มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[จินฮอน]

หลังจากนั่งสมาธิทุกครั้ง เวลาที่เรานอนหลับเรามักจะเห็นภาพเก่าๆ ที่เราไม่อยากจดจำ มันเหมือนเป็นการตอกย้ำความรู้สึกเดิมๆ ทั้งที่เจตตนาต้องการความสงบและความสบายใจมากกว่า เวลานั่งสมาธิก็เกิดความสบายใจดี แต่เมื่อนอนหลับเมื่อไหร่มักจะฝันถึงเรื่องที่อยากจะลืมและเจ็บปวดกับมันทุกครั้งไปแล้วยังทำให้เราแค้นใจกับเรื่องราว ถ้าวันใดไม่ได้นั้งสมาธิก็จะไม่ฝันถึงเรื่องแบบนี้ อยากทราบเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ท่านใดพอจะมีความรู้และแสดงความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์บ้างค่ะ

[tnawut]

เคยไปอบรม จิตวิทยา บางครั้งคนเราจะมีสนิมในใจ เรื่องที่เราอยากลืม พยายามหนี แต่ยิ่งหนียิ่งติดแน่น... เขาให้พูดระบายออกมากบคนที่ไม่รู้จัก ผลัดกันระบายสิ่งที่ติดค้างในใจ

เพื่อให้เรารู้และเข้าใจในสิ่งนั้นๆ และยอมรับมันได้ เข้าใจความเป็นมาและเป็นไป ปลดปล่อยให้มันผ่านไป..

ไม่น่าเกี่ยวกับสมาธินะครับ

[ถ่าน]

นี่ก็เคยมีประสบการณ์
การนั่งสมาธิ เป็นการจัดเรียงข้อมูลในสมองใหม่ บางครั้งเรื่องที่เราจะทำ แต่ก็ลืมทำ ขณะนั่งสมาธิ มันก็จะทำให้ระลึกได้ การระลึกได้ นี่เองเป็นการเรียกคืนความทรงจำ ให้นั่งต่อไปเรื่อย ไม่ต้องไปสนใจมัน เพราะว่า เมื่อเวลาถึงพร้อม สมองจะปรับจนเป็นปกติแล้ว ก็จะสงบทางด้านจิตใจ ความหนักแน่น ตั้งมั่นของใจ เราเองเคยประสบมาแล้ว ทึ่งมาก
ที่จริง เมื่อนั่งสมาธิ กายภายใน ก็ต้องปรับ ล้าง เพื่อให้บริสุทธิ์ เพื่อที่จะรองรับบุญ และนิพพาน ทุกขเวทนาที่เกิดจากการนั่งสมาธิ คือ ความไม่สบายกาย ไม่เคยบังคับใจ แต่ต้องบังคับ คุมใจให้นิ่ง เป็นเรื่องธรรมดา ในระยะแรก ขอย้ำ ในระยะแรก หากนั้งสมาธิ หรือ เจริญภาวนา เป็นประจำทุกวัน ไม่เกินครึ่งปี ก็จะยิ้มได้ เป็นกำลังใจให้ นะ

[หัดฝัน]

เรื่องนี้คล้ายๆ กับเคส Study ที่เวลาเห็นพระท่านทำสมาธิปฏิบัติธรรม แล้วก็นึกจับผิดท่านน่ะครับ วิธีแก้ก็เฉยๆ อย่าไปสนใจ เดี๋ยวกันหายไปเองครับ

[light mint]

ทำใจสบายๆ แล้วไม่ไปนึกอะไรที่ไม่สบายใจอีก เริ่มใหม่ทุกๆวัน นั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน
นอกเวลานั่งก็ตรึกเบาๆ นึกถึงองค์พระไว้กลางท้อง

[เคียงข้างไปดุสิตเขตใน]

นั่งไปเรื่อยมากเข้าเดี๋ยวพวกนี้ก็จะค่อยๆหายไปเองถ้าขยันนั่งนะครับ

หรือไม่ก็ทำบุญให้ถี่ ๆ บ่อยๆให้ภาพที่เป๋นบาปมันไม่ได้ช่อง

เพราะเราจะได้ความปิติใจแทน ขยันทำครับ สู้ๆ (หลักวิชา)

[Dd2683]

คุณควรเข้าใจก่อนว่า
อดีต ก็คือ อดีต ครับ
ภาพที่มารบกวน ก็แค่ภาพความทรงจำในอดีต
อย่าปรุงแต่งต่อให้ยืดยาว ก็แล้วกันครับ

เวลานั่งธรรมะ เมื่อมีความทรงจำในอดีต ทั้งดีและร้าย ผ่านเข้ามา
ก็เป็นธรรมดาของกระบวนการทางใจ กลไกทางจิต ครับ

วิธีแก้ไขมีหลายอย่างครับ เช่น

เฉย ๆ ได้ จะดีที่สุด
แต่ถ้าเฉย ไม่ค่อยได้

ก็ควรเปิดเสียงนำนั่งสมาธิ แล้วกำหนดใจตามเสียงอย่างต่อเนื่อง เนือง ๆ
หรือคิดเรื่องที่เป็นกุศล ภาพการทำความดี ภาพพระรัตนตรัย บ่อย ๆ ในช่วงต้นการนั่งสมาธิ
ฯลฯ
อุปมาเหมือน
เก้าอี้ดนตรี มีตัวเดียว เราก็สร้างสถานการณ์ให้ใจ คิดแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ให้เรา
หรือเหมือนเติมน้ำสะอาดมากๆ เข้าไปแทนที่น้ำขุ่น ๆ
หรือเปิดไฟ หาแสงสว่างเข้าไปแทนที่ความมืด มัว สลัว ๆ

หากคุณนั่งสมาธิบ่อย ๆ ครั้งละนาน ๆ จะ่ช่วยจัดเรียงความทรงจำข้อมูลขยะที่รกใจ รบกวนใจ
ให้ไกลออกไป จากฐานข้อมูลที่ใจใช้ประจำ

สรุปว่า ขยันตื้อนั่งธรรมะ ก็แก้ไขได้ไวครับ

[จินฮอน]

อนุโมทนาสาธุ สำหรับทุกความคิดเห็นนะค่ะ ตอนที่นั่งไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ มีความปิติจากสมาธิดี และก็เหมือนมีเปลวเทียนมาอังอยู่บริเวณหน้าและมือ เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะค่ะ เมื่อก่อนจะชอบเข้าวัดและชอบนั้งสมาธิเป็นประจำแต่พอนั่งไปก็เกิดอาการกลัวได้เรียนถามข้อมูลจากหลวงพี่ว่าคำว่านิมิตรหมายถึงอะไร เมื่อเข้าใจก็หยุดถาม ประเด็นที่ว่าหลวงพี่ได้สึกและออกมาอยู่ข้างนอกเป็นบุคคลทั่วไป หลังจากนั้นเราได้คบหาและดูใจกันและเลิกกันไปแบบกระทันหัน ส่วนตัวแล้วแทบจะไม่ได้เข้าวัดอีกเลย ไปก็ไหว้พระพุทธรูปเท่านั้น แย่ไปกว่านั้นหลวงพี่และน้องเณรโทรมาทีไรก็ไม่ได้รับสายอีกเลย ใช่อยู่อาจจะเป็นคนละคนกันส่วนตัวคิดว่าไม่อยากรบกวนอีกแล้ว เลยอยากจะทำใจให้สบายเหมือนวันวานแต่พอนั้งสมาธิเมื่อไหร่พระ,เณรก็มาเข้าฝันทุกที หนักกว่านั้นยังเห็นแฟนที่เคยบวชวนเวียนอยู่ในหัว และตื่นกลางดึกด้วยความเสียใจ ถ้าวันไหนไม่ได้นั้งสมาธิก็ไม่มีสิ่งเหล่านี้มารบกวน ไม่แน่ใจว่ามันเป็นข้อทดสอบอะไรหรือเปล่าในเจตตนาที่นั่งอยากสงบไม่ต้องการจะฝันเห็นอะไรแบบนี้อีก

[หยุดนิ่ง]

ตายยยยละ ผมก็ไม่รู้วิทีแก้นะงับแต่ทำอย่างนั้นมันบาปหรือป่าวท่านผู้รู้ช่วยบอกต่อหน่อยนะครับ

[บุญเลี้ยง]

เข้าใจความรู้สึกค่ะ บางครั้งก็ต้องปล่อยให้ใจคลายเรื่องที่อึดอัดออกมาด้วยตัวเอง แต่
อดีตที่ผิดพลาด ลืมให้หมด
๑. คิดง่าย ๆ แบบรักตัวเองและให้อภัยตัวเอง คือ ไม่เคยมีใครไม่เคยผิดพลาดมาก่อน
ไม่เคยมีใครสมบูรณ์แบบ เราเองเป็นหนึ่งคนที่ไม่แตกต่างกัน
เพราะฉะนั้น ให้อภัยในความผิดพลาดของตัวเองก่อนค่ะ
๒. ส่วนความคิดที่เป็นความคับแค้นใจ เป็นเพราะเดิมทีเดียวคุณคงเคยคาดหวังไว้กับบุคคล สิ่งของ
หรือเหตุการณ์รอบตัวไว้มาก พอผิดหวัง ก็นึกคิดคับแค้นใจ
วิธีแก้ก็คือ คิดใหม่ค่ะ ลดความคาดหวังในบุคคลอื่น ให้อภัยพวกเขา
ถ้าเขาทำผิดก็เพราะเขาไม่รู้ ถ้าเขารู้เขาคงไม่ทำ
ยกใจตัวเองให้สูงขึ้นด้วยการแผ่เมตตาให้เขาทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ค่ะ
๓. บุญทุกบุญให้ทำอย่างต่อเนื่องเต็มที่ เต็มกำลัง ทำให้ปลื้มในบุญนั้น
เอาทั้งตัวและใจ แช่อิ่มอยู่ในบุญตลอดเวลาด้วยการทำการบ้าน ๑๐ ข้อของคุณครูไม่ใหญ่ค่ะ
๔. ดู DMC ทุกวัน ฟังอย่างต่อเนื่องติดตาม
คำของหลวงพ่อเป็น "คำเพชร คำพลอย" ฟังแล้วจะสบายใจ มีกำลังใจค่ะ
๕. ก่อนนั่งสมาธิให้นึกถึงบุญทุกบุญที่ทำมา นึกภาพความปลื้มปิติในบุญที่เรารู้สึกได้
๖. อ่านหนังสือธรรมะบ้าง บ่อย ๆ
๗. หาเวลาไปปฏิบัติธรรม ๗ วัน ที่สวนพนาวัฒน์ หรือสวนป่าหิมวันต์บ้าง เพราะบางครั้งหัวใจของเราก็ต้องการการชาร์จแบตค่ะ

ก็คงพอเป็นแนวทาง อาจจะช่วยได้บ้างนะคะ

จริง ๆ แล้ว ตอบสั้น ๆ แค่ทำการบ้าน ๑๐ ข้อให้ครบทุกวัน ทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ

[ณ ๐๗๒]

มาสนับสนุน ว่าให้ทำอย่างที่คุณตุ๊กตา ว่าค่ะ
ถ้าพยายามแล้วยังไม่ดีขึ้น แนะนำให้ทำข้อนี้ก่อนเลยค่ะ

หาเวลาไปปฏิบัติธรรม ๗ วัน ที่สวนพนาวัฒน์ หรือสวนป่าหิมวันต์บ้าง เพราะบางครั้งหัวใจของเราก็ต้องการการชาร์จแบตค่ะ

เมื่อกำลังใจเข้มแข็ง อะไรๆ ก็ทำได้ ง่ายไปหมดค่ะ สู้ๆ นะคะ