มี 18 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[sage_072]

พญามารใจร้าย คือสิ่งที่ดิฉันกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ มันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของดิฉัน และเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งที่คอยชี้นำให้ดิฉันกระทำหรือไม่กระทำสิ่งไหน มันแทรกซึมความคิดของดิฉันทุกอย่างจนดิฉันเกิดความวุ่นวายและสับสน และไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนดี และจิตใจของดิฉันในตอนนี้ ยังไม่มีความเข้มแข็งพอที่จะไปสู่รบกับเจ้าพญามารตนนั้นได้ ซึ่งในสุดท้ายดิฉันก็อาจจะต้องพบกับความแพ้พ่าย และต้องพลัดพรากจากเส้นทางการสร้างบารมี พลัดพรากจากเพื่อนกัลยาณมิตรทุกท่านไปในที่สุด ซึ่งดิฉันไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเลย



แต่ทว่าหนทางที่มืดมิดก็ย่อมมีทางสว่างอยู่บ้างจริงใหม เพราะอย่างน้อยดิฉันก็มีพญาบุญที่จะคอยปกป้องดิฉันเสมอ และคอยห้ามปรามในสิ่งที่ดิฉันกำลังจะกระทำด้วยอำนาจของพญามารที่เลวร้ายตนนั้น แม้ว่ากำลังแรงฤทธิ์ของพณาบุญจะอ่อนกว่าเจ้าพญามารก็ตาม แต่ในจิตใจในส่วนลึกของดิฉันนั้น ดิฉันรักและเข้าข้างพยาบุญมากที่สุด เราจึงร่วมหัวกันที่จะกำจัดพญามารตนนั้น โดยการใช้รหัส 072 เข้าช่วยทุกท่านคงจะรู้จักกันดีนะคะ การดำเนินการครั้งแรกมันก็แสนอยากแสนลำบาก เพราะในขณะที่ดิฉันกำลังรวมรวมใจไว้ที่ศูนย์กลางกายนั้น ดิฉันก็ต้องพบเจอภาพความวุ่นวาย ทั่งเรื่องการเรียน หนังสือเล่มโตที่ต้องอ่าน การบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้ พร้อมทั้งเสียงที่กระซิบอยู่ข้างหูว่า ลืมตาได้แล้วเธอกำลังจะตกเหว เพราะความรู้สึกที่ดิฉันกำลังเผชิญอยู่นั้นมันก็คือ เหวลูกใหญ่พร้อมด้วยพลังอันลึกลับสิ่งหนึ่งที่กำลังดึงร่างของดิฉันให้ตกลงไป ดิฉันเริ่มกลัวในความรู้สึกนั้น ดิฉันกำลังหวั่นใหวและฟุ่งซ่าน แต่ดิฉันก็พยายามข่มใจตัวเองว่าไม่ให้กลัว เสียงกระซิบยำเตือนไม่หยุดเขาพูดด้วยนำเสียงอันทรงพลังกว่าเดิมพันเท่าว่า อืม...ตื่นเถอะสาวน้อยอันตรายได้เข้ามาหาเธอแล้ว ฉันกำลังจะลืมตาแต่ทว่าเสียงกระซิบอีกข้างหนึ่งก็ได้ห้ามดิฉันไว้...สาวน้อยเอ๋ยนี่คือบททดสอบของพญามารเท่านั้นเธอต้องเอาชนะมันให้ได้ เอาชนะความหวั่นใหว ความฟุ้งซ่านนั้นให้ได้ ดิฉันพยายามรวมใจอีกครั้งและนึกถึงองค์พระใสๆในกลางท้องตามที่หลวงพ่อท่านสอนไว้ และแล้วความสงบก็เกิดขึ้นภายในจิตใจที่สว่างไสวของดิฉัน อีกทั้งความสุขที่พึงจะหาได้จากที่ไหนนั้นไม่มีเลย



และสิ่งที่ดิฉันได้รับสุดท้ายคือ การเอาชนะเจ้าตัวพญามารร้าย ด้วยรหัส 072 ที่ทำให้ดิฉันได้คิดสอนตนเองเป็น และนั้นก็หมายถึงดิฉันได้เอาชนะใจของตัวเองแล้ว และถึงแม้ว่าดิฉันจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง แต่พญามารก็ไม่ได้ห่างหายไปไหนมันกำลังหาช่องทางที่จะเข้ามาครอบคลุมจิตใจของดิฉันอีกครั้ง ในยามที่จิตใจของดิฉันนั้นอ่อนแอลง แต่ถึงอย่างไรก็ตามดิฉันจะไม่ยอมให้ความคิดอันชั่วร้ายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในความคิดของดิฉันอีก เพราะเป้าหมายในชีวิตของดีฉันคงไม่ต่างไปจากท่านผู้มีบุญทุกท่านหรอกค่ะ มันก็ คือการหลุดพ้นจากวัฏสงสาร และปฎิบัติธรรมให้เข้าถึงวิชาพระธรรมกาย จะได้ไปอยู่กับ หลวงพ่อสด หลวงพ่อธรรมะไชโย คุณยายอาจารย์ ที่ดุสิตบุรี (วงบุญพิเศษ)เขตบรมโพธิสัตว์ สุดท้ายเด็กหญิงอายุ 14 คนนี้อยากจะตะโกนด้วยความปิติใจให้ก้องพิภพสักสามครั้งว่า ชิตังเม ชิตังเม ชิตังเม


ดิฉันขอขอบพระคุณท่านผู้มีบุญทุกท่าน ที่กรุณาอ่านข้อความในครั้งนี้
และดิฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ชื่อของดิฉันจะถูกจาลึกไว้ในหัวใจของท่านผู้มีบุญทุกท่าน อนุโมทนาสาธุค่ะ

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

สามารถเขียนเป็นนิยายได้ดีค่ะ และบรรยายภาพให้เห็นได้ชัด ถ้าผู้ที่ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ก็คงไม่เข้าใจ การเปรียบเทียบ ใช้คำได้เก่งสำหรับเด็กหญิงอายุแค่ 14 ปี แต่คำบางคำอาจไม่เหมาะที่จะนำมาใช้ก็เป็นได้ เปลี่ยนจากคำว่า พญาบุญเป็นฝ่ายดี พญามารเป็นฝ่ายชั่ว หรือคำอื่นที่เบาลง อาจจะเหมาะสมกว่าค่ะ เพราะบางทีคนอื่นอาจจะไม่เข้าใจค่ะ

แนะนำให้เขียนหนังสือ หรือบทความไปลงตามเว็บไซต์ต่างๆ แต่คำที่เกี่ยวข้องกับมหาปูชนียาจารย์อาจจะต้องสงวนไว้นะคะ เพราะคงไม่ง่ายต่อการเข้าใจของคนภายนอกเท่าไร

[เถลิงเกียรติ]

ขอกระซิบว่า...อย่าห่างวัดนะครับ..ให้มาทำบุญทุกๆๆบุญ...นะครับ..สาธุ.

[หัดฝัน]

มารมีตัวตนจริงครับ
ในพระไตรปีฎกบอกว่า มารมี 5 ฝูง คือ
1. กิเลสมาร คือ โลภ โกรธ หลง ที่คอยเข้ามาครอบงำจิตใจเราตลอดเวลา กิเลสบังคับให้สร้างกรรม (ชั่ว) เมื่อสร้างกรรมก็มีวิบาก (ผลของกรรม) มารองรับ ทำให้ทุกข์ทนอยู่ร่ำไป
2. ขันธมาร คือ ร่างกายของเราเอง ที่บังคับไม่ได้เลย เดี๋ยวปวด เดี๋ยวเมื่อย เดี๋ยวแก่ เดี๋ยวเจ็บ
3. อภิสังขารมาร คือ วิบากกรรมในอดีตที่ตามมาทัน ทำให้เราประสบทุกข์ต่างๆ นาๆ
4. มัจจุมาร คือ ความตาย มาเป็นมารขัดขวางไม่ให้เรามีชีวิตอยู่ต่อไป
5. เทวบุตรมาร คือ ผู้มีความเห็นผิด คอยขัดขวางความดีของผู้อื่นมีทั้งมนุษย์ เทวดา ต่างๆ

ซึ่งเทวบุตรมาร ในพระไตรปิฎก เป็นเพียงเทวดาที่มีความเห็นผิดเท่านั้นหรือไม่ ก็ต้องศึกษาให้ดีๆ เพราะเทวบุตรตนนี้มีฤทธิ์มากขนาดขึ้นไปสวรรค์ชั้นพรหมได้
อีกทั้งยังมีฤทธิ์ขนาดบังใจพระอานนท์ไม่ให้ทูลให้พระพุทธเจ้าอยู่ต่อตลอดกัปป์ได้อีกด้วย
อักทั้งในพระไตรปิฎก มักจะมีความว่า มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก มารโลก
น่าสงสัยว่า มารโลกนี่คือที่ไหน ก็ในเมื่อเทวดาที่มีความเห็นผิดนั้นอยู่ในเทวโลก

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

น่าสงสัยว่า มารโลกนี่คือที่ไหน (ก็ในเมื่อเทวดาที่มีความเห็นผิดนั้นอยู่ในเทวโลก)

กระผมขอตอบแบบคร่าวๆ ว่า เป็นภพๆ หนึ่งที่อยู่นอกภพ ๓ ออกไป (ไม่ใช่นิพพานและโลกันตร์) และเป็นสถานที่อันสถิตอยู่ของผู้ทำหน้าที่ในการผลิตกระแสอาสวะกิเลสมาบังคับ ปกครอง มนุษย์และหมู่สัตว์ ให้เห็นผิด พูดผิด และทำผิด จากนั้นจึงเก็บเหตุที่มนุษย์ได้ทำพลาดพลั้งเหล่านั้น ไปปรุงให้เกิดเป็นผล (วิบาก) และผลที่เกิดขึ้นตามมานี่เอง จึงก่อให้เกิดภพภูมิ/สถานที่รองรับการเสวยผล และสุดท้ายจึงกลายมาเป็นสังสารวัฏ อันเป็นวังวนแห่งความเวียนว่ายของเหล่าสรรพสัตว์อย่างไม่รู้จบ (กรงขังแห่งพญามาร) มาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ขอถามท่านผู้รู้ทุกท่านนะครับ อยากทราบว่าอาการของจิตตก มีอาการเป็นอย่างไรบ้าง??? ส่งผลเสียอย่างไรบ้าง??? และมีผลกระทบต่อบุญที่เกิดจากการสั่งสมมามากน้อยเพียงไร ( ทำให้บุญที่สั่งสมมาดีแล้ว หกหล่น ตกหายหรือไม่ มากน้อยเพียงไร กรุณาตอบเพื่อเป็นวิทยาทาน อนุโมทนา

อาการจิตตก คือ อาการอย่างหนึ่งของดวงจิตที่เศร้าหมอง เพราะเป็นกังวลกับเรื่องราวต่างๆ ที่แล่นเข้ามากระทบสู่จิตใจ ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องเกี่ยวกับสภาวะทุกข์ (หมายถึง ทุกข์ประจำ ซึ่งไม่มีผู้ใดสามารถหลีกเลี่ยงได้ อาทิ ความแก่และความเจ็บ เป็นต้น) และทุกข์จร อาทิ ปิยวิปโยค (พลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก) อัปปิยสัมปโยค (ประสบพบเจอกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักบ้าง) และปรารถนาสิ่งใดแล้วไม่ได้สิ่งนั้นตามต้องการบ้าง เป็นต้น

ส่งผลเสียอย่างไรบ้าง???

ประการแรก ส่งผลต่อสุขภาพจิต => ทำให้สุขภาพจิตทรุดโทรม
ประการที่สอง เป็นการเปิดช่องให้วิบากกรรมชั่วที่กำลังถึงคราวให้ผล สามารถส่งผลได้ง่ายขึ้น (เพราะฉะนั้น ต้องรักษาใจของเราให้ผ่องใสอยู่เสมอนะครับ)

มีผลกระทบต่อบุญที่เกิดจากการสั่งสมมามากน้อยเพียงไร? (ทำให้บุญที่สั่งสมมาดีแล้ว หกหล่น ตกหายหรือไม่ มากน้อยเพียงไร)

เมื่อเราทำบุญด้วยอาการของใจที่เศร้าหมองไม่ผ่องใส บุญที่ได้ก็ย่อมหกหล่นเป็นธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัยเช่นกันครับ

แล้วพญามารทำเพื่อวัตถุประสงค์ใดหรือคะ?

ขอตอบแบบง่ายๆ ก็แล้วกันนะครับว่า เขาทำเพื่อต้องการให้มนุษย์ตกอยู่ภายใต้อาณัติของเขา (เป็นบ่าวเป็นทาส) อย่างไม่สามารถพบหนทางแห่งการเลิกเกิด คือ "นิพพาน" ได้นั่นเอง (พูดง่ายๆ ก็คือ บังคับให้มนุษย์ต้องเวียนเกิดเวียนตายให้เขาดูเล่นอยู่ร่ำไปนั่นแหละครับ)

[LiL' Faery]

+ - , black and white there is opposit in every thing.... good luck in your meditation and merits

[หัดฝัน]

ป้าถวิลท่านเคยอุปมาให้เข้าใจง่ายๆ ว่า ทำไมพระกับมารต้องปราบปรามกัน นะครับว่า เปรียบเสมือน ความมืดกับความสว่าง ที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้นะครับ

เมื่อเราเปิดไฟในห้องที่มืด ความสว่างบังเกิดขึ้น ถึงแม้เราจะมีเมตตาต่อความมืดเพียงใด ไม่อยากให้ความมืดต้องสูญสลายไป เราก็ไม่สามารถทำได้ครับ เพราะเมื่อห้องสว่างขึ้น ความมืดย่อมหายไปโดยอัตโนมัติ มันเป็นธรรมชาติของมันอย่างนี้แหละครับ

แต่เมื่อใดก็ตามที่ความสว่างอ่อนกำลังลง ความมืดย่อมเข้ามาแทนที่โดยอัตโนมัติเช่นกัน เราไม่สามารถจะไปร้องขอความเมตตาจาก ความมืดได้ว่า เหลือความสว่างไว้หน่อยเถิด ให้ความมืดกับความสว่างอยู่ร่วมกันอย่างสันติ ไม่มีใครสามารถทำเช่นนั้นได้ครับ

[sage_072]

พญามารใจร้าย คือสิ่งที่ดิฉันกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ มันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของดิฉัน และเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งที่คอยชี้นำให้ดิฉันกระทำหรือไม่กระทำสิ่งไหน มันแทรกซึมความคิดของดิฉันทุกอย่างจนดิฉันเกิดความวุ่นวายและสับสน และไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนดี เพราะตอนนี้จิตใจของดิฉันอ่อนแอและไม่มีความเข้มแข็งพอที่จะไปสู่รบกับเจ้าพญามารตนนั้นได้ และในสุดท้ายดิฉันก็อาจจะต้องพบกับความแพ้พ่าย และต้องพลัดพรากจากเส้นทางการสร้างบารมี พลัดพรากจากเพื่อนกัลยาณมิตรทุกท่านไปในที่สุด ซึ่งดิฉันไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเลย

แต่ทว่าหนทางที่มืดมิดก็ย่อมมีทางสว่างอยู่บ้างจริงใหม เพราะอย่างน้อยดิฉันก็มีพญาบุญที่จะคอยปกป้องดิฉันเสมอ และคอยห้ามปรามในสิ่งที่ดิฉันกำลังจะกระทำด้วยอำนาจของพญามารที่เลวร้ายตนนั้น แม้ว่ากำลังแรงฤทธิ์ของพณาบุญจะอ่อนกว่าเจ้าพญามารก็ตาม แต่ในจิตใจในส่วนลึกของดิฉันนั้น ดิฉันรักและเข้าข้างพยาบุญมากที่สุด เราจึงร่วมหัวกันที่จะกำจัดพญามารตนนั้น โดยการใช้รหัส 072 เข้าช่วยทุกท่านคงจะรู้จักกันดีนะคะ การดำเนินการครั้งแรกมันก็แสนอยากแสนลำบาก เพราะในขณะที่ดิฉันกำลังรวมรวมใจไว้ที่ศูนย์กลางกายนั้น ดิฉันก็ต้องพบเจอภาพความวุ่นวาย ทั่งเรื่องการเรียน การงานที่ต้องรับผิดชอบ พร้อมทั้งเสียงที่กระซิบอยู่ข้างหูว่า ลืมตาได้แล้วเธอกำลังจะตกเหว เพราะความรู้สึกที่ดิฉันกำลังเผชิญอยู่นั้นมันก็คือ เหวลูกใหญ่พร้อมด้วยพลังอันลึกลับสิ่งหนึ่งที่กำลังดึงร่างของดิฉันให้ตกลงไป ดิฉันเริ่มกลัวในความรู้สึกนั้น ดิฉันกำลังหวั่นใหวและฟุ่งซ่านแต่ดิฉันพยายามข่มใจตัวเองว่าไม่ให้กลัว เสียงกระซิบยำเตือนไม่หยุดเขาพูดด้วยนำเสียงอันทรงพลังว่า อืม..ตื่นเถอะสาวน้อยอันตรายได้เข้ามาหาเธอแล้ว ฉันกำลังจะลืมตาแต่ทว่าเสียงกระซิบอีกข้างหนึ่งได้ห้ามดิฉันไว้..นี่คือบททดสอบของพญามารเท่านั้นเธอต้องเอาชนะมันให้ได้ เอาชนะความหวั่นใหว ความฟุ้งซ่านนั้นให้ได้ ดิฉันพยายามรวมใจอีกครั้งและนึกถึงองค์พระใสๆในกลางท้องตามที่หลวงพ่อท่านสอนไว้ และแล้วความสงบก็เกิดขึ้นภายในจิตใจที่สว่างไสวของดิฉัน อีกทั้งความสุขที่พึงจะหาได้จากที่ไหนนั้นไม่มีเลย

และสิ่งที่ดิฉันได้รับสุดท้ายคือ การเอาชนะเจ้าตัวพญามารร้าย ด้วยรหัส 072 ที่ทำให้ดิฉันได้คิดสอนตนเองเป็น และนั้นก็หมายถึงดิฉันได้เอาชนะใจของตัวเองแล้ว และถึงแม้ว่าดิฉันจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง แต่พญามารก็ไม่ได้ห่างหายไปไหนมันกำลังหาช่องทางที่จะเข้ามาครอบคลุมจิตใจของดิฉันอีกครั้ง ในยามที่จิตใจของดิฉันนั้นอ่อนแอลง แต่ถึงอย่างไรก็ตามดิฉันจะไม่ยอมให้ความคิดอันชั่วร้ายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในความคิดของดิฉันอีก เพราะเป้าหมายในชีวิตของดีฉันคงไม่ต่างไปจากท่านผู้มีบุญทุกท่านหรอกค่ะ มันก็ คือการหลุดพ้นจากวัฏสงสาร และปฎิบัติธรรมให้เข้าถึงวิชาพระธรรมกาย จะได้ไปอยู่กับ หลวงพ่อสด หลวงพ่อธรรมะไชโย คุณยายอาจารย์ ที่ดุสิตบุรี (วงบุญพิเศษ)เขตบรมโพธิสัตว์ สุดท้ายเด็กหญิงอายุ 14 คนนี้อยากจะตะโกนด้วยความปิติใจให้ก้องพิภพสักสามครั้งว่า ชิตังเม ชิตังเม ชิตังเม

ขอบคุณท่านผู้มีบุญทุกท่านที่กรุณาอ่านข้อความในครั้งนี้ และหวังว่าชื่อของดิฉันคงจะถูกจาลึกไว้ในหัวใจของท่านผู้มีบุญทุกท่านนะคะ อนุโมทนาสาธุค่ะ

[หัดฝัน]

ขอตอบแทนน้องก้องก็แล้วกันนะครับ เผอิญน้องเขายังไม่เข้ามา แต่ผมเข้ามาก่อน
เนื่องจากบุญมี 3 วาระครับ คือ ก่อนทำบุญ ขณะทำบุญ และหลังทำบุญ
1. ท่านใดที่รักษาความผ่องใสของใจได้ตลอดทั้งก่อนทำ ขณะทำ และหลังทำบุญ ย่อมได้บุญเต็มเปี่ยมไม่มีหกตกหล่นเลยครับ
2. ท่านใดที่ก่อนทำบุญจิตตก เช่น ไม่อยากทำ แต่พอทำไปแล้วปลื้ม และหลังทำเห็นสิ่งที่ตนบริจาคไว้ นำไปใช้ประโยชน์เพื่อส่วนรวม จิตก็ยิ่งปลื้ม อย่างนี้ บุญย่อมหกตกหล่นในวาระก่อนทำบุญ
3. ท่านใดที่ก่อนทำบุญก็ผ่องใส แต่ขณะทำจิตตก เช่น เคสน้อยใจ ที่เพิ่งออกอากาศไป แต่หลังทำบุญจิตกลับมาผ่องใสใหม่ อย่างนี้ บุญย่อมหกตกหล่นในวาระขณะทำบุญ
4. ท่านใดที่ก่อนทำบุญก็ผ่องใส ขณะทำบุญก็ผ่องใส แต่พอหลังจากทำบุญจิตตก เช่น บริจาคเงินสร้างวัด ก่อนสร้างปลื้ม ขณะสร้างปลื้ม แต่หลังสร้างแล้ว เห็นเขาสร้างไม่เหมือนกับแบบที่ตนตั้งใจไว้ เลยจิตตก อย่างนี้ บุญย่อมหกตกหล่นในวาระหลังทำบุญครับ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ขออนุโมทนาและขอบคุณพี่หัดฝันมากๆ เลยนะครับ สาธุ... จากคำตอบของพี่ ทำให้ผมนึกถึงเศรษฐีท่านหนึ่ง ซึ่งได้เคยทำบุญกับพระปัจเจกพุทธเจ้าพระนามว่า "ตขระสิขี" แต่เมื่อได้ทำแล้วกลับรู้สึกเสียดายในภายหลัง ด้วยวิบากกรรมนี้ จึงส่งผลให้เศรษฐียินดีในการบริโภคใช้สอยแต่ของเหลือเดน อาทิ เกวียนเก่าคร่ำคร่า ข้าวปลายเกวียนกับน้ำผักดอง เป็นต้น เพราะฉะนั้นเมื่อทำบุญทุกคราว ต้องทำใจให้ผ่องใส ทั้งก่อนทำ ขณะทำ และหลังทำ คำว่า "เสียดาย" นั้น ต้องกากบาทออกจากใจเสีย อย่าให้มี ให้เกิดเลยทีเดียวเชียว

[chankitt]

อนุโมทนาบุญ กับ คุณ saqe_072
สาธุ สาธุ สาธุ...

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

กราบอนุโมทนาบุญครับ สาธุ