ไปที่เนื้อหา


usr38631

เป็นสมาชิกตั้งแต่ 18 Jan 2011
ออฟไลน์ ใช้งานล่าสุด Jan 22 2011 08:06 PM
-----

โพสต์ที่ฉันโพสต์

ในกระทู้: ข้อปฏิบัติเมื่อถูกโจมตี หรือ ถูกใส่ร้ายป้ายสี

18 January 2011 - 12:48 PM

เราขอปรึกษาเพื่อนๆนะคะช่วยแนะนำให้เราทีคือเรื่องมันมีอยู่ว่า
เราอยู่บ้านสามีก็อยู่มานานคะ 20 กว่าปี เรื่องมาเกิดเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาคือของน้องสาวเค้าหายไปคือ รองเท้า และบรัชออน NARS หายไปแต่เครื่องสำอางค์อันนี้ของเราก็มีนะคะ น้องสาวเค้าโทษเราเต็มๆเลยคะว่าเราขโมยไป เดี๋ยวเราจะให้อ่านที่เค้า ด่าว่าเราใน เฟสบุ๊กนะคะ
อันนี้คือข้อความของน้องสามีคะVarongrong เขียน "หุหุ ยังไม่รู้ตัวอีกน่าสงสาร ชีวิตนี้ถึงไม่มีความสุข พี่น้องยังไม่เอาเลย ถึงสุขก็สุกๆดีบๆล่ะว้า อยากรู้ก็นึกทบทวนดูสิย่ะว่าใครบ้างที่มึงไปทำเค้าไว้ มึงจะขโมยของใครแล้วให้คนอื่นเห็นก็ไม่ใช่ขโมย กูคิดว่ากูไม่หน้าแตก แต่คนที่ไม่ยอมรับความจริงชอบแถไปเลยก็คือมึง กูคิดว่าผัวมึงเค้าก็รู้แต่ไม่อยากมีปัญหากับมึงอ่ะสิ เค้าคิดถึงลูก สงสารลูก ไม่งั้นเค้าเลิกกับมึงนานแล้ว ลองถามดูสิ แล้วเสือกอะไรกับครอบครัวกู ดูแลครอบครัวมึงให้ดีเถอะ อีกอย่างทำไมกูต้องสำนึกบุญคุณมึง มึงอย่ามาลำเลิกกูไม่ได้ขอร้องให้มึงมาช่วยเลี้ยงลูกกู มึงเสือกอาสาเอง ที่ผ่านมามึงทำอะไรก็ไม่อยากถือสา แต่ครั้งนี้กูขอไม่ บรรทัดฐานของกูสูงกว่ามึงนัก สำเหนียกซะ ปล.เรื่องขโมยบรัชออนกะรองเท้า ตำรวจที่ไหนจะไปรับทำเรื่อง คิดได้ปัญญาอ่อนมาก เค้าเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า โง่แล้วอยาก..อ้อลืมไปไม่ได้กินหญ้านี่หว่า 555" เอาของกรูไปแล้วทำมาเนียนโกรธกู ซิมิสนหลอก แต่อย่ามาลงที่ลูกกูอีเวรตะไล อีกข้อความนึงนะ หุหุ แรงบริสุทธิ์มันจะไปเกิดกับคน####ๆๆได้ยังไงอยากรู้นักทำเป็นอโหสิแต่ปาก จริงๆใจมันร้อนเป็นไฟแล้ว
ต่อไปเป็นของเรานะคะ
คนอย่างมึงพูดไปก็เท่านั้น ไม่เคยเห็นใครดี มึงจะคิดยังไงกะกูก็ได้นะ ไม่เป็นไร อโหสิกรรมให้เพราะสมองมึงคิดได้เท่านี้ ของ ของมึง ทั้ง 2 อย่าง กูขอสาบานให้กูมีอันเป็นไป หรือให้เกิดสิ่งใดก็ได้ถ้าคนอย่างกูเอาของมึงไปนะ แต่แรงบริสุทธิ์ของกู มึงคิดสิ่งใดไม่ดีกับกู หรือ โทษกู กูไม่ยกให้ ขอให้ย้อนกลับไปหามึงให้หมด ด้วยแรงบริสุทธิ์ของกู ถ้าเป็นกูนะถ้ากูไม่เห็นหรือไม่แน่ใจว่าใครเอาไปกูจะไม่โทษใครเพราะว่ามันบาป กูขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในบ้านนี้ ถ้ากูเอาไปขอให้กูมีอันเป็นไป กูไม่ได้เอาไป ใจมึงไม่บริสุทธิ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่กูมีเคราะกรรมขอให้ย้อนกลับไปหามึงให้หมด ด้วยแรงบริสุทธิของกู ส่วนเรื่องหลานกูไม่ได้คิดอะไร (คือเราเคยเลี้ยงลูกให้เค้าคะออกมาได้ 2 วัน ตอนนี้อายุ 5 ขวบแล้วเราไม่เคยได้ค่าเลี้ยงหรือค่าขนมเลยคะหรือค่าย่าต่างๆ)ส่วนมึงกูอโหสิกรรมให้ทุกอย่างแรงบริสุทธิ์ของกูมันแรงมากกูจะคอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตมึงอีก ไม่ช้าก็เร็ว เพราะถ้าจิตใจของมึงยังโทษว่ากูเอาของ ของมึงทั้ง 2 อย่างไป รองเท้าอะไรกูยังไม่รู้เรื่องเลย ขอให้หาของมึงให้ดีดีก่อนนะ ที่จะเจาะจงโทษกูมั่วๆๆ แต่ถ้ามึงยังยืนยันว่ากูเอาไป ก็ไม่เป็นไรความจริงคือความจริงอย่างที่มึงบอก ผัวกูเค้าให้ถามว่าถ้ามึงแน่ใจจริงๆๆ ทำไมตำรวจจะสืบไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องเล็กแต่มันเป็นเรื่องใหญสำหรับกูที่มึงว่ากูขโมย กูเป็นคนเสียหาย
อาจจะยาวหน่อยนะคะ คือสามีและแม่สามีเค้าก็ไม่เชื่อเพราะว่าเราเองไม่เคยมีนิสัยแบบนี้ สามีเค้าก็เฉยไม่ว่าอะไรน้องเค้าแม้แต่คำเดียวเพียงแต่บอกเราว่าเวรกรรมมีจริงไม่ช้าก็เร้วต้องได้เห็น ถ้าเราไม่ได้เอาไปก็ไม่ต้องไปใส่ใจ แต่เราซิคะทั้งเสียใจ ร้องไห้ ทั้งแค้นมาก ทำไมสามีเราถึงไม่เครียให้เรา คือเค้าก็น่าจะไปคุยกับน้องเค้าว่าทำไมถึงโทษเราอย่างนี้ เราขอเลิกกับสามี แต่เค้าไม่เลิกเค้าบอกถ้าเราไปก็แสดงว่าเราเป็นคนผิดซิ
ต้องอยู่เพื่อพิสูจน์ทำไมต้องเลิก บอกตรงๆๆว่าเราอึดอัดมากคะ เพื่อนๆพี่ ช่วยแสดงความคิดเห็นหรือบอกบาปกรรมที่เค้าได้ทำกับเราได้ไหมคะ ขอบคุณมากคะ