มี 6 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[นางสาว โมทนา]

พ่อกับแม่ของเราอยู่ไกลแล้วก็แก่ด้วย แกมีเวลาอีกคงไม่มาก เวลาเราไปทำบุญก็จะใส่ชื่อของแกตลอด ไม่ได้ใส่ชื่อตัวเองเพราะบางทีเนื้อที่มันก็น้อยเราคิดว่าเรายังมีเวลาอีกเยอะ แต่ก็ยังมีคำถามในใจยูตลอดเวลาว่าเราจะได้บุญในการทำทานนั้นด้วยไหม แต่ก็อยากจะทำให้พ่อแม่เยอะๆ แล้วแม้หากว่าเราใส่ชื่อพ่อแม่แล้วพ่อแม่เราจะได้บุญด้วยไหมคะ ถ้าพ่อแม่ไม่ได้โมทนาบุญ เพราะบางครั้งเราก็ไม่กล้าบอก ใครรู้ขอบอกเราด้วยนะขอความสว่างให้เราด้วยเถิด โมทนาสาธุกับปัญญาของทุกท่านคะ

[yebo]

อันดับแรกเลย คือ บุญคือสิ่งที่ใครทำ คนนั้นก็ได้บุญไปก่อนอื่น ในทุกขณะ ทั้งก่อนทำ ขณะทำ และ ทำบุญแล้ว นำมาพิจารณาบุญตัวเองด้วยความปลื้มปีติ เพราะบุญเป็นของผู้กระทำ ไม่มีใครพรากบุญของเราไปได้ ยกตัวอย่างเหมือนเราตักอาหารเข้าปากตัวเรา เราก็อิ่มก่อน

ส่วนผู้ที่เราใส่ชื่อให้เช่น คุณพ่อคุณแม่ญาติพี่น้องก็จะได้บุญตามมาด้วยครับ คล้ายกับเราตักอาหารป้อนคนอื่น หรือมีอาหารเยอะเลยนำไปแบ่งเพื่อน เพื่อนก็จะอิ่มตามเรา เขาก็จะอิ่มตามเรา มีข้อแม้ว่าต้องมีอาหารเอาไปฝากจริงๆนะ ถ้าไม่มี เขาก็อดอาหารจากเรา เช่นกัน บุญก็สามารถแบ่งบุญได้เรียกว่า อนุโมทนาบุญ นั่นหมายถึงเวลาลูกทำบุญ ต้องให้คุณพ่อคุณแม่ท่านรับรู้และอนุโมทนาบุญด้วย

หากในกรณีท่านละโลกไปแล้ว ต้องอยู่ในภพที่สามารถรับบุญได้ บุญก็จะไปถึงท่านได้ แต่ถ้าอยู่ในที่ๆ รับบุญไม่ได้ เช่นนรกขุมลึกๆ แม้ส่งบุญไปให้แล้ว แต่ก็ต้องรอจังหวะ คล้ายกับเอาอาหารไปฝากคนไข้ อาหารบางอย่าง คนไข้ก็ทานไม่ได้ทันที เพราะจะมีอาการข้างเคียงได้ เราก็ต้องรอให้หายจากโรคซะก่อนเป็นต้น

สรุปว่า ความปีติเบิกบานในบุญยามท่านรับรู้และเข้าใจในบุญ ยิ่งมีมากเท่าไหร่ กระแสบุญก็จะทวีมากยิ่งขึ้น

ดังนั้น สมควรอย่างยิ่งที่ลูกกตัญญูทุกคน จะต้องเล่าเรื่องบุญให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง ยิ่งท่านไม่เข้าใจ ก็ต้องหากุศโลบายมาอธิบายท่าน ค่อยๆเล่าตามเหตุผลที่ท่านพอจะเห็นภาพตามได้ จนกระทั่งท่านเข้าใจ จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ

[sorn28380]

อยากจะบอกความในใจว่า

เมื่อก่อนที่เข้าวัดของเราใหม่ ๆ ก็ไม่กล้าบอกคุณแม่ เพื่อน ๆ หรือแม้แต่คนรอบข้าง

เพราะเราอายุน้อย เพิ่งจะ 20 กว่า ๆ

มีอยู่วันหนึ่งคุณแม่ ถามว่า มีความทุกข์อะไรมากนักหรือทำไมไปวัดตั้งแต่อายุยังน้อย

เราตอบคุณแม่ว่า ทำไมเราจะต้องไปวัดตอนที่มีความทุกข์ด้วยหล่ะค่ะ ทำไมจะไปวัดตอนที่มีความสุขไม่ได้หรือ

เวลาผ่านไป 16 ปีแล้ว ทุกครั้งที่่ไปวัด หลังจากกลับบ้าน เราจะโทรศัพท์เอาบุญไปฝากคุณแม่ตลอด

แรก ๆ ท่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่เวลาผ่านไป ขณะนี้เราอายุ 40 แล้ว

คุณแม่ ท่านมีความสุขทุกครั้งที่เรา โทรศัพท์เอาบุญไปฝากท่าน

น้ำเสียงของท่านที่รับโมทนาบุญจากเราจะแจ่มใสและเครือไปด้วยความปลื้มปิติค่ะ

หลังจากนั้น ทั้งคุณแม่และคุณลูกก็ทำบุญแข่งกันใหญ่

สนุกมากค่ะ แต่ต้่องอดทนค่ะ เพราะคนบางคน เข้าใจเร็ว และคนบางคนเข้าใจช้าในเรื่องของธรรมะ

[WISH]

เราจะได้บุญในการทำทานนั้นด้วยไหม

- เราเป็นเจ้าของทรัพย์ ได้เน็ตๆ

แต่ก็อยากจะทำให้พ่อแม่เยอะๆ แล้วแม้หากว่าเราใส่ชื่อพ่อแม่แล้วพ่อแม่เราจะได้บุญด้วยไหมคะ ถ้าพ่อแม่ไม่ได้โมทนาบุญ เพราะบางครั้งเราก็ไม่กล้าบอก

- ปรารถนาให้ท่านได้เยอะ ก็ต้องกล้าบอกกล่าวด้วยปฏิภาณ ใจใสใส วาจาสุภาษิต มิให้จิตท่านหมอง
1. ให้ท่านได้ร่วมตั้งจิตอธิษฐานก่อนถวาย
2. ระหว่างถวายตรึกนึกถึงท่าน(เข้ากลาง)
3. หลังถวายโทรแจ้งบอกกล่าวด้วยวาจาอาจหาญร่าเริงในธรรม ให้ท่านร่วมโมทนาสาธุการ...เท่านี้ก็สัมฤทธิ์

[หัดฝัน]

จงกล้าบอก หากท่านยังไม่ค่อยเข้าใจ ให้บอกแบบมีเทคนิคก็ได้ ว่าทำบุญให้ท่าน แต่ไม่ต้องบอกว่า ทำเท่าไหร่ แล้วค่อยๆ หาจังหวะอธิบายให้ท่านเข้าใจ หรือ หาจังหวะให้ท่านมาได้ฟังผู้รู้เทศน์สอน เป็นต้น

[Tree]

ชอบคำตอบของคุณ WISH จังเลยครับ

เราทำให้ท่าน เราก็ได้ และท่านก็ได้ครับ และอีกอย่างเราบอกท่าน ท่านก็สามารถได้บุญจากการอนุโมทนาอีก

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ

[มุนิวโร]

ตอนที่บวช พระอาจารย์บอก แค่นั่งนึกถึงบุญ พ่อกับแม่ก็ได้ไปด้วยแล้วครับ เพราะท่านให้กายเนื้อเรามา เราทำดีพ่อแม่ได้ไปด้วย ยิ่งถ้าท่านรู้และ ชื่นใจไปด้วย ยิ่งได้มากครับ