sahaschai_03.jpg 5.32K 91 ดาวน์โหลด
เรียบเรียงจากโอวาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
สิ่งที่เกื้อหนุนในการปฏิบัติธรรม ให้ใจเราหยุดนิ่งได้เร็ว
ประการที่ ๑ หัดมองโลกไปตามความเป็นจริง ตามหลักโลกธรรม ๘
หัดมองโลกไปตามความเป็นจริงในที่นี้ ไม่ใช่หมายความว่า ให้มองโลกในแง่ดี หรือแง่ร้าย แต่ให้มองโลกไปตามโลกธรรม ๘ คือ มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีคนสรรเสริญมีคนนินทา มีสุขมีทุกข์ ธรรม ๘ ประการนี้จะวนเวียนในชีวิตประจำวันของเราอยู่ตลอดเวลา ทีนี้เมื่อมันมากระทบ เราจะต้องไม่หวั่นไหว ทำใจให้เป็นกลาง ๆ
ประการที่ ๒ ทำใจให้เป็นกุศล ให้เบิกบาน แช่มชื่น เยือกเย็นอยู่เสมอ
ใครที่เป็นคนขี้หงุดหงิด ฉุนเฉียว เจ้าอารมณ์ ใจร้อน แง่งอนอะไรต่าง ๆ ต้องทิ้งไปให้หมด อย่าไปอนุรักษ์ไว้ แล้วทำใจของเรานี้ ให้ผ่องใส ให้เยือกเย็น สบาย ๆ
ประการที่ ๓ มองทุกคนเหมือนเพื่อน ร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย และมีความปรารถนาดีกับทุกคน
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จะเป็นสามี ภรรยา พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย บุตร ธิดา หรือเป็นเพื่อนร่วมงานของเรา ให้มองว่า เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มีความเสมอเหมือนกันหมดทุกคน และมีความปรารถนาดีให้กับเพื่อนเราทุก ๆ คน เมื่อเรามองอย่างนี้ สิ่งที่เราจะได้รับ คือ ใจเราสบาย ไม่หงุดหงิดง่าย ไม่ฉุนเฉียวง่าย ไม่เจ้าอารมณ์ง่าย จะนั่ง นอน ยืน เดิน มีความรู้สึกเหมือนมีมิตรสหายอยู่ห้อมล้อมตัวเรา เมื่อทำบ่อย ๆ ความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นมาเอง
ประการสุดท้าย มองโลกให้ว่างเปล่า ไม่มีแก่นสาร
จะทำมาหากิน หรือทำภารกิจอันใดเราก็ทำไปอย่างเต็มที่ แต่ไม่ติดอะไร เฉย ๆ
นำ สิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ตื่นนอนกระทั่งเข้านอนมาเป็นอุปกรณ์ในการฝึกอย่างนี้ เวลาเรานั่งสมาธิจะง่าย เพราะใจสบาย เนื่องจากเราไม่ติดเรื่องกระจุ๊กกระจิ๊ก เรื่องปลีกย่อย มุ่งแต่เรื่องหลักใหญ่ คือ รักษาใจเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ หลักย่อย ๆ ที่ทำให้ใจเราขุ่นมัวก็หมดไป พอใจสบาย ใจเราก็เบิกบาน นั่งยังไม่ทันขัดสมาธิ ตายังไม่ทันปิดสนิท ใจก็หยุดนิ่งแล้ว ทำอย่างนี้แล้วจะได้ หยุด นิ่ง เฉย มันจะมาเองนะจ๊ะ
จำไว้ว่า ธรรมกาย เป็นเป้าหมายของชีวิต นอกนั้นเป็นเครื่องประกอบกันมา จับหลักตรงนี้ให้ได้ แล้วจะมีความสุข สบาย และจะเข้าถึงธรรมะภายในกันทุกคน