“ไม่มีเวลา”ไม่มี ในโลก
ตอน จงอย่าเอา เวลา ฆ่าความมีค่าในตนเอง
เวลาเป็นทรัพยากรที่ได้มาฟรีๆ แต่ก็มีอยู่อย่างจำกัด ใช้แล้วหมดไป ไม่สามารถเก็บสะสมได้ ไม่สามารถขอยืม หรือซื้อหามาได้ ซึ่งเวลายุติธรรมกับทุกคน ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบกัน ทุกคนมีเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม บางคนมักจะบ่นว่า “...ไม่มีเวลา”
จงอย่าเอา “เวลา”ฆ่าความมีคุณค่าในตนเอง
ในโลกเรามีคนอยู่ 2 ประเภท ซึ่งแตกต่างกันมาก คนประเภทหนึ่งมักจะพูดว่า “….มีเวลาว่างมาก ไม่รู้จะทำอะไรดี จนต้องหากิจกรรมทำฆ่าเวลา”ในขณะที่คนอีกประเภทหนึ่งมักจะพูดว่า “....งานยุ่งมาก มีเวลาไม่พอ ทำอย่างไรก็บริหารเวลาไม่ลงตัวสักที”อะไรที่ทำให้คนเหล่านี้แตกต่างกัน
คนที่มักจะพูดว่า “...ฆ่าเวลา”ความจริงเป็นการกระทำที่สะท้อนให้เห็นถึงการใช้เวลาอย่างไม่คุ้นค่าและอาจจะใช้เวลาไปกับสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์เท่าที่ควร ”อย่าเอาเวลาฆ่าความมีคุณค่าของตนเอง”
ส่วนคำว่า “…ไม่มีเวลา”บางครั้งอาจจะเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อผัดผ่านสิ่งที่ตนเองไม่เห็นความสำคัญ หรือสิ่งที่ยังไม่อยากทำ
ทั้งข้ออ้างว่า ทำเพื่อ ”…ฆ่าเวลา” หรือ ไม่ทำเพราะ“....ไม่มีเวลา”ล้วนเป็นที่บ่งบอกถึงการใช้เวลาอย่างไม่ถูกต้องแล้วอาจจะเกิดผลเสียตามมาได้ทุกระยะ ประการสำคัญ คือ กว่าจะรู้ก็สายเกินไป เช่น “กว่าจะรู้ว่าเวลาเข้างานนั้นสำคัญ ก็ตอนที่โดยใบแจ้งเตือนตัดเงินโบนัสประจำปีไปแล้ว” หรือ “กว่าจะเห็นความสำคัญของการออกกำลังกาย ก็ตอนที่เรานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย”ซึ่งสายเกินไปแล้วนั่นเอง เพราะฉะนั้น เราต้องกระตือรือร้นรักษาเวลา และบริหารจัดการเวลาในฐานะเป็นทรัพยากรที่สำคัญ
“เวลาเป็นสิ่งที่ต้องจัดการ ต้องรู้จักบริหารก่อนจะสายเกินแท้” ก่อนอื่นต้องเลิกคิดว่า เรามีเวลาเหลือเยอะแล้วใช้เวลาอย่างฟุ่มเฟือย เรียกว่า อย่าเผาเวลาทิ้งโดยไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แต่ควรวางแผนบริหารจัดการเวลาให้ดีเพื่อใช้เวลาทุกนาทีให้ได้อย่างคุ้มค่าและเกิดประโยชน์สูงสุด
บางคนอ้างว่า เขามีเรื่องต้องทำสารพัด ทั้งเรื่องบ้าน เรื่องครอบครัว เรื่องกิจการงานต่างๆ เรื่องปัญหาเจ้านายลูกน้องที่ต้องแก้ไขในแต่ละวัน เขาได้ใช้เวลาอย่างคุ้มค่าแล้ว แต่เขามีงานมากมายจนไม่รู้ว่าจะจัดสรรเวลาอย่างไรให้ลงตัว
ความจริงแล้วสำคัญที่การจัดสรรเวลาและการเรียงลำดับสิ่งที่จะต้องทำก่อนหลัง ถ้าเราไม่ได้จัดลำดับความสำคัญ เราก็จะมองว่าทุกอย่างสำคัญไปหมด แล้วเลือกทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อน หรือเลือกทำสิ่งที่อยากทำก่อน ซึ่งบางครั้งกินเวลาของสิ่งที่ “ต้องทำ”หรือสิ่งที่สำคัญมากกว่าทำให้เกิดภาวะที่เรียกว่า”ไม่มีเวลา”
จากหนังสือ 24 ชั่วโมงที่ฉันหายใจ
โดย พระครูปลัดสุวัฒนโพธิคุณ
(สมชาย ฐานวุฑโฒ)
