***มาเล่าเรื่อง นอนละเมอ ของพากเรากันดีใหม***
#1
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 08:34 AM
เกิดศึกสงครามขึ้นที่เมืองของผม ผมได้ต่อสู้กับข้าศึกอย่างแข็งขัน ไม่มีใครสู้ผมได้
ผมทั้งเตะต่อย ถีบถองข้าศึกอย่างเต็มที่ ขณะกำลังชุลมุนอยู่นั้น เหมือนมีใครมา ถีบผมอย่างแรง
พอผมหันไป ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมตื่นขึ้นจากหลับพอดี ก็เห็นเพื่อนๆ มองจ้องหน้าผมแบบ
จะรุมกระทืบผม ( ลืมบอกไปว่าผมนอนอยู่กับเพื่อนๆหลายคน)ผมก็ถามว่า เฮ้ย!มีอะไรกันหรือทำไมไม่นอน
เขากระแทกเสียงกลับมาว่า ** กูจะนอนได้ยังไงก็มึงจะรบกับใครกูไม่รู้ กูมารู้ก็ตอนที่มึงมาถีบพวกกูนี่แหล่ะ
มึงเป็นอะไร มึงอยากเป็นทหารพรุ่งนี้มึงก็ไปเลย **ผมนี้ใหว้ขอโทษเพื่อนเลย โห..เราเป็นถึงขนาดนี้เลยหรือ
พวกท่านเคยเป็นอย่างผมบ้างไหม ที่ชอบนอนละเมอ หลังจากนั้นเพื่อนๆก็ขอแยกห้องนอนกับผม
(ดีจะได้นอนคนเดียว) ขอถามคำถามหน่อยครับ ขณะที่ผมนอนละเมออยู่นั้น วิญญาณผมอยู่ที่ไหน
ถ้าผมเกิดละเมอไปฆ่าเขา ผมจะตกนรกไหมครับ มีวิธีไม่ให้ละเมอบ้างไหมครับ
#2
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 09:00 AM
สมัยเรียนอยู่หอพักเคยละเมอคุยโต้ตอบกับเพื่อนอีกคน โดยมีเพื่อนอีกคนนอนกั้นกลาง คนที่นอนกั้นกลาง..งง ไปเลย...เล่าให้ฟังว่าคุยกันเรื่องเดียวกันด้วยนะคะ!!!
แล้วก็เคยละเมอร้องไห้ ฯลฯ
#3
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 09:18 AM
เรื่องนอนละเมอนาหรอ สำหรับขวัญอ่ะเป็นเรื่องปกติค่ะที่บ้านทุกคนจะรู้กัน เคยมีคุณน้าหญิง มานอนข้างๆเตียงเดียวกันกับนู๋
ตอนนั้นยังเด็กอยู่ด้วย ไม่รู้เปงอะไรมากป่าว ก้อไม่รู้ไปทะเลาะไม่ชอบพอใคร ก็ว่าป่าวนิ ไม่มีนะ ปรากฎว่า ละเมอไปถีบไปต่อยคุณน้าหญิงของนู๋เจ็บตัวซะง้านอ่ะ
ตื่นเช้ามาไม่มีใครกล้ามานอนด้วยแล้ว ให้เตียงนั้นแก่นู๋เต็มที่ไปคนเดียวเลย555+
แต่บางครั้งตอนเด็กๆก้อเคยมีนอนละเมอตอนกลางวันด้วยค่ะ(เค้าบอกกานว่าละเมอตอนกลางวัน ฝันกลางวันไรงี้ มันฟังดูไม่ดีอ่ะค่ะ โบราณเค้าจะถือว่ามันต้องมีมูลมีเหตุ) แบบน่ากลัวเลย จนก๋งกับยายหรือพ่อกับแม่เนี่ยแหละมาเหงเข้า เค้ากลัวกันไปหมดเลย ว่าขวัญเปงอะไร ใครแอบมากลั่นแกล้งมันในฝันหรือเปล่า ทำนองนี้อ่ะค่ะ
แต่...... ครั้งล่าสุดค่ะ แบบฮามากๆๆ ละเมอกานที่บ้านแก้ว (หมู่บ้านอาสาสมัครที่วัดเราเนี่ยแหละค่ะ) จนเค้าเกือบจะตื่นกันทั้งบ้านแก้วแล้ว น้องๆอสม. ที่นอนข้างๆ ตื่นมาดูด้วยความตกใจกันเลยแหละค่ะ แต่ครั้งนี้ไม่ได้น่ากลัวหรือเปงอะไรหรอกค่ะ ละเมอได้แบบฮาๆมาก
น้องๆๆข้างๆเล่าให้ฟังว่าเหมือนไปเล่นๆแกล้งๆ แหย่กับใครสักคน ทำไม้ทำมือยกแขนยกขาเล่นตบตีกันแบบสนุกๆสนานดูขำๆ ค่ะ คือมีน้องมาเล่าให้ฟังค่ะ แต่นู๋ดันไม่รู้ตัวซะง้าน... น้องก็ถามว่า"พี่ขวัญเปงอะไรมากหรือเปล่า"... ขวัญนี่รู้สึกขำตัวเองมั่กๆเลย อายมากที่ตัวเองละเมอได้แม้ว่าจะนอนพักที่อื่น ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเองแท้ๆค่ะ
*** แต่ในใจลึกก้อแอบดีใจนะค๊ะที่ละเมอมาในลักษณะแบบนี้ สงสัยว่าเราคงนอนหลับสบายจนเกินไปหรือเพราะว่าการละเมอแบบเราร่าเริง เฮฮา แบบดูไม่เครียดไม่น่ากลัว อาจเป็นเพราะมีอารมณ์ดี มีสุขไม่มีทุกข์ จิตใจใสไม่ได้เศร้าหมองแน่ๆ และก็คงเป็นนอนหลับสบายดีด้วย อยู่ที่ไหนก็หลับได้ รู้สึกสบายไปหมด แต่ที่บ้านแก้วก็นอนสบายดีจิงๆค่ะ อากาศโปร่งดี ***
"ปัจจุบันนี้เรื่องการนอนละเมอของขวัญได้กลายเปงเรื่องธรรมดาไปแล้วค่ะ" พอมีคนเล่าให้ฟังแล้ว ฮาดีเหมือนกัน
"ถ้าหากข้าพเจ้า ผิดพลาดแต่ประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ"
ความคิดอันวิเศษ มาจากใจที่สงบ
ความอดทนอันสูงสุด มาจากใจที่หยุดนิ่ง
น้องขวัญ
...A LiTTle GuiDE...
อาสาสมัครแผนกมัคคุเทศก์
สังกัดกองปฏิสันถาร สำนักศรัทธาภิบาล
#4
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 10:26 AM
เค้าติดภาพโปสเตอร์มาดอนน่า...ไว้ปลายเตียง...
พี่สาวเล่าว่า คืนหนึ่งกลางดึกพี่เขยละเมอลุกขึ้นนั่ง
แล้วกวักมือเรียกมาดอนน่า บอกว่า "เธอ ๆ ลงมานอนซิ" (ทำมือชี้ให้มานอนข้าง ๆ) !!!
#5
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 10:45 AM
(ไม่ได้ตกมากนะครับ แค่เสียหลักเฉยๆ)
#6
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 11:52 AM
#7
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 12:33 PM
ก็เลยอนุมานเอาว่า ผมไม่ค่อยละเมอ (ถ้ารู้ตัวเองเขาก็ไม่เรียกว่าละเมอซิ จริงไหม)
#8
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 01:08 PM
ครั้งแรก ฝันว่ามีคนจะให้ของ ตังค์ รึ ขนมนี่แหล่ะค่ะ เลยยื่นมือไปรับ แล้วไม่ทราบใครเรียก ตกใจตื่น มือยื่นค้างอยู่เลย ยังโมโหเลยะนะ ว่าเกือบได้แล้วเชียว มาขัดคอ
ครั้งที่สอง ฝันว่า คุณแม่เสียค่ะ ร้องไห้ ร้องไห้มากๆ สะอื้นจนสะดุ้ง ตื่นทั้งที่ยังร้องไห้อยู่เลยค่ะ ยังสะอื้นอยู่เลย ลืมตาขึ้นมาหันมาเห็นคุณแม่นอนอยู่ข้างๆ แม่ถามว่า เป็นอะไร เลยหันไปกอดคุณแม่ แล้วร้องไห้ต่อ รุ่งเช้าเล่าให้คุณแม่ฟัง แม่บอกว่า ไม่เป็นไรนี่ ฝันว่าใครตาย คนนั้นจะอายุยืน
แค่นี้ค่ะ เพราะ ปกติ นอนไม่ฝันค่ะ นานน๊าน นานนาน จะฝันสักที
สงสัยเหมือนกันนะคะ เห็นพนักงานที่บ้าน เช้ามา มาเล่าความฝันกันได้ทู๊กกกวัน พวกคุณ ฝันกันทุกวันมั๊ยคะ
แด่
เธอ...ผู้นำแสงสว่างสู่...กลางใจ
#9
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 01:17 PM
#10
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 03:08 PM
แต่มีของพื่อนครับ ตอนเด็ก ๆ เพื่อนผมเวลาละเมอก็จะวิ่งหนีออกไปนอกบ้าน แล้วไปนอนในปลักควายข้างๆ บ้าน ทุกครั้ง
ถ้าวันไหนคุณยายของเพื่อนรู้สึกตัวตื่นมาก่อน ก็จะวิ่งไปจับก่อนที่จะกระโดดลงปลักควาย แต่ถ้าวันไหนคุณยายไม่รู้สึกตัว ตื่นมาตอนเช้าหลานหายไป คุณยาย ก็จะไปปลุกให้ลุกมาจากปลักควาย เพื่ออาบน้ำไปโรงเรียนน่ะครับ เพื่อนท่านนี้ตอนนี้ก็เป็นพระอาจารย์ไปแล้วครับ ฮิๆ
#11
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 04:10 PM
#12
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 08:22 PM
ไม่บาปครับ เรื่องนี้มีอยู่พระวินัยปิฏก เรื่องการฝัน/ละเมอของพระภิกษุครับ พระพุทธเจ้าตรัสว่า ไม่บาป ไม่อาบัติ
แก้ได้ด้วยการนั่งสมาธิให้มากๆครับ
#13
โพสต์เมื่อ 10 November 2006 - 11:35 PM
ผมไม่เคยละเมอคับ
เหอๆ
#14
โพสต์เมื่อ 11 November 2006 - 06:41 AM
#15
โพสต์เมื่อ 12 November 2006 - 09:29 PM
ต้องถึงธรรมอย่างเสบย แน่แท้
ให้ทำอย่างที่เคย สอนสั่ง
นั่ง บ่ มีข้อแม้ จักได้ธรรมครอง
สุนทรพ่อ
มาร่วมกันสร้างสันติสุขให้กับโลกกันเถอะ