ทายกมีจิตอุทิศถวายฐานบัวประดิษฐานพระประธาน พระประจำวันเกิด จัดเป็นการถวายแก่พระพุทธเสนาสนะด้วยครุภัณฑ์ เพื่อประโยชน์แก่พระศาสนา เพราะประดิษฐานนั้นอยู่ในร่มมีอายุยืนนานกว่าแม้ถ้าเสาหินก็ดี เสาไม้ก็ดี บานประตูก็ดี หน้าต่างก็ดีโบสถ์วิหารย่อมชำรุดไปย่อมเปียกในเมื่อฝนตก, ทั้งแห้งเพราะแดดเผา, ซึ่งต้องทำนุบำรุงตามกาล คงไว้แต่ที่ประดิษฐานและองค์ประธานเท่านั้นร้อยปี พันปี ก็อยู่คู่พระประธานพระบูชาประจำวันเกิด ที่ทายกอุทิศถวายไว้ เพื่อประโยชน์แก่ศาสสนะสถานนั้นเท่านั้น, ควรดำริสร้างสิ่งนั้นไว้ แล้วน้อมเข้าไปเพื่อประโยชน์แก่ ศาสนะสถานนั้น ๆ ที่ประดิษฐานแด่พระบรมสารีริกธาตุสร้างไว้ดีแล้ว ก็ควร ซึ่งเก็บรักษาเพื่อประจำโรงอุโบสถวิหารเป็นต้นนั้น ส่วนผู้ใดจัดสร้างถวายถาวรวัตถุอื่นพึงทราบโดยนัยดังที่กล่าวแล้วนั้นนั่นแล.
อันการจัดสร้างถวายทายกต้องถามการสงฆ์เสียก่อน จึงควรจักสร้างถวาย :- เป็นอันทัพสัมภาระของสงฆ์ ทำให้เป็นปกติ ก็ควร. ในทัพสัมภาระแม้อย่างอื่น ก็มีนัยเหมือนกันนี้.
“เธอควรจะกล่าวว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ! เสนาสนะประดิษฐานพระประธานที่คณะกระผมสร้างด้วยทัพสัมภาระนี้จักเป็นของน้อมถวายแด่พระพุทธ, ขอสงฆ์บำรุงรักษาเป็นของพระศาสนาเถิด”
ในเรื่องฐานบัวประดิษฐานพระประธาน พระบูชาประจำวันเกิด มีข้อน่าคิดดังนี้ :- ในร้อยปี พันปีข้างหน้า แต่กาลภายหน้า ไม้สักแลไม้มงคลทั้ง 9 ย่อมเป็นของหาได้ยาก ชนทั้งหลายผู้มีชื่อนี้ ๆ เป็นผู้นี้มีศัทธา (ปสนฺนาการํ กโรนฺติ) จัดสร้างถวาย พระรูปนี้ดำริ สงฆ์หมู่ ๆ นี้อนุโมทนา ครั้นนานวันหาประเมินค่ามิได้ ชนเห็นดีแล้วนำนวัตถกรรมมาไกลถึงพันโยชน์หนึ่งบ้าง หมื่นโยชน์บ้าง, จากที่บรรพตบ้าง
++++++++++++++++++++++++
ข้อมูลจาก http://bansadet.9f.com/
