออะไร
ถ้าเป็นครอบครัวที่ดื้อๆ จัดๆ สุดๆ พลังหมู่เด็กข่ม+ หาตำรวจ1คนที่เข้าวัดผสมโรงไปยืนเดินไปเดินมาเท่ห์ๆเฉยๆข่มๆ พูดแนวๆ ว่า

"เชื่อเด็กกันเถอะครับ ให้ตำรวจพูดไปจะแรงไปเปล่าๆ"

ถ้าเรามาช่วยกันน้อย เราก็ต้องทนไปเป็นธรรมดา เนื้อนาบุญอันเลิศ เราๆก็รู้กันอยู่ว่าที่ไหน
ผมเองก็รำคาญ ยิ่งกว่ายุง แมลงวัน แต่อดทนเพราะอยากได้บุญใหญ่ ทุกอาทิตย์ มาเร็วได้ก็ไปข้างหน้า

เคยไปเจอเด็กซนๆ ในกลุ่มที่วุ่นวายๆ
ถามว่า หนูจ๊ะ เคยเห็นองค์พระดวงแก้วบ้างไหม?
เด็กบอก ดวงแก้วไม่เห็นเห็นแต่องค์พระ ก็ต้องอนุโมทนา

ผมก็ช่วยเตือนแบบนุ่มๆ ไม่ฟังผมก็หนี

เรื่องอาหาร แก้ได้ต้องเอาแจกถึงที่ไปเลย ใครนั่งอยู่กับที่เป็นระเบียบเป็นจุดๆแจก นั่งไม่เป็นระเบียบไม่แจก แจกหมด ค่อยเปิดคนทั่วไปมาต่อแถว
การแต่งตัว ต้องค่อยๆปรับ บอกถึงอนิสงค์การไม่ให้ความเคารพสถานที่ข่มขู่ ด้วยการเปิด สื่อโชว์+ แผ่นพับ ช่วงก่อนนั่ง+ทานข้าว (ทำให้ได้รับ การเหยีดหยามเป็นต้น)
การนนอนในวัด บอกถึงอนิสงค์การไม่ให้ความเคารพสถานที่ข่มขู่ ด้วยการเปิด สื่อโชว์+ แผ่นพับ ช่วงก่อนนั่ง+ ช่วงทานข้าว (ทำให้ไปเกิดเป็น งู เป็นต้น)

วิธีของผม อาจเน้นทุ่มใช้เด็ก+สื่อ+ตำรวจ เยอะหน่อย ใช้วิบากกรรมหนัก ที่จะเกิดขึ้นจริง ข่มขู่ +ทำคล้ายๆป้ายสวรรค์-นรก พุทธประวัติ ตามเสาต่างในงาน vstar

(ทีมงานพี่ตำรวจรักบุญก็มี)<----จะเกี่ยวกันไหมเนี่ย

ผมก็ช่วยแนะนำได้เท่านั้น อาจดูข่มขู่มากไปหน่อย แต่ข่มขู่แบบน่ารัก และหวังดี นะ

ลองฟังท่านอื่นมาแชร์ดูนะครับ

[usr29468]

ส่วนท่านที่มาช้า ก็คือ พิธีเริ่มแล้ว หลวงพ่อมาแล้ว ยังเดินหาที่นั่ง หาหมู่ญาติ และเป็นที่นั่งที่อยู่ด้านหน้าที่ใกล้กับศูนย์กลางพิธี ก็เป็นการกระทำที่ไม่ค่อยเคารพต่อพิธีกรรม ประธานสงค์ และต่อเพื่อนร่วมพิธีกรรมนะคะ

ผู้มีอำนาจ ต้องสร้างวัฒนธรรมใหม่ พอถึงเวลาธรรมกาย ต้องลอง สั่งปิดประเข้า-ออก สัก 6เดือน ดูเล่นๆ

ยืนตรงเคารพธงชาติ ในโรงเรียนยังต้องหยุดยืน


เวลาธรรมกาย ต้องนั่งหยุดใจ

อยากได้บุญใหญ่ ก็ต้องทำตาม (เป็นผมก็ยอม)

ลองนึกใฝ่ฝันเล่นๆดูครับ

[Nee-Sansanee 2]

คนมาวัดมีทุกประเภท มีทั้งปลาทั้งงู ขอแชร์ความคิดด้วยคนจ้า

เมื่องูมาได้ ปลาก็มาได้ ดีที่สุดเราตัวจริงดีจริงคนวัดจริงต้องช่วยกันเป็นหูเป็นตาและทำหน้าที่

เป็นเจ้าบ้านเจ้าวัดด้วย ทำหน้าที่กัลฯหรือผู้นำบุญต้องทำหน้าที่แก้ปัญหากันไปตามลำดับเช่น

เตือนผู้ที่นำเด็ก ดูแลเด็กให้เข้าใจเบื้องต้นมาวัดทำไม มาเอาบุญใชมั้ย การที่จะได้บุญต้องไม่ขัดขวาง

การทำความดีของผู้อื่น เช่นทำเสียงรบกวนคนนั่งสมาธิก็จะได้บาปเป็นต้น ถ้ายังหยุดไม่ได้อีกผู้นำบุญต้อง

ติดต่อเจ้าหน้าที่ของวัดหรือรู้ว่าควรไปที่ใดแล้วแยกเด็กและผู้พาเด็กมาแล้วรบกวนผู้อื่น ไปไว้รวมกันในสถานที่พิเศษที่จัดไว้ให้โดย

เฉพาะกับบุคคลกลุ่มนี้ จนกว่าเขาเหล่านี้เรียนรู้การอยู่ร่วมกันอย่างสงบ เคารพ กฏระเบียบ มีวินัย

นี่มิใช่การลงโทษ แต่เป็นการฝึกฝนตัวเองทั้งเด็กและผู้ใหญ่ให้รู้จัก เคารพ อดทน มีวินัย ถึงจะได้บุญเมื่อมาวัด

ให้มาอย่างปลา ไม่มาอย่างงู เพราะงูมันคอยแต่จะกินปลาแล้วมันจะเพิ่มแต่บาปและบาปให้กับตัวเอง

...............ขออภัยถ้าแรงไป แต่เราต้องรักษาส่วนใหญ่ส่วนดีไว้อย่าให้ถูกรบกวนแบบเนียน ๆแล้วช่วยกันแบกบาปกลับบ้านแทนบุญ

เพราะมีสักกี่คนที่ทำได้แล้ว "สักแต่ว่า.............." ส่วนใหญ่กำลังฝึกฝนตัวเอง ต้องการความเงียบค่ะ!

[ธาตุล้วนธรรมล้วน]

คนที่มาใหม่มักจะมีปัญหา ต้องค่อยๆพูดกะเขาดีๆ อย่าใช้อารมณ์นะครับเพราะจะมีแต่ผลเสีย ส่วนใหญ่จะเป็นด้านหลังๆ

ส่วนคนเก่าๆก็ต้องเคร่งครัดและเป็นแบบอย่างที่ดี รักษาความดีเอาไว้ อย่าให้นานไปก็เก๋า คิดจะทำอะไรก็ถือว่าคล่องตัวไปหมด ยิ่งเข้าวัดนานยิ่งต้องสำรวมมากยิ่งขึ้น จะเป็นบุญบารมีที่แรงขึ้นกับเราเองครับ

ใครมาทันช่วงที่เป็นสภาหลังคาจาก ช่วงนั้นผู้ปฏิบัติธรรมจะเนี๊ยบมากๆเลยครับ

อีกอย่างที่จะขอแนะนำ มันอาจจะทำยากเพราะคนมาวัดเยอะ ถ้าไม่ใช่ผู้เข้าคอสร์อบรม เวลาทานอาหารขอบอกว่าไม่ค่อยสวยงามเท่าไร อยากให้จัดระเบียบให้ดูเรียบร้อยกว่านี้ ไม่ต้องเป๊ะๆมากแบบพวกที่เข้าอบรม แต่มันดูไม่เรียบร้อยจริงๆ เกรงว่าปล่อยๆไปจะคุมวัฒนธรรมกันได้ยาก

อาหารก็เน้นแนวชีวจิต ไม่ต้องเน้นรสชาติมากก็ได้นะครับ พวกเนื้อสัตว์ไม่ต้องเน้นมาก เพราะมันอร่อยจริงๆทานข้าวเสร็จมันอิ่ม นั่งสมาธิรสชาติมันก็ติดอกติดใจมาด้วย ส่วนผมทานแต่พอดีๆอยู่แล้ว แต่บางทีหิวๆก็นะ อาหารมันน่าทานหนิ อิอิ พูดแล้วก็หิวเลย

[ทัพพีในหม้อ]

ปัญหาแบบนี้มีมาแต่สมัยพุทธกาลแล้วครับ แก้ไม่ตกง่ายๆ หรอกครับ

ถือซะว่าเป็นการฝึกตัวแล้วกันนะ ทั้งฝึกความอดทนอดกลั้น ทั้งฝึกการเป็นเจ้าหน้าที่อาสาสมัคร ทำให้ได้เท่าที่ทำได้

คนที่มาใหม่ศรัทธายังอ่อน ครูบาอาจารย์ของพวกเราท่านอุตส่าห์ทุ่มใจเรียกกลับเข้ามา ไปพูดอะไรมาก เกิดไม่เข้าใจหลุดออกจากวงบุญไปก็จะมาเป็นวิบากกรรมโดยไม่ได้ตั้งใจกันอีก

คนที่มาวัดนานแล้ว บางทีก็จริตกล้าด้วยความรู้มาก พวกนี้ยิ่งพูดไม่ได้ใหญ่ ถ้าไม่ใช่คนที่เขาศรัทธามาพูด เขาจะไม่ฟังเลย ดีไม่ดีเป็นเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมารบกวนพระอาจารย์จะยิ่งเป็นการไม่สมควร

มากสุดที่ผมทำได้ จะแค่เข้าไปพูดคุยและก็แค่ให้คำแนะนำเท่านั้น จากนั้นก็เป็นเรื่องของตัวเขาแล้วครับ เราทำหน้าที่ส่วนของเราเสร็จแล้ว

ส่วนเด็กๆนี่ ศัตรูตัวฉกาจของผมเลย ยิ่งเด็กเท่าไหร่ผมยิ่งไม่เข้าใกล้ ไม่อยากเสวนาด้วย คุยแล้ว เตือนแล้ว ดู(นิดๆ)แล้ว ถ้าไม่หยุดผมก็ไม่สนแล้วครับ เอาตัวเรารอดคนเดียวดีกว่า

ของคุยบ้างนะ เดี๋ยวนี้สามารถนั่งหลับตานิ่งๆ ได้แทบจะทุกสถาณการณ์แล้ว ยกเว้นเวลาสภาพร่างกายไม่ค่อยสมบูรณ์ นอกนั้น ให้รอนานขนาดไหน ผมก็นั่งรอได้ เคยโดน ผอ. รพ.แกล้งให้นั่งรอสามชั่วโมงเต็มมาแล้ว บริษัทอื่นหนีกลับหมดเหลือผมนั่งอยู่คนเดียว(หลับบ้าง นิ่งบ้าง) แล้วก็ได้งานนั้นมาด้วยเหตุผล ไม่มีบริษัทอื่นยื่นประมูลด้วย (จริงๆที่ทนนั่งรออยู่ก็เพราะไม่อยากไปเปิดโรงแรมรอให้เสียเงินนะครับ-แบบว่างกนะ)

ลองๆ ฝึกใจให้ยอมรับสภาพรอบตัวกันนะครับ ไม่ว่าเล็กน้อยขนาดไหนก็มีประโยชน์แน่นอน

เมื่อก่อนด้วยความที่ศรัทธาวัดมาก ผมก็หวังว่าทุกอย่างในวัดจะต้องเพอร์เฟก พอเจอหลายเรื่องเข้าก็หลุดออกไปบ้างเป็นระยะ พอตั้งสติได้ก็กลับเข้ามา แต่หลังๆมาคิดได้ เราเองยังไม่เพอร์เฟกเลยแล้วจะไปคาดหวังจากคนอื่นทำไม หลังจากนั้นมาก็ "ช่างมัน" ได้ในหลายๆกรณี(บางกรณีก็ยังช่างมันไม่ได้นะ-อย่ามาแหย่แล้วกัน ไม่เคยอาฆาตใคร แต่อย่าให้ได้โอกาศแล้วกัน แฮ่...)

ส่วนเรื่องอาหารนี่ เอาประสบการณ์ตัวเองแล้วกันนะครับ เมื่อก่อนหลายๆครั้งก็จะไปวุ่นวายกับเจ้าหน้าที่แจกอาหารเหมือนกัน เพราะความที่อาหารของเราทำไม "ไม่เหมือน" กับของคนอื่นๆที่เดินผ่านหน้าเราไป เขาไปเอามาจากไหน อยู่ตรงไหนก็พยายามจะแทรกเข้าไปให้ได้ ด้วยกิเลส "อยาก" ทำไมเขามีกาแฟ ทำไมเขามีน้ำหวาน ทำไมเขาถือไอศครีมมา แล้วทำไมเรา "ไม่ได้" เท่านั้นแหละตัวป่วนเข้าสิงเลย

ไม่ได้ว่าใครนะครับ แต่การที่มีอาหารหลากหลายมาบริการก็สร้างปัญหาใหญ่ได้เหมือนกัน แม้จุดแจกเดียวกัน แต่อาหารแต่ละช่องไม่เหมือนกันก็โกลาหลแล้วครับ

หลังๆมานี่ ก็เลย ถือคติ เอาตัวเรารอดดีกว่า เตรียมส่วนของเราชอบมาเอง เสริมกับอาหารที่แจก คราวนี้ไม่ว่าจุดไหนจะแจกอะไร เราก็ไม่สนแล้ว ใครจะเลียนแบบก็ไม่ว่านะครับ

วัดฯเป็นสถานที่ให้เราไว้ฝึกตนครับ หนักนิด เบาหน่อย ก็ค่อยๆฝึก ค่อยๆเรียนรู้กันครับ ยิ้มๆไว้นะครับ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

[สาธุธรรม]

โดยส่วนตัวเห็นว่า

ช่วงหลัง มีสาธุชนใหม่เข้าวัดมาเยอะมากกก ซึ่งน่ายินดีอย่างยิ่ง

แต่ว่า

ระเบียบต่างๆ ของวัดเรา ก็ได้ย่อหย่อนลงไปมากอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่สามารถต้านทานพลังมวลชนได้

แย่งอาหารกัน ขโมย(หยิบไปโดยไม่ขออนุญาต)อาหาร แซงคิว เสียงดังทั้งโทรศัพท์และเสียงคุยกัน เสียงเด็ก...

ตามความเห็นของตัวเอง คิดว่า
หากพวกเราไม่ทำอะไร ระเบียบวินัยของวัดที่คุณยายได้พยายามจะสร้างเพื่อดูแลวัดและหมู่คณะ ต่อไปจะเป็นปัญหาหรือไม่

แล้ว..เราจะช่วยอะไรได้บ้าง

ดิฉันคิดเอง...บอกตัวเอง...ทำเอง
เราน่าจะไม่เข้าไปร่วมแย่ง ไม่ไปร่วมแซงคิว ไม่ไปร่วมเสียงดัง และ ไม่ทำอะไรที่ไม่ใช่สิ่งทีุ่คุณยายสอน
เพื่อเป็นต้นบุญต้นแบบ แล้วก็ใช้ใจของกัลยาณมิตร แนะนำเพื่อนพี่น้องวงศ์บุญอย่างใจเย็น
(ก็เข้าใจว่าบางทียากมากๆ บางคนก็เคืองขุ่น)

ยังไงก็....
รักษาใจของเราไว้ให้ดีนะคะ ตอนนี้หลังงานบุญใหญ่แล้ว
อย่าให้ใจขุ่นในระหว่างบุญใหญ่ มาทำให้ใจต้องขุ่นยาวไปจนกระทั่งหลังวันบุญใหญ่เลยนะคะ

อนุโมทนาบุญร่วมกันค่ะ สาธู้

[Track]

ขอร่วมแชร์ความเห็น ควรให้ผู้นำบุญ ที่นำสาธุชนมาทั่วสารทิศ แจ้งกฏระเบียบ กติกา มารยาท ให้ทราบ จำเป็นมาก ๆ
เพราะเกี่ยวข้องกับผังตัวเองทั้งนั้น
วันอาทิตย์ หรืองานบุญใหญ่ ตั้งใจมาพักใจ มาเอาบุญอย่างเต็มที่ เคยเจอเหมือนกัน ยอมรับว่าขุ่นบ้าง พยายามหลีกเลี่ยง
มาระยะหลัง ไม่ค่อยเห็นเจ้าหน้าที่รักษาบรรยากาศเลย ค่ะ

[บ่าวอุบล]

ไม่อยากมีเด็กกวน ก็มานั่งด้านหน้า เงียบดี แต่ต้องมาแต่เช้าหน่อยนะ เพราะต่างจังหวัดเขามาถึงวัดก้นตั้งแต่ตีสาม อิ อิ

[ขุนพลแก้ว]

ผมขอเพิ่มเกี่ยวกับเรื่องนี้นะครับ มีปัญหาอีกอย่างครับ เรื่องการจองพื้นที่ ส่วนมากจะเป็นเจ้าภาพให้ผู้ประสานงานจองให้ คนใหม่มาเขาไม่เข้าใจ บางทีหากันเป็นชั่วโมงยังหาที่นั้งไม่ได้ ผมว่าเลิกระบนี้เถอะครับ การติดกระดาษไว้บนจุดวงกลม มีแต่ชื่อเจ้าภาพทั้งนั้น พอหลวงพ่อลง บางทีพื้นที่ก็ว่างเป็นจุดๆ อยากรู้เหมือนกันครับคนที่ทำแบบนี้จะได้รับวิบากกรรมอะไร การที่ทำให้คนอื่นใจขุ่น

[ทัพพีในหม้อ]

...เรื่องการจองพื้นที่ ส่วนมากจะเป็นเจ้าภาพให้ผู้ประสานงานจองให้...

ส่วนใหญ่แล้ว จะเป็นผู้ประสานงานจัดการในส่วนนี้เองมากกว่าที่จะเป็นความต้องการของเจ้าภาพครับ

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น โดยคร่าวๆจากที่เคยคุยกับผู้ประสานงานที่มีหน้าที่ทางด้านนี้ เหตุผลหลักๆ ก็คือ เป็นกลุ่ม เป็นก้อน เป็นหมู่คณะเดียวกัน ทำให้ดูแลกันได้ง่ายกว่า

เพราะผู้ประสานงานหนึ่งท่านต้องดูแลท่านเจ้าภาพหลายท่าน ถ้าไม่จัดให้อยู่ในกลุ่มเดียวกัน การดูแลจะลำบาก และรบกวนท่านอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม

และท่านเจ้าภาพ เมื่อมีการจัดการอำนวยความสะดวกที่พิเศษกว่าให้ การจัดให้อยู่ในกรอบ ในระบบระเบียบก็จะง่ายกว่า เพราะถ้าเป็นเจ้าภาพที่ดื้อดึงไม่สนใจในกฏระเบียบ ก็จะไม่ได้รับการบริการ การดูแลจากผู้ประสานงานอีก เป็นการคัดกรองทางหนึ่งด้วย

ท่านที่จะเป็นเจ้าภาพที่มีผู้ประสานงานคอยดูแล คือ ท่านผู้มีบุญที่เข้าร่วมกิจกรรมทุกๆอย่างของทางวัดอย่างสม่ำเสมอครับ แม้บางครั้งจะเป็นผู้ที่ทำบุญด้วย "เงิน" จำนวนมาก ก็ไม่ได้หมายความว่า การบริจาคเงินมากจะเป็นข้อกำหนดให้ได้รับการอำนวยความสะดวกให้จากผู้ประสานงานครับ

อีกอย่าง เมื่อก่อนผมจะเป็นตัวสำรองมือวางอันดับหนึ่งครับ เวลาที่ผู้ประสานงานติดต่อตกลงกับท่านเจ้าภาพเรียบร้อยแล้ว แต่ถึงเวลากลับมาไม่ได้จริงๆ ทางผู้ประสานงานจะต้องเป็นภาระในการจัดคนเข้านั่งให้เต็มพื้นที่ครับ ไม่มีการปล่อยว่าง เพราะถ้าปล่อยว่างมากๆ เข้า ทางศูนย์ประสานงานฯ สภาฯ ก็จะตัดสิทธิ์ในการให้พื้นที่ครับ

จะเห็นว่า ไม่ใช่ว่า ใครจะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจนะครับ กฏระเบียบ ผู้คอยดูแล คอยควบคุม มีอยู่ตลอดเวลาครับ เพียงแต่เราไม่ทราบเท่านั้นเอง

ทำใจใสๆ ไว้นะครับ

[ขุนพลแก้ว]

ขออนุโมทนากับคุณทัพพีในหม้อ ด้วยนะครับ บังเอิญเห็นปัญหานี้ก็เลยอยากทราบรายละเอียด

ขออนุโมทนากับคุณทัพพีในหม้อ ด้วยนะครับ บังเอิญเห็นปัญหานี้ก็เลยอยากทราบรายละเอียด

[ดินสอแห่งธรรม]

...ทุกคนมาก็ด้วยเจตนาคล้ายๆกัน ไม่มีใครสักเท่าไหร่ที่เจตนามาก่อกวน แต่ความเข้าใจและวินัยของแต่ละท่านนั้นมีการเรียนรู้และปฏิบัติมาไม่เคยเหมือนหรือเท่ากัน ความแตกต่างนี้จึงนำมาซึ่งเหตุที่เกิดขึ้น ต้องไปโทษพญามารโน่นที่เก่งมากๆๆๆ เข้าใจจับมารวมกันเพื่อทำให้ใจหมอง นั่งสมาธิไม่ได้ เบื่อ เครียด รำคาญ ด่า โมโห น้อยใจ ฯลฯ เพื่อให้บุญหย่อน หรือเลิกไป

...เด็กเล็กมากมายที่ต้องรับวิบากไป เพราะความไม่เข้าใจของผู้ปกครองและเป็นกรรมเก่าและใหม่ของเด็กเองด้วย ซึ่งก็อาจเป็นกรรมเก่าเราที่ถูกดลใจให้ไปอยู่ ณ ที่ตรงนั้น และทำบุญไม่ได้นั่นเอง มีสิ่งหนึ่งที่สามารถทำได้ คือ หนี

...อาจฟังดูแปลก แต่ถ้าเราอยู่ตรงนั้นอาจก่อวิบากเพิ่ม หรือ ใจหมองกว่าเดิมได้ หลายท่านก็คงรู้ดีและเจอมาแล้ว วิธีหนีที่ดีที่สุด คือ ขึ้นไปนั่งข้างหน้าให้เต็ม แต่จะร้อน เพราะเบียดกัน และต้องการความสงบมากกว่า ถ้าทนตรงนี้ไม่ได้ คงต้องถอยไปหลังๆ ซึ่งก็ไม่วายจะเจอเด็กอีก เพราะเด็กมักอยู่รวมกันโซนหลังๆ

...มารเล่นแรงมากช่วงนี้ ใครไปเตือนบางทีผู้ปกครองก็ด่ากลับ เป็นการกระทำที่ค่อนข้างโหดร้ายมาก แต่ได้ผล คือเราโกรธและใจหมองไปทั้งวัน

...การหนี ควรหนีมานั่งในที่ที่ทางวัดหรือเจ้าหน้าที่จัดให้นั่ง ถ้าไปนั่งตามจุดที่ไม่ได้อนุญาตให้นั่ง ก็แปลว่าคุณได้สร้างวิบากกับทั้งเจ้าหน้าที่ที่มาเชิญไปนั่งจุดอื่น และสร้างวิบากกับวัดโดยตรงคือ คุณไม่รักษาระเบียบวินัยเอง นั่นแหละ ผลพวงแห่งวิบากกรรมที่คุณจะต้องได้รับ อาจเร็วในชาตินี้เลย หรือชาติหน้าเจออีกแน่นอน ..ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนที่อยากจะไปรบกวนท่านหรอก เขาเชิญท่านหรือจัดให้ท่านอยู่จุดโน้นจุดนี้เพราะได้รับคำสั่งโดยตรงมาจากพระอาจารย์ที่ดูแลสถานที่โดยตรง แล้วถ้าไปขัดก็แปลว่าดื้อกับพระภิกษุ กรรมหนักนะจ๊ะ ..ส่วนเจ้าหน้าที่ได้บุญ เพราะทำตามหน้าที่ และก็พยายามรักษาใจให้พูดสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ ณ เวลานั้นแล้ว

...มี สาธุชนหลายท่านเคยมาคุยกับอาสาฯ บอกว่า ตัวเขาไม่เคยขัดขืนอาสาฯที่มาวุ่นกับการจัดสถานที่ หรือเชิญให้ลุกไปนั่งโน่นบ้างนี่บ้างเลย เพราะท่านนี้เข้าใจว่า ระเบียบวินัยของวัดคือความภูมิใจและความสบายใจของหลวงพ่อโดยตรง และนับจากนั้นท่านก็ไม่เคยนั่งแล้วมีอะไรมากวนใจเลย แม้แต่เด็กหรือโทรศัพท์ดังก็ตาม ท่านก็ไม่ได้ยิน ท่านได้บุญจากจุดนี้ไปช่วย ทำให้การนั่งสมาธิดิ่งลึก นิ่ง และก้าวหน้า และใบหน้าท่านนี้ก็ยิ้มตลอดเวลาอีกต่างหาก

...วิบากกรรมไม่เคยละเว้น แม้แต่ผู้นั้นจะตั้งใจหรือไม่ จะอายุเท่าใด จะเด็กหรือผู้ใหญ่ จะหญิงหรือชาย จะเข้าใจความเป็นไปหรือไม่ก็ตาม ไม่มีการละเว้นทั้งสิ้น ตัวเราต้องระวังตนให้ดี เพราะเบื้องหลังแห่งความทุกข์นั้น ไม่ใช่เกิดจากมนุษย์กระทำให้กัน แต่เป็นผู้ออกแบบภพ3 หรือที่เราเรียกว่า พญามารนั่นแหละ...