มี 9 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[มัชฌิมา072]

..ตะปูแห่งการเรียนรู้..

... มีเด็กน้อยเจ้าอารมณ์ คนหนึ่ง เดินเข้ามาในบ้าน
มีสีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก
..พ่อของเขา คิดจะสอนลูกชายตัวน้อย
..จึงยื่นฆ้อน และ ตะปูให้กับเขา 1 ถุง
และบอกกับเขาว่า..
“ทุกครั้ง ที่ลูก รู้สึกโมโห โกรธ หรือต่อว่า ใส่ใครสักคน
ให้เดินไปตอกตะปู ไปที่รั้วหลังบ้าน 1 ตัว ”
เพียงอาทิตย์แรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้น ตอกตะปูเข้าไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว
และ ค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน ที่ผ่านไป
ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลง
เพราะเขารู้สึกว่า..
... การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการเดินไป ตอกตะปูตั้งเยอะ ...
และแล้ว หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น
เด็กน้อย..จึงเข้าไปพบกับพ่อ
และบอกกับพ่อของเขา อย่างภูมิใจว่า
ตอนนี้..เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว
ไม่ขี้โมโห เหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมาแล้ว เพราะเขาไม่เคยไปตอกตะปูอีกเลย..
ผู้เป็นพ่อยิ้ม..อย่างอบอุ่น และบอกกับลูกชาย ของเขาว่า..
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ลูกต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้
โดยทุกๆ ครั้ง ที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้
ให้เดินไป ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง”

วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้น ก็ค่อยๆ ถอนตะปูออก
ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 .... จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุด
ตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด...

เด็กน้อยดีใจมาก รีบวิ่ง ไปบอกกับพ่อเขาว่า..
“ผมทำได้ ในที่สุดผม ก็ทำจนสำเร็จ !!”
พ่อของเขายิ้ม..ไม่ได้พูดอะไร
แต่ จูงมือลูกชาย ออกไปที่รั้วหลังบ้าน
-และบอกกับลูกว่า
“ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ
...แต่...
..ลูก.. ลองมองกลับไป ที่รั้วเหล่านั้นสิ
เห็นหรือไม่ ว่ารั้วนั้น มันไม่มีทาง สวยกลับไปเหมือนเดิม มีแต่รอยตะปูลึก..
ไม่เหมือน..กับ ที่มันเคยเป็นมา.. "

...จงจำไว้นะลูก...
...เมื่อใดก็ตาม...ที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์
สิ่งนั้น..มันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอาตะปู ตอกลงไปบนพื้นไม่เรียบสวย..
ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน
ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผล
...ที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ เหมือนที่ลูกถอนตะปูออกแล้ว..
แต่ก็ยังมีร่องรอย..ขรุขระ รอยบากลึก..บนพื้นผิว ตลอดไป..

...ลูก...จงจดจำไว้เสมอ ว่า
“คำขอโทษ” นั้น..ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เรา หรือไม่ก็ตาม..
...แต่ สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าว..
ที่เขาคนนั้น..อาจไม่สามารถ..ลืมมันได้ ...ตลอดไป”

"จำไว้นะ ... การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบนั้น
..ง่าย กว่าการเดินไปตอกตะปู
..แล้วต้อง ไปถอนออกภายหลัง ตั้งเยอะ
...แถมไม่มีรอยใดๆ ทิ้งไว้ให้ร้าวรานใจ อีกด้วย นะลูกนะ.."

[HoShiNo]

อ่านแล้วให้ข้อคิดดีจังเลยครับ สาธุ

[จอมเทพ]

ว้าววววววว วิเศษครับ จอมเทพขอเก็บเอาไว้ในบทความดี้ดีของจอมเทพแล้วกันครับ เอาไว้สอนตัวเองและก็สอนคนอื่นด้วยครับ เพราะได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งข้อคิดอีกมากกมายเลยครับ ต้องอนุโมทนากับนักเรียนอนุบาล มัชฌิมา072 ด้วยนะครับ สา....ธุ......

[Sunshine]

WOW ... สอนได้ดีมากค่ะ

ขอนำไปส่งต่อให้ทุกคนที่ทำงานนะคะ

อนุโมทนาบุญค่ะ

[homer324]

เห็นทีต้องนำไปเป็นแม่บท..

สอนเจ้าตัวซนที่บ้านบ้างซะแล้ว..

สาธุ..

[ปฏิปทา 072]

ได้อ่านแล้วก็อ่านอีก มีคติดีมากๆเลยค่ะ จะเอาไปให้ญาติพี่น้อง ที่ชอบโกรธกันอยู่ ทุกๆวันนี้ได้อ่านข้อคิดนี้ เขาจะได้

รู้จักการให้อภัยทาน กับคนรอบข้างบ้างค่ะ ขออนุโมทนาบุญ ด้วยนะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

[WISH]

...ลูก...จงจดจำไว้เสมอ ว่า
“คำขอโทษ” นั้น..ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เรา หรือไม่ก็ตาม..
...แต่ สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าว..
ที่เขาคนนั้น..อาจไม่สามารถ..ลืมมันได้ ...ตลอดไป”

"จำไว้นะ ... การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบนั้น
..ง่าย กว่าการเดินไปตอกตะปู
..แล้วต้อง ไปถอนออกภายหลัง ตั้งเยอะ
...แถมไม่มีรอยใดๆ ทิ้งไว้ให้ร้าวรานใจ อีกด้วย นะลูกนะ.."

ดี๊ดี...ดีมากๆ...สาธุ

[สุรชัย (กัปตัน)]

เป็นคติสอนใจที่ดีมากครับ ขออนุโมทนาสาธุบุญครับ

[อริย 072]

เรื่องนี้ดีมากๆ
...ในเรื่องข้อคิด ที่มาสอนลูก...ชื่นใจ..
ลุ่มลึกในการสอน..
...
นักสร้างบารมี ต้องสอนตนเองมากๆ..
อยู่กับคนหมู่มาก
ต้อง นั่งสมาธิเยอะๆ
ใจจึงจะใส...เหมือนแก้ว เหมือนเพชร
ไม่ไปแกว่งขึ้นๆลงๆ..
ตามอารมณ์ของผู้คน
...
จะสร้างบุญ สร้างบารมี..ทั้งที
ใจ..ต้องนิ่ง เหมือนท้องทะเล..ลึก
แม้ลมจะทำคลื่นปั่นป่วน..
ข้างใน ท้องทะเล กลับนิ่ง..ลุ่มลึก
จึงจะเรียกนักสร้างบารมี..
ที่ตะปูสักตัว..
ไม่ได้ตอก..

[luckynara]

เยี่ยมมากเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ