พี่หมอปอง คือกัลยาณมิตรคนแรกของผม ที่ชวนผมไปอบรมธรรมทายาทเมื่อปี 2530 (รุ่น 17 หรือ 18 นี่ล่ะ)
สมัยนั้นผมได้มีโอกาสร่วมงานชมรมพุทธฯ งานศูณย์กัลยาณมิตรเชียงใหม่ งานธุดงคสถานล้านนา งานบุญบูชาพระต้นเดือน และงานบุญใหญ่ๆ ไม่เคยพลาดเลย เสมอมา ก็เพราะพี่หมอปองนี่แหล่ะ เปรียบเสมือนดวงประทีปส่องทาง เรื่อยมา...
ปัจจุบันผมมีธุรกิจส่วนตัว ก็ยังรักบุญ ทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อบอก ไปวัดทุกเดือน แถมยังขยายเครือข่ายคนดี ไปยังชุมชนที่อาศัย โดยใช้ know how ที่หลวงพ่อและผู้นำบุญและหมู่คณะ ปฎิบัติมา และได้ผล ก็ได้ข่าวพี่หมอปองเสมอๆว่า ไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส และเรียนจบกลับมาอยู่วัด และหลวงพ่อส่งไปที่มองโกเลีย ฯลฯ
อาทิตย์ต้นเดือนกรกฎาคม 2551 ที่ผ่านมา หลังจากช่วงเช้าได้บูชาข้าวพระ ช่วงบ่ายก็ได้มีโอกาสร่วมงานลาบวช (คำขอขมาลาบวช) ของพี่หมอปอง ดีใจมากๆๆๆ ปิติใจมากๆๆๆ และขนลุกซู่ขณะพี่หมอฯเริ่มกล่าวคำขอขมา บรรยากาศมืดครื้มลมพัดเย็นสบาย หลังพี่หมอฯกล่าวจบ ฝนก็ตกลงมาอย่างแรง (เทวดาอนุโมทนาบุญด้วย for sure)
ดังนั้นจึงขอเรียนเชิญลูกพระธัมฯทุกคน สาธุชนทุกท่าน สัมพันธชนทุกหมู่เหล่า พร้อมใจกันไปให้กำลังใจคนดีที่โลกต้องการ--ซึ่งทุกวันนี้หายากมาก--จะมีสักกี่คนที่ยอมสละความสุข(แบบจอมปลอม)ทางโลก และหันหน้าสู่ความสุข (ที่ถาวร) คือพระนิพพาน (หรือที่สุดแห่งธรรม) อย่างคุณหมอปอง ดร.นพ.ปวิทัย ชัยเจริญวรรณ ในวันเสาร์ที่ 12 กรกฎาคม 2551 นี้น่ะครับ..