เราควรเพิ่มคุณค่าให้กับเวลาที่เราได้มาอย่างจำกัด เพราะเวลาได้ล่วงเลยไปพร้อมกับนำความแก่เข้ามาสู่
ชีวิตเปรียบเสมือนทุกอนุวินาที เรากำลังเดินทางไปสู่ความตาย ซึ่งไม่เคยมีใครเลย สามารถหยุดยั้งต่อรอง
กับสิ่งนี้ได้ และที่สำคัญเวลายังเป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว จะพาเอาโอกาสดี ๆ ของเราให้ผ่านพ้นไปอย่างไม่มี
วันหวนกลับ......
ดังนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านทรงสอนให้เราแบ่งเวลาหรือบริหารเวลาให้ดี โดยให้แบ่งออกเป็น 2 ส่วน
คือส่วนที่ 1 เอาไว้เพื่อศึกษาค้นคว้าธรรมะ ส่วนที่ 2 เอาไว้ทำความเพียรด้วยการทำสมาธิเจริญภาวนา ให้แบ่ง
เวลาในแต่ละวันให้กับ 2 ส่วนนี้เป็นอันดับแรก แล้วค่อยแบ่งเวลาให้กับส่วนอื่นตามลำดับ ความสำคัญต่อไป
หากเราทำได้อย่างนี้ เท่ากับเราได้เอื้อประโยชน์สูงสุด และได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิตตัวเอง เพื่อทำเป้าหมาย
ของการเกิดมาเป็นมนุษย์คือ การทำพระนิพพานให้แจ้งให้ถึงพร้อม แล้วสิ่งที่ตามมาอย่างแน่นอนก็คือ ผลการ
ปฏิบัติธรรมของเราจะก้าวหน้าและดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เราจะมีความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ และภาคภูมิใจ
เพิ่มขึ้นทุกวัน สมกับที่เกิดมาเพื่อสร้างบารมี
หมายเหตุ : มาจากบทความในหนังสืออยู่ในบุญ ฉบับประจำเดือนมีนาคม 2548