วันรุ่งขึ้น เพื่อนบ้านมากมายต่างมาแสดงความเสียใจที่ผู้เฒ่าต้องมาสูญเสียม้าไป แต่ผู้เฒ่ากลับอยู่ในความสงบเอ่ยแต่คำว่า
“ข่าวดี หรือข่าวร้าย ใครจะรู้”
วันต่อมา ม้าหนุ่มกลับออกมาจากป่า พร้อมกับม้าป่าสาวที่ติดออกมาด้วย เพื่อนบ้านมากมายต่างมาแสดงความดีใจ ที่ผู้เฒ่ามิพียงได้ม้ากลับคืนมายังได้ม้าป่าเพิ่มมาอีกตัว ผู้เฒ่ายังอยู่ในความสงบ เอ่ยแต่คำว่า
“ข่าวดี หรือข่าวร้าย ใครจะรู้”
หลายวันต่อมา ชายหนุ่มลูกของผู้เฒ่า คิดอยากจะลองขี่ม้าป่า แต่ด้วยความพยศของม้าป่า สะบัดชายหนุ่มตกลงจากหลังม้าจนขาหัก เพื่อนบ้านมากมายต่างมาแสดงความเสียใจ ที่ลูกของผู้เฒ่าต้องบาดเจ็บจนขาหัก ผู้เฒ่ายังอยู่ในความสงบ เอ่ยแต่คำว่า
“ข่าวดี หรือข่าวร้าย ใครจะรู้”
เดือนต่อมาเกิดสงครามครั้งใหญ่ เด็กหนุ่มในหมู่บ้านทั้งหมด ต้องถูกเกณฑ์ให้ไปเป็นทหาร เว้นแต่เด็กหนุ่มลูกผู้เฒ่าที่ยังไม่หายบาดเจ็บ เพื่อนบ้านมากมายต่างมาแสดงความดีใจ ที่ลูกของผู้มิต้องไปเป็นทหารเสี่ยงอันตรายในสงคราม และยังบอกอีกว่า หากรู้ก่อนล่วงหน้าว่าจะมีสงครามจะตีลูกให้ขาหักบ้าง แต่ผู้เฒ่าก็ยังอยู่ในความสงบ เอ่ยแต่คำว่า
“ข่าวดี หรือข่าวร้าย ใครจะรู้”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งในชีวิตเราอาจจะมีทั้งเรื่องดี และเรื่องร้าย ผ่านเข้ามาในชีวิต เราเองก็อย่าไปดีใจ เสียใจ โศกเศร้า ร่ำพิไร รำพัน กับมันให้มากจนเกินไป สิ่งดีๆ อาจจะกลายเป็นสิ่งร้ายๆ ก็ได้ สิ่งร้ายๆ ก็อาจจะกลายเป็นสิ่งที่ดีได้เหมือนกัน เราก็อย่าพึ่งไปท้อใจจนเกินไป
Credit: http://www.thaimisc....v...dea&topic=3
มันก็โลกธรรมแปดล่ะน้อ มีลาภ เลื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสุข มีทุกข์ มีสรรเสริญ มีนินทา
ทำใจใสๆ กันนะครับ ทำแบบท่านผู้เฒ่า
