นารีผลออกมาเป็นปัญจสาขา มีหัวอยู่ตรงขั้ว แรก ๆ มี 4 ปุ่มแล้วเพิ่มเป็น 5 ปุ่ม เติบโตเหมือนทารกแรกเกิด ขั้วคล้ายขั้วมังคุด หลับตาพริ้ม พอโตขนาดสาวน้อยนาโอมิสัก 5 ขวบ ก็โตมาเรื่อย ๆ เท่ากับเด็กวัย 10 ขวบ เริ่มมีแสงเรือง ๆ ที่กาย เจริญเติบโตเต็มวัยเป็นสาวแรกรุ่น ไม่ได้สวมเสื้อ ตาหลับพริ้มทีเดียว เพียบพร้อมไปด้วยความงามที่มนุษย์และเทวดาหลงใหลใฝ่หา ผิวพรรณสีชมพูเหมือนดอกบัว ขนสีทอง ปากจะเป็นสีชมพูเรื่อ ๆ หลับตาพริ้ม รูปร่างเหมือนเทพธิดา มีชีวิตแต่ไม่มีจิตใจเพราะเป็นผลไม้
เมื่อเริ่มสุกงอมเต็มต้น รูปร่างใกล้เคียงกันไม่เหมือนกันทุกผล เหมือนผลไม้ที่สุกไม่พร้อมกัน ภายใน 1 เดือนก็ทยอยสุก ทุกคนเฝ้ารออย่างใจจดจ่อว่าเมื่อไหร่จะหล่นลงมา ห้ามดึงทึ้งจะเหี่ยว ถ้าหล่นสุกงอมจะใช้ได้ นารีผลข้างในไม่มีกระดูก ไม่มีอวัยวะภายใน ข้างในมีธาตุสำเร็จที่หอมกรุ่น ผิวกายเหมือนคนมีชีวิต มีสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนเทพธิดา เทวดามารอคอยเก็บกันทุกปี จะมีสุขสัมผัส เหมือนสัมผัสเทพธิดา
ผู้ที่มีใจปรารถนาใกล้ๆ ลุ้นระทึกให้ร่วงหลุด มีแววตาที่มีประกายแห่งความหวัง และหัวใจแห่งความปรารถนา ต่างเฝ้ารอคอยที่จะครอบครอง
โอกาสดีของเรามาถึง โอกาสดีที่จะหล่อหลวงปู่ทองคำทีเดียว 3 องค์ เอาไปไว้ที่เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ คือ ที่บังเกิดด้วยรูปกายของท่านที่อำเภอสองพี่น้อง ที่วัดโบสถ์บางคูเวียงสถานที่ที่ท่านบรรลุธรรม และวัดบางปลาที่ท่านแสดงธรรมสอนวิชชาธรรมกายเป็นครั้งแรก โอกาสนี้เป็นโอกาสดีและหาได้ยาก บุญนี้เป็นบุญใหญ่ ครูไม่ใหญ่ทำไป 2 กก. เป็นปฐมฤกษ์ แล้วเริ่มมีผู้ทำตาม การถวายเป็นปัจจัยดีที่สุด เพราะจะได้ซื้อทองคำบริสุทธิ์ ไม่ต้องนำมาถลุง ถ้าใครยังไม่พร้อมจะเอาทองมาทำก็ได้ เราจะเอาบุญนี้ไปเอาภูเขาทองกัน เอาผิวเป็นทอง งามตั้งแต่เกิดเป็นทองคำ เอาดวงปัญญาสว่างไสว เอาบุญอันนี้เพื่อครองผ้ากาสาวพัตร์ที่มีสีประดุจทองคำ เอาสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง อริยทรัพย์คือสมบัติภายใน ได้แก่วิชชาธรรมกาย วันนี้บุญที่ครูไม่ใหญ่ถวายทองคำ 2 กก.ให้ลูกทุกคนมีส่วนในบุญด้วยกันทั่วโลกทุกคน
กรณีศึกษาวันนี้ ปู่ของเจ้าของเคสเป็นชาวจีน เดินทางมาอาศัยอยู่ที่เกาะกวาง จ.จันทบุรี ตั้งแต่อายุ 15 ปี ทำอาชีพนำสินค้าจากจันทบุรีล่องเรือมาขายที่กรุงเทพ จนกระทั่งมาพบย่าใหญ่ แล้วแต่งงานกัน ปู่มีกิจการหลายอย่าง มีเรือบรรทุกสินค้า โรงเลื่อย โรงเผาถ่าน ฯลฯ ย่าใหญ่ไม่สามารถมีบุตรได้ เพื่อนแนะนำให้ปู่เดินทางกลับเมืองจีน เพื่อขอย่าเล็กแต่งงาน ขณะนั้นปู่อายุ 42 ปี ย่าเล็กอายุ 19 ปี ปู่และย่าเล็กมีบุตร 4 คน ลูกย่าเล็กทุกคนเคยเข้าวัดพระธรรมกาย หลังจากแต่งงานกับย่าเล็กไม่นาน ปู่ก็เสียชีวิตตอนอายุ 49 ปี
ย่าใหญ่ดูแลแทนกิจการแทนปู่ 3 ปีก็เสียชีวิต ย่าเล็กดูแลกิจการทั้งหมด ท่านเป็นคนจีนไม่รู้จักหนังสือไทย จึงให้ญาติมาดูแลกิจการแทน ลูกทั้ง 4 ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ท่านส่งบุตรทั้ง 3 คนส่งไปเรียนต่างประเทศ ส่วนลูกสาวคนโตออกเรือนไปแล้ว ย่าเล็กดูแลกิจการจนกระทั่งมีอายุ 35 ปี ก็เริ่มสุขภาพไม่ดี ท่านจึงเรียกพ่อของเจ้าของเคสซึ่งเป็นลูกชายคนโตกลับมาเพื่อให้มาศึกษางาน ท่านมีกิจการทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด ท่านให้พ่อไปศึกษางานที่ต่างจังหวัด ญาติที่ดูแลกิจการทางนั้น เห็นพ่อยังเด็ก จึงพาไปเที่ยวเตร่ตามสถานเริงรมย์ ไม่ได้สอนงานให้ ย่าทราบจึงเรียกตัวกลับ ให้มาดูแลกิจการงานที่กรุงเทพฯ แทน ญาติพี่น้องที่ดูแลกิจการอยู่ ก็ไม่สอนงานให้พ่อ ย่าเล็กมีโรคประจำตัวหลายโรค กิจการทั้งหมดที่มีอยู่จึงถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็นของคนอื่นหมด
ย่าเล็กชอบทำบุญ ท่านเป็นเจ้าภาพสร้างองค์พระ เจ้าภาพบวชพระ ทอดผ้าป่า ทอดกฐิน ถวายสังฆทานถวายแก่พระภิกษุสงฆ์ สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล สถานีอนามัย ชอบทำอาหารแจกจ่ายชาวบ้าน ชอบไปวัดฟังธรรมทุกวันอาทิตย์ ท่านเข้าใจศีล 5 ได้แต่ไม่ละเอียด เมื่อถึงวันตรุษจีน ท่านให้ลูกน้องนำหมูเป็ดไก่ไปฆ่าตามธรรมเนียมจีนโบราณที่สืบต่อกันมา แล้วนำอาหารออกแจกจ่ายให้ลูกน้องตามบ้านใกล้เรือนเคียง ท่านทำอย่างนี้มาตลอด จนกระทั่งอายุ 70 ปีเริ่มป่วยเป็นเบาหวาน หัวใจ อัมพฤกษ์ ความดันสูง สุขภาพท่านแย่เรื่อยมา จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่ออายุ75 ปี
เมื่อกิจการของย่าเลิกหมด เพื่อนชวนพ่อเปิดกิจการสถานเริงรมย์ ไนท์คลับ บาร์ ทำได้ไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็นร้านอาหารและขายสุรา เป็นคนเจ้าชู้ ผิดศีลข้อ 3 เป็นประจำ พอท่านอายุมากขึ้นสุขภาพไม่ดีนัก มีอาการโรคสมองฝ่อ อัลไซเมอร์ระยะแรก ท่านมอบกิจการร้านอาหารที่มีอยู่ให้คนอื่นไปทำ อาการทรุดลงจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องจ้างพยาบาลมาดูแลตลอด 24 ชม. เป็นอย่างนี้เกือบ 10 ปีแล้ว ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่
ป้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกาย เป็นผู้นำบุญกลุ่มธรรมจารี ท่านทำบุญด้วยตัวเองและชักชวนให้คนอื่นร่วมบุญด้วย มาระยะหลังท่านมีอาการหลงลืม ลูก ๆ ไม่อยากให้มาวัดเพราะเป็นห่วงท่าน แต่ท่านยังอยากมา ลูก ๆ จึงให้คนมาคอยดูแล ทำอยู่อย่างนี้ระยะหนึ่ง อาการของท่านทรุดลง จนกระทั่งมาวัดไม่ได้ แต่ใจของท่านยังติดอยู่กับวัด ทุกครั้งที่ท่านนั่งอยู่ที่บ้าน ท่านจะนั่งหลับตาเหมือนทำสมาธิอยู่ ใบหน้าจะยิ้มแล้วดูเบิกบาน บางครั้งพอท่านลืมตาขึ้นก็พูดว่า วันนี้ฉันไปวัดได้ไปเจอหลวงพ่อด้วยนะ แล้วยิ้มด้วยความเบิกบาน ปัจจุบันท่านไม่สามารถดูแลตัวเองได้ ต้องจ้างพยาบาลดูแลตลอด 24 ชม.
คำถาม ขณะนี้ย่าเล็กอยู่ที่ไหน ท่านได้รับบุญที่ลูกหลานอุทิศให้หรือไม่ ป้าและพ่อป่วยเป็นโรคสมองฝ่อ เพราะกรรมใด จะแก้ไขได้อย่างไร คุณหมอบอกว่าโรคนี้เป็นกรรมพันธุ์อาจจะถ่ายทอดถึงลูก ๆ ได้ อยากถามว่าจะมีวิธีป้องกันได้หรือไม่ ถ้าใส่ชื่อพ่อเป็นประธาน โดยภรรยาและบุตรมาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย กลับไปบอกให้พ่ออนุโมทนาบุญท่านจะได้บุญหรือไม่ ควรทำบุญอะไรบ้างขณะที่พ่อยังมีชีวิตอยู่
ย่าเล็กตายแล้วไปอยู่ชั้นจาตุมหาราชิกา เป็นสายยักษ์ กรรมปาณาติบาตที่ท่านสั่งฆ่าเป็ดไก่แบบประเพณีจีน มีโรครุมเร้าอยู่ ทำให้ทรมาน อารมณ์ไม่แจ่มใสตอนใกล้จะตาย ประกอบกับท่านไม่เข้าใจเรื่องบุญมากนัก บุญจึงส่งไม่เต็มที่เพราะมีบาปอกุศลเจือ ใจท่านไม่ใสมากจึงไปเกิดเป็นสายยักษ์
พ่อป่วยเพราะกรรมสุราและกรรมมุสาเจ้าชู้ กรรมในอดีตและปัจจุบันที่คล้าย ๆ กันมาส่งผลจึงทำให้เป็นโรคนี้ ดื่มด้วย ขายด้วย หลอกสาวด้วย ชาตินี้คงยังไม่หาย กรรมนี้ยังจะติดตามไปอีกหลายชาติ ต้องทำบุญไปเรื่อย ๆ กรรมจะได้เบาบางลง ที่ลูก ๆ มาเกิดกับพ่อแม่เพราะมีกรรมคล้าย ๆ กัน เป็นกรรมส่วนตัวของแต่ละคนที่ทำจากชาติในอดีตมาส่งผล ต้องสั่งสมบุญไปเรื่อยๆ จนบาปไม่ได้ช่อง วิธีป้องกันคือ ต้องให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาให้เข้มข้นกว่านี้ เอาปัจจัยของท่านมาทำให้ท่าน ท่านก็จะได้บุญตามส่วนแห่งสติที่ท่านรับรู้ ท่านอนุโมทนาบุญก็ได้รับบุญบ้าง เพราะการรับรู้ไม่เต็มที่
น้องสาวพ่อมีเศษกรรมคล้ายพ่อแต่ไม่มาก ถ้าไม่ทำบุญ ก็อาจไปอบายได้ แต่ถ้าทำบุญให้ท่านไปเรื่อย ๆ จนหมดอายุขัย บุญอาจจะส่งผลให้ไปเกิดเป็นมนุษย์ใหม่ หรือส่งผลไปชั้นจาตุมหาราชิกา เพราะกำลังบุญที่ทำอย่างเข้มข้น เนื่องจากกรรมปัจจุบันของท่านมาก
ป้ามีเศษกรรม เป็นวจีกรรม รวมกับกรรมที่ซื้อเหล้าแจกเขาบ้างตอนยังไม่รู้เรื่องบุญ ปัจจุบันท่านอยู่ในบุญมาก เศษกรรมทำอะไรท่านได้ไม่มากเท่าไหร่ บุญท่านเยอะ บุญได้ช่องก่อนเพราะท่านเคยทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างบารมีเป็นผู้นำบุญ เคยเล่าให้ครูไม่ใหญ่ฟังว่า เป็นผู้นำบุญนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปทำหน้าที่ผู้นำบุญ เนื่องจากอายุท่านมากเคยตกมอเตอร์ไซค์ ต้องฝากดูแลท่านด้วย แม้ว่าท่านจะมาวัดได้ไม่เหมือนเดิม
