" ถ้าใครตั้งใจที่จะบวชแล้วไม่สึกกันจริง ๆก็อย่าประมาท ต้องตัดอาลัยให้ได้
ต้องทำทุกวิธีที่จะตัดอาลัยในสิ่งเหล่านี้ คือ
(๑) ของรัก (๒) ของคุ้น........"
ปีวอก(ลิง) พุทธศักราช ๒๕๔๗ มีประโยคฮิตอยู่ในวงสนทนาของครูบาอาจารย์ประโยคหนึ่งคือ "ดีชั่วรู้หมดแต่มันอดไม่ได้"
แล้วอาจารย์ผู้นั้นก็ควักบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เดินออกจากห้องไป เด็กนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งเม้ากันอย่างสนุก
ปากกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ใต้ต้นหูกวางกระซิบกับเพื่อนแต่หรี่เสียงไม่ลงว่า "อาจารย์....ไม่อินเทรนด์( in trend) เลย เขาเทเหล้า
เผาบุหรี่กันหมดแล้ว"
อาการตัดอาลัยไม่ขาด หักใจไม่ลง เดี๋ยวบวชเดี๋ยวสึก หรืออยู่ครองผ้ากาสาวพัสตร์อย่างร้อนรุ่มแบบมะม่วงไม่ลืม
ต้นนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวเคยเทศน์สอนพระธรรมทายาท รุ่นเข้าพรรษา ไว้คราวหนึ่งว่า
"หลวงพ่ออยากจะฝากเรื่องที่เคยเจอมากับตัวเอง เพื่อจะได้เป็นข้อคิดกับพวกเราว่า ถ้าใครตั้งใจที่จะบวช
แล้วไม่สึกกันจริง ๆ ก็อย่าประมาท ต้องตัดอาลัยให้ได้ ต้องทำทุกวิธีที่จะตัดอาลัยในสิ่งเหล่านี้คือ (๑) ของรัก (๒) ของคุ้น
จะอย่างไรก็ตาม ต้องหาทางตัด ๒ อย่างนี้ให้ได้ ถ้าไม่ตัดทิ้งเสียเดี๋ยวมันมีเยื่อใย เกิดอาลัยมันขึ้นมาเมื่อไร เดี๋ยวสึกไปอยู่กับมันฉิบ..."
เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว เมื่อตอนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยของเราจะบวช เหลืออีกหนึ่งสัปดาห์ก่อนบวช ข้าวของเครื่องใช้ส่วน
ตัวต่าง ๆทั้งที่ยังจะใช้ได้อีก ยังดี ๆ อยู่ ทุกอย่างท่านแจกน้อง ๆที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์จนหมด ไม่ว่าอะไรก็แจกหมด แม้แต่พระ
ที่ห้อยคอของท่านซึ่งท่านรักนักรักหนา เป็นพระของขวัญหลวงพ่อวัดปากน้ำรุ่น ๑ ซึ่งคุณยายให้ท่านไว้ ก่อนบวชท่านถอดพระมาสวมคอ
ให้หลวงพ่อ แล้วท่านก็พูดว่า
"พี่เด็จ สุดชีวิตก็รักพระองค์นี้เพราะยายให้ ยายท่านก็รักของท่านมากเพราะรับมากับมือพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ พี่เด็จเอาไว้นะ
แล้วมาช่วยสร้างวัดกัน"
........................หลวงพ่อก็เก็บพระของขวัญองค์นี้ไว้ ไม่ยอมให้ห่างตัวเลย
พอท่านบวชอยู่ได้สักเดือนสองเดือน ท่านก็มาปรารภให้หลวงพ่อฟังตัวต่อตัวว่า "เราเพิ่งบวชใหม่ ไอ้เรื่องเก่า ๆมันก็มีเรื่องในมหาวิทยาลัย
นี่แหละ หน้าตาพรรคพวกเพื่อนฝูงเก่า ๆมันยังโผล่ขึ้นมาในใจ แต่ก็พยายามลืมเรื่องคุ้นเก่า ๆนะ
แต่มีวันหนึ่งท่านกลับไปเยี่ยมบ้าน แล้วท่านก็ไปเปิดอัลบั้มเก่า ๆ ดู พอกลับมาถึงวัด ภาพในอัลบั้มมันคงจะติดตาติดใจกลับมาด้วย
พอถึงเวลาท่านก็นั่งสมาธิกับคุณยายในตอนหัวค่ำ ตามธรรมดาอย่างท่านพอนั่งปุ๊ปก็เป็นสมาธิปับ แล้วเข้ากลางของกลางเรื่อยไป วันนั้น
พอนั่งปุ๊บมันไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยทำได้ ท่านมาเล่าสาเหตุให้ฟังในวันหลังแล้วบรรยายประสพการณ์ภายในเพิ่มเติมว่า "ภาพที่ดูใน
อัลบั้มวันนั้นมันโผล่ขึ้นมาปั๊บเลย กว่าจะเข้ากลางมุดฝ่าไปได้ หมดเวลาไปตั้งพักใหญ่"
วันนั้นหลวงพ่อนั่งอยู่ด้วย พอเลิกนั่งสมาธิ คุณยายพูดขึ้นมาเลย "ท่าน" คุณยายมองหน้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย "พรุ่ง
นี้กลับไปบ้านใหม่นะ ไปเอารูปที่มีอยู่ มีเท่าไหร่ ๆ เผาทิ้งให้หมด" พระเดชพระคุณหลวงพ่อนิ่งอึ้งเลย
พระเดชพระคุณพลวงพ่อธัมมชโย ไม่ได้เล่าเรื่องกลับบ้านไปดูรูปเก่า ๆให้คุณยายฟัง และหลวงพ่อเองก็ไม่รู้มาก่อน แต่คุณยายทราบวาระจิต
พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านก็เลยกลับไปเผารูปเก่า ๆจนหมด
.........เรื่องบางเรื่อง บางทีเราก็ไม่นึกว่ามันจะเป็นเครื่องผูกอาลัย แต่มันเป็น บางทีเป็นเอามากเสียด้วย และนี่คือวิธีตัดอาลัย
ที่คุณยายอาจารย์ฝึกให้กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย"
................
วันเสาร์ที่ ๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๙
ณห้องสมุดโรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี
..................................
ที่มา: หนังสือ รอยเท้ายาย โดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)
ไฟล์แนบ
-
100year_khunyai_small_01.jpg 11.93K
10 ดาวน์โหลด
