หาก ผมได้ประพฤติผิดล่วงเกิน ทางกายวาจาใจ ข้อความที่โพส ทั้ง ต่อหน้า ลับหลัง ทั้งเจตนาและไม่เจตนา
ในต่อหน้าก็ดีลับหลังก็ดี ทั้งระลึกได้และระลึกไม่ได้
นับตั้งแต่ร้อยชาติพันชาติ หมื่นชาติแสนชาติก็ดี
และในปัจจุบันชาติ ขอทุกท่านโปรดอโหสิกรรม งดความผิดแก่ตัวผม
เพื่อความบริสุทธิ์บริบูรณ์เพื่อความอยู่เป็นสุขในพรหมจรรย์
แก่การอุปสมบทในเบื้องหน้า รุ่นบูชาธรรม 66 นี้เทอญ
ก่อนนั้นเมื่อ 11 ปีที่แล้วผมบวชธรรมทายาท(ฤดูร้อน) รุ่น 27 เพื่อตามประเพณีศึกษาธรรมะ
เพื่อพัฒนาตนเอง คืนตัวเองสู่สังคม และเพื่อทดแทนคุณ
ใช้ชีวิตไปตามกระแสโลก ฝ่ายดี มีครอบครัวมีภรรยาที่แสนสวย และมีบุตรชายที่น่ารักอีก 2 คน
เมื่ออธิฐานจิตแต่ละครั้งผมมักจะอธิฐานว่าขอให้ได้บวช
และมักจะมองมาย้อนกลับที่ครอบครัว ว่าเรายังมีลูกอีก 2 คนและภรรยาอีก 1
จะทำอย่างไร เอาน่า รอให้ลูกโตเรียนจบ ก็ยังไม่สาย
อายุคงประมาณ 50 กว่า ๆ ก็ได้ ยังไงก็ขอให้ได้บวชก่อนตาย
เมื่อปลายปีที่แล้ว พี่สาวคนโตได้เสียชีวิตลงไปต่อหน้าอย่างทรมาน
ด้วยโรคมะเร็ง ทำให้ผมเห็นว่าชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก
หากเราตายไปก่อน เช่นพี่สาวนี้จะเสียดายโอกาสในชาตินี้มั๊ย
พระพุทธศาสนาพบแล้ว หลวงพ่อก็พบแล้ว คุณยายก็เคยพบแล้ว เสียงหลวงปู่ก็เคยฟัง
จะรออะไรอีก
กอรปกับ ชีวิตครอบครัวก็เป็นเช่นนี้แล
มีทุกข์และสุข(หรือเปล่า)คละเคล้ากันไป ส่วนใหญ่หน่ะมีแต่ทุกข์นะเรานี่กำลังหลอกตัวเองหรือเปล่า
(มีต่อ)