มี 14 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[MiraclE...DrEaM]

1) คุณยายอาจารย์ท่านเกิดวันไหน ปีไหน
2) บ้านเดิมของคุณยายอาจารย์อยู่ที่ไหน มีอาชีพอะไร
3) คุณยายปรารภเหตุอะไร จึงคิดแสวงหาธรรมะ
4) คุณยายอาจารย์นำอะไรติดตัวมาบ้างในวันที่ท่านตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อแสวงหาหนทางไปวัดปากน้ำ
5) คุณยายอาจารย์สามารถมาถึงวัดปากน้ำจนได้เจอพระเดชพระคุณหลวงปู่เพราะท่านทำอย่างไร ได้ใครเป็นผู้เปิดทางให้ท่านมาถึงวัดปากน้ำ
6) ใครได้ชื่อว่า เป็นเพื่อนสหธรรมิกที่เป็นเสมือนเพื่อน พี่ ของคุณยายอาจารย์
7) คุณยายอาจารย์ได้รับการต้อนรับอย่างไร เมื่อท่านไปอยู่วัดปากน้ำใหม่ๆ ท่านจับแง่คิดอย่างไรจึงอยู่วัดปากน้ำได้อย่างมีความสุข
8) คุณยายอาจารย์ต้องนั่งสมาธิวันละกี่ชั่วโมง จงรวมเวลาช่วงรอยต่อระหว่างเปลี่ยนกะด้วย
9) คุณยายอาจารย์คิดอย่างไร จึงนั่งสมาธิต่อในช่วงเปลี่ยนกะ
10) อุปัฎฐากที่ได้ดูแลคุณยายอาจารย์อย่างใกล้ชิดที่สุด คือใคร
11) คุณยายอาจารย์ละสังขารวันที่เท่าไหร่ ปีอะไร สิริอายุรวมกี่ปี

เอาไว้จะมาถามต่อนะครับ ตอนนี้เอาเท่านี้ไปก่อน

[จริยคุณกุลภัทร์]

072

[niwat]

1) คุณยายอาจารย์ท่านเกิดวันไหน ปีไหน
เกิดเมื่อวันพุธ ขึ้น 10 ค่ำ เดือนยี่ ปีระกา พ.ศ. 2452 (ซึ่งบรรดาลูกศิษย์มักจัดงานวันเกิดของท่านตรงกับวันทางจันทรคติ ดังนั้นงานฉลองวันเกิดของคุณยายในแต่ละปีจึงไม่ค่อยตรงจะตรงกัน บางปีก็ตรงกับปลายเดือนธันวาคม บางปีก็ตรงกับเดือนมกราคม)

2) บ้านเดิมของคุณยายอาจารย์อยู่ที่ไหน มีอาชีพอะไร
อำเภอนครไชยศรี จังหวัดนครปฐม มีอาชีพทำนา

3) คุณยายปรารภเหตุอะไร จึงคิดแสวงหาธรรมะ
การเสียชีวิตของพ่อส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อชีวิตของคุณยาย เพราะเป็นเหตุให้คุณยายกังวลเกี่ยวกับคำแช่งของพ่อ กลัวว่าจะติดไปในภพเบื้องหน้า ดังนั้นท่านจึงตั้งปณิธานที่จะตามหาพ่อในสัมปรายภพนับแต่วันนั้นมา. แม้วันเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ความปรารถนาที่จะไปขอขมาพ่อก็ไม่เคยจางหายไปจากจิตสำนึกของคุณยาย ท่านระลึกเสมอว่าสักวันหนึ่งจะต้องไปหาพ่อให้ได้ ไปขอขมาเพื่อทึ่จะได้พ้นเวรพ้นกรรมตามที่พ่อแช่งเอาไว้ และตลอดระยะเวลานั้น คุณยายได้พยายามสืบเสาะค้นหาว่ามีสำนักอาจารย์ใดสามารถสอนให้ไปหาพ่อได้ หากแม้นว่ามีท่านก็พร้อมจะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไปศึกษาทันที

4) คุณยายอาจารย์นำอะไรติดตัวมาบ้างในวันที่ท่านตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อแสวงหาหนทางไปวัดปากน้ำ
หลังจากได้มอบทรัพย์ของคุณยายให้แก่น้องแล้ว... ท่านมีเพียงร่างกายที่แข็งแรง พร้อมกับจิตใจที่แข็งแกร่ง และมโนปณิธานอันแน่วแน่ที่จะไปตามหาพ่อเท่านั้น, อย่างไรก็ดี แม่ได้ยื่นเงินให้คุณยาย 2 บาท สำหรับเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทาง คุณยายก็รับมาเพื่อไม่ให้แม่เสียน้ำใจ ต่อจากนั้นก็ตัดใจเด็ดขาดเดินออกจากบ้านไป

5) ท่านสามารถมาถึงวัดปากน้ำจนได้เจอพระเดชพระคุณหลวงปู่เพราะท่านทำอย่างไร ได้ใครเป็นผู้เปิดทางให้มาถึงวัดปากน้ำ
คุณยายสืบทราบว่าที่บ้านคุณนายเลี้ยบ เศรษฐีย่านสะพานหัน ไปทำบุญที่วัดปากน้ำกันเป็นประจำ คุณยายจึงไปสมัครเป็นคนรับใช้ที่บ้านหลังนี้. และการที่จะเข้าไปอยุ่ในวัดวาอารามจำเป็นต้องมีผู้ใหญ่ฝากฝัง และคุณนายเลี้ยบก็เป็นที่รู้จักดีของหลวงพ่อวัดปากน้ำ เป็นที่รู้จักของพระเณร อุบาสก อุบาสิกาทั้งวัด

6) ใครได้ชื่อว่า เป็นเพื่อนสหธรรมิกที่เป็นเสมือนเพื่อน พี่ ของคุณยายอาจารย์
คุณยายทองสุก สำแดงปั้น

7) คุณยายอาจารย์ได้รับการต้อนรับอย่างไร เมื่อท่านไปอยู่วัดปากน้ำใหม่ๆ ท่านจับแง่คิดอย่างไรจึงอยู่วัดปากน้ำได้อย่างมีความสุข
คนเก่า ๆ ที่อยู่มาก่อนนั้นก็ไม่ยอมให้คุณยายไปร่วมงานด้วย เพราะท่านมีรูปร่างผอมบาง ผมยาว ตาลึก เนื้อตัวสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น เป็นธรรมดาอยู่เองที่ใครเห็นก็คิดว่าท่านเป็นโรค กลัวจะติดเชื้อโรคจากท่าน ดังนั้นเวลาเขาเอาอาหารมาให้คุณยาย เขาก็ตักใส่จานสังกะสีแล้วเสือกไสให้เหมือนไม่เต็มใจ คุณยายต้องพบกับสภาพเช่นนี้ทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง
แต่วิสัยของคนมีบุญนั้นสอนตัวเองได้ คุณยายท่านสอนตัวเองได้ ราวกับตัวท่านเป็นทั้งครูทั้งนักเรียน โดยในห้องนั้นมีนักเรียนหนึ่งคน กับครูอีกหนึ่งคน ท่านเคยกล่าวว่า ท่านมาอยู่ที่นี่เพื่อปฏิบัติธรรม ออกจากบ้านมาเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย อาหารมื้อนี้หรือทุกมื้อเป็นของหลวงพ่อวัดปากน้ำที่ได้มาจากบุญของผู้ที่ศรัทธาอยกาจะได้บุญ เพราะหลวงพ่อวัดปากน้ำเป็นเนื้อนาบุญ คนอยากได้บุญก็มาทำบุญกับท่าน แล้วท่านก็เผื่อแผ่มาถึงคุณยายและถึงลูกศิษย์ทุก ๆ คน
เป็นธรรมดาอยู่เองที่คนจัดอาหารจะต้องเหนื่อยมากเป็นพิเศษ เพราะต้องอยู่หน้าเตาไฟ ต้องตื่นแต่ดึกแต่ดื่นไปหาซื้ออาหารมา นอกจากการปรุงอาหารอยู่หน้าเตาไฟจะร้อนแล้ว ยังต้องเหน็ดเหนื่อยจัดแจกอาหารอีก ดังนั้นไม่ว่าเขาจะให้อาหารด้วยกิริยาอาการอย่างไรก็ตาม หน้าที่ของท่านคือกินอย่างเดียว กินอาหารของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ เพื่อให้มีแรงปฏิบัติธรรม เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย
ส่วนการที่ใครมองว่าคุณยายเป็นโรคนั้น ท่านก็คิดว่าดีเหมือนกัน เพราะท่านจะได้ปลีกตัวมาอยู่ตามลำพังรับประทานอาหารคนเดียวจะอิ่มเวลาไหนก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจใคร ขณะที่รับประทานก็มีเวลาสำหรับตรึกธรรมะไปด้วยเสร็จแล้วก็ไปล้างจาน ล้างจานไปด้วยขณะเดียวกันก็ล้างใจไปด้วย สะอาดทั้งจานสะอาดทั้งใจ
สิ่งของเครื่องใช้ที่ท่านได้รับ ก็ล้วนแต่ของเก่า ๆ ที่เขาทิ้งแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเตียง ตั่ง มุ้งหรืออะไรก็ตาม มุ้งนั้นมีไว้กันยุง หากแต่มุ้งที่ขาดนั้นกันยุงไม่ได้ เป็นของที่เก็บทิ้ง ๆ เอาไว้ ของที่เก็บเอาไว้นาน ๆ โดยไม่ได้ดูแลนั้น ย่อมมีกลิ่นเหม็น แต่ท่านรับมาด้วยความรู้สึกชุ่มชื่นใจ ด้วยคิดเพียงว่าจะอาศัยมุ้งนี้กันเหลือบ ยุง ริ้นไร ไม่ให้มาไต่ตอม จากนั้นก็เอามาซักจนสะอาด แล้วปะเย็บอย่างดี
เตียงที่ได้รับก็เป็นเตียงขาหัก เป็นเตียงที่เขาไม่ใช่แล้ว เก็บซุกไว้ในห้อง อยู่ในสภาพที่พัง มีกลิ่นเหม็น และมีตัวเรือด การที่ตัวเรือดจะเข้าไปอยู่ได้นั้น แสดงว่าตรงนั้นต้องสกปรกและอับชื้น คุณยายท่านได้เตียงอย่างนั้นมาก็ไม่รู้สึกเสียใจแต่ประการใด เพราะคิดว่าเราจะอาศัยเตียงนี้นอน เพื่อพักผ่อนร่างกายให้หายง่วงเหงาหาวนอน เมื่อสดชื่นแล้วจะได้เอากำลังนั้นมาประพฤติปฏิบัติธรรมต่อไป
ท่านไม่มีข้าทาสบริพารหญิงชาย ไม่มีสมบัติ เพชรนิลจินดาใด ๆ ทั้งสิ้น มีเพียงความคิดอันดีงาม มือทั้งสอง และจิตใจอันสูงส่งของท่าน เมื่อได้เตียงมาท่านจะไม่ใช่ช่างไม้ ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลยแม้เพียงนิดเดียว แต่ท่านก็ต้องจัดการซ่อมแซมทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเอง เมื่อซ่อมแซมเรียบร้อยก็ปัดกวาดเช็ดถูเตียงนั้นให้ดูใหม่เอี่ยม แต่ถึงกระนั้น ตัวเรือดที่ซ่อนเร้นหลบอยู่ตามซอกเล็ก ๆ ก็ยังหลงเหลืออยู่บ้างตกกลางคืน ขณะที่คุณยายกำลังหลับ ตัวเรือดก็ออกมากัดท่าน มันกัดจี๊ดทีหนึ่ง คุณยายก็สะดุ้งตื่นทีหนึ่ง นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ ทั้งคืนอย่างนั้น... คุณยายท่านหากระโถนเล็ก ๆมาใบหนึ่ง ขนาดแค่มือกำรอบ เหมือนถ้วยแก้ว เอามาไว้ที่หัวนอน เอากระดาษขาวรองก้นกระโถนแล้วเอาผ้าขาวปิดไว้ เมื่อตัวเรือดมาดูดเลือด ท่านก็จับตัวเรือดใส่ไว้ในกระโถนที่ข้างหัวนอนนั้น แล้วเอาผ้าปิดไว้ พอถึงตอนเช้าก็เอาไปปล่อย ท่านปล่อยสัตว์ทุกวันเก็บจนกระทั่งตัวเรือดหมดสิ้นไป เตียงนอนของคุณยายจึงสะอาดสะอ้านมาก
ด้วยเหตุนี้ สมาชิกนักรบกองทัพธรรมที่อยู่วัดมาก่อนจึงมาดูเตียงของท่าน ซึ่งกลายเป็นสโมสรของผู้ที่อยากมาดูความสะอาด ที่แม้จะไม่สวยงาม แต่ความสะอาดนั้นให้ความรื่นรมย์ใจ เสมือนดอกไม้ในสวนที่สดใส ชูก้านดอกเบ่งบานโดยปราศจากถ้อยคำว่า “เชิญมาดู” ก็สามารถดึงดูดคนให้เข้าไปใกล้ ๆ เพื่อไปดูและไปดมได้ ราวกับมีน้ำมาหล่อเลี้ยงให้ดอกไม้นั้นสดชื่นงดงาม
เตียงเก่า ๆ พัง ๆ ของคุณยายก็เช่นกัน เสมือนมีน้ำหล่อเลี้ยง เป็นน้ำแห่งความบริสุทธิ์สะอาด ที่กลั่นจากใจถึงมือ จากมือถึงเตียง และจากเตียงไปถึงใจของผู้ที่มาดู เตียงของคุณยายจึงกลายเป็นที่ชุมนุมของนักรบกองทัพธรรมที่ชอบมาจับ มาลูกคลำเตียงของท่าน
ประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดนี้ ย่อมแสดงให้เห็นถึงความแน่วแน่เด็ดเดี่ยวในการศึกษาวิชชาธรรมกายเพียงอย่างเดียวของคุณยาย โดยที่ไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวต่อเรื่องไร้สาระ ให้อุปสรรคต่อการแสวงหาธรรมะของท่านเลย

8) คุณยายอาจารย์ต้องนั่งสมาธิวันละกี่ชั่วโมง จงรวมเวลาช่วงรอยต่อระหว่างเปลี่ยนกะด้วย
6 ชั่วโมงครึ่ง (กะปกติ 6 ชั่วโมง + นั่งเพิ่มอีกครึ่งชั่วโมง)

9) คุณยายอาจารย์คิดอย่างไร จึงนั่งสมาธิต่อในช่วงเปลี่ยนกะ
สำหรับคุณยายแล้วแม้ว่าจะถึงเวลาหมดหน้าที่ของท่านในช่วงนั้น ท่านก็ยังไม่ยอมลุกออกจากที่นั่ง หากแต่ยังคงนั่งร่วมกับผลัดต่อไปอีกครึ่งชั่วโมง ทั้งนี้เพราะเป็นช่วงเวลาที่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านซักถามธรรมะกับหัวหน้าเวรคนใหม่ แล้วก็จะถ่ายทอดความรู้เพิ่มให้ไป คุณยายจึงต้องคอยรองรับความรู้ช่วงนั้นไปอีก

10) อุปัฎฐากที่ได้ดูแลคุณยายอาจารย์อย่างใกล้ชิดที่สุด คือใคร
กัลฯ อารีพันธุ์ ตรีอนุสรณ์

11) คุณยายอาจารย์ละสังขารวันที่เท่าไหร่ ปีอะไร สิริอายุรวมกี่ปี
วันที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2543, รวมสิริอายุ 92 ปี

อนุโมทนาบุญกับพี่ๆ กัลฯ ทุกท่านครับ หากคำตอบใดไม่ถูกต้องเหมาะสมกรุณาช่วยชี้ขุมทรัพย์ด้วยครับ

[ท่านต้นผู้ยิ่งใหญ่]

โดนแย่งตอบหมดแล้ว

เลยอดโชว์เก่งเลย (555 ล้อเล่นครับ)

[WISH]

สาธุ กับแฟนพันธุ์แท้ ประวัติคุณยายมหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง

[panu]

อนุโมทนา สาธุ

[น้ำฝน มัชฌิมหญิงรุ่น14]

555ว่าจะตอบสักหน่อยมิเป็นไรค่ะอนุโมทนาด้วยค่ะ

[นักท่องเที่ยว]

อนุโมทนา

[IQ0]

เก่งจังครับ

[kun]

อนุโมทนาบุญทุกบุญด้วยคะ เก่งมากคะกุลเพิ่งเป็นนักเรียนใหม่ และโพสครั้งแรกด้วย และได้รับความรู้เรื่องราวของมหาปูชนียาจารย์ในการสร้างบารมี ขอบคุณมากคะ

[ท่านต้นผู้ยิ่งใหญ่]

สาธุครับ

[เด็กน้อย]

8) คุณยายอาจารย์ต้องนั่งสมาธิวันละกี่ชั่วโมง จงรวมเวลาช่วงรอยต่อระหว่างเปลี่ยนกะด้วย
6 ชั่วโมงครึ่ง (กะปกติ 6 ชั่วโมง + นั่งเพิ่มอีกครึ่งชั่วโมง)

คำตอบที่คุณ niwat ตอบนั้นหนูไม่มั่นใจว่ามันถูกหรือป่าว
เท่าที่จำได้
โดยปกติในแต่ละกะ คุณยายจะเข้าก่อนครึ่งชั่วโมง และออกหลังครึ่งชั่วโมง
ดังนั้นในแต่ละกะคุณยายจะนั่งอย่างน้อยเจ็ดชั่วโมง
ในหนึ่งวันคุณยายนั่ง สองกะ
จึงรวมเป็น ๑๔ ชั่งโมงเป็นอย่างน้อย
ไม่มั่นใจว่าหนูตอบถูกหรือป่าว
ได้โปรดชี้แนะด้วยครับ

[niwat]

สาธุ... ขอบคุณพี่เด็กน้อยมากครับที่ได้มาชี้ขุมทรัพย์ให้

โดยปกติในแต่ละกะ คุณยายจะเข้าก่อนครึ่งชั่วโมง และออกหลังครึ่งชั่วโมง

- ท่านเข้าก่อนเวลาสักครึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะให้รู้ญาณนั้นไปจรดกัน
- ท่านออกหลังครึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะฟังดูว่าหลวงพ่อวัดปากน้ำ กำลังซักถามต่อวิชชาธรรมกายกับกะใหม่ที่มารับภารกิจต่อไปอย่างไร
Ref:พระราชภาวนาวิสุทธิ์ เล่าเรื่องยาย 17/01/40

เสริมความรู้:
- พ.ศ.2474 หลวงพ่อวัดปากน้ำได้ตั้งโรงงานทำวิชชา
- การทำวิชชาในสมัยนั้น แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 2 ผลัด ผลัดละ 6 ชั่วโมง
กลางวัน 6 ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง ผลักแรก หรือกะที่ 1 จะเริ่มเข้าที่นั่งสมาธิ
ตั้งแต่ 6 โมงเย็น ถึงเที่ยงคืน ส่วนกะที่ 2 เริ่มตั้งแต่เที่ยงคืน ถึง 6 โมงเช้า
ส่วนในตอนกลางวัน กะที่ 1 จะอยู่ถึงครึ่งวันเช้า แล้วกะที่ 2 จะมาต่อถึง 6 โมงเย็น
เป็นอย่างนี้ตลอด ทั้งวันทั้งคืน 24 ชั่วโมง

ปล. รอเจ้าของกระทู้(พี่ Miracle Dream)มาเฉลยครับ

[jane_072]

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้และผู้ตอบกระทู้ทุกท่านครับ สาธุๆๆ

[ว่างว่าง]

อนุโมทนาบุญครับ สาธุ