เปรตเด็กมีเลือดสีดำไหลออกจากปาก - ตอนเป็นมนุษย์ขายของได้เงินมา นำไปให้แม่ แม่มีศรัทธานิมนต์พระมาฉันที่บ้าน เด็กทั้งสองบริภาษสมณะด้วยความโกรธว่า ทำไมจึงให้สิ่งของของเราแก่พวกสมณะ ขอให้โลหิตดำจงไหลออกจากปากของพวกสมณะผู้บริโภคภาชนะที่แม่ให้แล้วเถิด
เปรตเอาแกลบเพลิงเกลี่ยลงบนศีรษะตนเอง - พ่อค้าขายโดยโกงตาชั่งเอาดินสีแดงคลุกกับข้าวสาลีแล้วนำไปชั่ง
เปรตเอาค้อนทุบหัวตัวเอง - ตอนเป็นมนุษย์เป็นลูกของพ่อค้าที่โกงตาชั่ง พาเพื่อนมาที่บ้านแต่แม่ไม่ต้อนรับเพื่อนของตัว จึงเอาเชือกหนัง 2 เส้นตีศีรษะแม่ตัวเองจึงมารับโทษอย่างนี้เป็นแสนเป็นล้านปี
เปรตกินเนื้อตัวเองควักเนื้อสันหลังกิน - คนนี้เป็นลูกสะใภ้ ขโมยกินเนื้อที่เก็บไว้สำหรับทุกคนในครอบครัว พอเขาถามก็โกหกแล้วสาบานเพื่อให้เขาเชื่อ ถ้ากินจริงก็ขอให้ไปเกิดเป็นเปรตเฉือนเนื้อฉีกเนื้อสันหลังตัวเองกินเองไปทุกภพเลย พอใกล้ตายใจหมองก็เป็นเปรตสมปรารถนา
เปรตกินคูต - คนนี้เป็นภรรยาของพ่อค้าโกงตาชั่ง คือมียาจกมาขออาหาร ทั้งที่มี แต่โกหกว่าไม่มี ขอทานบอกว่าท่านรวย ต้องมีสิ ด้วยความตระหนี่ จึงตอบว่าไม่มี และสาบานว่า ถ้ามีขอให้เราเกิดไปเป็นเปรตไปกินคูตเป็นอาหารเถิด แล้วไล่เขาไป
เวมานิกเปรตถูกสุนัขดำหูด้วนกัดกิน - อุบาสกท่านหนึ่งเป็นพระโสดาบัน มีเพื่อน 500 คน เป็นผู้ที่ขวนขวายในการทำความดีมาก เช่น สร้างวิหาร สร้างสะพาน สร้างที่จงกรม ไปวัดปฏิบัติธรรมกับสหายเป็นประจำ ฝ่ายภรรยาของอุบาสกเหล่านี้เป็นผู้ที่มีความพร้อมเพรียงกันถือดอกไม้ของหอมไปวัดเป็นประจำเช่นกัน ให้ทานรักษาศีลเจริญภาวนา วันหนึ่งเดินผ่านกลุ่มของนักเลงเจ้าชู้ พอเห็นภรรยาของผู้มีบุญเหล่านั้นผ่านมาก็พนันกันว่า มีศีลจริงหรือไม่ ถ้าใครชนะเอาไปพันหนึ่ง บางคนบอกว่ามีศีล บางคนไม่เชื่อว่ามีศีล มีอยู่คนหนึ่งในนั้นถือกีต้าร์ขับร้องไปทุกวันที่เธอเดินผ่านมา จน 1 ใน 500 คนนั้นเกิดเคลิบเคลิ้มเสียงเพลงและบางประโยค รวมถึงดวงตาและรูปร่างพ่อหนุ่มนักเลงเจ้าชู้รูปหล่อ เลยพลาดท่า หนุ่มนักเลงเจ้าชู้นั้นก็ชนะได้เงินพันหนึ่ง ส่วนคนที่เสียพันหนึ่งก็เสียดายทรัพย์แล้วก็โกรธด้วยว่า หญิงเหล่านี้ไม่มีศีลจริงนี่นา จึงไปฟ้องสามีของหญิงพวกนั้น สามีฟังแล้วไม่มั่นใจเพราะเราเข้าวัดด้วยกันทั้งคู่ จึงไปถามดู พอดีแถวนั้นมีสุนัขหูด้วน เธอก็ตอบว่าเปล่า ไม่ได้เป็นเลย ถ้าเป็น ตายไปขอให้ถูกสุนัขดำหูด้วนอย่างนี้กัด เพื่อนอุบาสกอีก 499 คนก็ไปถามภรรยาของตนว่าได้ข่าวมาว่าอย่างนั้นจริงหรือเปล่า ฝ่ายภรรยารักเพื่อนที่พลาดพลั้งไปก็ปกปิด แล้วสาบานว่าถ้าตัวโกหกขอให้ไปเกิดเป็นทาสของหญิงคนนั้นในปรโลกและทุกชาติไปเลย ในที่สุดหญิงที่พลาดพลั้งนั้นตาย บุญที่ทำ คือ ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา รวมกับกรรมที่สร้าง ทำให้ใจหมองตอนใกล้ตาย จึงช่วงชิงให้ผลก่อน ตายไปเป็นเวมานิกเปรตที่ริมฝั่งสระแห่งหนึ่งในหิมวัน มีเพื่อน ๆ เป็นบริวาร ได้เสวยทิพยสมบัติในเวลากลางวัน คือกลางวันเป็นเทวดา กลางคืนไปเป็นเปรต พอตกกลางคืนมายืนให้สุนัขหูด้วนกัดกินไปจนเหลือแต่กระดูก ร้องทรมาน แล้วสุนัขดำนั้นก็คาบโครงกระดูกไปทิ้งที่สระในตอนกลางคืน พอถึงตอนกลางวันโครงกระดูกจมน้ำกลับมาเกิดเป็นเทพธิดาใหม่กลับวิมาน เป็นอย่างนี้ตลอดเวลา 700 ปีในเมืองมนุษย์ หลังจากนั้นจึงจะไปสู่สุคติภพตามบุญที่ตัวเองทำไว้
กรณีศึกษาวันนี้ ชื่อ ลูกเหมียวทำเหตุ บุตรชายของเจ้าของเคสอายุ 14 ปี เกิดตรงกับวันมาฆบูชา ในช่วงปิดเทอมวันที่ 13-19 ต.ค. 2545 เธอและบุตรชายไปปฏิบัติธรรมที่รีสอร์ท จ.เชียงใหม่ บุตรชายไปว่ายน้ำเล่นแล้วจมน้ำที่สระว่ายน้ำของรีสอร์ทนั้นในวันที่ 15 ต.ค. เวลาประมาณ บ่าย 3 โมงเศษ มีผู้พบเห็นแล้วช่วยขึ้นมาได้ไปพักรักษาตัวที่ รพ.ใน จ.เชียงใหม่ ด้วยอาการเจ้าชายนิทรา เสียชีวิตลงในวันที่ 24 ต.ค. 2545 เวลา 13.00 น. ได้ทำฌาปนกิจศพที่วัด ใน จ. เชียงใหม่ เพราะถ้านำมากรุงเทพฯ จะมีปัญหาเพราะญาติพี่น้องไม่เข้าใจ เหตุการณ์นี้สร้างความสะเทือนใจผู้เป็นมารดาอย่างมาก บรรยากาศในบ้านที่จากเคยมีเสียงเพลงสนุกสนาน กลับกลายเป็นความเงียบเหงาหดหู่ เพราะอยู่บ้านกันเพียง 2 คนแม่ลูก (แยกทางกับสามีแล้ว) ของเล่นของลูกชาย ทั้งเกม หนังสือการ์ตูน มีวางอยู่เต็มบ้าน จะทำอะไร มองไปทางไหน ก็คิดถึงแต่ลูกชายคนเดียว เวลามีกัลยาณมิตรมาชวนคุย เล่าธรรมะกันหรือได้ฟังคำเทศน์สอนของครูไม่ใหญ่ ก็ลืมความทุกข์ไปได้บ้าง แต่เมื่ออยู่เงียบ ๆ คนเดียว ก็อดคิดถึงบุตรชายไม่ได้ เป็นทุกข์มาก เพราะยังอาลัยรักอยู่มาก แม้จะทำใจได้ว่าเป็นกรรมของเขาที่ตามมาทัน
เธอเข้าวัดตอนงานบุญใหญ่เมื่อปี 2537 และมาอย่างต่อเนื่อง ในปี 2540 ได้พาบุตรชายมาด้วยทุกครั้ง โดยปกติบุตรชายจะเป็นเด็กเงียบ ๆ เรียบร้อยไม่ค่อยพูด ตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่ชอบทานอาหารจากเนื้อสัตว์เลย ทานแล้วจะอาเจียนมักจะชอบทานผักมากกว่า ช่วงเทศกาลกินเจจึงทานอาหารเจได้อย่างสบาย ๆ บุตรชายเป็นเด็กที่ชอบอยู่กับบ้าน ไม่ชอบออกไปไหน โดยเฉพาะเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำหรือฝนจะตก จะรีบกลับบ้าน ไม่ชอบไปนอนค้างนอกบ้าน ชอบเลี้ยงสัตว์มาก เลี้ยงปลาตู้ใหญ่ ๆ กระต่าย กระรอก กระแต หนูตะเภา ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน บุตรชายจะขออนุญาตไปบวชเณรภาคฤดูร้อนที่วัดใกล้บ้าน ปี 2542 ไปที่วัดปากบ่อ ปี 2543 ไปที่วัดธรรมมงคล ปี 2544 ไปที่วัดราชศรัทธาธรรม แต่ละแห่ง มีเด็กไปอบรมเป็นจำนวนหลักร้อย ช่วงท้ายการอบรมเป็นการปฏิบัติธรรมนอกสถานที่ พอจบการอบรมมา จะเล่าให้ฟังว่าชอบไปบวช เพราะจะได้ไปเจอเพื่อนใหม่ ๆ ได้ฝึกสมาธิ ได้ฟังเทศน์ ได้สวดมนต์ สวดได้หลายบท เช่น บททำวัตรเช้า-เย็น บทพิจารณาอาหาร บทให้พรญาติโยม เวลาว่างๆ ในวันหยุด จะชวนเพื่อนๆ ไปเที่ยวตามวัดต่าง ๆ ใกล้บ้าน ไปกราบพระ ไปเช่าพระมาห้อยคอ
คำถาม คือ วิบากกรรมใดที่ทำให้บุตรชายอายุสั้นเพียง 14 ปีและจมน้ำตายทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไปปฏิบัติธรรม ทำไมถึงมาเกิดเป็นแม่ลูกกัน ตอนนี้บุตรชายไปอยู่ที่ใด ได้รับบุญที่มารดาทำไปให้หรือไม่ เช่น เป็นประธานกฐิน ปี 2545 หนึ่งกอง โดยใช้ชื่อบุตรชาย จะทำอย่างไรจึงจะส่งบุญให้บุตรชายได้มีความสุขในสัมปรายภพ
เมื่อเด็กจมน้ำก็ขาดออกซิเจน ค่อยๆ หรี่ลงเหมือนคนหลับไป ตื่นขึ้นมาเป็นเทพบุตรบนวิมานทองบนชั้นดาวดึงส์ เฟส 3 จากบุญของเด็กและทุกบุญที่แม่ส่งไปให้ เด็กชอบเข้าวัดเข้าวา มีจิตเมตตา รักสัตว์
ที่เสียชีวิตตอนอายุ 14 ปี เพราะวิบากกรรมในชาติก่อน ตอนเป็นวัยรุ่น มีจิตเมตตา ชอบเลี้ยงสัตว์ แมวตัวหนึ่งที่เลี้ยงเอาไว้ชอบมาทำเลอะเทอะ ถ่ายไม่เป็นที่เป็นทาง แม่ก็ดุเอา แม่ในชาตินี้เคยเกิดเป็นแม่ลูกกัน ก็ดุว่าไม่ดูแลให้ดี ไม่อบรมสั่งสอนให้มันถ่ายเป็นที่เป็นทาง ตัวก็หงุดหงิด เลยจับแมวตัวนี้ไปที่สระน้ำที่อยู่ข้าง ๆ บ้าน อุ้มแมวไปบนสะพานไม้ที่ยื่นไป แล้วโยนมันลงไปเลย ตั้งใจให้ตาย เพราะคิดแบบเด็กว่าถ้าไม่มีแมวก็คงไม่ถ่ายเลอะเทอะ แมวก็ดิ้น แต่พื้นฐานใจตัวเป็นคนมีเมตตาไม่ได้คิดฆ่า เพียงแต่หงุดหงิด สงสารเลยช่วยขึ้นมาบนบก พยายามผายปอดตามประสาเด็กที่จะเอาน้ำออกจากปากแมว แต่มันสำลักน้ำไปมากแล้ว เลยตาย กรรมปาณาติบาตนี้ทำให้อายุสั้น แต่ไม่ตายทันที มาตายในภายหลังเป็นอย่างนี้มาหลายชาติ และจะเป็นอย่างนี้ไปอีกหลายชาติ แต่เขามีกรรมดีมาสลับกัน ช่วงไหนกรรมดีส่งผลก็ไม่เป็นอย่างนี้ ช่วงไหนพลาดพลั้งอกุศลกรรมก็ส่งผล เหตุที่ลูกชายชอบเข้าวัด ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม และรักการบวช เพราะเคยเป็นอดีตพระมาก่อน เป็นพระมาหลายชาติเลยติดนิสัยพระมา อยากบวช เพราะบุญนี้ ทำให้ทุกชาติไม่ได้ไปอบาย ชาตินั้นที่ฆ่าแมว ไม่ไปอบาย เพราะบุญอุ้มไว้ แต่วิบากกรรมมาตัดรอนให้อายุสั้น บุญที่ทำไว้มาชิงช่วงให้ไปสุคติ เมื่อเกิดเป็นมนุษย์จะถูกวิบากกรรมมาช่วงชิงตัดรอนให้อายุสั้น จะหมดกรรมจากอายุสั้นจะต้องเข้าถึงธรรม เข้าถึงพระธรรมกาย หนักก็เบา เบาก็หาย
เหตุใดแต่เดิมอยู่กัน 3 คนแล้วมาเหลือกัน 2 คนแม่ลูก เป็นกรรมของแม่ลูกคู่นี้ บางชาติไม่ได้เจอกัน ชาติที่ไม่เจอกัน แม่เคยเกิดเป็นผู้ชายรูปหล่อ เจ้าชู้ คารมดี มีทรัพย์ ผิดศีลกาเมฯทำให้มาเกิดเป็นผู้หญิง และต้องมาพลัดพราก ครอบครัวระเหเร่ร่อน บางชาติลูกชายก็มีเศษกรรมเจ้าชู้ มาชาตินี้กรรมของทั้ง 2 คนเป็นชนิดเดียวกันและเคยเกิดเป็นแม่ลูกกัน แม้ต่างกรรมต่างวาระ แต่ประจวบเหมาะพอดี จึงมาเป็นแม่ลูกกันและมีการพลัดพราก
ที่มาทำบุญกับหมู่คณะ เพราะเคยพบกันมา เคยสร้างบุญร่วมกันมา ภพชาติต่อไปก็ต้องเจอกันอีก ถ้าชาตินี้ไม่ตกบุญสักบุญเดียว ทำไปจนกว่าจะตาย บุญทุกบุญที่ทำไปจะได้รับทั้งหมด ตอนนี้ลูกมีความสุขมาก ให้แม่ตัดใจ เลิกอาลัยอาวรณ์ ถ้าคิดถึงให้คิดถึงแบบบัณฑิตนักปราชญ์ ไม่ใช่คิดถึงผู้ที่ตายไปแล้วเราเศร้าหมอง เรียกว่าเบียดเบียนตัวเองและคิดถึงไม่เป็น คิดถึงจะต้องคิดให้ถึง ถ้าคิดแล้วไม่ไปถึง ไม่ได้เรียกว่าคิดถึง ถ้าคิดให้ถึงต้องไปถึง ถ้าไปถึงได้ก็ต้องถึงธรรม ต้องปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย พอคิดแล้วไปถึงเลย อย่างนี้จึงจะเรียกว่าคิดถึง
