จำพรรษาสองชั้น
โอวาทพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
เนื่องในวันเข้าพรรษา วันอังคารที่ ๒๗ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๓ ณ อุโบสถ วัดพระธรรมกาย
******************************
วันนี้เราได้พร้อมใจกันอธิษฐานอยู่จำพรรษาที่วัดพระธรรมกายกัน สำหรับลูกพระลูกเณรที่บวชมาก่อนหน้านี้แล้ว พรรษาปีนี้ก็ขอให้ดียิ่งขึ้นกว่าพรรษาที่ผ่านมา ส่วนลูกพระธรรมทายาทที่เพิ่งอยู่จำพรรษาปีนี้เป็นปีแรกก็ให้ตั้งใจอย่างมุ่งมั่น ไม่ใช่เพียงแค่รักษาธรรมเนียมปฏิบัติเท่านั้น แต่ให้เป็นพรรษาที่เกิดประโยชน์สุขแก่ตัวของเรา ให้สมกับที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มาพบพระพุทธศาสนา และได้มาบวชมาอยู่จำพรรษากันในครั้งนี้ให้ถูกวัตถุประสงค์ของการมาบวช ในพรรษาเป็นฤดูกาลที่เหมาะสมต่อการบำเพ็ญสมณะธรรมอย่างยิ่ง เพราะมันไม่ร้อนและไม่หนาวเกินไป
วัตถุประสงค์หลักของการบวช
วัตถุประสงค์การบวชมีเพียงประการเดียวที่เป็นหลัก คือ การทำพระนิพพานให้แจ้งสลัดตนให้พ้นจากทุกข์ หรือพูดง่าย ๆ ก็เพื่อการบรรลุมรรคผลนิพพาน เช่นเดียวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระอรหันต์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นบวชไปแล้วก็ต้องมุ่งมั่นเพื่อให้ได้บรรลุวัตถุประสงค์อย่างนี้
ดังนั้น ทุกอนุวินาทีภายในพรรษานี้ มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตบรรพชิตของลูกพระลูกเณรทุกรูป อย่าให้มันผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ให้ใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นไปเพื่อความตั้งใจที่ดีของเรา ตั้งแต่วันแรกที่เราเข้ามาอยู่ในเพศของบรรพชิต
เพราะว่าความตายไม่มีนิมิตรหมาย เราจะตายตอนไหน วันไหน ด้วยสาเหตุอันใดเรายังไม่ทราบ เพราะฉะนั้นเป็นความจำเป็นอย่างยิ่ง ทุกอนุวินาทีมีความสำคัญสำหรับเรา เพื่อที่เราจะได้ประกอบความเพียรที่กลั่นกล้าให้ถูกหลักวิชชา เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว อย่างน้อยก็ให้ได้เขาถึงพระธรรมกายในตัวซึ่งเป็นพุทธรัตนะ
เราได้รู้หลักวิชชามาพอสมควรเกี่ยวกับวิธีการที่จะทำให้เราได้เข้าถึง เหลือแต่ความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำกันอย่างจริงจัง คือ ฝึกหนักอย่างถูกหลักวิชชา แม้ว่าเราจะมีกิจวัตรกิจกรรมมากมายแตกต่างจากวัดอื่น ๆ ก็ไม่ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการบำเพ็ญสมณะธรรม อย่าให้เป็นข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะจะทำให้เราว่างเว้นจากการบำเพ็ญสมณะธรรม เจริญสมาธิภาวนา
จำพรรษาสองชั้น
ก่อนหน้านี้ หลวงพ่อได้พูดถึงการอยู่จำพรรษาสองชั้น สำหรับชีวิตนักบวช โดยเฉพาะลูกพระธรรมทายาทที่ต้องทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง จากธุรกิจการงาน บ้านช่องครอบครัวอะไรต่าง ๆ เหล่านั้นเข้ามาบวช เรามีเวลาบวชช่วงสั้นแค่พรรษาเดียว อยู่รับกฐิน แล้วก็ออกเดินธุดงค์ นับเป็นเวลาช่วงสั้นจริง ๆ สำหรับชีวิตของการเป็นนักบวช เพราะเรายังมีภาระผูกพันที่เกี่ยวกับทางโลก จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นประโยชน์ ด้วยการอยู่จำพรรษาสองชั้น
ภายนอกเราก็ทราบขอบเขตของการอยู่จำพรรษาแล้วว่า ขอบเขตของวัดวาอารามของเรามีอยู่ขนาดไหน นั่นก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ทุก ๆ วัด ก็กำหนดขอบเขตตามพระธรรมวินัย การจำพรรษาชั้นที่สอง คือ การจำพรรษาภายใน มีความสำคัญต่อชีวิตของการบวชคราวนี้มาก เพราะยังมีสิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้ เกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตอีกมากมาย ซึ่งเรียนจากที่อื่นไม่ได้นอกจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ วิชชา ๓ วิชชา ๘ อภิญญา ๖ เป็นต้น ซึ่งมีความสำคัญที่เราจะต้องไม่ให้เป็นความลับของชีวิต ไม่ให้เป็นความลับของตัวเราเอง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนเอาไว้หมดแล้ว แม้พระองค์จะดับขันธปรินิพพานนานมาแล้วก็ตาม แต่คำสอนยังอยู่ ที่เราสามารถศึกษาเรียนรู้ได้ แต่ว่าลูกทุกคนจะต้องหยุดใจที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้ได้ เพราะนั่นคือจุดเริ่มต้นของการศึกษาเรียนรู้วิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
วิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะทำลายความสงสัยในใจของเราได้ เปลี่ยนจากผู้ไม่รู้มาเป็นผู้รู้ได้ ทำให้เราสามารถดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง ดับทุกข์หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะได้ วิชาทางโลกไม่มีสอนอย่างนี้ เขาสอนเกี่ยวกับเรื่องการทำมาหากิน การทำมาค้าขาย การดำรงชีพอยู่แค่นั้นเอง เพราะฉะนั้นความลับของชีวิตก็ยังเป็นความลับของชีวิตอยู่ ทุกข์ของชีวิตก็ยังมีอยู่ แต่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นจะดับทุกข์ได้ จะเปิดเผยสิ่งที่บดบังความเป็นจริงของชีวิตเรา
เราจำเป็นจะต้องรู้จักตัวเราเองมากขึ้นว่า เราคือใคร เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเราเป็นอย่างไร เราจะได้ดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง อยู่เป็นสุขได้ มีสุขอยู่ตลอดเวลาในท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่เป็นทุกข์ที่มันเป็นปัญหากับทุกคน แต่มันไม่เป็นปัญหาสำหรับเรา ซึ่งจะต้องเริ่มต้นจากการนำใจกลับมาหยุดนิ่งภายในที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ อย่างที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมาแล้ว
เพราะฉะนั้น พรรษานี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เป็นปฐมเริ่มของการอยู่จำพรรษา ลูกทุกรูป จะต้องเอาใจมาหยุดนิ่งอยู่ตรงนี้ ฝึกหนัก ให้ถูกหลักวิชชา ในทุกอิริยาบถ เราอายุมากขึ้นกันไปทุก ๆ วัน ไม่ว่าผู้บวชมาเก่าก็ดี หรือ ผู้มาบวชใหม่ก็ดี เพราะฉะนั้นการอยู่จำพรรษาสอง ชั้นมีความจำเป็นกับเราเป็นอย่างยิ่ง
พรรษานี้ เราจะต้องบรรลุธรรมกายให้ได้ ต้องเข้าถึงให้ได้ เพราะพระธรรมกายมีอยู่ในตัวของเราทุกรูปทั้งลูกพระลูกเณร ของมีอยู่แล้วเหมือนคนอยู่ใกล้ แต่เมื่อเราไม่เข้าถึงก็เหมือนคนใกล้ที่อยู่ไกล เราก็จะไม่มีที่พึ่ง ขณะที่ทุกข์ก็ยังเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา แม้เรามีชีวิตเป็นนักบวชก็ตาม
เพราะฉะนั้นสำหรับผู้บวชมาก่อน พรรษานี้ก็จะต้องแตกต่างจากพรรษาที่ผ่านมา ผู้บวชใหม่ก็เริ่มต้นทำสิ่งดี ๆ ในพรรษานี้ ฝึกใจให้มันหยุดให้มันนิ่งได้ ทำไปทุกอิริยาบถ อย่าไปคอยให้ว่างเลย วัดของเรามีภารกิจมากมายทั้งกิจวัตรกิจกรรม ทั้งงานศึกษา ทั้งงานเผยแผ่ ทั้งงานก่อสร้างปฏิสังขรณ์ อะไรต่าง ๆ เหล่านั้น ซึ่งจะแตกต่างจากที่อื่น เพราะฉะนั้นเราจะหาโอกาสว่างจริง ๆ มันคงจะไม่มี
ดังนั้น ในทุกอิริยาบถทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน ในทุก ๆ กิจกรรมอย่าว่างเว้นการนำใจมาหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ จะได้กี่เปอร์เซ็นต์ก็ช่างเถอะ อาจจะตรึกนึกถึงดวงใส ๆ องค์พระใส ๆ ได้ ๕ เปอร์เซ็นต์ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ ก็ไม่เป็นไร หมั่นชำเลืองเอาไว้เรื่อย ๆ ในทุก ๆ วัน ในทุก ๆ อิริยาบถ สมาธิก็จะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น ถูกสั่งสมขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว เหมือนมดปลวกที่ขนดินก้อนเล็ก ๆ มาก่อเป็นรังขึ้นมาก็ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป สมาธิก็จะถูกสั่งสมขึ้นทีละเล็กทีละน้อยอย่างเป็นธรรมชาติและผ่อนคลาย
เราจะไม่เคร่งเครียดต่อการทำสมาธิในอิริยาบถอื่นนอกเหนือจากการนั่ง ถ้าเราทำได้อย่างนี้ ในอิริยาบถ ยืน เดิน นอน ที่นอกเหนือจากการนั่ง เวลาเรามานั่งเจริญสมาธิภาวนา มันก็จะเป็นอุปการะกัน จะเกื้อกูลส่งเสริมสนับสนุนให้การนั่งสมาธิในรอบของเรานั้นดีขึ้น เพราะเราได้ประคับประคองใจของเราให้อยู่ภายในตลอดเวลา แม้บางครั้งมันจะแวบไปข้างนอกบ้าง แต่ก็มีสติดึงกลับเข้ามาสู่ภายใน จากที่หลับตาแล้วมืด มันก็จะค่อย ๆ แจ้ง ค่อย ๆ สว่างเหมือนฟ้าสาง ๆ ในยามตี ๕ ไปเรื่อย ๆ และความสว่างก็จะค่อย ๆ เพิ่มพูนขึ้นเอง จนถึงจุดที่สว่างที่สุดทั้งหลับตาและลืมตา
เป็นความมหัศจรรย์อย่างยิ่งสำหรับชีวิต มนุษย์ทั่วไปในโลกเขาหลับตาแล้วมืด แต่เราหลับตาแล้วสว่าง การหลับตาแล้วสว่างเป็นความมหัศจรรย์ยิ่งกว่าความมหัศจรรย์ใด ๆ ของโลกนี้หรือโลกอื่น เพราะความสว่างภายในนั้น คือ แสงสว่างส่องทางชีวิตที่แท้จริง ที่จะทำให้เราเข้าถึงดวงธรรมภายใน เข้าถึงความบริสุทธิ์แรกที่เรายอมรับว่า ใจเราบริสุทธิ์
และความบริสุทธิ์นี้แหละก็จะส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ ทำให้เราค่อย ๆ ศึกษาเรียนรู้ความลับของชีวิตเกี่ยวกับตัวของเรา ก็จะค่อย ๆ ถูกเปิดเผยไป ในกลางดวงธรรมนั้นก็มีดวงธรรมต่าง ๆ ซ้อนกันอยู่ มีกายต่าง ๆ ซ้อน ๆ กันเป็นชั้น ๆ กันไป นั่นเป็นความลับของโลก ของมนุษย์ทั่วโลก แต่ว่ามันไม่เป็นความลับสำหรับเรา
เราเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ คือ ถึงธรรมกายในตัวของเราแล้ว โลกก็จะไม่มีความลับ เมื่อความลับไม่เกิดขึ้นกับเรา เรานี่แหละจะไปทำลายความลับของชีวิตของเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย จากประสบการณ์ภายในของเราจะถูกถ่ายทอดอย่างสงบเสงี่ยมสง่างาม อย่างมีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจ ไปยังเพื่อนมนุษย์จะอยู่ใกล้หรืออยู่ไกลเรา และสิ่งดีงามนี้ก็จะค่อย ๆ ขยายออกไป
คำว่า “โลกในอุดมคติ” จะสามารถเกิดขึ้นได้จริงในโลกนี้ ในยุคที่เรายังมีชีวิตอยู่ ถ้าเราสว่าง โลกก็สว่าง ถ้าเราเข้าถึงธรรม โลกก็จะเข้าถึงธรรม เราเข้าถึงพระรัตนตรัยชาวโลกก็จะเข้าถึงพระรัตนตรัยได้ พรรษานี้จึงมีความสำคัญต่อตัวเราและชาวโลก
โดยเฉพาะในยุคนี้ พระพุทธศาสนาดูตกต่ำเพราะความไม่เอาใจใส่ หรือไม่ให้ความสำคัญเกี่ยวกับการศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เกี่ยวกับเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา เพราะบรรพชิตไปศึกษาเรียนรู้ทางโลก กระแสของความคิดก็วนเวียนเหมือนชาวโลกทั้งหลาย จิตมันก็หยาบ เพราะฉะนั้นโอกาสพลาดพลั้งมันก็มี ก็เป็นจุดโหว่ที่ทำให้ชาวโลกเขามองเห็น และเกิดการโจมตีกัน
จากเรื่องเล็กก็ค่อย ๆ ขยายกันเป็นเรื่องใหญ่ จนกระทั่งกระทบไปทั่วทั้งสังฆมณฑล ทำให้คนเริ่มไม่เห็นคุณค่าของพระพุทธศาสนา ไม่เห็นคุณค่าของการบวช และสิ่งเหล่านั้นก็จะเป็นผลสะท้อนถึงหมู่คณะของเรานี่แหละ เพราะเราจะอยู่กันตามลำพังไม่ได้ ต้องอยู่กันได้ทั้งสังฆมณฑล อยู่กันได้ด้วยพุทธบริษัท ๔
ด้วยเหตุนี้ พรรษานี้จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ที่ลูกพระลูกเณรจะต้องให้ความสำคัญ ต้องเอาใจใสต่อการอยู่จำพรรษาสองชั้นกันอย่างแท้จริง เพื่อประโยชน์สุขของตัวเรา เพื่อการยอยกพระพุทธศาสนา และเพื่อเพื่อนมนุษย์ทั่วโลก โดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนาและเผ่าพันธุ์
ถ้าวัดพระธรรมกายทำได้ วัดอื่นก็ทำได้ โดยจะเริ่มต้นจากวัดสาขาของเราก่อน และก็วัดกัลยาณมิตร กิตติศัพท์อันดีงามนี้ก็จะค่อย ๆ ขจรขจายขยายไปสู่วัดวาอารามอื่น ที่ท้อแท้ก็จะมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ที่มีกำลังใจอยู่แล้วก็มีมากเป็นทับทวีกันไป พุทธศาสนาก็จะเจริญรุ่งเรื่องเฟื่องฟูอยู่คู่ผืนแผ่นดินไทยและโลกใบนี้ เริ่มจากตัวเราถึงสังฆมณฑล จากสังฆมณฑลถึงชาวโลกทั้งหลาย นี่แหละจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งที่ลูกทุกคนจะต้องเอาใจมาหยุดนิ่งอยู่ภายใน อยู่จำพรรษาสองชั้นจริง ๆ
โดยเฉพาะลูกพระธรรมทายาท ผู้บวชใหม่ ตรงนี้มีความสำคัญมาก ถ้าลูกทำได้ในคราวนี้ การฟื้นฟูให้ผู้มีบุญมาบวชเข้าพรรษามันก็จะเกิดขึ้น และพรรษาหน้าที่เราจะต้องไปทำหน้าที่ไปตามผู้มีบุญมาบวช อย่างน้อย ๑ ต่อ ๑๐ เพื่อขยายการบวชไปทั่วทุกวัดทั่วไทย มันก็จะกลายเป็นความจริง
เพราะเราจะพูดอย่างอาจหาญร่าเริงเบิกบานจากประสบการณ์ภายในของเราว่า เราอยู่จำพรรษาสองชั้น ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว พระธรรมกายมีจริง ดีจริง เข้าถึงได้จริง เรากล้ายืนยัน คำพูดของเราก็จะมีพลัง ใครได้ยินได้ฟังเข้า เขาก็อยากจะเป็นอย่างเรา พอเขาอยากเป็นอย่างเรา เขาก็ทำอย่างเรา เมื่ออยู่อารามเดียวกันไม่ได้ เพราะอารามมีจำกัดก็ขยายกันไปตามอารามต่าง ๆ
๑ ต่อ ๑๐ แปลว่า พรรษาหน้าจะมีพุทธบุตรมากขึ้นไปทั่วผืนแผนดินไทย สามหมื่นกว่าวัดทั่วประเทศ ชาวพุทธก็จะตื่นตัว และก็ตื่นตามกันเป็นแถว นี่แหละจ้ะ จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งที่ลูกฟังแล้วจะปล่อยให้ถ้อยคำนี้มันเลื่อนลอยไปไม่ได้ ต้องมุ่งมั่นทำกันจริง ๆ จัง ๆ กันเลย ภายในพรรษานี้แหละ
แสวงจุดร่วม สมานจุดต่าง
การอยู่รวมกันเป็นหมู่นี้ อาจจะมีการกระทบกระทั่งกันบ้าง เพราะมันไม่สะดวกสบายเหมือนอยู่ที่บ้าน มันต่างจิตต่างใจ มันแตกต่างกันหลายอย่าง และมารวมกันเพื่อเข้ามาสู่ความเหมือน ก็อย่าให้สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหา ให้ช่วยกันประคับประคองเป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน เกื้อกูลกัน อย่าไปถือสากัน ถ้าไม่ถือสามันก็เป็นลมเป็นแล้ง ถ้าถือสามันก็เป็นเรื่องเป็นราว
ถ้าเราขุ่นมัวกับใครสักคนหนึ่งหรือสิ่งแวดล้อม มันก็จะมีผลต่อการปฏิบัติธรรมของเรา จะมีผลกระทบต่อใจหยุดใจนิ่งของเรา เพราะฉะนั้นอะไรที่เราพออะลุ้มอล่วยกันได้ เราก็อย่าไปถือสากัน ประคับประคองกันไป ให้เบิกบาน ยิ้มแย้ม แจ่มใส มีความสุข
ให้โยมพ่อโยมแม่ได้ “เกาะชายผ้าเหลือง”...คำนี้ ต้องเกิดขึ้นจริงในยุคของเรา
การสุขใจของการมาบวชในครั้งนี้ แม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ ก็ตาม บวชแล้วต้องปลื้ม บวชแล้วต้องภาคภูมิใจ บวชแล้วโยมพ่อโยมแม่ต้องได้บุญเต็มที่ เราต้องเป็นลูกยอดกตัญญูที่ตอบแทนพระคุณท่านได้อย่างสมบูรณ์จริง ๆ
ถ้าเรามีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจ โยมพ่อโยมแม่ก็มีความสุข เพราะท่านเห็นความเปลี่ยนแปลงของเราไปในทางที่ดีขึ้น ท่านก็จะเปลี่ยนแปลงไปตามเราด้วย ท่านจะรักการปฏิบัติธรรมมากขึ้น มันจะมีความสุขขนาดไหนที่พระลูกชายทำให้โยมพ่อโยมแม่ได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัว อย่างน้อยดวงใส ๆ ท่านมีที่พึ่งที่ระลึกภายในมีความสุขในปัจจุบันและท่านก็จะปลื้มในสิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้ก็จะเป็นที่พึ่งนำท่านไปสู่เทวโลก
การบวชเพื่อเกาะชายผ้าเหลืองลูกก็จะเกิดขึ้นได้อย่างแท้จริง ไม่ใช่เป็นคำขวัญที่เลื่อนลอยและไม่เป็นความจริงอย่างที่ได้ยินได้ฟังมาสิ่งเหล่านี้จะต้องไม่เกิดในยุคของเราที่ได้มาบวชกันในคราวนี้ มันจะต้องเกิดขึ้นจริง ๆ คำว่า “เกาะชายผ้าเหลือง” นั้นต้องเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น พรรษานี้ขอให้เป็นพรรษาแห่งความสว่าง เป็นพรรษาแห่งการบรรลุธรรม ยกชั้นยกรุ่นกันทุก ๆ รูป
ในที่สุดนี้หลวงพ่อขออนุโมทนาสาธุการ ขอให้พรรษานี้ ให้ลูกทุกรูป จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ ปราศจากทุกข์โศก โรคภัย ให้ห่างไกลจากสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและพรหมจรรย์ ให้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ ให้มีดวงตาเห็นธรรม ให้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ให้ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ อย่างสะดวกสบาย อย่างง่ายดาย จงทุกประการเทอญ
1 คะแนน
จำพรรษาสองชั้น
เริ่มโดย
*sky noi*
, Aug 05 2010 05:23 PM
มี 3 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
*sky noi*
*sky noi*
-
- Guests
โพสต์เมื่อ 05 August 2010 - 05:23 PM
#2
ดินสอแห่งธรรม
-
- Members
- 1478 โพสต์
สร้างบารมีเป็นหมู่คณะ = ฝึกตนให้เป็นผู้ใจกว้าง
- Gender:Male
- Location:ดุสิตบุรี
- Interests:สร้างบารมีแบบเต็มกำลัง
โพสต์เมื่อ 05 August 2010 - 06:40 PM
...แม้บวชไม่ได้ ก็ขอถือศีล 8 ตลอดพรรษาบ้างล่ะครับ ปีขานนาคไม่ทำไรเลยได้ไง ถือศีล 8 ซ้อมไว้รองานหน้า อิอิ
..อันมือของฉันสองมือนี้ ดูเล็กนิดเดียวและไม่มั่นใจว่าฉันจะสร้างสิ่งดีๆ ให้เกิดแก่โลกใบนี้ได้.. แต่ฉันมั่นใจว่า ...หัวใจของฉันนี้ มอบไว้ให้แด่พระพุทธศาสน์....
#4
usr32872
-
- Members
- 14 โพสต์
โพสต์เมื่อ 06 August 2010 - 10:13 AM
สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ ขอน้อมรับโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาปฏิบัติแม้จะเป็นหญิงค่ะ
