มี 5 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[' hikari]

ถามด้วยความไม่รู้นะครับ  เท่าที่ทราบมาวิชชาธรรมกายสามารถแก้ไขอาการป่วย เจ็บไข้ได้

 

อย่างนั้นแล้ว ทำไมหลวงพ่อถึงไม่ใช้วิชชาธรรมกายแก้ไข อาการอาพาธของหลวงพ่อให้หายหรือทุเลาลงครับ 

 

-

ถ้าหากว่าถ้าท่านเองไม่ค่อยจะมีเวลาทำวิชชาด้วยตัวเอง ก็ให้บุคลอื่นที่ทำวิชชาเป็นช่วยก็แก้ไขอาการอาพาธก็ได้ใช่ใหมครับ

 

กราบขออภัยครับ ด้วยความไม่รู้ครับ -/\-

[ทัพพีในหม้อ]

เอ....   จะอธิบายยังไงดี  เพราะเป็นเรื่องมีรายละเอียดมาก  เป็นอจินไตย  คือ  ไม่สามารถนึกรู้เอาเองได้   ต้องรู้ ต้องเห็น ต้องเข้าใจ ด้วยตนเองเท่านั้นถึงจะแทงตลอด

.

การแก้ไข  อาการป่วยด้วยวิชชาธรรมกาย  คือ  การรื้อผังการแสดงผลของวิบากกรรมออกไป  ไม่ให้สามารถส่งผลได้อีก  ...   แต่  วิบากกรรมนั่น  ไม่ได้หายไปไหน   ก็ยังไปรอส่งผลเมื่อมีโอกาศอีก   ...วิสัยของผู้เข้าถึงธรรม  จึงมักจะไม่พยายามฝืนในส่วนนี้  ...  ให้กฏแห่งกรรมทำงานของเขาไป  ทางนี้ก็ใช้วิชชาธรรมกายผ่อนหนักให้เป็นเบา  อยู่กับวิบากกรมไปอย่างเป็นสุข   และถือเอาเหตุแห่งวิบากนั่นมาเป็นเหตุในการสั่งสมบุญให้มากยิ่งๆ ขึ้นไป

.

ขอตอบง่ายๆ  แบบนี้นะครับ  ซึ่งเข้าใจยาก  แต่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน  เพราะจะทำให้เกิดคำถามตามมาอีกมากมาย

.

ยังไงก็กราบขอบพระคุณที่ท่านห่วงใยในอาการอาพาธของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ ของพวกเรา  แต่ขอให้มั่นใจว่า  พระผู้ใหญ่  พระอาจารย์  ตลอดทั้งลูกพระ  ลูกเณร อุบาสก อุบาสิกา ทุกรูป  ทุกท่าน  ทำทุกอย่างที่ทำได้อย่างดีที่สุดแล้วครับ   ไม่มีใครปล่อยปละละเลย   ...  แต่สุดท้าย  ด้วยความซับซ้อนแห่งวิชชาธรรมกาย  และความซับซ้อนของกฏแห่งกรรม  ด้วยภูมิปัญญาอย่างพวกเรา  ก็เป็นสิ่งที่เข้าถึงได้ยากครับ  

[vividu]

Got a fact from K. Tuppe 's answer. Kob koon of this Dhammatan ka. Sadhu ka. 

PS: Missed both Luang Pos so much <3

[InnerDot]

พอฟังแนวคำตอบของท่านทัพพีในหม้อ... 

      ผมนึกถึงแนวคิดของเณรน้อยเจ้าปัญญารูปหนึ่ง(สมาชิกวงบุญพิเศษ) เคยตั้งคำถาม ถามท่านพระครูที่เป็นอาจารย์ของเณรว่า 

      "หากเราต้องการเดินทางไปแสวงบุญที่วัดแห่งหนึ่ง โดยสามารถเดินทางไปที่วัดแห่งนั้นได้อยู่ 3 เส้นทางคือ

           1.ทางสะดวกสบายที่สุด(ลงเรือ)

           2.ทางพอไปได้แต่เหนื่อยหน่อย(เดินเท้าไปตามทาง)

           3.ทางยากลำบากที่สุด(ออกนอกเส้นทางต้องปีนขึ้นภูเขาผ่านขวากหนามและเสี่ยงภัยจากสัตว์ป่าดุร้ายด้วยความลำบาก)

        เณรจะขอเลือกเดินทางในเส้นทางที่ 3 เพื่อจะได้บารมีที่เข้มข้นมากกว่า 2 วิธีแรก จะเป็นความคิดที่ถูกต้องหรือไม่ หรือว่าเณรคิดผิด"

        ..

        ..

      จากคำถามข้างต้นของสามเณรน้อยเจ้าปัญญา ทำให้นึกถึงว่า วิสัยของ "ผู้มีปัญญา" น่าจะประเมินสถานการณ์การสร้างบารมีในแต่ละเรื่องได้อย่างลึกซึ้งเกินกว่าที่เราจะนึกคิด(คล้ายที่หลวงพ่อทัตตะฯ เคยกล่าวว่า เป็นการยากที่กระรอกกระแตจะเอาหางไปจุ่มคะเนความลึกของมหาสมุทรได้) แม้ว่าสถานการณ์การสร้างบารมีรูปแบบนั้นๆ ของชาวโลกอาจมองว่า ต้องทำอย่างนี้ ควรทำอย่างนี้จะดีที่สุด แต่สำหรับผู้มีปัญญาอาจมองว่า ยังมีการ "ลงทุนสร้างบารมี" ด้วยวิธีการอีกอย่างหนึ่ง ดังแนวทางเทียบเคียงได้จาก คำถามของสามเณรข้างต้น ครับ 

 

       การจะได้บารมีที่เข้มข้นในช่วงเวลาที่แสนสั้น อาจจำเป็นต้อง "ยอมแลก" กับอะไรสักอย่างครับที่มัน "ยิ่งยวดสุดๆ" ... ผมคิดเช่นนั้น 

[InnerDot]

เพิ่มเติมครับ สำหรับคำตอบของท่าน พระครู..(สำหรับท่านที่อาจสงสัยว่าคำตอบจากท่านพระครูคืออะไร)

 

ท่านพระครู(ผู้ซึ่งตอบคำถามด้วย กายธรรมภายใน) ตอบสามเณรน้อยว่า...

 

       "การที่เจ้าคิดเช่นนั้น... เป็นหลักการที่สมควร และใช้การได้ แต่ว่า... จะสำเร็จประโยชน์ดังที่เจ้าหวัง ก็ต่อเมื่อ เจ้าเองมี ญาณหยั่งรู้ว่า การเลือกเดินทางด้วยเส้นทางอันเสี่ยงภัยที่เจ้าคิดนั้น จะสามารถเอาชนะภัยที่รออยู่เบื้องหน้าเจ้าได้ (ตรงส่วนนี้ผมคิดเองว่า น่าจะหมายถึง สามารถประมวลดวงบุญบารมีตัวเองได้ระดับหนึ่งว่า จะผ่านภัยอุปสรรคที่คอยขวางกั้นในเส้นทางนั้นๆได้โดยไม่เพลี่ยงพล้ำระหว่างทางเสียก่อน เช่นจากงูพิษกัดตาย เป็นต้น...) ดังนั้น ในการครั้งนี้ เรายังไม่แนะนำให้เจ้าเลือกเส้นทางที่ 3 ดังว่า...."  (หมายถึงให้สามเณรเลือก 1 หรือ 2 เส้นทางแรกไปก่อน จนกว่าจะมีวิชชาประเมินบารมีตนเองได้เสียก่อน อะไรทำนองนั้นครับ)

 

     จบครับ เป็นปกิณกะ ให้แง่คิดบางประการครับ สา...ธุ

[' hikari]

ขอบพระคุณ ผู้ให้คำตอบทุกท่านครับ