นั่งน้อย ไม่ใช่บุญน้อย
พระธรรมเทศนาโดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
เข้าพรรษา ปีพุทธศักราช 2546
นั่งน้อย ไม่ใช่บุญน้อย
วันนี้วันที่ 16 นับจากวันเข้าพรรษา พรรษานี้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุธรรม เพราะฉะนั้นต้องใช้วันเวลาในพรรษานี้ให้คุ้มค่า ซึ่งอากาศดีมาก ๆ ไม่ร้อน ไม่หนาว ไม่อ้าว เหมาะในการปฏิบัติธรรม ทำความเพียรเรื่อยไป อย่าท้ออย่าขี้เกียจ ไม่ใช่พอนั่งแล้วมืด เมื่อย ฟุ้ง ก็เลยคิดไปเองว่าเราบุญน้อยมั้งจึงไม่ได้เห็นพระกับเขาบ้าง ที่จริงไม่ใช่บุญน้อย แต่นั่งน้อย แล้วนอนเยอะ ต้องนั่งเยอะ ๆ แล้วจะได้อย่างแน่นอนเชื่อเถอะ คนอื่นเขาทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ ทำไม่ได้มีอยู่ประการเดียว คือ ไม่ได้ทำ ฝึกไปเรื่อย ๆ
สักวันหนึ่งใจก็หยุดนิ่งเอง ไม่จำกัดกาลเวลา หยุดเช้าเห็นเช้า หยุดสายเห็น สาย บ่าย เย็น ค่ำ กลางคืน ดึก แจ้ง รุ่งสาง หยุดตอนไหนก็เห็นตอนนั้นเป็นอกาลิโก มนุษย์เราเหมือนหุ่นให้บุญและบาปเชิด เหมือนหุ่นกระบอกตาม โรงละครที่เขาเชิดเป็นตัวนั่น ตัวนี่ ตัวโน่น มีบทบาทต่าง ๆ นานานั่นแหละ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องสั่งสมบุญให้มาก ๆ ถ้าหากเรามีบุญมาก อุปสรรคก็น้อยลงไปเรื่อย ๆ ความสมหวังในชีวิตทั้งปัจจุบันและในอนาคตก็มีมากเป็นทับทวี
บุญคือพลังงานแห่งความบริสุทธิ์ที่จะขจัดพลังงานแห่งความไม่บริสุทธิ์ ให้หมดสิ้นออกไปจากกาย วาจา ใจ ธาตุธรรมเห็นจำคิดรู้ของเรา จะได้บุญมากนอกจากทำทานรักษาศีลแล้ว การทำใจหยุดนิ่ง ๆ ตรงกลางกายฐานที่ 7 ถ้าชัดใสสว่างเมื่อไรแล้วบุญจะมาก หลักอยู่ตรงนี้
บุญคือพลังงานแห่งความบริสุทธิ์ที่จะขจัดพลังงานแห่งความไม่บริสุทธิ์ ให้หมดสิ้นออกไปจากกาย วาจา ใจ ธาตุธรรมเห็นจำคิดรู้ของเรา จะได้บุญมากนอกจากทำทานรักษาศีลแล้ว การทำใจหยุดนิ่ง ๆ ตรงกลางกายฐานที่ 7 ถ้าชัดใสสว่างเมื่อไรแล้วบุญจะมาก หลักอยู่ตรงนี้
29 กรกฎาคม พ.ศ. 2546
จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหา
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
