ดู DMC แล้วผมพลาดไป
#1 *innerspot*
โพสต์เมื่อ 14 December 2009 - 09:29 PM
หลังจากที่ผมได้ดูรายการผ่านช่อง DMC เกี่ยวกับรายการเด็กดี V-Star มาตลอด ผมตื่นเต้นมาก ผมคิดในใจว่าเราจะต้องหาสิ่งที่ดี ทั้งของเล่นทั้งของใช้มาแจกเด็กให้ได้ และหลังจากการร่วมมือกันของสมาชิกเวปหลายท่าน เราก็ได้ไปสำเพ็งไปซื้อของด้วยกัน ผมกลับมาที่บ้านด้วยความตื่นเต้นจนนอนแทบไม่หลับเร่งวันเร่งคืนใหถึงวันงานเร็วๆ
หลังจากวันงานผมได้เข้าไปเป็นวีไกด์ของโรงเรียนนึงในภาคอีสาน มีเด็กหลายพันคนมาในกลุ่มของผม หลายคนผมเห็นแล้วอยากจะร้องไห้ เพราะว่าหลังจากที่ผมได้ดูรายการผ่านช่องดีเอมซีทั้งวีสตาร์ไทยและต่างประเทศนั้น ผมมองภาพเด็กแต่ละคนมีความกระตือลือล้นในการสร้างความดี แต่ในวันงานจริงๆ ผมต้องดูแลเด็กๆ ต่างจังหวัดที่จะพูดว่าพวกเขาอยู่ห่างไกลความเจริญก็เป็นได้ ผมมองพวกเขาอย่างสงสารในใจ
หลังจากที่ปล่อยเด็กออกไปล่าการ์ดพลังและกรอกรายการต่างๆ และเล่นเกมส์ตามฐานต่างๆ สิ่งที่ทำให้ผมตกใจจนแทบชอคก็คือ เด็กแต่ละคนไม่รู้จักเรื่องราวในพระพุทธศาสนาเลย รูปภาพตามเสาต่างๆเขาไม่รู้จักเลย ไม่รู้จักแม้กระทั่งว่าเจ้าชายสิทธัตถะขี่ม้าออกบวชด้วยหรอ??? ผมต้องลงไปบอกเขาว่าภาพแต่ละภาพมีความหมายว่าอย่างไร ผมได้ดูข่าววีสตาร์ผ่านช่อง DMC ผมเห็นภาพในใจเรื่องการฟื้นฟูศีลธรรมโลก อย่างสวยหรู
แต่สิ่งที่ผมพบเห็นตรงหน้ามันทำให้ผมตระหนักว่า นี่เรากำลังทำอะไรลงไป เรากำลังทำถูกแล้วหรอ? ผมกำลังมุ่งเน้นที่อะไร? ของขวัญที่ผมตั้งใจจะแจกให้เขา กระตือลือร้นออกไปซื้อ กลับไม่ได้อยู่ในใจผมอีกต่อไป ผมไม่อยากมองภาพกว้างอีกต่อไป ผมมองภาพแคบลงทันที ผมมองแค่ว่าผมจะช่วยอะไรเด็กเหล่านี้ได้บ้าง อย่างน้อยแค่คนเดียวก็พอแล้ว ผมจะช่วยงานอะไรหลวงพ่อได้บ้าง ผมเสียใจที่ผมทุ่มเทจิตใจโดยมุ่งเน้นไปที่การซื้อของ ถ้าวันนั้นผมเอาเวลามานั่งศึกษาข้อมูลว่า "งานวีสตาร์เขามีจุดประสงค์อย่างไร? ผมคงไม่ต้องมานั่งเสียใจ"
ผมกลับมาบ้าน หลังจากเริ่มงานไปแค่ครึ่งวัน ผมทนไม่ได้กับการตัดสินใจของตัวเองที่มุ่งเน้นไปที่จุดอื่น ผมเสียใจกลับตัวเอง เพราะว่าสิ่งที่ผมมุ่งเน้นกลับเป็นของมูลค่าไม่กี่สิบบาทที่แจกให้เขา ผมควรจะมองดูจุดประสงค์ว่าอันที่จริงแล้วงานวีสตาร์เขาทำไปเพื่ออะไร
หลังจากที่ผมกลับมาบ้านผมเขียนสิ่งที่ผมได้รับในงานวีตาร์ลงสมุดบันทึกของตัวเอง โดยมองว่าเราได้อะไร และได้ให้อะไรเด็กๆไปบ้าง แล้วผมก็เปิดเวปไซต์ของ IBS ดูจุดประสงค์ของการจัดงานวีสตาร์ ปรากฏว่าสิ่งที่ผมได้รับ และสิ่งที่ผมให้เด็กๆนั้นมันไม่ตรงกับเป้าหมายในครั้งนี้เลย ผมควรจะให้เขาได้รับรู้เรื่องคุณธรรมและมุ่งเน้นการตอกย้ำในเรื่องกิจวัตรสิบประการ
หลังจากงานนี้ทำให้ผมรู้ซึ้งว่าสิ่งที่เราควรจะมุ่งเน้นควรจะเป็นเป้าหมายมากกว่าตัวเลข เวลา หรือแม้แต่จำนวนปริมาณ แต่การที่เราทำสิ่งต่างๆโดยมีเป้าหมายและค่านิยมของโครงการนั้นๆ ทำให้เราได้รู้ทิศทาง เข็มทิศ และวิสัยทัศน์ของการทำงานนั้นๆ
งานต่อไปคือการบวชพระแสนรูป ผมคงมุ่งเน้นที่สิ่งที่เราและคนบวชจะได้มากกว่าจำนวนตัวเลขคนบวชและวิธีการชวนบวช แน่นอนเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียใจเหมือนงานวีสตาร์อีก
#2
โพสต์เมื่อ 14 December 2009 - 10:11 PM
#3
โพสต์เมื่อ 14 December 2009 - 11:10 PM
ขอกราบอนุโมทนาบุญกับพี่innerspotด้วยนะครับ พี่ทำดีที่สุดแล้วครับ เป็นสุดยอดวีไกด์คนหนึ่งที่สำคัญมากครับ สู้ๆ ครั้งหน้าน้องเขาก็จะมากันอีก เราจะได้ร่วมกันทำตามเป้าหมายให้สัมเร็จร่วมกันครับ
สาธุ สาธุ สาธุ
เพราะขาดแม้เพียงวันเดียว ใจเราจะหยาบ ทำให้ผังวิตกกังวลได้ช่อง
#4
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 05:09 AM
คราวหน้าก็ยังมีอีก เริ่มใหม่ก็ได้เนอะ
#5
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 08:11 AM
- เพราะปกติงาน V-Star มักจัดในวันเสาร์ ซึ่งเป็นวันที่ผมมีรายได้สูงสุดในสัปดาห์...แต่ครั้งนี้ผมตัดสินใจถูกที่ยอมสูญสิ่งนั้น มาเข้าร่วมเป็นหนึ่งใน V-Guide ที่ทาง dmc เชิญชวน
เมื่อได้ไปตลุยสำเพ็งกับเพื่อนๆ V-Guide ผมสนุกมาก มองหาของขวัญที่หลากหลายให้เด็กๆทั้งระดับประถมและมัธยมซึ่งทราบว่ามีประมาณ 1,000คนที่ต้องดูแล โดยปรารถนาว่าเด็กๆทุกคนต้องได้ของขวัญเป็นที่ระลึกกลับไปอย่างน้อยคนละ 1ชิ้น พร้อมกับความรู้
ในวันงานผมรับดูแล V-Star ระดับ ป.4-6 จำนวน 49 ดวง ซึ่งเป็นโชคดีของผมที่เด็กๆเคยมางาน V-Star ทั้ง 3ครั้ง ประกอบกับคุณครูผู้ดูแล ก็ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภูมิหลังทางครอบครัวของเด็กๆเหล่านี้ จึงเป็นการง่ายที่ผมจะทบทวนจุดประสงค์การมางาน
ในช่วงเช้าผมดีใจที่ปรับตัวเข้ากับเด็กๆได้ดี ยิ่งเวลาพวกเค้าออกไปทำสมุดเกมส์ บางคนกลับมาก่อนไม่สามารถหาคำตอบได้ ผมจึงเป็นติวเตอร์ช่วยเติมคำตอบ ผมให้คำตอบและอธิบายขยายความคำตอบโดยง่ายให้เด็กๆได้ทำความเข้าใจถึงความหมายเหล่านั้น ผมกระตุ้นให้เด็กๆกล้าถามในสิ่งที่ยังไม่รู้ และ แบ่งปันอธิบายคำตอบกับเพื่อนคนอื่นๆเพื่อมิให้สักแต่ว่ารู้หรือลอกแต่คำตอบ ปรากฏว่าเด็กๆเริ่มเข้ามาล้อมตัวผมเพื่อหาคำตอบมากขึ้น จนผมรู้สึกภูมิใจประหนึ่งว่าเป็นศูนย์กลางของ V-Star เหล่านั้น
ในช่วงบ่ายเด็กๆบางคนอ่อนล้าจากการเดินทางไกลถึงขั้นฟุบหลับผล็อย เราก็เห็นใจครับ ให้เขาได้พักสักงีบชาร์จแบตให้พร้อมก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าสู่ลานธรรมเพื่อรับบุญใหญ่จากพระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่
วันนั้นผมอยู่ได้เพราะความสุขหล่อเลี้ยงจริง อาหารที่ลงท้องวันนั้นมีแซนวิช น้ำพลังของคุณ innerspot และ โค๊ก 3กระป๋องที่เพื่อนๆเตรียมไว้ ไม่มีความรู้สึกหิวหรืออยากอาหารกลางวันแต่อย่างใด ที่ชื่นใจที่สุดเห็นจะเป็นน้ำส้มถุงแช่เย็นที่ได้รับจากที่จอดรถหลังเดินไปส่ง V-Star ภาคอีสานถึงหัวกะไดรถ
กลับไปถึงที่พำนักแล้ว การอาบน้ำวันนั้นดูจะสดชื่นกว่าทุกครั้ง ปลื้มใจที่ได้ทำหน้าที่โดยสมบูรณ์ ก่อนที่จะหมดสภาพเข้าสู่ภวังค์ที่ว่าหลับเป็นตาย นอนตายตาหลับ และหลับในอู่ทะเลบุญครับ
ท้ายนี้ขอบคุณ...เพื่อนๆ dmc
- คุณ Sky noi และ คุณฟ้ายังฟ้าอยู่...ที่จัดเตรียมสิ่งต่างๆและให้โอกาสผมมาเป็น V-Guide ในครั้งนี้
- คุณ Innerspot ที่ชงเครื่องดื่มชูกำลังให้ร่างกายผมทรงตัวอยู่ในงานได้ตลอด(ตอนแรกนึกว่าเป็นน้ำเกลือแร่+ยาโด๊บครับ...ตอนหลังเพิ่งทราบว่าเป็นโปรตีนสังเคราะห์ชั้นดี)
- คุณ Lucky Girl สำหรับสติ๊กเกอร์ผีเสื้อตัวน้อยๆ 2ตัว แม้จะอยู่คนละกลุ่มงาน
- คุณ Kodomo Kung คุณ Love Boon และ คุณ tnawut ได้มาร่วมงานกันในครั้งนี้
ไฟล์แนบ
#6
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 09:31 AM
ถ้าเราคาดหวังมากไป ก็จะผิดหวังได้... แต่โดยรวมในความคิดผมว่า มันคุ้มนะ เพราะว่าสิ่งที่ทำลงไป เราได้เด็กดีมารู้จักวัดห้าแสนคน เราได้จุดประกายแสงสว่างในตัวเขา ให้รู้จักศีลธรรมและพระพุทธศาสนา รู้ว่าโลกมีกลุ่มคนที่มุ่งมั่นในการทำความดี
แม้นเด็กๆ จะไม่รู้จักการกราบพระมาก่อนหรืออาจจะเจอเด็กโตที่กร้าวร้าว ก็อย่าอาทรณ์ร้อนใจไปนะครับ เมื่อวันหนึ่งดวงบุญในตัวเขาได้ช่อง เขาอาจจะมาเป็นกำลังหลักของพระศาสนาทีเดียว(โดยเฉพาะพวกเกเรนี่แล)
อีกอย่างที่พบเจอมาก็คือผมจะเตรียมของไปเองและไปเล่นกับเด็ก ทำกิจกรรมก่อนจะแจกของ(ขอไม่ให้ ถ้าทำดีก็เอาไป) ก็จะละลายพฤติกรรมเด็กๆ ได้มากขึ้น ช่วงบ่ายๆ ก็เรียบร้อยน่ารักกันดี
DSCF2649.JPG 51.16K 34 ดาวน์โหลด
DSCF2668.JPG 57.04K 37 ดาวน์โหลด
DSCF2650.JPG 60.54K 33 ดาวน์โหลด
DSCF2651.JPG 54K 34 ดาวน์โหลด
เส้นทางการสร้างบารมีไม่ง่าย แต่ที่สำคัญเราต้องรักษาใจให้ใส สุดท้ายขออนุโมทนาบุญกับทีมงานทุกๆ ท่านนะครับ
#7
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 12:02 PM
....
เช้านี้ พระเพื่อนโทรมาคุยให้ฟังครับ
ว่ามีเชิญผอ.โรงเรียนต่างๆ และให้งบ
สำหรับเด็กคนละ200บาท
เพื่อ ไม่ให้มางานวีสตาร์ที่วัดพระธรรมกาย
..แต่ ครูอาจารย์ก็พามาครับ.....
.....
..เรา..เป็นกำลังใจ ให้กันและกันครับ..
ตรงไหนควรปรับปรุง ช่วยกันปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ..
..สู้ สู้...
ไฟล์แนบ
#8
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 12:34 PM
ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (อันนี้แค่จะยกตัวอย่างเรื่องมาเป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้มีเจตนานำเสนอเรื่องราวของการรบราฆ่าฟันแต่อย่างใด) เยอรมัน ผู้ซึ่งทะนงตนและภูมิอกภูมิใจหนักหนาว่า ตนเองผลิตรถถังที่มีคุณภาพสูงสุด คือ ไทเกอร์
รถถังเยอรมันมีเกราะหนามาก หากดวลกันตัวต่อตัว รถถังชาติอื่น(ในสมัยนั้น)เสร็จทุกราย บางทีถ้าคิดจะล้มไทเกอร์ 1 คัน ต้องใช้รถถังอื่นรุมถึง 4-5 คันน่ะครับ (แต่จะต้องเสียรถถังไปทั้ง 4 คันด้วย)
แต่แล้ว เยอรมันก็ถูกปราบความทะนงได้อย่างง่ายดาย ด้วยรถถังรัสเซียนามว่า T-34 รถถัง T-34 นี้ มีคุณภาพเหนือชั้นกว่าไทเกอร์ตรงไหนหรือ เปล่าเลยครับ T-34 ด้อยกว่า ไทเกอร์ ทุกๆ ด้านทีเดียว อ้าวแล้วทำไม ไทเกอร์ถูกปราบล่ะ
อ๋อ ง่ายมาก ก็เพราะคำว่า ปริมาณ ไงล่ะครับ รถถังไทเกอร์ คุณภาพสูงคับแก้วก็จริง แต่กว่าจะสร้างได้ขึ้นมาแต่ละคันใช้เวลานานพอสมควร และสนนราคาก็แพงมากๆ ด้วย เลยผลิตเข้าสู่สมรภูมิไม่ทัน มีอยู่แค่ 5000 คันเท่านั้น
ในขณะที่ รถถัง T-34 คุณภาพไม่ได้เรื่อง แต่ผลิตง่าย ราคาถูก รัสเซียจึงผลิตออกมา ปริมาณหลายหมื่นคัน เป็นอย่างไรครับ พอมาเจอกัน ไทเกอร์ทั้ง 5 พันคัน พ่ายแพ้ยับ เพราะโดนรุมกินโต๊ะ จากรถถัง T-34 เป็นสิบๆ คััน
หลังสงคราม รถถัง T-34 ได้รับความนิยมสั่งซื้อไปในหลายๆ ประเทศ เพราะราคาถูก ผลิตง่าย และไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรในการใช้งาน
ย้อนกลับมาเรื่อง V-star ก็เช่นเดียวกัน ปริมาณสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่า คุณภาพเลย
ลองคิดดูว่า หากปั้นเด็กดี V-star ที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ออกมา 500 คน แล้วจัดงานรวมพลังเด็กดี V-star 500 คน เป็นไงครับ แรงบันดาลจากโรงเรียนทั่วประเทศจะเกิดขึ้นหรือไม่ ผมว่า คงเกิดขึ้นได้ยาก
แต่เมื่อมีการจัดงานรวมพลังเด็กดี V-star ห้าแสนคน แน่นอนทุกๆ คนย่อมไม่ได้มีคุณภาพคับแก้วแน่นอน คงมีเพียงบางคนเท่านั้น แต่งานนี้จะเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ เพราะโรงเรียนอื่นๆ มองเห็นพลังแห่งคนดีขนาดนี้ เขาก็อยากจะร่วมบ้าง ไปถึงต่างประเทศ มองโกลเห็นการจัดงาน คราวนี้ก็อยากจะจัดบ้าง ตอนแรกมาร่วมไม่กี่โรงเรียน แต่ปีหน้าได้ข่าว โรงเรียนในมองโกลจะยกโขยงเข้ามาร่วม
นี่คือ พลังแห่งปริมาณ ครับ
ปล. ไม่ได้บอกว่า ปริมาณสำคัญกว่าคุณภาพ แต่อยากจะบอกว่า ทั้งคุณภาพและปริมาณไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ให้เราพยายามทำทั้งสองอย่างนั่นแหละดีครับ
#9
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 02:21 PM
อาจจะมีเด็กจำนวนหนึ่งที่ยังต้องฝึกตัวและเรียนรู้อีกมาก แต่อย่างน้อยเขามางานนี้ก็จะได้รู้วิธีทำความดี และได้เห็นเพื่อนๆ รุ่นราวคราวเดียวกันจำนวนมากที่ทำมาความดีกันนะครับ
#10
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 08:08 PM
ถ้าหวังผิด แล้วจะผิดหวังครับ
สิ่งที่คุณทำนั้นไม่ผิด ทำถูกแล้ว แต่มันยังไม่ถึงที่หวัง
ผมว่าเราคงต้องใช้เวลาอีกสักพัก ที่เด็กๆ จะพัฒนาคุณธรรมได้เข้มข้นและกว้างไกล
จับแง่คิดให้ได้แล้วจะมีความสุข
ดูอย่างคุณ wish, tnawut, หัดฝันสิครับ
วิธีการที่หลวงพ่อทำ ผมว่า ง่าย ตรง ลัด ประหยัดสุดแล้วครับ
ในการที่จะฟื้นฟูศีลธรรมให้แก่โลก
คุณภาพเราก้อต้องการ ปริมาณก้อต้องการ
กี่รัฐบาลผ่านมา ยังไม่มีใครทำได้เท่าหลวงพ่อเลยครับ
อย่าเพิ่งท้อครับ สู้ต่อไป
#11
โพสต์เมื่อ 15 December 2009 - 11:21 PM
หลังจากรู้จักวัดพระธรรมกายจึงได้รู้ว่า เจ้าชายสิทธัตถะขี่ม้าออกบวช และอีกหลายๆ เรื่องที่เพิ่งจะรู้เกี่ยวกับพระองค์
และเพิ่งได้รู้ว่ายักษ์ เปรต เทพธิดา เทพบุตร มีจริง..ไม่อิงนิยาย(หรือเอานิยายมาอิง) ของจริงล้วนๆ
ยังมีอีกหลายเรื่องที่เพิ่งรู้ เมื่อได้รู้จักวัดพระธรรมกาย ถ้าให้สาธยายให้หมด...คงมาก...และอาจจะพิมพ์จนเมื่อยมือเกินไป
ถึงจะรู้ช้าไปบ้าง แต่อย่างน้อย....วันนี้ก็ได้รู้แล้ว ได้สัมผัสแล้ว และได้รู้มากขึ้นเรื่อยๆ ละเอียดลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมกับรู้สึกว่า ...เราโชคดี และเราคงมีบุญอยู่บ้าง ถึงได้รู้จักวัด และได้รู้ความจริงเหล่านี้
ทุกสิ่งต้องมีการเริ่มต้นเสมอ ถึงจะช้าไปบ้าง..แต่ก็ยังดีที่ได้เริ่มต้น
และเมื่อนึกทบทวนเพิ่มเติมถึงเรื่องราวตอนเด็กๆ จำได้ว่ารู้สึกดีใจแค่ไหนที่ได้รับของฝากของขวัญ และจำความรู้สึกนั้นได้จนถึงตอนโด แม้ว่าตอนโตแล้วจะรู้สึกว่าของขวัญที่ได้รับตอนเด็กนั้นก็เป็นชิ้นเล็กๆ แต่ไม่รู้ทำไม...ในตอนเด็กถึงได้รู้สึกว่ามันใหญ่นัก มันสำคัญนัก ทนุถนอมของขวัญชิ้นนั้นไว้อย่างดี
ความพร้อมเกิดขึ้น เมื่อเริ่มต้นลงมือทำ (โอวาทหลวงพ่อ 27/4/51)
ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจบุรุษให้หลงใหลได้มากเท่ากับสตรี ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจสตรีให้หลงใหลได้มากเท่ากับบุรุษ
แท้จริงแล้วความรักก็เปรียบดั่งเครื่องพันธนาการ ที่มัดตรึงเหนียวแน่น ให้ลุ่มหลงอยู่ ย่อมจะต้องเวียนว่ายตายเกิดและจมอยู่ในกองทุกข์ร่ำไป
#12
โพสต์เมื่อ 16 December 2009 - 11:16 AM
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่พี่รับบุญ เป็นวีเก๋สุดสวย ยังจำครั้งแรกได้เลย ต้องบอกว่า เกือบตาย วิญญาณเกือบออกจากร่าง
ครั้งต่อก็ดีขึ้น
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม สิ่งที่ทำ หากแค่มองย้อนไปสองครั้งแรก ก็ไม่ได้ต่างกันมาก แต่สิ่งที่เห็นชัดคือ ตัวเด็กๆ ที่มาร่วมงาน
เพื่อนๆ ทุกคนที่รับบุญอยู่ด้วยกัน สรุปเป็นเสียงเดียวว่า เห็นความแตกต่าง เพราะรุ่นที่สี่นี้มี รุ่นพี่ที่เคยมาร่วมสามครั้งแรก และเปลี่ยนตัวเอง จากแค่เป็นเด็กดีวีสตาร์ กลายเป็นเจ้าของบ้าน เจ้าของวัด และทำสิ่งดีๆ อีกมากมาย
พี่จำได้ ตอนพี่เป็นเด็กๆ เรามักมีฮีโร่ในดวงใจ เด็กๆ ทั่วไป ก็คงเอา ดารา นักร้อง คนมีชื่อเสียง หรือรุ่นพี่ที่เก๋ๆ เป็นแบบอย่าง แต่เด็กดีวีสตาร์ มีบุญมาก จึงได้เห็นต้นบุญต้นแบบที่ดี และกำลังเดินตามทางที่ถูกที่ควร
เส้นทางในการเดินทางมันก็ต้องมีระยะทาง แต่สิ่งที่เห็นชัดเจนวันนี้ หลังจากจบงานคือ เมื่อเราหันหลังกลับไปมอง เด็กๆ กำลังเดินตามเรามาอย่างกระชั้นชิด ไม่ได้ห่างไกลจากเราเลย รออีกนิด เดี๋ยวเด็กๆ ผู้มีบุญเหล่านี้ จะเดินมาเคียงข้างเรา และกลายเป็นกำลังที่สำคัญของพระพุทธศาสนาอย่างแน่นอน
ครั้งแรกเมื่อหลวงพ่อให้บุญนี้ เป็นวีเก๋สุดสวย บอกตามตรง ยังไม่ค่อยเข้าใจวัตถุประสงค์ชัดเจนนัก แต่เมื่อได้ลงมือทำ ลงมือรับบุญ และได้เห็นความเปลี่ยนแปลง ถึงไม่สามารถสรุปเป็นหัวข้ออย่างเป็นทางการ แต่เข้าใจโดยสำนึกแล้ว ว่า พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่
สำหรับเด็กๆ เอง หากเรายังคงทำโครงการดีๆ อย่างนี้ต่อเนื่อง พี่มั่นใจเกินล้าน มา พวกเขาจะค่อยๆ เดินตามกันมาอย่างมั่นคง และจะค่อยเรียนรู้เรื่องราวและการสร้างบารมี แบบ ซึมเข้าไปในหัวใจแบบไม่รู้ตัว เหมือนกับพวกเราไงจ้ะ รู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นวีเก๋สุดสวยแล้ว
#13
โพสต์เมื่อ 16 December 2009 - 11:42 AM
ไม่เคยไปเดินซื้อของขวัญเลย แต่ฝากเป็นปัจจัยให้น้องๆๆช่วยซื้อให้
เพราะจะได้ของที่เหมือนกันในจำนวนมากๆๆ นักเรียนทุกคนก็จะได้ของขวัญที่เหมือนกัน
น้องๆๆ V-Star จะดีใจมาก รางวัลแห่งความดีที่เขาตั้งใจทำมาตลอดเวลาที่ผู้ใหญ่ใจดีมอบให้
โดยเฉพาะจักรยานคันเก่งที่เป็นของรางวัลให้แก่นักเรียนทุกโรงเรียน(ประมาณ 20 คัน)
ที่มาตอบคำถามเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา
เรียกว่าหนูๆๆเธอ เป็นเด็กที่ทั้งเก่งและดีจังเลย ปลื้มมากๆๆค่ะ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 ที่ได้มาเป็น V-Guide อยู่ที่สภาฯ สมาชิกเลยให้เป็นหัวหน้าซอย ของโรงเรียนในจังหวัดในภาคเหนือ
ดูแลในภาพรวม โรงเรียน 9 โรงเรียน ทั้งนักเรียน V-Star คุณครูและผู้ปกครองรวมกัน 1,000 กว่าคน
สนุกสนานบุญบันเทิงมากๆๆเลยค่ะ
มีทั้งเด็กเล็ก ป.ต้น เด็กกลาง ป.ปลาย และเด็กใหญ่ ม.ต้น มีโรงเรียนขนาดเล็ก 40 คน
ไปจนกระทั่งถึง ขนาดใหญ่เกือบ 300 คน
ไม่ใช้ว่าจะนำมาเปรียบเทียบกัน แต่เนื่องจากดูแลภาพรวม และได้เข้าไปพบทุกระดับทุกโรงเรียน จึงพอจะประเมินได้ว่า
ระดับความรู้ของเด็กก็ไม่เท่ากันค่ะ ความเรียบร้อย ความพร้อม ส่วนประกอบก็ต่างกัน
แต่ความน่ารักและความตั้งใจทำความดี ไม่ก็ต่างกันเลย
ทุกคนเตรียมตัวมาอย่างดี ศึกษามา และทำการบ้าน 10 ข้อ ตอบได้ ทำได้ค่ะ
นับว่าตัวเองโชคดี ได้เห็นพัฒนาการของเด็กๆๆ V-Star ที่มาร่วมงานที่ดีขึ้นในแต่ละครั้ง
โดยเฉพาะเวลาที่ประเมินคุณภาพ มีพระอาจารย์ไพบูลย์มานำนั่งสมาธิ ทำข้อสอบตั้งใจมากๆๆ
ปลื้มมากอีกแล้ว นี่ยังขนแขน Stand Up อยู่เลย
ภาคบ่าย ไปรวมปฏิญาณตนที่มหาธรรมกายเจดีย์ V-Star ก็ไปแบบพร้อมเพรียงมาก
แถวเรียง 6 ว่าไงก็ว่าตามกัน ไปเป็นขบวนต่อๆๆกันไป จนเลิกงาน ชมพลุกันสนุกสนานเบิกบาน
แล้วก็เดินแถวกันกลับเข้าสภาฯในพื้นที่ครบถ้วน ไม่มีเด็กหลง ไม่มีคนหาย
อยู่รวมงานภาคคำอย่างสนุกสนานต่อ คือว่าเรากลับรอบสองค่ะ ส่งV-Star กลับถึงเที่ยงคืน
ก็ขอเอาบุญมาฝากทุกท่าน และขออนุโมทนาบุญกับผู้ใหญ่ใจดี ทุกๆ V ด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ
#14
โพสต์เมื่อ 16 December 2009 - 12:02 PM
สิ่งที่เราสัมผัสนี้ คือคำตอบ ที่หลวงพ่อ ต้องการให้เด็ก ๆ มารวมตัวทำความดี ไงคะ
ครั้งหน้าเตรียมตัวใหม่ได้ค่ะ หรือเราจะมีกิจกรรมไปแนะแนวเกี่ยวกับพุทธศาสนา แก่เด็ก ๆ ตามโรงเรียนต่าง ๆ
ประเทศไทย ควรจะนำหลักสูตรพระพุทธศาสนาเข้าไปอยู่ในบทเรียนเหมือนเดิมได้แล้ว
อนุโมทนาบุญค่ะ
สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ
ลูกพระธัมฯ หลานหลวงปู่ หลานคุณยาย
#15
โพสต์เมื่อ 16 December 2009 - 03:24 PM
ที่ทั้งสวยและหล่อทุกท่านนะคะ ความรู้สึกของน้ำใส
น้อง Lucky Girl ได้เขียนไปหมดแล้วค่ะ
(เพราะเราอยู่ทีมเดียวกัน อิอิอิ) ตอนนี้ คิดแต่ว่า
สาธุ ขอให้พวกเรารวย ๆ มาก ๆ จะได้มีปัจจัยซื้อของ
แจกเด็กดี วีสตาร์ให้ได้ของครบทุกคน มีคนแซวว่า
ก็แจกคนละชิ้นไปเลยสิ (ห้าแสนชิ้น) อธิฐานไว้แล้ว
ได้แน่ ๆ ค่ะ คิดถึงความสำเร็จไว้ก่อน อิอิอิ
เหมือนดอกบัวทะยานตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ เปิดกลีบรับแสงตะวันธรรม
น้อมนำสู่วิถีอันดีงาม
#16
โพสต์เมื่อ 17 December 2009 - 04:36 AM