พลุ

เคสของเราอาจไม่ตรงกับคุณน้องแต๋ม แต่ขอเล่าเผื่อเป็นประโยน์บ้างค่ะ พ่อเราไม่ชอบทำบุญ ใครบอกบุญไม่สนใจ ดื้อและเชื่อมั่นในตนเองมากไม่ยอมเชื่อใคร เรานั่งสมาธิ อธิษฐาน มานาน 2 ปี จนวันหนึ่งพาพ่อไปตรวจสุขภาพโรงพยาบาลรัฐบาล พ่อเห็นคนแก่ป่วยบ้างนั่งรถเข็น บ้างนอนให้น้ำเกลือ ล้วนแต่สังขารจะพังหน้าตาเศร้าหมอง ใกล้ตาย จึงอธิบายท่านเรื่องคนมีบุญ เทียบกับคนทำบาป ชีวิตชาตินี้และชาติหน้า ชี้ให้เห็นของจริงเดี๋ยวนั้นเลย ท่านตลึงพูดไม่ออก ในที่สุดก็ยอมฟังเรา บางครั้งให้ท่านเจอของจริง เช่นคนกินเหล้าแล้วป่วย คนเป็นโรคประสาท เห็นคนอื่นทุกข์ทรมานอาจทำให้คิดได้บ้างนะคะ

คุณสัมมาอะระหัง มีเหตุผลดีค่ะ

ธรรมชาติของจิตค่ะ

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

ถ้าเพียงเหตุผลนี้ทำให้ต้องเลิกคบหาเพื่อนก็น่าเสียดาย แต่คุณก็มีสิทธิจะหาเพื่อนไหม่ได้นี่ค่ะ ถ้าคุณคิดว่าจำเป็นและต้องการเพื่อน แต่ท้ายสุด "ตนคือที่พึ่งแห่งตน" คงไม่มีเพื่อนมาตายพร้อมกับเราหรอกค่ะ อยากให้คุณเข้าใจเพื่อนที่เค๊าเป็นเช่นนั้นก็เพราะความไม่รู้ และเข้าใจว่าคนเราคิดไม่เหมือนกัน ชอบไม่เหมือนกัน ทำไม่เหมือนกัน แต่เป้าหมายของคนวัดหลายๆ คน คือตามติดมหาปูชนียาจารย์รื้อขนสัตว์ ดังนั้นไม่ว่าเค๊าจะโกรธหรือไม่พอใจคุณ แต่สำหรับคุณไม่มีใครมีคุณค่าพอแก่การเกียจชัง วันนี้คุณยังช่วยเค๊าไม่ได้แต่ต้องมีสักชาติหนึ่งที่คุณต้องย้อนกลับมาช่วยพวกเขา ไม่ว่าเค๊าคนนั้นจะชอบหรือไม่ชอบคุณ เมตตากับความไม่รู้ของพวกเค๊าแล้วคุณจะชนะใจตนเองไงคะ ใจคุณจะได้ไม่หมอง อย่าน้อยใจเลยคะ เรื่องบางอย่างต้องใจเย็นและอาศัยกาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ไม่แน่นะ....เค๊าอาจกลับมาหาคุณและบอกว่า ฉันดูคนผิดไปจ้า.....