มี 11 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[n00m]

สมมุติว่าผมทำงานอยู่ที่นึง สภาพแวดล้อมดี เพื่อนร่วมงานดี มีข้อเสียก็คืองานค่อนข้างหนัก ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยเป็นเวลา จะต้องใช้กำหนดส่งให้ลูกค้าเป็นตัวกำหนด ทำให้ต้องทำงานดึก หรือต่อเนื่องในวันหยุดเสาร์และอาทิตย์บ้าง ซึ่งผมเองก็ชอบงานลักษณะนี้ ถึงแม้จะหนักแต่ก็เรียกว่าเต็มใจทำ ต่อมาผมเริ่มรู้สึกเหนื่อย และก็อยากมีเวลามาทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่งานบ้าง ก็เลยเกิดความขัดแย้งว่าบางครั้งไม่สามารถส่งงานได้ตามกำหนด หรือทำให้ต้องรีบทำให้เสร็จๆ ทำให้ผลของงานออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควรหรือเท่าแต่ก่อน แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก

วันนึงผมตัดสินใจที่จะเปลี่ยนงาน โดยงานใหม่มีลักษณะไม่เหมือนเดิม (ไม่ได้ไม่ชอบ แต่อาจจะไม่ชอบเท่างานเก่า) ใช้ความรู้ความสามารถแบบเดิมได้เลย ผลประโยชน์ดี งานก็ไม่หนักเหมือนเก่า และจะทำให้ผมมีเวลานอกเหนือจากงานเหมือนคนปกติทั่วไป แต่มันมีจุดที่ทำให้ลำบากใจตรงที่งานเดิมที่ทำ มีผมทำอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้นตอนที่จะออกก็จะต้องทำให้ที่ทำงานเก่าลำบาก หรือไม่ก็เสียหายได้ แต่ถ้าจะอยู่ช่วยจนจบผมก็จะต้องเสียโอกาสกับงานใหม่นั้นไป เลยทะเลาะกันเรื่องนี้ ต่างคนก็ต่างมีจุดยืนซึ่งก็เป็นไปตามผลประโยชน์ของตัวเอง เรื่องความถูกต้องหรือความชอบธรรมเนี่ยเราจะใช้อะไรเป็นปัจจัยในการตัดสินใจดีครับ ในทางธรรมเรามีข้อคิดใดที่จะสามารถใช้เป็นหลักยึดได้หรือไม่ครับ

เอ...แล้วถ้าเราออก แล้วทำให้คนที่เหลือลำบาก จะมีวิบากกับเราหรือไม่ อย่างไรครับ

[MiraclE...DrEaM]

เอ...แล้วถ้าเราออก แล้วทำให้คนที่เหลือลำบาก จะมีวิบากกับเราหรือไม่ อย่างไรครับ

ถ้าเป็นผมนะครับ ผมจะคิดว่า ชีวิตเป็นของเรา เรามีสิทธิที่จะเลือกนะครับ เราทำงานให้เค้า เค้าก็จ่ายเงินมา อันนี้ก็ถือว่า ไม่มีหนี้บุญคุณกันแล้ว เพราะได้กับได้ทั้ง 2 ฝ่าย ดังนั้น ถ้าจะทำอะไร ก็มองถึงอนาคตนะครับ คิดให้ดีๆ ว่าจะทำยังไง ถ้าทำงานที่เก่ารับได้ไหม ถ้าทำงานที่ใหม่เราจะพอใจไหม แต่จำไว้คำนึง นะครับ ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา มีจุดเริ่มต้น ย่อมมีจุดสิ้นสุด ถ้าเกิดคุณเป็นอะไรไปตอนนี้ บ.เก่าคุณถึงจะล้มหรือไม่ ทั้งๆที่คุณก็ไม่ได้ลาออก อนาคตของคุณตัดสินใจเองครับ เพราะ ถ้าผมแนะนำไป แล้วเกิดสิ่งที่ผมแนะนำมันผิด เดี๋ยวจะเกิดการโทษกันได้ ดังนั้น ตัดสินใจด้วยตัวเองครับ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าการเลือกทางเดินนั้นจะถูกหรือผิด นั่นคือการตัดสินใจของคุณเองครับ

[BOG-BOG]

เราเลือกในสิ่งที่เราทำแล้วสบายใจ อยากบ๊อกๆลาออกจากที่เก่า เราก็จะต้องบอกล่วงหน้าสัก 1 เดือนเพื่อให้เค้าหาคนมาแทนเรา แต่ถ้าออกกระทันหันก็อาจมีผลกระทบนิดหน่อยนะจ๊ะ ดังนั้น คุณ yosawat จงเลือกเส้นทางที่ดี และทำแล้วสบายใจ ถ้าที่ใหม่ดีกว่าก็จงเลือกไว้ เค้าต้องมีตัวสำรองรอรับอยู่แล้วจ๊ะ

[chankitt]

ที่ผมทำงานอยู่
มีรุ่นพี่ที่ทำงานออกไป กับพรรคพวก รวม 7 คน
งานที่ต้องทำต่อ กับงานที่รับใหม่ต้องหยุดไป และต้องคืนงานลูกค้าส่วนหนึ่งด้วย
ปัญหาขององค์กร แยกออกเป็น
1. ปัญหาของงาน คือ ใครต้องมาทำต่อ?
2. ปัญหาเรื่องคนก็ต้องเตรียมสำหรับปัญหาแบบนี้ ป้องกันอย่างไร? คือเมื่อมีพนักงานออกแล้วไม่กระทบกับงาน และผลผลิต
แต่เรื่องการลาออกของพนักงานเกิดขึ้นตลอดเวลาครับ(เป็นปัญหาจาก ค่าตอบแทนบ้าง ขวัญในงานบ้าง ความก้าวหน้าในงานบ้าง และเป็นสิทธิของลูกจ้างโดยชอบตามกฎหมายครับ)
การรักษาคนที่มีคุณภาพ และเพิ่มความสามารถในงานให้กับคนที่มีอยู่เป็นหน้าที่ของ ทุกคนในองค์กร ครับ
ตอนนี้ ที่เรากำลังทำคือ ตามคนที่จะมาทำงานกับเรา และ พร้อมที่จะร่วมมือกับเขาในงานที่เขาได้รับมอบหมาย ด้วยค่าตอบแทนที่ต่างพอใจ
ทีนี้แบบของคุณ สมมุติ ว่าผมเป็นตัวแทนองค์กร
หากเราต้องการคุณไว้แบบขาดไม่ได้เรายินดีรับฟังปัญหา และหาทางออกร่วมกันครับ อาจจัดเวลางานใหม่ให้เหมาะสมมากขึ้น หรือเพิ่มคนช่วยงานคุณ หรือเปลี่ยนลักษณะการจ้างเป็นแบบที่ดีกว่านี้แทน
ความเห็นส่วนตัว
ผมจะถามว่าที่ใหม่ ดีไหม? และหากปรับตัวกับงานได้ คุณมีเวลาทำความดีอีกมาก นับจากนี้ครับ
ตอนนี้ คุณออกมาแล้ว ลืมๆ มันเสียเถอะครับ แล้วคิดกับงานใหม่ให้เป็นแบบที่ทำง่ายๆ แต่เพิ่มผลของงานดีกว่าครับ องค์กรทุกแห่งอยากได้แบบนั้น
แล้วก็อย่าลืมว่าหน้าที่ที่แท้จริงนั้นรอคุณอยู่นะครับ

[บุญรักษา]

จริง ๆ แล้วมันเป็นหน้าที่ของผู้จัดการ หรือ เจ้าของกิจการที่ต้องเตรียมรับมือกับปัญหาที่จะเกิดขึ้นดังกล่าว โดยธรรมแล้วน้องไม่ผิดหรอกครับ อย่าไปโทษตัวเองเลย แต่หากอยากคบค้าสมาคมกันอยู่ ต่างพึ่งพากันไปในอนาคต เราก็ฉวยโอกาสนี้ เข้ามาช่วยดูแลอีกทางหนึ่ง จนกว่าเขาจะได้คน และทุกอย่างลงเอยด้วยดี

ได้แสดงสปิริตและน้ำใจ ตรงนี้ โอกาสวันข้างหน้าอาจพึ่งพากันได้ครับ
อย่างผมได้ดีมาได้เพราะเจ้านายเก่าส่งเสริมครับ เหตุการณ์ก็คล้าย ๆ กับน้องเด้ะเลย

ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับคนด้วยน่ะครับ หากดูแล้วว่าใจเขาเป็นพาล ทำคุณไม่ขึ้น อย่างนั้น ไปนะดีแล้วครับ น้องเองคงจะดูกันออก และเลือกสิ่งที่ดี หาก Win-Win ได้บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นเสียแล้ว สักวันหนึ่งน้องจะแอบยิ้มในใจลึก ๆ ที่ผ่านพ้นเหตุการณ์แบบนี้มาได้ บนถนนเต็มไปด้วยโอกาส

[SmilingCat]

คิดว่าคุณไม่น่าผิดนะ เนื่องจากคุณไม่เคยไปรับปากหรือตกลงอะไรกับเขาว่าคุณจะต้อง
อยู่กับเขา คุณสามารถออกได้ทันทีแต่ว่าจะทำอย่างไรให้บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นก็ต้องให้เวลา
เขาหาคนมาแทนสัก ๑ เดือนก่อนน่าจะโอเคแล้ว ถ้านานกว่านี้เขาก็ต้องรับผิดชอบเอง

[n00m]

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ

[wir]

คุณ yosawat ค่ะ ต้องขอโทษด้วยขอแทรกเรื่องภาพรูปหน้าพระพุทธเจ้า ที่คุณนำมาลง

ได้ทราบข้อมูลจากพี่ๆที่เขาไปบวชรุ่น 62 ปี พระราชฯ ว่าหลวงพ่อทัตตะท่านกล่าวว่า เป็นรูปที่ไม่สมควร ถึงจะมองในด้านศิลป์ ดูสวยงาม แต่รูปพระพุทธเจ้าไม่สมควรโดนตัดแบ่ง เป็นการไม่เคารพพระรัตนตรัย ท่านบอกว่ามีวิบากถึงลูกหลานไม่ควรกระทำ

คุณ yosawat เปลี่ยนเป็นภาพที่เต็มๆสวยงามดีกว่าค่ะ จะได้ไม่มีวิบากร่วม (บาปแม้เพียงนิดอย่าคิดทำ) ขอเป็นกัลยาณมิตรให้ไม่มีเจตนาตำนินะค่ะ

เคยเห็นตามห้างฯที่คนขายเขานำรูปปั้นรูปพระพุทธรูปมาวางโชว์จำหน่าย เขาจัดวางไว้ที่ชั้นล่างติดพื้น และเอารูปสัตว์เช่นมังกร สิงโต ฯลฯ วางไว้ข้างบน ชั้นล่างติดพื้นถ้าเราเดินไม่ระวังก็มีโอกาสเตะได้ เคยบอกเตือนเขาว่าไม่เหมาะสมเขาบอกว่าเป็นของขายยังไม่ปลุกเสก เลยไม่ให้ความเคารพ แม้แต่คนไทยพุทธเองยังไม่ให้ความเคารพ ฝรั่งเห็นอย่างนี้เลยคิดว่าเป็นของโชว์ เอาไปทำหัวบันได เดินขึ้นก็ลูบที เดินลงก็ลูบที หรือที่เห็นเอาไว้ในบาร์เหล้า(เคยเห็นในหนังต่างประเทศ) ไว้ในตู้ปลา รูปยืนถือป้ายโฆณาร้าน ฯลฯ ล้วนไม่เคารพในพระรัตนตรัยทั้งสิ้น ด้วยความไม่รู้แต่มีวิบากแน่นอน และเป็นวิบากหนักด้วย เนื่องจากเป็นรูปที่เป็นตัวแทนความเคารพในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ฝากไว้ด้วยค่ะ

[n00m]

เอาออกแล้วครับ ขอบพระคุณครับสำหรับคำแนะนำ ผมก็คิดอยู่นานเหมือนกัน แต่พอดีเห็นว่า capture มาจากหนังสือเล่มนึงของเราเอง ซึ่งก็ใช้รูปนี้เลย เพียงแต่มีขนาดใหญ่กส่า แลยคิดว่าคงไม่เป็นไร แต่ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ขอเสี่ยง ขอเปลี่ยนเลยดีกว่า

อนุโมทนาบุญครับกับคุณ wir ด้วยครับ ขอบพระคุณจริงๆ ครับ...สาธุ

[หัดฝัน]

ถ้างานใหม่ทำให้น้อง yosawut มีเวลามากขึ้น เพื่อจะใช้เวลาที่มากขึ้นนั้นไปกับการสร้างบารมีให้มากขึ้น ถ้าเป็นเช่นนี้พี่แนะนำให้ออกได้เลยครับ น้องลองดูสมัยที่คุณยายจันทร์ ท่านตัดสินใจมาบวชที่วัดปากน้ำ จากเดิมที่เป็นคนใช้อยู่กับคุณนายเลี้ยบ พอบวชแล้ว คุณนายเลี้ยบก็เสียดายคุณยายมาก เห็นหน้าคุณยายแล้ว ก็ตัดพ้ออยู่ตลอด จนกระทั่งวันที่คุณนายเลี้ยบละโลก

แต่คุณยาย ท่านไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นคนใช้ ท่านตั้งใจจะมาเรียนสมาธิกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ดังนั้น เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม คุณยายจึงตัดสินใจเช่นนั้น ซึ่งพี่คิดว่า ท่านตัดสินใจได้สุดยอดแล้วครับ

[tor]

งานการมันเรื่องสมมติ
เรื่องจริงคือเรื่องคน เรื่องจิตใจของคน
จิตใจที่ขุ่นมัวอันเนื่องมาจากปฏิสัมพันธ์กัน ผมว่าย่อมมีวิบาก
แต่คิดว่าน่าจะเอาเป้าหมายของเราเป็นหลักน่ะครับ
ทั้งเป้าหมายบนดิน และเป้าหมายบนฟ้า

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]