มีผู้ใหญ่ พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ไปวัดมักจะพูดกับลูกด้วยคำว่า...
"ขออนุโมทนาด้วยนะ...มีบุญตั้งแต่เด็กเลยนะลูก"
"มีบุญจริง ๆ เลย ได้มาวัดตั้งแต่ยังไม่เกิด/ตั้งแต่ยังเด็ก"
บางท่านก็หยอกลูก ๆ ว่า "สบายจริง ๆ เลยนะเรา มาอยู่รุ่นที่สร้างเสร็จแล้ว(ไม่ได้บุกเบิก) ดูแลรักษาไว้ให้ดี ๆ นะลูก"
บางท่านก็เสริมว่า ๆ "เค้าอาจจะบุกเบิกมาแล้วชาติก่อน เหนื่อยมาแล้ว ตอนนี้มาใหม่ก็ได้"
บางท่านก็บอกว่า "ลูก ๆ หลวงพ่อรุ่นนี้(เด็กอ่อน) มาวัด...ไม่มีร้อง ไม่มีงอแง แทบทั้งนั้นเลย"
คำพูดเหล่านี้...จากที่เราเคยกังวลก่อนมาวัดก็หายไปหมด...กลายเป็นความรู้สึกดี ๆ มีกำลังใจ และรู้สึกว่าตนเองก็เป็นส่วนหนึ่งของวัด
นั่นนะซินะ...ทำไมเราถึงได้มารู้จักวัดช้าไปก็ไม่รู้นะคะ...ปล่อยให้ไปหลงเจออะไรต่อมิอะไรมาตั้งมากมาย
ลูก ๆ เค้าคงบุญเยอะกว่าเราใช่มั๊ยค่ะ