มี 16 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[putharat2525]

การทำบุญไถ่ชีวิตโคได้บุญมากจริงหรือ

[หัดฝัน]

ความจริงไม่เฉพาะแต่การไถ่ชีวิตโคหรอกครับ แม้การช่วยชีวิตสัตว์ใดๆ ก็ตาม ก็เป็นบุญมากทั้งนั้น ยิ่งถ้าช่วยมนุษย์ก็ยิ่งเป็นบุญมากใหญ่

ในอดีตกาล มีสามเณรถึงคราวหมดอายุ ระหว่างทาง เห็นหนองน้ำแห่งหนึ่งกำลังแห้ง มีปลากำลังจะตายหลายตัว สามเณรจึงช่วยนำปลาจากหนองน้ำที่แห้ง ไปยังหนองน้ำที่เต็มที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่

ผลก็ืคือ การช่วยชีวิตปลาในครั้งนั้น ทำให้สามเณรยังคงมีอายุยื่นมาได้จวบจนอายุขัย

ส่วนทำบุญเท่าไหร่จะได้ไปดุสิตบุรีนั้น
คำตอบก็คือ ทำบุญจนเลิกถามว่า ต้องทำเท่าไหร่นั้นแหละครับ จึงจะได้ไป เพราะบุญคือ ความสะอาดของใจ หากใจยังคิดในเรื่องซื้อขายบุญ แสดงว่าใจยังสะอาดไม่พอ ก็ไปเป็นเทวดาตามพื้นดิน ตามต้นไม้ หรือไปสววรค์ชั้นต้นได้ครับ หากไม่มีบาปต้องไปอบาย
แต่หากได้ทำบุญจนเป็นนิสัย จนเกิดนิสัย เช้าใดไม่ได้ทำทาน เช้านั้นจะยังไม่ทานข้าว วันใดยังไม่ตั้งใจรักษาศีล วันนั้นจะยังไม่ออกจากบ้าน คืนใดยังไม่ตั้งใจทำภาวนา คืนนั้นจะยังไม่นอน ถ้าอย่างนี้มีแววไปดุสิตบุรี หรือ แม้แต่สวรรค์ชั้นอื่นๆ ใดเลยครับ ถ้าปรารถนา นั่นคือ บุญได้ซึมซับเข้าสู่ใจ กลั่นใจให้ใสสะอาดยิ่งๆ ขึ้นไปแล้ว

ในอดีต ธรรมมิกอุบาสก ได้ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาจนเป็นนิสัย ก่อนท่่านละโลก มีราชรถจากเทวดา 6 ชั้นฟ้า มาเชิญท่านไปอยู่ด้วย เพราะคนดี ใครๆ ก็อยากได้ไปอยู่ด้วย แต่สุดท้าย ท่านเลือกสวรรค์ชั้นดุสิต น่ะครับ

[ดอกอุบล]

สาธุ...อนุโมทนา

[WISH]

การทำบุญไถ่ชีวิตโคได้บุญมากจริงหรือ

- ไม่ต้องลังเลจริง! เพราะช่วยให้สัตว์นั้นพ้นจากการพันธนาการพรากชีวิต ทั้งยังลดบาปและวิบากของผู้ฆ่าสัตว์อีกด้วย
- อานิสงส์อย่างน้อยๆก็ อายุยืน ปราศจากโรคภัย ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐไช่ไหม

ทำบุญเท่าไรถึงจะได้ไปดุิสิต

- ทำด้วยหัวใจเกินร้อย(ใจที่เต็มเปี่ยม ถูกหลักวิชา) ทั้งทาน ศีล ภาวนา มีจิตปรารถนาในโพธิญาน เกื้อกูลสรรพสัตว์ ไม่เสื่อมถอยในมโนปนิธาน ตลอดอายุขัย

ขออนุญาตคุณหัดฝันขยายความของนิยายนะ...

ในอดีตกาล มีสามเณรถึงคราวหมดอายุ

-เพราะสามเณรผ่านไปเจอพราหมณ์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการทำนาย ได้ทำนายว่าเณรจะหมดอายุขัยในวันนี้ แต่สามเณรก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนใจ

ระหว่างทาง เห็นหนองน้ำแห่งหนึ่งกำลังแห้ง มีปลากำลังจะตายหลายตัว สามเณรจึงช่วยนำปลาจากหนองน้ำที่แห้ง ไปยังหนองน้ำที่เต็มที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่

- ซึ่งปลาที่เณรใช้บาตรตักแล้วนำไปปล่อยหนองน้ำใหญ่นั้นเป็นพระโพธิสัตว์(นิยายของผมฟังมีปลาเพียงตัวเดียวนะ)

ผลก็ืคือ การช่วยชีวิตปลาในครั้งนั้น ทำให้สามเณรยังคงมีอายุยื่นมาได้จวบจนอายุขัย

- หลังจากเณรช่วยปลาโพธิสัตว์ตัวนั้น จิตใจก็แช่มชื่น แต่อากาศเริ่มร้อน เณรจึงใช้บาตรครอบศีรษะเดินกลับวัด ระหว่างทางผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีอสรพิษบนกิ่งไม้ฉกลงมาที่ศีรษะเณรน้อย แต่เผอิญไปฉกบาตรที่ครอบศีรษะ เณรจึงแคล้วคลาดจากมรณะภัยในครั้งนี้ด้วยอานิสงส์ทันตาเห็น
- พราหมณ์เมื่อเห็นเณรอยู่เป็นปกติ ก็รู้สึกทึ่ง คาดไม่ถึง จึงเผาตำราการทำนายชะตาทิ้ง ละทิฐิออกบวชในพระศาสนาแทน...
- นิยายที่ฟังมาก็จบลงเพียงเท่านี้...เล่าให้ V Star ฟังก่อนนอนนะ

[Tree]

ให้ชีวิตเป็นทาน ก็ได้บุญนะครับ สาธุ

[kasaporn]

คุณหัดฝันตอบได้โดนมากค่ะ

[ทัพพีในหม้อ]

ขออนุญาตคุณหัดฝันขยายความของนิยายนะ...

QUOTE
ในอดีตกาล มีสามเณรถึงคราวหมดอายุ
-เพราะสามเณรผ่านไปเจอพราหมณ์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการทำนาย ได้ทำนายว่าเณรจะหมดอายุขัยในวันนี้ แต่สามเณรก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนใจ

QUOTE
ระหว่างทาง เห็นหนองน้ำแห่งหนึ่งกำลังแห้ง มีปลากำลังจะตายหลายตัว สามเณรจึงช่วยนำปลาจากหนองน้ำที่แห้ง ไปยังหนองน้ำที่เต็มที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่
- ซึ่งปลาที่เณรใช้บาตรตักแล้วนำไปปล่อยหนองน้ำใหญ่นั้นเป็นพระโพธิสัตว์(นิยายของผมมีปลาตัวเดียวนะ)

QUOTE
ผลก็ืคือ การช่วยชีวิตปลาในครั้งนั้น ทำให้สามเณรยังคงมีอายุยื่นมาได้จวบจนอายุขัย
- หลังจากเณรช่วยปลาโพธิสัตว์ตัวนั้น จิตใจก็แช่มชื่น แต่อากาศเริ่มร้อน เณรจึงใช้บาตรครอบศีรษะเดินกลับวัด ระหว่างทางผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีอสรพิษบนกิ่งไม้ฉกลงมาที่ศีรษะเณรน้อย แต่เผอิญไปฉกบาตรที่ครอบศีรษะ เณรจึงแคล้วคลาดจากมรณะภัยในครั้งนี้ด้วยอานิสงส์ทันตาเห็น
- พราหมณ์เมื่อเห็นเณรอยู่เป็นปกติ ก็รู้สึกทึ่ง คาดไม่ถึง จึงเผาตำราการทำนายชะตาทิ้ง ละทิฐิออกบวชในพระศาสนาแทน...
- นิยายก็จบลงเพียงเท่านี้...เล่าให้ V Star ฟังก่อนนอนนะ

เฮ้ เฮ้...เดี๋ยวก่อน เรื่องนี้กลายเป็นนิยายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ขอเวลาแป๊บบบนึง ขอไปเปิดตำราก่อน ไม่รู้ว่าอยู่เล่มไหน จำได้ว่าไม่ได้เป็นแบบนี้นี่หนา หรือยังไงหว่า แต่ไม่น่าใช่เนื้อเรื่องแบบนี้แน่ๆ

คลับคล้ายคลับคลา ว่าน่าจะเป็นเรื่องของพระสารีบุตรกับสามเณรลูกศิษย์ท่านไม่ใช่หรือ แล้วมากลายเป็นสามเณรกับพราหมณ์หมอดูไปได้ยังไงหว่า แถมมีเรื่องงูบนหัว เอ๊ย...งูฉกบาตรที่ครอบหัวด้วย

เดี๋ยวหาเจอแล้วจะเอามาอ้างอิงให้ดูกันนะครับ

[จอมเทพ]

555 ว่าแล้วก็อยากจะไปปลดปล่อยชีวิตผู้คนที่ถูกกักขังที่สนามบินสุวรรณภูมินะครับ ให้เขาได้กลับบ้านไวๆ หรือจะไปเที่ยวไหนก็ไปนะ 555 คงจะได้บุญเยอะ

[WISH]

ของผมเป็นนิยาย(พี่เล่าให้ฟัง)

แต่ของคุณทัพพีในหม้อ น่าจะเป็นปฐมเหตุของการปล่อยปลา
http://awa1985.spaces.live.com/Blog/cns...1!166.entry

สำหรับประวัติการทำบุญปล่อยปลานั้น เมื่อครั้งพุทธกาลมีสามเณรรูปหนึ่งเป็นลูกศิษย์ของพระสารีบุตร ครั้งหนึ่งพระสารีบุตรท่านได้นั่งสมาธิท่านก็ได้รู้ถึงอนาคตชีวิตของสามเณร ซึ่งพระสารีบุตรท่านก็ได้บอกกับสามเณรว่า "ท่านสามเณรท่านจะมีอายุอยู่ได้อีกไม่เกิน 7 วัน" สามเณรได้ยินเช่นนั้นก็ขอลาพระสารีบุตรเพื่อที่จะไปหาบิดามารดา พระสารีบุตรก็อนุญาต ในระหว่างทางตอนที่สามเณรเดินทางกลับบ้าน สามเณรก็ได้ไปเจอปลาที่กำลังจะตายอยู่ในหนองน้ำที่แห้งขอด สามเณรเห็นเช่นนั้นจึงได้ช่วยปลาที่กำลังจะตายนั้นไปปลายังหนองน้ำใหม่ แล้วสามเณรก็ได้กลับไปหาบิดามารดา พอครบ 7วัน ปรากฏว่าสามเณรยังมีชีวิตอยู่ พระสารีบุตรท่านก็สงสัยว่าทำไมสามเณรจึงยังมีชีวิตอยู่ ท่านก็ได้นั่งสมาธิดู ท่านจึงรู้ว่าสามเณรได้ทำบุญอันยิ่งใหญ่คือช่วยเหลือปลาตัวนั้นเอง ซึ่งปลาตัวนั้นเป็นปลาโพธิสัตว์ ท่านพระสารีบุตรก็บอกสามเณรว่าท่านสามเณรท่านนะได้ทำบุญอันยิ่งใหญ่ ที่ท่านได้ช่วยปลาที่กำลังจะตายนั้นเอาไว้และท่านก็ได้รับผมบุญอันนั้นจึงทำให้ท่านมีชีวิตอยู่ และท่านจะมีอายุยืนถึง 120 ปี ตั้งแต่นั้นมาการทำบุญปล่อยปลาจึงเป็นการทำบุญเพื่อต่ออายุนับตั้งแต่นั้นมาจนถึงทุกวันนี้ นอกจากจะเป็นการต่ออายุให้กับตัวเองแล้ว การปล่อยปลายังเป็นการช่วยชีวิตสัตว์ให้พ้นจากความตาย ให้พ้นจากที่ขุมขังเหมือนกับการให้ชีวิต

- ต้องขอบคุณ คุณทัพพีในหม้อ ที่ทักท้วงให้ผมไปค้นคว้าได้ความรู้เพิ่ม
- ขออภัย คุณหัดฝัน มา ณ โอกาสนี้ หากคำตอบของคุณหัดฝันนั้นเป็นเรื่องของพระสารีบุตรที่คุณทัพพีในหม้อเกริ่นไว้ แล้วผมนำนิยายหมอดูไปแทรก :'(

[ทัพพีในหม้อ]

อ้าว....สรุปว่าเป็นคนละเรื่องเหรอครับ แต่เรื่องราวคล้ายกันมากเลยนะครับ ไม่รู้ใครจริงใครหลอก อือ...แปลกจัง จะได้จำไว้ครับ เผื่อมีใครถาม

ส่วนเรื่องของผมนั้น ก็ไม่ใช่ปฐมเหตุแห่งการปล่อยปลาด้วย จำได้ว่ามีเหตุมากกว่านั้น ถึงขนาดที่ว่าหมู่สงฆ์ไปเข้าเฝ้าองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อให้ทรงออกมาเทศน์สรุปเลยทีเดียว

หาไม่เจอสักที ไม่รู้ว่าเอาไปไว้ตรงไหน อยู่ในพระไตรปิฎกนี่แหละครับ ใครแฟนพันธ์แท้พระไตรปิฎกช่วยหน่อยครับ ไม่ได้เอามาคัดง้างอะไรหรอก แต่ติดใจอยากรู้เองนะครับ ไม่เกี่ยวกับคุณ WISH แล้ว

[WISH]

ลองค้นและ update เรื่อยๆนะ...จะได้ความรู้ด้วยกันครับ
http://www.tv5.co.th.../nontaburi3.htm

ตำนานการแห่ปลา ปล่อยปลาของชาวมอญ ตามตำนานกล่าวว่า มีพระภิกษุรูปหนึ่ง ได้ตรวจดูดวงชะตาของสามเณรผู้เป็นศิษย์ พบว่าชะตาขาด ด้วยความเมตตา จึงบอกให้กลับไปเยี่ยมโยมพ่อและโยมแม่ที่บ้าน หวังจะให้ไปลาก่อนหมดอายุขัย ระหว่างทางที่สามเณรเดินทางกลับบ้าน ได้พบปลาติดโคลนตัวแห้งใกล้ตาย จึงช่วยนำปลานั้นมาปล่อยที่หนองน้ำใกล้บ้าน เมื่อถึงบ้านแล้ว เดินทางไปอาบน้ำ เกิดง่วงนอนจึงนั่งพักใต้ต้นไม้ โดยเอาขันครอบศีรษะไว้แล้วหลับไป มีงูตัวหนึ่งอยู่บนต้นไม้ ห้อยหัวลงมาฉกสามเณร แต่โดนขันจึงไม่ได้รับอันตราย เมื่อกลับไปวัด พระอาจารย์เห็นสามเณรกลับมาก็แปลกใจจึงถามความ สามเณรก็เล่าเรื่องให้ฟังโดยตลอด พระอาจารย์เห็นว่าคงจะเป็นเพราะการปล่อยปลาจึงช่วยต่ออายุให้สามเณร นับแต่นั้นมาชาวมอญจึงนิยมแห่ปลา และปล่อยปลาในเทศกาลสงกรานต์

เจองูแล้ว...สงสัยอย่างที่คุณครูไม่ใหญ่กล่าว...ตำนาน...เวลาตำนานๆก็จะบิดออกไป

[Vj-Mac]

อยุ่ที่สัตว์นั้นมีคุณมากหรือน้อยด้วยนะ
ถ้าฆ่าสัตว์ที่มีคุณ ก็บาปมากกว่า
สัตว์มีคุณน้อย ก็บาปน้อยตามลำดับ
ให้ชีวิตสัตว์ก็เช่นเดียวกัน พอจะเทียบเคียงกันได้

สรุป
อะไรที่เป็นความดี ทำเถิด
อะไรที่เป็นความชั่ว อย่าได้คิด พูด ทำ เลย
สาธุ

[สุภาพบุรุษ072]

นึกถึงบุญที่เคยได้ไถ่ชีวิตโคกระบือ ยังปลื้มอยู่เลยครับ ผมเห็นวัวร้องไห้ด้วย แล้วก็ยืนขาอ่อนแทบไม่มีแรง เห็นได้ชัดเลยว่าเขากลัวโดนฆ่ามาก เมื่อเราได้ไถ่ชีวิตสัตว์ถือว่าเป็นได้บุญมากครับ

[253555]

อนุโทนาบุญน้า~

[หัดฝัน]

ที่ผมนำมาเล่า เป็นเรื่อง สามเณรที่พระสารีบุตรทำนายไว้น่ะครับ ขอบคุณที่นำตำราที่สมบูรณ์มาอ้างอิงด้วยนะครับ

[usr25687]

สาธุค่ะ