เปรตฝี
เปรตหญิงมีฝีขึ้นตามตัว มีน้ำเหลืองน้ำหนองไหล กลิ่นเหม็นเน่า อีกาปากเหล็กเลยมารุมดูดน้ำเหลือง เจ็บปวดทรมานแสนสาหัสเป็นเวลายาวนาน บุพกรรมตอนเป็นมนุษย์ มีอาชีพเป็นคนทรงเจ้าเข้าผี เรียกวิญญาณมาพูดคุย ทำท่าทางต่าง ๆ มีชื่อเสียงโด่งดัง มีคนเชิญมาว่า อยากจะพูดคุยกับคนที่ตายไปแล้ว สองสามีภรรยาพินอบพิเทาเอาอกเอาใจ ร่างทรงหญิงร่ายคาถา แต่ผีไม่ได้มา แกล้งว่ามีวิญญาณมาเข้า คุยกันไปเรื่อย จนทั้งสองเกิดศรัทธา ร่างทรงที่หลอกลวงเขาตายแล้วไปเป็นเปรตฝี ส่วนผู้ที่ศรัทธาเลื่อมใสคล้อยตาม จนหมกมุ่นเมามัวและใจมัวหมองตอนใกล้ตาย ตายไปเป็นเปรตที่มีหัวเป็นหมู บ้างมีหัวเป็นไก่ บ้างมีหัวเป็นเนื้อทราย
เปรตอันดะโต (อัณฑะโต)
เปรตมีอวัยวะเพศชายโต มีอีกาตามไล่จิก บุพกรรมตอนเป็นผู้ปกครองแคว้นมีอำนาจมากตัดสินคดีความ เมื่อคู่กรณีมาถึง คนทำผิดแอบมาก่อน และให้สินบน ผู้ปกครองแคว้นตัดสินให้คนผิดเป็นถูกและคนถูกเป็นผิด เพื่อกินสินบาทคาดสินบน ตายแล้วไปเป็นเปรตอันดะโต
เคสที่หนึ่ง แม่ของเจ้าของเคสเกิดในครอบครัวชนบท มีชีวิตวัยเด็กค่อนข้างลำบาก เป็นคนขยันหมั่นเพียร ทำงานหนักมากกว่าผู้หญิงในวัยเดียวกัน หลังจากแต่งงาน ทำอาชีพเลี้ยงหมูและค้าขาย จนมีฐานะมั่นคง เป็นที่นับถือเกรงใจของบุคคลทั่วไป ท่านเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ใจดี ซื่อสัตย์ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ สนับสนุนคนที่ชอบทำมาหากิน ใครที่ยืมเงินไปลงทุนและไม่นำเงินมาคืน ก็ไม่ทวงคืน และห้ามลูก ๆ ไปทวงคืนด้วย
แม่ป่วยเป็นโรคมะเร็งทรวงอก เมื่ออายุ 54 ปี ถึงแก่กรรมที่ รพ.เมื่อปี 2533 ปีต่อมาเจ้าของเคสได้มาวัดพระธรรมกาย ได้กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และเริ่มทำบุญใหญ่ ได้สร้างบุญทุกบุญอย่างสม่ำเสมอ ได้เข้าวัดปฏิบัติธรรม เป็นประธานรองงานบุญใหญ่หลายครั้ง เป็นผู้นำบุญ เป็นประธานศูนย์กัลยาณมิตรนครปฐมตั้งแต่ปี 2534 2543 ชักชวนชาวนครปฐมมาปฏิบัติธรรมในวันอาทิตย์และงานบุญใหญ่ สร้างศูนย์กัลยาณมิตร ร่วมถวายอาคารพาณิชย์ 4 ชั้น ฯลฯ
คำถาม คือ ขณะนี้แม่มีคติอย่างไรและจะทำบุญอะไรไปให้ท่าน ท่านจึงได้บุญมาก ๆ
ท่านค่อนข้างลำบากในวัยเด็ก เพราะกรรมในอดีตเป็นคนตระหนี่ ไม่ค่อยทำทาน บางชาติไม่ทำทาน บางชาติทำทานแล้วไม่ได้อธิษฐานล้อมคอก อยากรวยอย่างเดียว จึงประกอบอาชีพมิจฉาอาชีวะคือ เลี้ยงหมูขาย ที่ตายด้วยโรคมะเร็งทรวงอกเมื่ออายุ 54 ปี เพราะเศษกรรมเจ้าชู้ตอนเป็นผู้ชายรวมกับกรรมปาณาติบาตในปัจจุบัน คือ เลี้ยงหมูส่งให้เขาฆ่า
กรรมในอดีตและปัจจุบัน จะเกื้อกูลกัน ไม่ว่ากรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม หากเราไม่รู้ว่ากรรมในอดีตเราทำอะไรมา ให้ทำกรรมปัจจุบันให้ดี ร้ายจะกลายเป็นดี ดีจะกลายเป็นดีขึ้นไปเรื่อย ๆ
ท่านมีพื้นฐานใจดี ก่อนละโลก เจ็บปวดทรมานมาก ใจกึ่งหมองกึ่งใส หลังจากครบ 7 วัน เจ้าหน้าที่พาไปยมโลก ตอนใกล้ละโลกภาพยังไม่ชัดเจน ตอนอยู่หน้าพญายมราช เห็นภาพบัญชีบุญบาป ได้รับทุกข์ทรมานอยู่ในยมโลกอยู่ระยะหนึ่ง มีตัวเป็นคน หัวเป็นหมู ถูกเจ้าหน้าที่เอามีดแหลมๆ เสียบตรงคอ ผูกกับราว เอาหัวห้อยลงมาเหมือนที่แขวนหมู หลังถูกเชือด เลือดก็ไหลนอง แต่ยังไม่ตาย ถูกชำแหละ แหวะท้อง ลากไส้ออกมาจนตายในที่สุด พอตายก็หล่นลงมากองกับพื้น อวัยวะมารวมกันแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ วนเวียนอยู่อย่างนี้หลายครั้ง
ต่อมาเจ้าของเคสทำบุญอุทิศไปให้ ได้ลดหย่อนผ่อนโทษลงไป บุญที่อุทิศให้ไปสว่างที่บัญชีของเจ้าหน้าที่ ร่างกายค่อย ๆ เปลี่ยนไปทีละนิด จนกระทั่งเป็นคนและพ้นจากเครื่องทัณฑ์ทรมานแล้ว การทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ที่ละโลกแล้วมีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ในโลก และต้องทำให้ถูกหลักวิชชาด้วย ทั้งเราและผู้ละโลกก็จะได้บุญไปด้วย แต่ถ้าบูชายันต์ โดยฆ่าสัตว์ต่าง ๆ จะเพิ่มบาปขึ้นไปอีก
จากที่เจ้าของเคสได้ทำบุญไปให้ท่านเรื่อยๆ ในที่สุดเจ้าหน้าที่พาท่านไปส่งสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา เนื่องจากพื้นฐานใจท่านดีมาก ทำให้รับบุญได้ง่าย เข้าใจได้ดีในระดับหนึ่ง จิตใจงาม จึงไปเป็นเทพธิดาสายคนธรรพ์มีวิมานทองเป็นของตนเอง เจ้าของเคสไม่หยุดยั้งในการทำบุญและอุทิศบุญไปให้เรื่อยๆ ไม่ขาด ทำให้แม่ได้เลื่อนชั้นไปอยู่ชั้นดาวดึงส์เฟส 3 มีวิมานเป็นทอง น่าชื่นใจกับลูก ๆ ของท่านที่ทำถูกหลักวิชชา เป็นบุญทั้งกับผู้ที่ละโลกไปแล้วและผู้ที่มีชีวิตอยู่
เคสที่สอง สามีของเจ้าของเคสเสียชีวิตเมื่อวันที่ 20 ธ.ค. 2545 อายุ 42 ปี รู้จักกันประมาณปี 2534 แต่งงานกันปี 2537 แล้วไปช่วยงานที่ห้างสรรพสินค้าบุรีรัมย์ มีลูกชาย 2 คน ตลอดเวลาที่รู้จักกัน ได้พาสามีมาที่วัดพระธรรมกายตามสมควรเรื่อย ๆ โดยมีพี่สาวชื่อหลี เป็นกัลยาณมิตรคอยชักชวน ปี 2540 เขามีอาการอ่อนเพลียและได้ตรวจพบว่า เป็นโรคไตวายทั้ง 2 ข้าง ทำการฟอกเลือดอาทิตย์ละ 2 ครั้ง ช่วงนั้น ได้มาทำบุญวันมาฆบูชาที่วัด เจ้าของเคสและสามีได้อธิษฐาน ขอให้ได้เปลี่ยนไตภายในปี 2540 ถ้าได้เปลี่ยน จะมาวัดในวันมาฆบูชาทุก ๆ ปี ในที่สุดได้รับการเปลี่ยนไตในเดือน พ.ย. 2540 อาการดีขึ้นเหมือนคนปกติ ไม่ต้องฟอกเลือด ช่วงผ่าตัดเปลี่ยนไต เจ้าของเคสได้ทำบุญหล่อองค์พระบรมพุทธเจ้าประดิษฐานในมหาธรรมกายเจดีย์
เมื่อสามีแข็งแรงขึ้นช่วงระยะเวลา 5 ปี ก็อยู่ในความประมาท ไม่ค่อยนึกถึงบุญ แต่มาวัดทุกวันมาฆบูชาของทุกปีตามที่อธิษฐานไว้ พี่หลีชวนทำบุญอยู่เรื่อยๆ ก็ทำตามสมควร ไม่ได้ทำเต็มกำลัง และพยายามพาสามีไปปล่อยปลาทุกเดือน พอถึงเดือน ต.ค. 2545 สามีปวดข้อสะโพกอย่างมาก ตรวจพบว่าต่อมน้ำเหลืองโต และตาซ้ายเข มองเห็นภาพซ้อนกัน หมอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ พบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแพร่กระจายมาที่ต่อมน้ำเหลืองและเส้นประสาทตาทำให้ตาเข หลังจากนั้นอีก 1 สัปดาห์ ได้ทำบุญกฐินให้ครบ 1 กอง หลังผ่าตัด 1 วัน พี่หลีพูดเรื่องบุญทุกบุญที่เขาได้ทำมาตลอด บุญกฐินเป็นบุญที่เขาได้ทำด้วยตนเอง ชวนคุยไปเรื่อยพูดให้ฟังประมาณ 30 นาที แล้วบอกให้เขาสมาทานศีล 8 ในวันนั้นด้วย เขาฟังไป มีรอยยิ้มที่มุมปาก บอกว่าง่วงนอน แล้วนอนหลับไป เขาจากไปเหมือนคนนอนหลับปกติ โดยที่ไม่มีใครคาดคิด เจ้าของเคสก็ไม่คิดว่า เขาจะจากไปเร็วเช่นนั้น แต่ก็สบายใจที่ภาพสุดท้ายของเขาเป็นภาพที่ดี ไม่มีอาการใด ๆ ช่วง 7 วันแรกนำศพเขากลับไปบำเพ็ญกุศลที่บุรีรัมย์เจ้าของเคสพยายามพูดคุยกับเขาเมื่ออยู่ที่บ้าน เพราะรู้สึกว่าเขาต้องเป็นห่วงและตามมาที่บ้าน เธอนำบันทึกบุญได้ทำมาร่วมกับเขา อ่านให้เขาฟังตลอด บอกให้เขานึกถึงบุญให้มาก ๆ เช่น บุญกฐินคุณยาย บุญบูชาข้าวพระ บุญเจ้าภาพงานบวช บุญตักบาตรปล่อยปลา บุญสร้างพระธรรมกาย บุญสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ เป็นต้น และบอกว่าอย่าเป็นห่วงครอบครัวเลย ไปสวรรค์เถิด ให้นึกถึงแต่บุญเท่านั้น
พอเขาหลับไป ตื่นขึ้นมา หลุดออกร่างไปแล้ว เห็นภรรยาและลูกและทุกคนในห้อง ใจผ่องใสในบุญที่พี่ภรรยาพูดให้ฟัง ใจใส กายมนุษย์ละเอียดสว่างเรืองๆ ได้ยินทุกคนพูดให้นึกถึงบุญ ใจเกิดเป็นห่วงครอบครัว ยังไม่ไปไหน ติดตามไปถึงบุรีรัมย์ตามที่ภรรยารู้สึก ได้ยินภรรยาพูดเรื่องบุญกุศลให้ดูใบอนุโมทนาต่าง ๆ ก็ชื่นใจ แต่ยังผูกพันอยู่ พอวันที่ 7 บุญหนาแน่นขึ้น ปลื้มมากๆ ก็ตัดใจได้ เห็นทางสว่างส่องลงมา เห็นปลายทางเป็นวิมาน กายมนุษย์ละเอียดปลื้มแล้วเปลี่ยนเป็นกายทิพย์แล้วไปถึงซุ้มประตูวิมานทองที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เฟส 3 บริวารคอยต้อนรับอยู่เรียงราย ตอนนี้กำลังตรวจดูสมบัติและรอคอยหัวหน้าเขตมาตามตัวไปรายงาน บางครั้งเล็งมาดูเทพธิดาในเมืองมนุษย์และลูก ได้รับบุญทุกบุญที่ภรรยาและทุก ๆ คนทำบุญไปให้ รู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งพี่ภรรยามาก ฝากขอบคุณพี่หลี เพียรใจ โรจนศรีวิไล มาก ๆ และฝากบอกภรรยาว่าให้ตั้งใจทำบุญให้ดี เลี้ยงลูกให้ดี ให้มีคุณธรรม ให้เป็นนักสร้างบารมี เพราะได้เห็นผลบุญด้วยตัวเองแล้ว เสียดายเหลือเกินว่าตัวเองน่าจะสร้างบุญมากกว่านี้ บอกว่าสวยสดงดงามเหลือเกิน
เขาเป็นโรคไต เปลี่ยนไต เป็นมะเร็ง และตาเข เพราะชาติในอดีตเคยเป็นพ่อค้าหวังเอากำไรมาก ๆ คิดเอาเปรียบลูกค้า เช่น ขายข้าวเอากรวดเอาทรายใส่กระสอบ หรือเอาข้าวไม่ดีผสมกับข้าวดีปน ๆ กัน ปล่อยเงินกู้เอาดอกโหด ทำให้เป็นโรคไต เปลี่ยนไต แล้วกลายเป็นมะเร็ง เพราะมีกรรมปาณาติบาตคือ ในอดีตเป็นหนุ่มรูปงาม ไปตามจีบสาว ทะเลาะกับหนุ่มด้วยกัน ท้าดวลดาบ ตัวมีฝีมือมากกว่า ก็แทงคู่ต่อสู้ตายตรงบริเวณที่ตัวเองถูกผ่า ที่ตาเขเพราะตอนหาเรื่องกันเพราะผู้หญิง ก็เขาเหล่กัน เขม่นกัน
คิดถึง คำนี้ซึ้งกว่าคำไหน
แต่ว่าใครรำพึงก็ไม่ซึ้งเท่า
ต้องเป็นคนที่ห่วงใยด้วยหัวใจและคอยเฝ้า
เหมือนดังเงาที่ติดตามตลอดเวลา
จะฝาก ลมหรือแสงดาว เป็นตัวแทนมากล่าว
ความคิดถึงก็สูญเปล่าเพราะไม่มีชีวา
ต้องคนนั้นคนที่ฉัน อาทรห่วงหา
เป็นคนดีมีเมตตา มีปัญญาที่กว้างไกล
คน ๆ นี้เหมือนเพชรพลอยที่พราวตา
ใครได้สนทนาพาชีวาให้สดใส
คน ๆ นี้เหมือนนทีที่กว้างใหญ่
มีน้ำใจจริงใจกับฉันเรื่อยมา
คิดต้องถึง จึงจะซาบซึ้งถึงความหมาย
เป็นคำที่ยิ่งใหญ่เพราะหัวใจนั้นคะนึงหา
คิดต้องถึงจะถึงก็ต้องมาหา
ได้เห็นหน้าได้พูดจา จึงจะเรียกว่าคิดถึง
เมื่อวันมาฆบูชาที่ผ่านมา พี่เลี้ยงลูกชายและภรรยาฝันถึงเขาว่า มาเล่นกับลูก ๆ 2 คน เขาได้ลงมารับบุญใหญ่วันมาฆบูชาตามที่ได้ตั้งใจไว้ แต่ไม่ได้มาเล่นกับลูก นั่งราชรถมากับเทวดาเหล่าอื่น เล็งแลดูลูกและภรรยาด้วยใจที่ยังมีความผูกพันอยู่ในระดับหนึ่ง เขาฝากบอกกับเทพธิดาในเมืองมนุษย์ว่าให้นั่งสมาธิมาก ๆ ทำบุญมาก ๆ จะได้ไปให้ถึงอย่างที่คิดถึง ถ้าไปไม่ถึงก็ไม่เรียกว่าคิดถึง
