มี 18 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Omena]

อยากให้ทุกท่านมาช่วยกันแสดงความเห็นหน่อยนะคะว่าคนแบบไหนควรสอนและไม่ควรสอนค่ะ แล้วอยากให้ช่วยหาที่มาให้ด้วยค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นจากพะรไตรปิฎก เกจิดังๆ ครูของเราเอง หรือตามความคิดเห็นส่วนตัวก็ได้น่ะค่ะ

จะเอาเป็นหลักฐานให้คนที่ไม่รู้และไม่ยอมเชื่อค่ะ

[เป็นหนึ่ง]

อันนี้น่าจะพอใช้ได้นะครับ
http://www.dmc.tv/fo...wtopic=4319&hl=

[MiraclE...DrEaM]

การสอนคนนอกจากจะต้องพิจารณาคนฟังแล้ว เรายังต้องพิจารณาตัวเองด้วยครับ ว่าตัวเรา ทำตัวเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาแล้วหรือยัง เพราะ ถ้าเราไม่เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาแล้ว แม้เราจะกล่าวธรรมะสวยหรูเพียงใด ก็ยากที่จะทำให้ผู้ฟังเลื่อมใสศรัทธาได้ครับ

นอกจากนี้ การแสดงธรรมนั้น ต้องมีศิลปะ รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว ต้องพิจารณาปัญญาของผู้ฟังว่า สามารถรองรับธรรมะได้ลึกซึ้งเพียงใด หรือก็คือ การสอนคน แสดงธรรมนั้น ใช่ว่าเราจะสามารถพูดในทุกๆเรื่องที่เราอยากจะพูด คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อเขา

แต่ควรจะแสดงธรรมที่ผู้ฟังสามารถตรองตาม พิจารณาตามได้ ถ้าธรรมนั้นผู้ฟังไม่สามารถตรองตามได้ ก็ไม่เกิดประโยชน์อันใดทั้งสิ้น มีแต่จะสร้างความสงสัยและความคิดที่ว่าคนพูดนั้นงมงาม พูดจาไม่รู้เรื่อง เป็นการดิสเครดิตตัวเราอีกต่างหาก การแสดงธรรมครั้งต่อไป ผู้ฟังก็ยากที่จะเชื่อตาม เพราะ มีความคิดติดลบกับผู้แสดงธรรมเสียแล้วนั่นเอง

ดังนั้น จึงมีคำกล่าวยกย่องพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า ทรงเป็น พระบรมครู เพราะ การแสดงธรรมของพระองค์นั้นลุ่มลึกไปตามลำดับ ค่อยๆ ซักย้อมใจผู้ฟังให้ตรองธรรมตามได้จากง่ายไปยาก เหมือน ชายหาดค่อยๆ ลุ่มลึกลงไปตามลำดับๆ จนถึงก้นทะเล ไงครับ

[จักรพรรดิ์]

พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตะชีโวเคยบอกไว้ครับ
ตักน้ำรดหัวตอน่ะ ตอมันไม่งอก ตอมันตายแล้ว แต่รดน้ำบ่อยๆ เรายังมีโอกาสได้เห็ดกิน แต่ตักน้ำรดหลังสุนัข เห็ดก็ไม่ขึ้น มิหนำซ้ำมันยังสลัดน้ำมาเปียกเราอีกด้วย ควรจะทำยังไงกับสุนัขตัวนั้นคิดเอาเอง
การสอนคนให้เป็นคนดี เป็นสิ่งที่ดีครับ แต่เราควรดูด้วยว่าคนผู้นั้นเค้าอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองรึเปล่า ถ้าใจเค้าไม่รับแถมยังมองเรามองวัดไม่ดี นั้นก็กลายเป็นว่า เราได้ทำให้ใจเค้าออกห่างพระศาสนาไปอีกชาติหนึ่ง ทำให้เราได้บาปไปด้วยโดยไม่รู้ตัว ควรเลือกคนหน่อยครับ

[MIHARU]

อืม..น่าคิด
คนที่สอนคนอื่นได้ดี เรียกว่าครู
ถ้าคุณครูเป็นคนดี จะสอนคนอื่นให้เป็นคนดีได้อีกมากมาย

[KATCH]

การสอนคนนอกจากจะต้องพิจารณาคนฟังแล้ว เรายังต้องพิจารณาตัวเองด้วยครับ ว่าตัวเรา ทำตัวเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาแล้วหรือยัง เพราะ ถ้าเราไม่เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาแล้ว แม้เราจะกล่าวธรรมะสวยหรูเพียงใด ก็ยากที่จะทำให้ผู้ฟังเลื่อมใสศรัทธาได้ครับ

เห็นด้วยกับความเห็นนี้นะ

ต้องสอนตัวเราเองให้ได้ก่อนค่ะ ที่สำคัญ บางคนไฟแรง มาวัดใหม่ๆ มีศรัทธาจริต ประมาณว่าชอบๆ ได้ข้อมูลไปเยอะ รู้เยอะ บางทีศัพท์หรือประโยคประเภทที่คนข้างนอกเขาไม่ได้เข้าใจเหมือนเรา ก็นำไปพูด ( ประมาณว่าขึ้นธรรมมาสเลย ) รับรองแบบนี้คนฟังเขาจะแหยงแน่ๆ ตรงนี้ไง ที่เป็นจุดบอด ทำให้เขาว่าเอาได้ เพราะเขาไม่เข้าใจ จริงๆ แล้วจะให้เขาเข้าใจจากภาษาการกระทำของเราก่อนจะดีกว่า คิดดี พูดดี ทำดี ชีวิตมีสุข เป็นตัวอย่างของคนภายนอกได้ ขณะเดียวกันเวลาคุยกับคนอื่นก็คุยอย่างมีศิลปะ คือ โดยที่เขาไม่ได้รู้สึกว่า " ถูกสอน " ทำได้อย่างนี้ก็มีชัยไปกว่าครึ่งที่จะทำให้เขาเชื่อเราหรือศรัทธาวัดไปโดยปริยายค่ะ

อ้อ ต้องไม่ลืมถามตัวเราเองด้วยว่า ที่ผ่านมาเรา over ไปหรือเปล่า พูดตรงฉินไปหรือเปล่า ( บางทีเราไม่รู้ตัว ) หากเป็นอย่างนี้คงต้องปรับนะ แต่ยังไงก็ต้องทำใจอย่างหนึ่งคือ ความเข้าใจของคนเรามีหลายระดับ ไม่เท่ากัน ตรงนี้ก็จะมีส่วนสำคัญด้วยเช่นกันที่เราต้องทำความเข้าใจเขาด้วยจ้า

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

พี่ขุนศึกขอฝากแง่คิดสั้นๆ ไว้ก็แล้วกันนะครับ

อบรมตนไม่เกินอบรม "ใจ" อบรมใครไม่เกินอบรม "ตน"

[light mint]

- หากเป็นการสอนกว้างๆ เช่น ใช้สื่อสิ่งพิมพ์ สื่อกระจายเสียง หรือการพูดบรรยายที่ประชุมชน เป็นต้น
ก็สามารถสอนได้กว้างๆ คือสอนคนได้ทั้งหมด สอนแบบรวมๆ

- แต่หากจะรับลูกศิษย์ หรือคนที่เราต้องสอนใกล้ชิด หรือสอนในห้องเรียนอะไรแบบนี้ ก็...

ควรสอนคนที่ตั้งใจเรียน
คนที่ไม่ตั้งใจเรียน ไม่ตั้งใจฟัง เราไม่น่าสอน
...เพราะคนไม่ตั้งใจเรียน ไม่ได้เห็นคุณค่าของสิ่งที่เรากำลังสอน หรือเขาอาจดูหมิ่นการศึกษา ไม่เคารพผู้สอน

ควรสอนคนที่เป็นคนกตัญญู
คนอกตัญญู เราไม่น่าสอน
...เพราะความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

แต่หากแม้คนเรียนจะสมองช้า-ปัญญาทึบไปบ้าง
เราก็พอจะสอนได้ หากเขาขวนขวายที่จะเรียน อาจใช้เวลานานหน่อย
หรือผู้เรียนมีพื้นฐานน้อย แต่มีความตั้งใจดีและมุ่งมั่นขยันใฝ่รู้
เราก็ควรสนับสนุน

[บีบีน้อย]

สำหรับตัวน้องเองแล้ว ก็จะแนะนำเพื่อนๆทุกครั้งที่มีโอกาสค่ะ อย่างเช่นถ้ามีเรื่องต้องพูดหน้าชั้น น้องก็จะพูดเกี่ยวกับวัด หรือไม่ก็เรื่องการทำบุญ การนั่งสมาธิค่ะ น้องอยากให้คนอื่นๆได้เข้าใจวัดอย่างแท้จริง ให้เขาเห็นว่าการทำสมาธิมีประโยชน์อย่างไร การทำบุญ ทำทาน มีประโยชน์อย่างไร ประโยชน์ทั้งทางโลกและทางธรรมด้วย เท่าที่พูดให้คนรอบๆข้างฟัง ส่วนมากเขาก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรนะคะ แต่จะรับฟังเฉยๆ ช่วงแรกๆเขาจะยังไม่ทำตามที่เราแนะนำ แต่เมื่อเราปฏิบัติให้เขาเห็น เขาก็จะคล้อยตามและเริ่มเปิดใจค่ะ รู้สึกดีทุกครั้งเลยค่ะ

[SmilingCat]

ได้ความรู้ใหม่ ๆ จากคำตอบในนี้เยอะเลยครับ

การจำแนกบุคคคลเป็นบัวสี่เหล่า จากสมัยพุทธกาล ก่อนที่จะเริ่มออกโปรด น่าจะใช้ได้

ทรงหยั่งเห็นสันดานของมนุษย์ประดุจดังดอกบัว ๔ เหล่า
เมื่อพระพุทธองค์ทรงรับคำอารธนาของท้าวสหัมบดีพรหมแล้ว
ทรงเปรียบเทียบมนุษย์กับดอกบัว ๔ ประเภท คือ

๑ อุคฆติตัญญุ คือพวกฉลาดมาก เหมือนบัวที่พ้นน้ำแล้ว
เพียงได้ฟังหัวข้อธรรมที่ยกขึ้น ก็จะเข้าใจได้โดยง่าย

๒ วิปจิตัญญู คือพวกฉลาดพอควร เหมือนดอกบัวที่อยู่เสมอน้ำ
เพียงฟังคำอธิบายก็เข้าใจได้

๓ เยยะ คือพวกฉลาดปานกลาง หรือเวไนยสัตว์
เหมือนดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ มีโอกาสที่จะโผล่ขึ้นมาในวันต่อๆไป
เมื่อได้รับการอบรมบ่มสติปัญญาพอควรก็จะเข้าใจธรรมได้

๔ ปทปรมะ คือผู้ที่โง่เขลา เหมือนบัวที่อยู่ในโคลนตม
ยากที่จะสอนให้เข้าใจได้ ไม่มีโอกาสโผล่เหนือน้ำ

เสนอความคิดเห็นนิดหนึ่ง เรื่องการสอน

ต้องดูฐานะของตนเป็นสำคัญด้วย ว่าอยู่ในฐานนะใด

เช่น เป็น ครูบาอาจาร์ย สอน ศิษย์
เป็น พ่อแม่ สั่งสอนอบรม บุตร
เป็น พี่สอนน้อง
เป็น พระเทศนาสั่งสอน พุทธบริษัท
เป็น ผู้ถูกขอร้องให้สอน ( สมัยพระพุทธเจ้าเป็นพระโพธิสัตว์ ) เป้นผู้ทรงธรรมมักจะถูกทูลเชิญให้สอนข้อธรรมะ
เช่นเรื่อง มหิสสาสกุมาร ,เป็นวิฑูรบัณฑิต ,

เป็นต้น



ถ้าหากว่าเราอยู่ในฐานะที่ต้องสอนจึงนำหลักธรรมบัวสี่เหล่ามาพิจารณาแต่ถ้าเป็นคนอื่น ๆ ก็ตามที่ทุกท่านแนะนำ
มาถูกต้องดีแล้วครับ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

๓ เยยะ คือพวกฉลาดปานกลาง หรือเวไนยสัตว์

แก้เป็น เนยยะ (อ่านว่า ไน-ยะ) ครับ

[SmilingCat]

ขอบคุณคุณขุนศึกมากเลยครับ copy มาลืมตรวจทานดูก่อน

[เพียงพอ]

อบรมตนไม่เกินอบรม "ใจ" อบรมใครไม่เกินอบรม "ตน"

สาธุ สาธุ สาธุ^^
----------

[WISH]

คนแบบไหนควรสอนและไม่ควรสอน

หมายถึงสอนธรรมะหรือเปล่า

- คนที่ไม่ควรสอน คือ
1. ผู้มีใจอันเป็นทิฐิวิบัติ เช่น ยายหอยที่พระมหาโมคคัลลานะ ไปโปรด
2. ผู้เป็นโรคจิตประสาท จิตวิปลาศ
3. ผู้ที่ไม่เต็มใจรับคำสอน หรือ สอนแล้วไม่ฟัง คือ สอนแล้วเสียเวลาเปล่า ไม่เกิดผลประโยชน์

- นอกนั้นสอนได้ แต่คงต้องพิจารณาลำดับจาก บัวสี่เหล่า ตามที่คุณทศพลโพสต์

ในฐานะที่เป็นอาจารย์(ทางโลก)การสอนมองเผินๆอาจเป็นหน้าที่ แต่ถ้าสอนด้วยใจแล้ว การจะเลือกถ่ายทอดให้ใครต้องดูที่
1. เจตคติและอุปนิสัยขวนขวายหาความรู้ เป็นเรื่องสำคัญ(ไปสอดคล้องกับมงคลที่6 คือ ตั้งตนชอบ)
2. ความรู้พื้นฐาน(สอดคล้องกับมงคลที่7 คือพหูสูต) เพราะถ้าพื้นฐานดีก็จะรับการถ่ายทอดได้เร็ว
3. ความขยันหมั่นเพียร (สอดคล้องกับมงคลที่8 คือมีศิลปะ)เพราะยิ่งขยันก็ยิ่งเกิดความชำนาญ

ในทางกลับกัน ดังที่ท่านขุนศึกที่ว่า ถ้าเราต้องสอนใคร เราต้องอบรมตนเองควบคู่กันไปด้วย เพราะนอกจากเราจะต้องรู้มากกว่าเขาแล้ว เราต้องมีศิลปะในการถ่ายทอดความรู้ให้ผู้รับทุกๆระดับเข้าใจ ซึ่งในทางโลกใช้การสอบเป็นการประเมิน

[light mint]

ผู้ที่ติ คือผู้ชี้ขุมทรัพย์
(ติเพื่อก่อ)

[เพียงพอ]

จะเอาเป็นหลักฐานให้คนที่ไม่รู้และไม่ยอมเชื่อค่ะ

เอาตัวเองนั้นแหละเป็นหลักฐาน
เค้าเห็นเราเปลี่ยนแปลงไปในสิ่งที่ดี เหมือนที่เราบอกเค้า เค้าก็จะเชื่อเราเอง
----------------------------

[Omena]

เอาตัวเองนั้นแหละเป็นหลักฐาน
เค้าเห็นเราเปลี่ยนแปลงไปในสิ่งที่ดี เหมือนที่เราบอกเค้า เค้าก็จะเชื่อเราเอง

ไม่ใช่ค่ะ
เขาไม่เชื่อว่าการสอนแบบพูดกรอกหูเป็นการไม่เคารพในธรรม

แล้วชอบบอกว่ารู้ๆๆๆ แต่ก็บอกว่าเชื่อว่ามันจะเป็นอีกอย่างไ คือเชื่อว่าถ้าเขาเทศน์แบบนั้นเมื่อเขาบวชเขาจะไม่บาป
พอเตือนก็เอาแต่บอกรู้ๆๆ แต่ก็ยืนยันอย่างเดิม

[เพียงพอ]

งง

[นักท่องเที่ยว]

ผมจะสอนใครอย่างแรก ต้องดูที่ตัวเราก่อนนะว่าวางตัวเหมาะสมแล้วหรือยังที่จะสอนคนอื่น อย่างที่สองดูว่าเขาจะรับฟังธรรมะที่เราได้สอนเขาไปได้มั้ยหรือมากน้อยเพียงไร อย่างที่สามถ้าสอนไปแล้วเขาจะเชื่อได้มากน้อยแค่ใหนจะเชื่อมั้ย เป็นต้นนะ