เพื่อนที่เหลือแต่ชื่อ!
.....วันนี้วันพระ เด็กหญิงมะเหมี่ยวกุลีกุจอช่วยแม่ทำกับข้าว
เพื่อใส่บาตรพระแต่เช้า สองแม่ลูกยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
เมื่อประคองขันข้าวในมือมายืนรออยู่หน้าบ้านด้วยใจอิ่มบุญ
.....หลังจากตักบาตรพระเสร็จแล้ว แม่ซื้อปลาดุกตัวใหญ่
ในตลาดมาให้น้องมะเหมี่ยวทำบุญอีกอย่างหนึ่ง เพราะวันนี้
ไม่ได้เป็นวันพระอย่างเดียวเท่านั้น แต่เป็นวันคล้ายวันเกิด
ครบรอบ ๘ ขวบของเธออีกด้วย แม่บอกว่า "การให้ชีวิตสัตว์
เป็นทานได้บุญมาก เกิดภพใดชาติใดเราจะมีร่างกายที่แข็งแรง
มีอายุยืนยาวด้วยผลบุญนั้น" เด็กน้อยจำคำแม่ได้ขึ้นใจ พลอย
ทำให้รู้สึกว่า เจ้าปลาดุกน่าสงสารตัวนี้ เป็นเหมือนเพื่อนผู้มีชีวิต
เช่นเดียวกับเธอเหมือนกัน ถ้าพูดได้ปลาคงพูดไปแล้ว แต่อนิจจา!
มันได้แต่เพียงส่งสายตาวิงวอนอยู่ไปมา
.....มะเหมี่ยวพาคุณแม่ไปปล่อยปลาที่ท่าน้ำหน้าบ้าน ทันทีที่ปล่อยปลาลงไป
ใจเด็กน้อยพองโตเหมือนปุยนุ่น รู้สึกดีใจที่เห็นปลาเริงร่าเมื่อได้น้ำ
นี่กระมัง ! ที่เขาเรียกว่า อาการของ " บุญ " มีความสุขกาย
สุขใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ปล่อยปลาลงน้ำไปได้ไม่นาน ตาใส กับยายสา
สองสามีภรรยา พายเรือผ่านมาพอดี ตาพายท้าย ยายพายหัว ขณะพายฉับๆ
อยู่นั่นเอง ไม่รู้เวรกรรมอะไร ปลาตัวนั้นกระโดดเข้ามาในเรือของสองผู้เฒ่า
อย่างกับหลงทิศ !
.....เด็กน้อยไม่ทันจะได้พูดอะไร เรือลำนั้นก็แล่นผ่านหน้าบ้านไปเสียแล้ว
เธอได้แต่วิตกถึงชีวิตปลา ไม่รู้จะเป็นอย่างไรต่อไป?
....วันนี้ตาใสกับยายสาเพิ่งกลับจากทำบุญที่วัด ถือศีลกันมาก็รู้อยู่ว่า
ฆ่าสัตว์เป็นบาป แต่ปลามันตัวโต และทั้งคู่ก็อยากกินแกงปลาติดหมัดขึ้นมา
เดี๋ยวนั้นทีเดียว เลยคิดหาทางที่จะได้กินแกงปลาอร่อยๆแล้วไม่ต้องบาปด้วย
.....ตาก็เอื้อมมือไปจับปลาตัวนั้น แล้วโยนไปให้ยายที่นั่งอยู่หัวเรือ
"เอ้า! ยาย
แกปล่อยซิ" ยายรับได้ก็จับปลาโยนกลับไปให้ตาพร้อมบอกว่า
"ตานั่นแหละ..ปล่อยซิ " สองตายายโยนกันไปมาอยู่อย่างนี้จนปลาตาย !!
.....เมื่อทราบความ เด็กน้อยเดินร้องไห้กลับบ้าน เสียใจหนักหนาเมื่อรู้ว่า
ปลาตัวนั้นเป็น เพื่อนที่เหลือแต่ชื่อ ! ไปเสียแล้ว มือน้อยๆเช็ดน้ำตาป้อยๆ
แม่มาเห็นเอามือลูบหัวลูกสาว แล้วสอนว่า "ลูกเอ๋ย! บุญหรือบาปอยู่ที่
เจตนาเป็นสำคัญ การฆ่าแบบมีเล่ห์เหลี่ยม กับ การให้ชีวิตด้วยใจบริสุทธิ์นั้น
ผลที่ได้ต่างกันมาก จำไว้นะลูก โตขึ้นหนูต้องเป็นเด็กดี จะทำดีโดยไม่หวัง
ให้ใครมารู้ และไม่ทำชั่วด้วยคิดว่าใครจะไม่รู้เป็นอันขาด "
เด็กน้อยยิ้มทั้งน้ำตา พยักหน้าช้าๆแทนคำตอบ
.
เทียนสว่าง
เพื่อนที่เหลือแต่ชื่อ!
เริ่มโดย niwat, Jun 28 2006 08:14 AM
มี 5 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 28 June 2006 - 08:14 AM
#2
โพสต์เมื่อ 28 June 2006 - 08:38 AM
สุดยอดมากเลยครับทำให้มีความรู้เพิ่มมาอีก แต่ว่าก็น่ากลัวเหมือนกันนะครับที่ปลาตัวนั้นจะต้องมาตายแบบนี้ อนุโมทนาบุญกับพี่ที่เอาข้อความนี้มาให้เป็นธรรมาทานด้วยนะคับ
#3
โพสต์เมื่อ 28 June 2006 - 09:06 AM
ขอบคุณค่ะ...
พูดเรื่องปลาแล้ว...เคยเห็นคนที่เค้าฆ่าปลาทำอาหาร ปลาน้ำจืด...ส่วนมากจะทนและตายยาก เห็นข้างบ้านเค้าทำปลา ตัดหัว ผ่าท้องแล้ว ทำไมน๊า...บางทีส่วนหัวยังว่ายน้ำได้อยู่เลยค่ะ...เห็นแล้วน่าเวทนายิ่งนัก
พูดเรื่องปลาแล้ว...เคยเห็นคนที่เค้าฆ่าปลาทำอาหาร ปลาน้ำจืด...ส่วนมากจะทนและตายยาก เห็นข้างบ้านเค้าทำปลา ตัดหัว ผ่าท้องแล้ว ทำไมน๊า...บางทีส่วนหัวยังว่ายน้ำได้อยู่เลยค่ะ...เห็นแล้วน่าเวทนายิ่งนัก
#4
โพสต์เมื่อ 28 June 2006 - 09:48 AM
อนุโมทนาบุญกับบทความที่แฝงแง่คิดดี ๆ ค่ะ
คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว คนชั่วชอบทำลาย คนมักง่ายชอบทิ้ง คนจริงชอบทำ คนระยำชอบติ !!!!
#5
โพสต์เมื่อ 28 June 2006 - 01:06 PM
บ า ป
จ ะ ม า ก น้ อ ย อ ยู่ ที่ เ จ ต น า ด้ ว ย
แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป
แต่..
เ ป้ า ห ม า ย ไ ม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ร
#6
โพสต์เมื่อ 11 July 2006 - 07:24 PM
ได้แง่คิดมากคะ
"ด้วยใจกล้าอาสา พัฒนาไม่หยุดยั้ง"
น้ำฝนลูกพระธัมฯ