QUOTE
ปล. ผมก็ตามอ่านกระทู้อยู่ ชื่นชมในการเขียนบ้าง ขอให้ผ่านวิกฤตโดยเร็วครับ
ชมใครเอ่ย...
------------------------------
อยากเล่าเรื่องบุญอะค่ะ ไม่คิดจะอวดนะ แต่เล่าแล้วมันมีความสุข
อยากให้ทุกคนเล่าด้วย เพราะอยากจะได้บุญด้วย ได้โมทนาด้วย
ตัวเองนั้น รู้สึกขอบพระคุณครูบาอาจารย์มากๆ ท่านทั้งหลาย มีพระคุณกว่า ใครทั้งหมดในชีวิต
แม้แต่ คุณแม่ที่เราว่าเรารักมากที่สุดแล้วก็ตาม
ไม่รู้เป็นไงตั้งแต่ได้ พี่ดวงแก้วมา วันๆ ไม่อยากทำอะไร
อยากทำแต่บุญ อยากคิดแต่บุญ
รู้สึกเหมือนมีคุณยายอยู่ด้วยตลอดเลย
นั่งธรรมะ เห็น คุณยาย
ยายซ้อนตัวอยู่ ไม่เห็นตัวเอง รู้แต่ว่าเราอยู่ในยาย ที่นั่งสมาธิอยู่ เห็นแต่ยาย ดวง องค์พระ แสงสว่าง
และบ่อยกว่าเดิม
ที่อยู่ๆ ก็รู้สึกมีความสุขมากขึ้นมาซะงั้น มันสบายใจ เหมือนใจตกศูนย์ทั้งที่ทำกิจวัตรอยู่
ยายสอนว่า (ยายไม่ได้พูด แต่เป็นการทราบขึ้นมาในระหว่างนั่งสมาธิ ว่าท่านสอน)
ให้แก้นิสัยดื้อของตัวเอง
และ อธิษฐาน ให้ เราอย่าดื้อ อย่ามีมานะทิฏฐิ
เพราะ ความดื้อ และ มานะทิฏฐิ เป็นกรรม เป็นวิบาก
ที่จะทำให้เราเข้าถึงธรรมะที่ละเอียดขั้นต่อๆไปได้ยาก
ทำให้ไม่เป็นที่รัก ทำให้อดฟังคำสั่งสอนที่ดีๆ
หลวงพ่อ เคยพูดขำๆ ตอนที่ออกอากาศผลการปฏิบัติธรรมว่า
"นี่ขนาดดื้อนะ ยังเห็น"
"เพราะความดื้อของเรานั่นแหละ จึงทำให้มาพบหมู่คณะช้า"
ชีวิต ณ วันนี้ ได้รู้จุดหมายของชีวิต ก็เพราะความเมตตาของครูบาอาจารย์
ที่ท่านไม่ทิ้งเรา ท่านไม่จำเป็นต้องมาคอยช่วยเราก็ได้
เป็นความรู้สึกว่า เราเหมือนกุ้ง หอย ปู ปลา ที่ถูกหลวงปู่ต้อนมาจนได้เจอหลวงพ่อ
เพราะเคยฝันถึงหลวงปู่ 2 ครั้ง ตั้งแต่ยังไม่รู้จักท่าน 10 ปี ก่อนเข้าวัด
มาบัดนี้ เราขึ้นมาบนหลักกลางทะเลที่หลวงพ่อยืนอยู่ได้แล้ว
ต้องประคองตัวไม่ให้ตกลงไปในทะเลอีก
และ ยังต้องช่วยหลวงพ่อ ตามพี่น้อง ดึงพี่น้อง ที่ลอยคอในทะเลนั้น ให้ขึ้นมาให้ได้ด้วย
สิ่งนี้เป็นหน้าที่
"เป็นหน้าที่" เลยทีเดียว
ตอนนี้อยากเล่าแค่นี้ก่อนอะค่ะ
------------------------------------------------
