คนเรา.... ถ้าไม่รู้จักทุกข์ที่แสนทรมาน..
ก็จะไม่รู้จัก “ความสุข” ที่ยอดเยี่ยมว่าเป็นอย่างไร ?เพราะไม่รู้ว่าเป็นทุกข์ จึงยึดติดอยู่กับความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่านี้คือ “ความสุข”แต่เป็นความสุขในรูปแบบของความทุกข์ บางคนไม่รู้จัก ความสุข ที่แท้จริง เป็นเช่นไร ?
พอเกิดความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็พาลบอกว่า “ไอ้นี้หรือที่เขาเรียกว่า “สุข”การหลงยึดติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งว่านั่นชื่อว่าสุข นั่นเรียกว่าทุกข์ แต่ถ้าเราไม่ยึดติดในเรื่องสุข เรื่องทุกข์ เพียงแต่วางใจเป็นกลาง และรู้อย่างเข้าใจโดยแท้จริงว่า นี่สุข นี่ทุกข์ นี่ไม่ใช่สุข ไม่ใช่ทุกข์ นี่เฉย ๆ เมื่อเรารู้อย่างเข้าใจเช่นนี้ ความสุข ความทุกข์ ก็ไม่เกิดขึ้นแต่ที่เราเป็นอยู่เช่นนี้ในปัจจุบัน ก็เพราะหลงยึดติด ทั้งทางวัตถุนิยม และอารมณ์นิยม ทางวัตถุนิยม เพราะยึดมั่นว่า นี่ของกู แฟนกู เพื่อนกู ครอบครัวกู ญาติกู บ้านกู รถกู สารพัดจะ “กู” (ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ)พอยึดติดมาก ๆ ก็ต้องคอยกังวลในสารพัดเรื่องเหล่านี้ ยิ่งห่วงหวงมากหวังมาก ก็เป็นทุกข์มาก ส่วนทางอารมณ์นิยม ก็ยึดมั่นทุกสิ่งทุกอย่างที่ผู้อื่นกระทำต่อเราเช่น ยึดมั่นในอารมณ์โลภก็นิยมที่จะรับมากกว่าที่จะให้ จึงไม่รู้จักแบ่งปันอะไรกับใคร
ยึดมั่นในอารมณ์โกรธ ก็นิยมโกรธ ฝังใจโกรธแค้น จึงไม่รู้จักที่จะให้อภัยใคร และไม่ยอมใคร
ยึดมั่นในอารมณ์หลง ก็นิยมหลงผิด คิดผิด ทำผิด พูดผิด จึงไม่รู้จักสิ่งที่ถูกต้องดีงาม ตามครรลองครองธรรม
เพราะฉะนั้น วิธีแก้ทางวัตถุนิยม และอารมณ์นิยมก็คือ
>>>…พยายามให้รู้เท่าทันสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ในขณะนั้น วินาทีนั้น ว่า คืออะไร เป็นอย่างไร
เมื่อรู้อย่างเข้าใจเช่นนี้แล้ว ใจ ก็จะรับรู้อารมณ์ ความรู้สึกในขณะนั้นได้ ก็เริ่มที่จะปล่อยวาง และรับรู้มัน เพราะไม่รู้จึงไม่ยอม แต่พอรับรู้อย่างเข้าใจแล้ว จึงปล่อยวาง ลด เลิก ละการยึดมั่นถือมั่นให้เบาบาง ลงได้
***สวัดดีปีใหม่ ขอให้ทุกท่านเจอแต่สิ่งดีๆๆในชีวิต
ขออนุโมทนาบุญกับผู้ใจบุญทุกท่านด้วยน่ะค่ะ
