ช่วงนี้ กำลังจะเข้าพรรษา พระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ได้รื้อฟื้นประเพณี "เกิดเป็นชายไทยต้องบวชให้ได้อย่างน้อย 1 พรรษา" มาได้หลายปีแล้ว ฉันในฐานะเพศที่บวชไม่ได้ ก็ต้องออกไปทำหน้าที่ชวนบวชกันอย่างเต็มที่ ยิ่งเมื่อได้ยินคุณครูไม่ใหญ่เอ่ยปากบอกว่า ขอยืมกายหยาบของพวกเราออกไปทำหน้าที่ชวนบวชแทนหลวงพ่อหน่อย พวกเราจะรอช้าได้อยู่ใย..ใช่มั้ยคะ
ฉันเองเป็นคนทำงานที่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์เป็นปกติ พวกเราจึงรวมกลุ่มกันออกไปทำหน้าที่กันในวันหยุดของเรา เรารวมตัวกันได้กลุ่มใหญ่เอาการ มีการนัดหมายลงพื้นที่ โดยเป็นพื้นที่ที่เราเคยออกไปชวนตักบาตรมากันบ้างแล้ว สำหรับอานิสงส์ที่ได้จากการออกไปชวนคนมาบวชในพระพุทธศาสนานั้นคงไม่ต้องพูดถึง พวกเรารู้อยู่แก่ใจดี แต่มีอีกหลายอย่างที่เราได้จากการออกไปชวนบวชครั้งนี้
อย่างแรก เราได้เรียนรู้ว่ากลุ่มคนที่ชวนบวชได้ยากที่สุดจนแทบจะเป็นไปไม่ได้คือ กลุ่มคนมีฐานะ และกลุ่มคนที่เราได้ยอดบวชมากที่สุดก็มาจากกลุ่มคนที่มีฐานะตรงกันข้าม ดังนั้น เป้าหมายของเราจึงมุ่งไปที่ชุมชน ซึ่งชุมชนเหล่านั้นมักจะเรียงรายอยู่ตามคูคลอง เพราะเป็นพื้นที่บุกรุกที่อยู่กันมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย ฉันขอสารภาพว่าเมื่อเริ่มลงพื้นที่ ฉันต้องปรับตัวปรับใจเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด สภาพบ้านเรือนแต่ละหลัง ไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้าน ทางเดินแคบๆพอเดินสวนกันได้แม้ทางการจะราดปูนไว้ให้ แต่ก็คละคลุ้งด้วยกลิ่นปฏิกูลและมูลสุนัข ที่ต้องคอยเดินหลบหลีกให้ดีๆ มีขี้เหล้าเดินผ่านสวนทางไปมาเป็นระยะๆ น่าแปลกที่ฉันกลับไม่รู้สึกกลัวหรือรังเกียจสภาพที่ฉันกำลังเผชิญอยู่นั้นเลย เพราะเรามีเป้าหมายเพื่อจะชวนคนบวช ชวนเขาไปทำความดี
และด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนั้นเอง ทำให้ฉันและเพื่อนพ้องตระหนักได้ในความเป็นคนโชคดีที่เคยให้ทานมามากในภพชาติก่อนๆ ไม่ต้องเกิดมามีชีวิตที่ลำบากเยี่ยงนี้ และทำให้ไม่ประมาทในการทำบุญให้ทานมากยิ่งขึ้นไปอีก จึงกระจ่างว่าทำไมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงกำหนดให้ทานเป็นเบื้องต้นของสร้างบารมี10ทัศน์ ก็เพราะถ้าตราบใดท้องเรายังไม่อิ่ม คงไม่มีแก่ใจที่จะไปคิดเรื่องบุญกุศลอื่นใดได้
...สิ่งที่เราเรียนรู้ต่อมาคือ คำชวนบวชของเรา จะเข้าไปโฉบเฉี่ยวฉวัดเฉวียนอยู่ในใจของเขาอย่างแน่นอน เมื่อเรากลับมาอีกครั้งและช่วยกันอธิบายพร้อมทั้งยกใจให้เขาได้เห็นคุณค่าของการบวช เขาก็จะตัดสินใจได้ ..มีอยู่รายหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงเราเขาจะยังไม่ออกมา แต่พอเราคล้อยหลังไป เขาจะค่อยๆโผล่หน้าออกมาดู และหยิบเอกสารชวนบวชที่เสียบไว้หน้าบ้านเขามาอ่าน พวกเราหันหลังกลับไปเห็นพอดี จึงมั่นใจว่าเขาสนใจ แล้วก็ใช่จริงๆ เขาเล่าให้ฟังว่า เขานอนอยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงชวนบวชของพวกเรา เกิดนึกอยากบวชขึ้นมาทันที จึงแง้มประตูบ้านออกมาดูและดีใจที่เราหันกลับไปเห็นเขา วันนั้นเราได้คนสมัครบวชร่วม 10 คนทีเดียว
ฉันเคยสงสัยว่า เราไปชวนคนในชุมชนมาบวชมากๆ จะเป็นภาระต่อวัดต่อพระอาจารย์ไหมนี่? แต่มีครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งไขข้อสงสัยนี้ให้แก่ฉันว่า การที่เราทำให้คนในชุมชน พ้นจากอบายได้แม้เพียงคนเดียว อานิสงส์ก็มากเหลือคณา ยังไม่นับถึงการที่เราได้ช่วยแบ่งเบาภาระพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ด้วยการสร้างคนดีให้เพิ่มขึ้นในสังคม ได้รู้จักวิชชาธรรมกาย แค่นี้ก็ไม่ต้องแล่งกันละ..
วันปลงผม ฉันเห็นน้ำตาไหลรินจากชายหนุ่มที่สังคมเคยเมิน ชาวบ้านบอกว่าเขาติดยา แต่คงไม่มีเงินซื้อมาเสพหลายวันแล้ว จึงทำให้ตรวจร่างกายผ่าน พวกเราคนหนึ่งในกลุ่มเดินไปบอกเขาว่า "เลิกยาให้ได้นะน้อง จะได้พ้นจากอบาย" เขาตอบเพียงคำเดียวว่า "ครับ" สีหน้าและแววตาเขาก็หมายความเช่นนั้นจริงๆ
มาร่วมให้กำลังใจและสนับสนุนการบวชของผู้ได้โอกาสเหล่านี้กันนะคะ
