คิดถึงคุณยายอาจารย์
#1
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 10:12 AM
ทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆ เลยอยากเล่าให้ฟัง
ครั้งก่อนที่คุณยายยังแข็งแรงและลงรับเจ้าภาพที่อาคารใกล้ครัวในวัด (จำไม่ได้ว่าเรียกอาคารนั้นว่าอย่างไร)
My WAY คุณแม่ และน้องสาว ได้มีโอกาสไปกราบคุณยาย สมัยนั้น คนไม่ค่อยเยอะ
น้องสาวไปกราบคุณยายใกล้ๆ และคุณยายรับไหว้น้องสาวโดยจับมือที่กำลังพนมอยู่ตลอดเวลาที่น้องสาวพูด
พอกราบคุณยายเสร็จ พวกเราก็กลับบ้าน
ตัวเองรู้สึกดีใจที่ได้เข้าไปกราบคุณยาย
แต่ก็รู้สึกเสียใจว่า ทำไม เราไม่ไปกราบคุณยายใกล้ๆบ้าง อยากจะได้สัมผัสคุณยายบ้าง
คิดอยู่อย่างนี้มาแรมปี .... (ไม่อยากบอกว่าใจจริงรู้สึกอิจฉาน้องสาวที่ได้สัมผัสมือคุณยาย)
และแล้วคืนหนึ่ง ... คุณยายรับรู้ความรู้สึกของเรา
ฝันว่า คุณยายเข้ามาหา และคุยด้วย นานมากๆๆๆๆ
ที่สำคัญ คือ คุณยายท่านมาโอบ
ทำให้รู้สึกว่าได้สัมผัสใกล้ชิดคุณยายจนอิ่มใจ
เป็นความฝันที่เหมือนจริงมากๆๆๆๆๆๆๆ
ตั้งแต่คืนนั้นมา ความรู้สึกอิจฉาน้องสาวที่ได้สัมผัสมือคุณยาย ไม่เหลืออยู่เลย
ท้ายที่สุด อยากบอกว่า คุณยายอยู่กับเราตลอดเวลา
ลองเอาใจจรดศูนย์กลางกาย แล้วก็จะพบคุณยาย
ใครมีเราดีๆเกี่ยวกับคุณยาย มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
#2
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 10:30 AM
มาไม่ทันกายหยาบของคุณยายอาจารย์ค่ะ แค่คำสอนของท่านที่ฝากเอาไว้ในหน้าหนังสือ ยังปราบเด็กเกเรอย่างเราได้อยู่หมัดเลย คุณยายของเราไม่ธรรมดาจริงๆ รักคุณยายค่ะ
#3
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 04:50 PM
#4
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 06:10 PM
ไฟล์แนบ
#5
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 07:16 PM
"ให้ถอนหญ้า ปล่อยไว้รกเดี๋ยวงูมันจะมา... ประมาณนี้" ตอนนั้นก็มาคิดเป็นธรรมะได้ว่า ก็เหมือนใจคน หากปล่อยให้กิเลส ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นวัชพืชขึ้นรกในใจ สักวันก็จะมีภัย ซึ่งเปรียบเสมือนงูมาทำร้ายเราได้น่ะค่ะ
อนุโมทนากับทุกท่านค่ะ สาธุ
#6
โพสต์เมื่อ 19 January 2009 - 11:09 PM
อบอุ่นใจ มั่นใจ กล้าเผชิญกับปัญหาทุกอย่างโดยไม่หวั่นไหว เพราะพวกเรามี คุณยายเป็นแบบอย่างและ
เป็นที่พึ่งเป็นกำลังใจให้เราตลอดเวลา และตลอดไป วันนี้พวกเราได้มาร่วมกันทำบุญใหญ่ในวันเกิดของท่าน
ใจของพวกเราเป็นดวงเดียวกันและสัญญากันว่าจะร่วมกันสร้างบารมีเช่นนี้ตลอดไปเนาะ
ดีมั้ยค่ะ ถ้าพวกเราทุกคนจะมากู่ก้องให้โลกนี้รู้ว่า "พวกเรารักคุณยายที่สุดและจะตามติดคุณยายให้ได้ค้า"
เหมือนดอกบัวทะยานตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ เปิดกลีบรับแสงตะวันธรรม
น้อมนำสู่วิถีอันดีงาม
#7
โพสต์เมื่อ 20 January 2009 - 09:13 AM
ใช่แล้วคะ อาคารที่ไปนั้นคือ อาคารยามา
เมื่อวานขับรถกลับบ้าน นึกถึงคุณยายได้อีกหนึ่งเรื่อง เล่าให้ฟังนะคะ
My WAY ได้มีโอกาสถวายความรู้สามเณรที่โรงเรียนพระปริยัติธรรม เมื่อครั้งที่คุณยายยังมีชีวิตอยู่
กุฏิของคุณยายย้ายจากบริเวณ 196 ไร่ ออกมาอยู่ใกล้กับโรงเรียนพระปริยัติ
ช่วงเย็นๆ เมื่อ My WAY ถวายความรู้สามเณรเสร็จ จะขับรถผ่านกุฏิคุณยาย ซึ่งมีคลองเล็กๆกั้นอยู่ระหว่างถนน
ภาพแห่งความประทับใจพลันบังเกิดขึ้น
คุณยายนั่งบนรถเข็น มี่พี่อารีพันธ์นั่งอยู่บนหญ้า และข้างๆคุณยายอีกด้านหนึ่ง..มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยยืนอยู่
หลวงพ่อและคุณยายกำลังให้อาหารปลา และสนทนากัน
เป็นภาพที่ประทับใจมาก เพราะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของครูอาจารย์ของพวกเรา
ขับรถผ่านที่ไร ก็จะต้อง(แอบ)มองนานๆ อยู่บ่อยๆ
ปล.พูดถึงสามเณรโรงเรียนพระปริยัติธรรม ของวัดพระธรรมกายแล้ว
มีเรื่องเล่าแห่งความประทับใจอีกมากมาย ใครได้ฟังเป็นต้องอมยิ้มทุกที ว่างๆแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะคะ
#8
โพสต์เมื่อ 20 January 2009 - 11:13 AM
เดี๋ยววันนี้ Lucky girl ประเดิมเป็นเรื่องแรกก่อน
วันหนึ่งในขณะที่ถวายความรู้ภาษาไทยให้สามเณรและพระนานาชาติ เราเรียนเรื่องคำศัพท์ต่างๆ ที่ใช้ตั้งแต่ตื่นนอน
โยมอาจารย์ : หลับตา = close your eye
สามเณร มีคำถามโยมอาจารย์ว่า : แล้วปิดตาหล่ะ
โยมอาจารย์ : อ้อ ปิดตาก็แปลว่า close your eye เหมือนกันค่ะ ที่นี่ ลืมตา = open your eye น่ะค่ะ
สามเณร : อ้าว โยมอาจารย์ ผิดแล้ว ลึม แปลว่า forget ไม่ได้แปลว่า open ครับ
โยมอาจารย์ : (ใครเป็นคนคิดคำนี้เนี่ย) อ้อ ภาษาไทยบางคำ เมื่อเอามารวมกัน จะเปลี่ยนความหมายเป็นอีกหนึ่งความหมายค่ะ อย่างเช่น คำว่า "ลืม" บวก "ตา" = open your eye
สามเณร : แล้ว เราพูดว่า เปิดตา ได้ไหมครับ
โยมอาจารย์ : (เฮ้อ) ได้ค่ะ
สามเณร : อ้อ เข้าใจแล้ว ช่วยลืมพัดลมด้วยครับ ผมร้อน
โยมอาจารย์ : (เฮ้อ) ไม่ได้ค่ะ ลืมพัดลม ไม่ได้แปลว่า เปิดพัดลม น่ะค่ะ
สามเณร : อ้าว ภาษาไทยนี่ยากจังเลย โยมอาจารย์
โยมอาจารย์ : (จริงด้วย ดีที่เกิดเป็นคนไทย เลยไม่ต้องปวดหัวมานั่งเรียนตอนหลัง)
#9
โพสต์เมื่อ 20 January 2009 - 11:24 AM
(ที่ดูแล้วอายุน่าจะน้อยกว่าน้ำใส....อิอิอิ)) ค่ะ ฟังแล้วอมยิ้มและปลื้มด้วยจัง ปัญญาบารมีนี้จะแผ่ไพศาล
ไปไม่มีประมาณ อยากฟังอีกค่ะ มาเล่าให้หัวใจของพวกเราได้เบิกบานอีกนะคะ ทั้งสองท่านเลย
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
เหมือนดอกบัวทะยานตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ เปิดกลีบรับแสงตะวันธรรม
น้อมนำสู่วิถีอันดีงาม
#10
โพสต์เมื่อ 20 January 2009 - 12:47 PM
ปี พ.ศ.2539 วิชาภาษาอังกฤษ
ณ ห้องเรียนหลังคาจาก โรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย
โยมอาจารย์ : คำว่า รองเท้าแตะ เรียกเป็นภาษาอังกฤษ ว่าอย่างไรคะ
สามเณรตอบ(เสียงดังมาก)พร้อมกันทั้งห้องว่า : บอนแซด
....ฟังเสียงแล้ว รู้สึกว่า สามเณรมีความมั่นใจมากๆ...
โยมอาจารย์ : บอนแซด เป็นภาษาอะไรหรือคะ
สามเณร : ภาษาอังกฤษ ครับ
....โยมอาจารย์ เริ่มลังเล เพราะไม่เคยพบศัพท์นี้ในดิกชั่นนารี รีบใช้คิดสมองทบทวนไปมา...
โยมอาจารย์ : โยมอาจารย์ท่านไหนสอนว่า รองเท้าแตะ เรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า บอนแซด หรือคะ
สามเณร : ไม่มีครับ
....อ้าว อย่างไรกันเนี่ย โยมอาจารย์ยิ่ง งง ใหญ่ ชักลังเลความรู้ของตนเอง...
โยมอาจารย์ : สะกดอย่างไรหรือคะ
สามเณรสะกดพร้อมกันว่า : B-O-N-Z
....โอ้โห สามเณรสะกดได้อีกด้วย โยมอาจารย์แย่แล้ว ทำไงดีเนี่ย...
โยมอาจารย์ : สามเณร เอาคำนี้มาจากไหนคะ
สามเณรทุกรูปหันไปทางประตู ชี้ไปที่รองแตะที่วางเรียงกันอยู่ พูดพร้อมกันว่า : นั่นไง บอนแซด
....อ๋อ ถึงบางอ้อ ยี่ห้อรองเท้าแตะนั่นเอง
ปล.เราควรตั้งกระทู้กันใหม่ ไหมคะเนี่ย คิดถึงคุณยาย .. ไงกลายเป็น คิดถึงสามเณร ได้ ..
#11
โพสต์เมื่อ 20 January 2009 - 01:03 PM
#12
โพสต์เมื่อ 21 January 2009 - 12:33 AM
น้องlucky girl มือ 2 เล่าเป็นตุเป็นตะ และน้ำใส มือ 3 สนับสนุนอยากฟัง ฮ่า........ฮ่า........)
เรื่องของสามเณร ก็เป็นเรื่องเกี่ยวเนื่องกับคุณยายเหมือนกันนะน้ำใสว่า ทุกวันนี้ น้ำใสจะมี
หนังสือเกี่ยวกับคำสอนของคุณยายเอาไว้อ่านหลายเล่ม สามารถนำไปสอนลูกสาว
ได้เป็นอย่างดี ค่ะ อ่านครั้งใดก็เหมือนมีคุณยาย ท่านนั่งสั่งสอนเราอยู่ตรงหน้า
ข้อความเดียวกัน ยิ่งอ่านยิ่งลึกซึ้ง รักและคิดถึงคุณยายจัง
เหมือนดอกบัวทะยานตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ เปิดกลีบรับแสงตะวันธรรม
น้อมนำสู่วิถีอันดีงาม
#13
โพสต์เมื่อ 21 January 2009 - 04:49 PM
คิดถึงคุณยาย ภาพที่เคยพบ เคยฟัง เคยกราบท่านยังชัดเจนอยู่เลย
#14
โพสต์เมื่อ 22 January 2009 - 03:56 PM
#15
โพสต์เมื่อ 06 February 2009 - 06:45 PM
เรื่องเล่าสามเณรอ่านแล้วอมยิ้มทั้งกายและใจเลยนะคะ
อนุโมทนาบุญนะคะ