มี 20 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ดงบัง...โดรายากิ]

อยากให้ทุกคนได้อ่านและตระหนักถึงความสำคัญของ “ เธอ ”


อ่านแล้วอย่าร้องเหมือนเรานะ...

ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ

ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน
ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม
ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม
และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน
' จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง '
' กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย '
' รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง '
' ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ '

ประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิดและคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทร
ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์
ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น
พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว
แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ
ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน
' เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ
แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ' ' ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง '
' เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย ' ' วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ' ' อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ '
โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ
แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ
โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย
ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว
ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง
จนกระทั่งวันนั้น ' ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย '
' เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ '
' แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ '
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน
ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า 'Home'
' โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย '
ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป
เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ
' และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่ '
หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า
เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน
และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง
แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น
ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น
และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ
หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ' ผม '
สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม
วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น
วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม
ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต
ผู้หญิงคนเดียวที่ผม สามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา
โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่
ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ
คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ
คนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม
' และ คนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต '
ในบางครั้งประโยคที่ว่า ' ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว '
มันก็ไม่เป็นความจริง ' เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว '
อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม
หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป
วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น
หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป
เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง
' เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป '
ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์
รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง
แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว
' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว
แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '

ทุกๆท่านอ่านแล้ว เป็นอย่างไรบ้างครับ เหมือนผมไหม"อยากร้องไห้" และอยากบอกเเม่ว่า "รักเเม่"
งั้นออกบวช ทดแทนพระคุณแม่กันเถอะ

[Daemusin]

[แก้วใสปิ๊ง]

เรื่องจริงหรือปล่าวครับ?
ขอโหวตได้มั้ย?ให้เป็นกระทู้ที่จับใจมากๆ!
"หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป
เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง"....ชอบมากๆ
สักครั้งในชีวิต...บวชให้คนที่รักคุณมาโดยตลอด
อนุโมทนาบุญด้วยครับคุณต้นกล้าแห่งธรรม

[Doramon]

เข้าใจตอนนี้ก็ยังไม่สายน่ะ....เรายังมีวิธีที่จะตอบแทนพระคุณท่านได้
หากเราปฏิบัติธรรม เช่น คุณยาย

[ดงบัง...โดรายากิ]

ไม่ใช่ของผมหรอก ของเพื่อนครับ

ผมไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะคับ
แต่ที่รู้มีหลายสิ่ง หลายอยากที่เราจะนำไปใช้ในชีวิตจริงของนักสร้างบารมีอย่างพวกเราได้ครับผม

[@--แสงตะวัน--@]

สำหรับบางคน....
สิ่งที่แคร์ที่สุดในชีวิตคือความรู้สึกของคนอื่น แต่สิ่งที่ได้ทำไปนั้นบางครั้งมันทำลายความรู้สึกของคนที่เรารัก

แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ตรงที่ว่า
ณ.ตอนนี้ เรารู้หรือไม่ว่าใคร ! คือคนที่รักเราอย่างแท้จริง ไม่ใช่คนที่เรารักอย่างแท้จริง !

[kissy]

รู้ไหมว่า คุณแม่ ที่ จขกท เล่าให้ฟัง เหมือนคุณแม่ ของ kissy เลยคะ

ในทุก ๆ วัน แม่ จะโทร มา 4 เวลา ( เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ทุกวัน ไม่ขาดแม้เพียงวันเดียว )

ตอนเช้า ตื่นรึยัง ทำไรอยู่ อาบน้ำ ทานข้าว ยัง วันนี้มีเรียนไหม

เที่ยง ทานข้าวยังเนี่ย ทานกับอะไร ทานผักด้วยรึเปล่า ตอนบ่ายมีเรียนไหม ( ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบทานผักค่ะ ตั้งแต่เด็กแล้ว 55+)

ตอนเย็นประมาณ 4 โมง เรียนเสร็จยังเนี่ย ทานข้าวยังอ่ะ ทานของที่มีประโยชน์นะ

ตอน 3 ทุ่ม ดึกแล้ว นอนได้แล้ว เดี๋ยวตอนเช้า ตื่นไปเรียนไม่ไหว

ปัจจุบัน แม้จะไม่ได้โทรหา เพราะ อยู่ด้วยกันที่บ้าน

แต่ ทุก ๆ วัน คำถาม

ก็เหมือนเดิม ....

[หยุด นิ่ง ใส]

เรื่องที่นำมาเล่าเคยอ่านเคยฟังมาบ้างเหมือนกันครับ

เป็นคติเตือนใจที่ดี สำหรับลูกที่อยู่ห่างไกล คุณพ่อคุณแม่

ว่าท่านห่วงใยเราเสมอ

อยากจะบอกน้องคนนี้จังครับ ว่า ไม่ต้องคอยโทรศัพท์อีกต่อไปแล้วครับ

เพราะมีใครคนหนึ่งที่คอยเราอยู่เสมอ อยู่ที่นั่นตรงนั้นไม่หายไปไหนเลย

แล้วเราจะพบคำตอบของชีวิต


.
.

สมาธิ...ไม่ใช่แค่เพียงความผ่อนคลาย
แต่มันมีเป้าหมายไกลเกินกว่านั้น

ไกลเกินกว่าที่คุณหรือใครเข้าใจกัน
เพราะว่ามันอัศจรรย์จนไม่อาจจะพรรณนา
คุณรุ้ไหมมีใครคนหนึ่งเขาคอยคุณอยู่ เขาอยู่กับคุณตลอดเวลา
เขาเป็นผู้รู้มีมหากรุณาและงามกว่าผู้ใดในจักรวาล

เขามีเรื่องราวดี ๆ ที่คุณแสวงหา จะเปิดเผยออกมาทำให้ใจชื่นบาน
ความลับของชีวิตที่ถูกปกปิดมานาน
ก็จะอันตาระธาน เมื่อคุณกับเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน
ไม่มีใครอาจทำแทนคุณได้ คุณจะหายสงสัยด้วยตัวคุณเท่านั้น
คุณจะมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นทุกวัน

คุณเท่านั้นที่เขารอคอย....

จากบทเพลง เขาคอยคุณอยู่
และน้องจะได้คำตอบ จากการบวช 1 แสนรูปนี้ครับ

[ตำรวจรักบุญ]

หากอ่านแล้วซาบซึ้ง ให้รีบบึ่งมาบวช

[มะลิแก้ว]

ปัจจุบันเรื่องที่เล่ามา มันเป็นเรื่องที่พบอยู่จริงในหลายๆคนเลยน่ะ สำหรับคนที่อยู่ห่างไกลพ่อแม่ เมื่อวานก่อนยังคุยกัยพี่สาวอยู่เลย พี่สาวบอกว่าแม่ที่อยู่ห่างไกลกันโทรมาหาบางครั้งเป็นช่วงที่พี่สาวกำลังยุ่งอยู่กับงาน พอเห็นว่าเป็นเบอร์แม่ก็ยังไม่รับสาย รอทำธุระเสร็จแล้วค่อยโทรกลับซึ่งในบางครั้งก็ลิมโทรกลับเหมือนกัน เลยบอกพี่สาวไปว่าทุกครั้งที่แม่โทรมาต้องรับก่อนหากมีธุระจริงๆ ค่อยบอกแม่ว่าจะโทรกลับไปหาใหม่ เพราะบางครั้งเราไม่รู้ว่าแม่เป็นอะไรหรือเปล่า คนมีอายุอาจไม่สบายเป็นอะไรหากโทรมาไม่รับสายเดี๋ยวช่วยไม่ทัน พี่สาวได้ฟังเขาก็ตกใจ บอกว่าจริงซิน่ะต่อไปต้องรับทุกครั้งแล้วละ

เรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นบ่อยๆกับหลายๆคนน่ะ(หมายถึงไม่เห็นความสำคัญของการรับโทรศัพท์..แต่จะรู้ได้ไงละว่าครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้าย เหมือนเรื่องที่คุณต้นกล้าแห่งธรรม เล่ามา.....)

อย่าพลัดการบวชพระ100000 รูปครั้งนี้ ออกไปเป็นครั้งหน้าเลยน่ะ.....มาบวชเร็วๆๆๆ...ค่ะ

[บ่าวอุบล]

ซาบซึ้งครับ

[usr29799]

อ่านแล้วกินใจมากจะเอาไปให้น้องสาวได้อ่านและลูก ๆ ได้อ่านทำให้ได้ข้อคิดมากมายขอบคุณค่ะ

[ดินสอแห่งธรรม]

...น่าจะเป็นเรื่องจริงนะครับ เหมือนเคยได้ฟังได้อ่านมาก่อน นี่แหละครับจิตใจของบิดามารดา ยากนักที่ลูกๆ หรือใครจะเข้าใจและประมาณคุณค่าได้... ผมคิดว่า... ขอผมอย่าต้องเจอแบบเดียวกับลูกในเคสนี้เลยครับ ทำใจยากจัง..

[หัดฝัน]

แต่เอ ผมว่า ตกอะไรไปบางอย่างหรือเปล่า เช่น น้อง kissy บอกว่า แม่ยังคงถามคำถามเดิมๆ อยู่ แล้วเราก็รอตอบเหมือนเดิมอยู่

ทำไมเราไม่ชิงโทรไปถามคำถามเดิมๆ บ้างล่ะครับ (หรือ หากอยู่ใกล้ๆ ก็ชิงถามคำถามเดิมๆ ออกไปบ้าง) เช่น แม่สบายดีมั้ย กินข้าวหรือยัง กินข้าวกับอะไร บางทีการช่วงชิงถามคำถามเดิมๆ ออกไปก่อนบ้าง อาจทำให้รสชาดชีวิตเปลี่ยนไปก็ได้นะ ผมว่า

[สุใจใส]

โอ้...เรื่องมันเศร้าจริง ๆ ถ้ามาเกิดกับเราคงแย่ แต่ตอนนี้มีโครงการบวช แสน ที่แก้ปัญหานี้ได้และยังป้องกันปัญหาแบบนี้ให้กับทุกๆคนได้อีกด้วย..ใครสนใจก็รีบมาร่วมในโครงการโดยด่วน..

[kissy]

ตกอะไรไปบางอย่างหรือเปล่า เช่น น้อง kissy บอกว่า แม่ยังคงถามคำถามเดิมๆ อยู่ แล้วเราก็รอตอบเหมือนเดิมอยู่
ทำไมเราไม่ชิงโทรไปถามคำถามเดิมๆ บ้างล่ะครับ

ใช่.. ใช่.. ใช่ ..

เป็นความคิดที่ดี

เดี๋ยวจะลองทำดูนะคะ

[ดงบัง...โดรายากิ]

ทุกๆท่าน ถ้าอ่านแล้ว"รักแม่"ให้มากๆนะคับ

และ วิธีที่จะตอบแทนแม่มีหลายวิธี แต่วิธีหนึ่งคือ "การบวชตอบแทนพระคุณ"

มาบวชเป็นพระในโครงการบวชพระ 100000 รูป กันเถอะคับ

[ใสสว่าง]

แหม นึกว่า กำลังนั่งฟัง โนํต แต้อุดม เสียอีก ก็ขอ แชร์มังนะ จากใครก็ไม่รู้ส่งต่อๆ มา



????
พ่อทำงาน...อาบแดด...ถูกแผดเผา
ลูกดื่มเหล้า..ฟังเพลง...ครื้นเครงเหลือ


แม่ขายผัก...กินข้าว...เคล้ากับเกลือ
ลูกเอื้อเฟื้อ...พาสาวเที่ยว...เลี้ยวโฮเตล


พ่อหาเงิน...ส่งลูกเรียน...เพียรอุตส่าห์
ลูกติดยา...คบเพื่อนชั่ว...มั่วให้เห็น


แม่กระหาย...ดื่มน้ำคลอง...ตอนกลองเพล
ลูกทะเล้น...จิบวายแดง...แพงจับใจ


พ่ออดอยาก...ไม่เคยบ่น...ทนลำบาก
ลูกมักมาก...เพศสัมพันธ์...มันส์ชิบหาย


แม่ทอผ้า...ปลูกหม่อน...หารายได้
ลูกหญิงชาย...เที่ยวสนุก....โรคติดตัว


พ่อสูบน้ำ...เข้าแปลงนา...ปลูกข้าวกล้า
ลูกมัวเมา...การพนัน...หมั่นหาผัว


แม่หาบน้ำ...เลี้ยงเป็ดไก่...ทำสวนครัว
ลูกใจชั่ว...ใช้เงินเพลิน...เดินหลงทาง


พ่อขายวัว... ส่งควายเรียน ...เวียนศรีษะ
ลูกตะกละ...กินฟาสฟู๊ต...พูดกว้างขวาง


แม่ปวดเมื่อย...สู้งานหนัก...ไม่ละวาง
ลูกสำอาง...ใช้ของแพง...แข่งสังคม


พ่อผอมแห้ง...เรื่ยวแรงน้อย...ด้อยอาหาร
ลูกประพฤติ...อันตพาล...ล่าเสพสม


แม่เป็นดอก...ทบต้น...หมดอารมณ์
ลูกเขี้ยวคม...ฆ่าพ่อแม่...ก่อนแก่ตาย

[ลูกหลานปูชนียาจารย์]

อิอิ ซึ้ง

[ใจใสปิ๊งปิ๊ง]

อ่านกี่ครั้งก็น้ำตาซึมทุกครั้งค่ะ

[Tree]

เป็นเรื่องที่ชวนให้เราคิดได้ดีที่เดียวนะครับ