ที่ต้องทำทานบ่อย ๆ เพื่อไม่ให้บาปได้ช่อง ให้บุญแน่น เป็นการบริจาคถี่เหนียว บริจาคให้ถี่ ให้เหนียวแน่น ซึ่งตรงข้ามกับตระหนี่ถี่เหนียว หมดอันนี้ก็มีโครงการใหม่เรื่อย ๆ ไปจนตาย ทรัพย์มีเอาไว้เป็นเครื่องมือในการสร้างบารมี สร้างบารมีอย่างนี้ เราเป็นคนได้ ครูไม่ใหญ่เป็นแค่ผู้นำบุญ เป็นยอดกัลยาณมิตรคิดโครงการชวนทำบุญ ได้แต่อนุโมทนาบุญด้วย ส่วนหนึ่งทำเองด้วย ส่วนทรัพย์ที่ได้ก็เอามาทำงานพระพุทธศาสนา ทำทุกสิ่งที่จะรักษาพระพุทธศาสนาสืบทอดเอาไว้ เพื่อผู้มีบุญทั้งในปัจจุบันและอนาคต ปัจจัยส่วนหยาบเราก็เอามาทำอย่างนี้
อย่าไปเปิดโอกาสให้ใครมาโน้มน้าวจิตใจว่า วัดพระธรรมกายทำบุญบ่อย ๆ เราต้องทำบุญบ่อย ๆ เพราะเรายังหายใจบ่อย ๆ รับประทานอาหารบ่อย ๆ อาบน้ำบ่อย ๆ นอนบ่อย ๆ ฝนก็ตกบ่อย ๆ บุญก็ต้องทำบ่อย ๆ ถ้านาน ๆ ทำบุญที เวลาตายหวาดเสียว บุญทำเอาไว้ไม่เยอะ บาปทำบ่อย ๆ เดี๋ยวบาปได้ช่อง ถ้าเราทำบุญน้อย เดี๋ยวสู้บาปไม่ได้ ละโลกแล้วไปเป็นชาวสวรรค์ ถ้าทำบุญน้อยก็ไปอยู่สุดขอบภพ
ท่านอังกุระเทพบุตรนั่งห่างถึง 12 โยชน์ ขนาดทำบุญทุกวันนานถึง 2 หมื่นปี ถ้านาน ๆ เราทำทีไม่รู้จะห่างขนาดไหน ทรัพย์มีเอาไว้ให้ใช้ ควรใช้ให้เป็นเรื่องเป็นราวให้ถูกหลักวิชชา ถ้าทำน้อย เป็นเทวดาก็จน เป็นมนุษย์ก็จนในหมู่เศรษฐี เพราะว่าเราทำบ้าง ถ้าไม่ทำเลยก็จนในหมู่คนจนเรียกว่ามหาทุคคตะ การอยู่ในสังสารวัฏ ถ้าไม่พร้อมจะอันตราย ถ้าไม่มีทรัพย์จะเจอปัญหา เจอแรงกดดัน เจอสิ่งแวดล้อมที่จะอำนวยความสะดวกให้เราทำบาปอกุศลกรรมมาก พอทำแล้วต้องไปอบาย
หล่อหลวงปู่ 3 องค์ ครูไม่ใหญ่ทำไป 2 กก. ทำองค์ละ 1 กก. กิโลละ 66 บาท ผู้ที่เป็นเจ้าของบุญจะมาช่วยทำอีก 1 กก. และอีก 1 หนึ่งในนามพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เราจะทำองค์ละบาททองก็ได้ เพราะบางคนไม่เคยทำเลยหลังปี 2537 ที่รวมทองกันในวันวิสาขบูชา ครั้งนี้ทำกันให้เต็มที่ไปเลย เราจะได้มีภูเขาทองกัน เหมือนท่านชฎิลเศรษฐีเอาทองไปไว้ที่เจดีย์นิด ๆ หน่อยๆ ยังได้ภูเขาทองเกิดขึ้นหลังบ้าน
เราอยู่ในองค์ของพระต้นวิชชา องค์นี้สำคัญ การบังเกิดขึ้นของท่านทำให้ชีวิตของเรามีความหมาย น่าปีติและน่าภาคภูมิใจ ถ้าหากท่านไม่บังเกิดขึ้นมา ชีวิตของเราจะสะเปะสะปะเหมือนสวะลอยน้ำ ไร้ความหมาย หมดความภาคภูมิใจ ไม่รู้จะปลื้มตอนไหนอย่างไร เพราะไม่มีเป้าหมายชัดเจน ไม่รู้เรื่องราวความจริงของชีวิต ไม่รู้ว่าพระรัตนตรัยอยู่ในตัว ทั้ง ๆ ที่เราแสวงหาที่พึ่งที่ระลึก เรายังไม่รู้เลยว่าอยู่ตรงไหน ไม่รู้ว่าในตัวเรามีกายต่างๆ 18 กาย ทั้งกายที่อยู่ในภพและนอกภพ กายที่ตกอยู่ในไตรลักษณ์และกายที่พ้นจากไตรลักษณ์ เราจะไม่มีวันรู้เลยว่าวิธีที่จะเข้าถึงพระรัตนตรัยทำอย่างไร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์สร้างบารมีกันมายาวนานหลายอสงไขย 20, 40, 80 อสงไขยหนักเป็นเท่า ๆ ขึ้นไป กว่าจะรู้ว่าที่ศูนย์กลางกาย เป็นหนทางที่ไปสู่อายตนนิพพาน ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว วันสุดท้ายที่ท่านบรรลุธรรมท่านถึงจะรู้ สร้างกันมายาวนานเพื่อจะคอยวันที่จะรู้ว่า หยุดเป็นตัวสำเร็จ เริ่มต้นจากฐานที่ 7
ลูกพระราชฯ รู้ฐานที่ 7 ว่า หยุดเป็นตัวสำเร็จ พูดกันอยู่ทุกวัน ถ้าไม่รู้ตรงนี้อันตราย แล้วยังรู้เรื่องราวความจริงของชีวิต เรื่องกฎแห่งกรรม กฎไตรลักษณ์ วัฏฏะ การหนีวัฏฏะ การรื้อวัฏฏะ ทำให้เรามีความเชื่อมั่นว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีจริง เพราะคำสอนของท่านสามารถปฏิบัติได้ เข้าถึงได้ ทำให้เรามีความมั่นใจในพระรัตนตรัยเพิ่มขึ้น เพราะการบังเกิดขึ้นของพระต้นวิชชา พระเดชพระคุณหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี สด จันทสโร ไม่อย่างนั้น คำว่า ธรรมกาย จะมีอยู่ในเฉพาะคัมภีร์ในพระไตรปิฎกเท่านั้น ลูกพระราชฯ หลานคุณยายและหลวงปู่ มารู้จักคำนี้ได้เพราะพระเดชพระคุณหลวงปู่สละชีวิต ทำให้เรารู้ว่าทำอย่างไรชีวิตจึงจะปลอดภัยเมื่ออยู่ในสังสารวัฏ อยู่สบายตายสะดวก ตายแล้วไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ รู้วิธีอุทิศบุญให้กับหมู่ญาติบรรพบุรุษบุพการีที่ละโลกไปแล้ว เพราะท่านบอกเอาไว้ว่าถ้าเข้าถึงวิชชา ก็สามารถคุมบุญได้ นับถอยหลังไป 80 กว่าปี ยังไม่เห็นมีใครเลยที่สอนอย่างนี้ในยุคนี้
