มี 21 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[prem]

ช่วงนี้ ทำใจให้ใสไม่ไ้ด้เลยค่ะ นั่งสมาธิก็ปวดหัวมาก และรู้สึกมึนๆ สังเกตุดูตัวเองว่า ต้องนั่งผิดหลักวิชาแน่ๆ รู้สึกว่าใจมันฟุ้งไปไหนต่อไหน พยายามดึงใจให้กลับมาอยู่ที่ศูนย์กลางกลาย พอทำได้สักพักมันก็กลับออกไปเที่ยวนอกใจอีกแล้ว

พักนี้รู้สึกว่าตัวเองหน่ายกับตัวเองมากค่ะ ไม่ได้ท้อที่จะนั่งสมาธินะคะ ทุกๆ วัน พยายามนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แต่มันรู้สึกไม่ปลื้มมากพอค่ะ เพราะอะไรหนอ...

ฟังหลวงพ่อก็ช่วยได้ค่ะ แต่พอจบดีเอ็มซีแล้ว ใจมันหมองชอบกลค่ะ ตอนนี้ super black มันกำลังเล่นงานลูกมากมายเหลือเกิน ทั้งพรากพี่สาวที่ลูกรักไป, เอาเรื่องครอบครัวมาใส่ให้ลูกเป็นห่วงกังวลอีก, งานไม่มีทำ และกำลังอยู่ในภาวะกดดันในเรื่องของการเงิน และอะไรต่อมิอะไรทำให้เกิดอาการเหนื่อยล้า...

แต่พอมองเห็นหลวงพ่อ และได้อ่านหนังสือของคุณโค้กที่เขียนเกี่ยวกับการได้อุปัฏฐากหลวงพ่อแล้ว อ่านไปก็น้ำตาไหลร้องไห้ให้กับความอดทนของพ่อของพวกเรา ลูกก็มีกำลังใจขึ้นมา แต่บางครั้ง..ยอมรับว่า เมื่อนั่งสมาธิทีไร แล้วนั่งไม่ได้ นั่งแล้วมันตึงเครียด แล้วก็ต้องลืมตาขึ้นมาบ่อยๆ เหมือนว่าใจมันวิ่งๆๆ อยู่ตลอดเวลา ก็กลัวว่า จะนั่งไม่ได้อีกแล้วแน่ๆ มันก็เลยเครียดเพราะกลัวว่าตัวเองบุญน้อยหรืออย่างไร ที่นั่งทีไรก็มีอาการปวดหัว มึนหัวทุกที จากที่เมื่อก่อนตอนเข้าวัดใหม่ๆ นั่งแบบไม่รู้อะไรเลย เห็นองค์พระ แต่เพราะความตื่นเต้นมากไปจนองค์พระหายไป ตอนนี้อารมณ์สบายก็แทบจะน้อยมากเลย

ไม่รู้จะทำยังไงดี แต่ทุกวันนี้ก็ยังนั่ง นั่งตามหลวงพ่อในอนุบาลฯ ไป พยายามจะทำใจให้สบายๆ แต่่ก็ทำไม่ได้เหมือนก่อน เวลานั่งก็อธิษฐานขอให้หลวงพ่อช่วย ให้หลวงปู่ คุณยายฯ ท่านช่วยให้ผ่านช่วงเวลานี้ไป นึกถึงบุญที่ได้สั่งสมมากับท่าน อยากรู้ว่าท่านจะได้ยินลูกไหมหนอ..คุณยายจะได้ยินเสียงสัมมา อะระหัง ของลูกไหมหนอ..

งานก็ไม่มีทำ อันนี้ลูกก็ยอมรับว่ามันคงเป็นกรรมที่ไปทำอะไรไว้ ตอนนี้เหมือนเค้าพยายามบีบลูกมาก แต่ลูกจะไม่ยอมแพ้ และหนีจากหลวงพ่อไปไหน จะอดทนเหมือนหลวงพ่อเจ้าค่ะ

ลูกพระธัมฯ คนไกล

[ดินสอแห่งธรรม]

....ถ้าอธิษฐานผ่านพระธรรมกายจะได้มีกำลังมากกว่าน่าจะได้ยินนะ หุหุ แต่ว่า... ก็เช่นเดียวกับคุณยายครับ ขนาดคุณยายยังเคยทำองค์พระของยายหายไปเลย (ยายป่วยพอดี) ถ้ากำลังใจ กับร่างกายไม่สบาย ไม่โปร่ง ไม่โล่ง การเข้าถึงจะเป็นดังที่กล่าวน่ะครับ ไม่เป็นไร นอน นั่ง เดิน ยืน ฯลฯ ทุกกิจกรรมก็พยายามทำให้สบายๆได้ครับ สู้ๆนะ เอาองค์พระสว่างไสวคืนมาได้อยู่แล้วจ้า ท่านไม่ไปไหนหรอก

[Dd2683]

ขอตอบโดยเสนอหนทางเผชิญมรสุมชีวิต
ด้วยการตื้อสร้างกุศลกรรมบท ๑๐ ไว้นะครับ
โดยย่อ คือ ทานมัย ศีลมัย ภาวนมัย ทุกวัน

+ หมั่นทำการบ้าน ๑๐ ข้อ
http://www.dmc.tv/pa...t/homework.html
+ สวดมนต์ นั่งสมาธิ แล้วแผ่เมตตา ให้ตนเองและสรรพสัตว์
+ ขอบารมีของพระรัตนตรัย มหาปูชนียาจารย์
+ ระลึก ทบทวนภาพการทำความดี ,บุญที่ตนเองเคยสร้างไว้ และอธิษฐาน ( หาบุญได้ ใช้บุญเป็น)
ให้บรรเทาทุกข์ที่กำลังเจอ บันดาลสุข บ่อย ๆ

อืม ดูแลสุขภาพกาย ออกกำลังกายกับกีฬา หรือสันทนาการ ด้วยนะครับ

ขอให้บุญ รักษา พระรัตนตรัย คุ้มครอง เจ้าของกระทู้ ให้พ้นทุกข์ พบสุขแท้จริง นะครับ
 P1000643.JPG   188.46K   41 ดาวน์โหลด

[usr23182]

k.prem
คนบนโลกนี้ ล้วนแบกทุกข์กันทุกคน จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง แต่ คนบนโลกนี้ มีคนที่แบกสุขกันน้อยจัง
ตามท้องถนนก็จะเห็นตั้งแต่คนมีเงิน ไม่มีเงิน ก็ล้วนแต่มีทุกข์ แต่ทุกข์กันคนละอย่าง
ตามท้องถนนมีใครบ้างไม่เคยเจ็บป่วย
ตามท้องถนนทุกคนล้วนมีคนในบ้านที่รักมากที่สุดเสียชีวิตไปแล้ว ในโลกนี้มีใครบ้างไม่ต้องตาย

ทุก ๆ วัน ตามโรงพยาบาล ล้วนมีคนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้เห็นทุกวันและไม่เคยหมดไปจากโลกนี้

k.prem เวลาแต่ละวินาทีผ่านไป ลมหายใจของคุณกำลังหมดลง สักวันคุณก็ต้องตาย คุณควรเอาเวลามาเสียใจหรือเอาเวลามาทำความดี

k.prem คุณเอาเวลาย้อนกลับคืนมาได้ไหม เมื่อเอาเวลาย้อนกลับมาไม่ได้ ทำไมคุณไม่ทำวันนี้ให้คนที่คุณรักแทนที่จะมานั่งเสียใจ
เช่น เอาเวลามานั่งสมาธิและแผ่บุญกุศลให้คนที่เรารักที่เสียชีวิตไปแล้ว ให้เขาได้รับบุญ เวลาที่ผ่านไปเขาคอยให้คุณทำบุญให้เขาไม่ใช่หรือ เขาคอยคุณทำความดีอยู่ไม่ใช่หรือ เพื่อที่เขาจะได้บุญจากคุณ คุณได้รักพี่สาวคุณจริงหรือ ทำไมคุณจึงไม่ทำให้เธอล่ะ

ใจที่เศร้าหมอง เป็นใจที่ไม่มีพลัง ทำบุญอย่างไรญาติได้รับไม่เต็มที่ จะต้องทำบุญด้วยใจที่ผ่องใส และ ถ้ากลางองค์พระได้ยิ่งได้บุญเยอะ
ถ้าคุณเลิกร้องไห้ได้ คุณก็จะเบิกบานค่ะ

===========================

ย่ำต๊อก ต๊อก ต๊อก ตามท้องถนน ทุกผู้คนล้วนแสวงหาเลี้ยงปากท้อง จนที่สุดก็ยังต้องหาเลี้ยงปากท้อง รวยที่สุดก็ต้องหาเหมือนกัน
แต่หากันคนละแบบ คนจนขอปากท้องอิ่ม คนรวยขอชื่อเสียงเกียรติยศ หาเหมือนกันทุกคน

ถ้าคุณไม่คิดว่าต้องแบกหน้าตา หัวโขนเกียรติยศ มีงานให้คุณทำอีกเยอะเลย
ขายผ้าเช็ดเท้า ก็มีเงินได้ ขายเสื้อผ้าเก่าที่ไม่ใช้แล้ว ก็มีเงินได้ ขายโอเลี้ยง ก็มีเงินได้ ถ้าคุณไม่เลือก คุณก็มีอาชีพได้ค่ะ
เราเห็นคนหลายคนมีฝีมือในงานต่าง ๆ เช่นทำกับข้าวขาย ถักผ้าพันคอขาย ขายถุงเท้า ขายงานฝีมือวาดภาพ หรืองานประดิษฐ์ต่าง ๆ

เคยมี คนหนึ่งล้มละลาย จากเศรษฐี หลายร้อยล้าน มาเป็นยาจกชั่วคืนเดียว แต่เขาก็ลุกขึ้นมาขายแซนวิส แล้วรวยขึ้นมาใหม่ได้

ในอดีตพุทธกาล มียาจกเอาซากหนูไปขายให้คนเลี้ยงแมว ได้เงินมาไปซื้อหญ้าไปขายให้คนเลี้ยงม้า ได้เงินมาไปซื้อน้ำอ้อยไปขายให้
คนเดินทาง จากยาจกกลายเป็นเศรษฐี ได้เหมือนกัน

k.prem เราเชื่อว่าคุณเป็นคนมีความสามารถ คุณเล่นคอมพิวเตอร์ได้ ทำไมไม่ใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่นรับจ้างทำ web
รับจ้างพิมพ์งาน ขายของทาง net โอ๊ยมีงานอีกเยอะ ถ้าคุณไม่คิดว่าต้องแบกหน้าตา

====================

เราเองก็เศร้าไม่แพ้คุณค่ะ เราเองก็สูญเสียคนที่เราแคร์เขามากให้กับคนอื่น เราก็กำลังตกงานเหมือนกัน แต่ เราไม่ยอมร้องไห้
ทั้ง ๆ ที่ในใจ เสียใจ เครียด กังวล ทุกอย่าง แต่ เราเชื่อว่าแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เราเองยังบอกกับเพื่อนด้วยกันว่าไม่เป็นไร
เราไปขายของแบกะดินก็ได้ ทั้งที่ยังนึกไม่ออกว่านับแต่นี้ไป ข้างหน้าจะมีเงินกินข้าวไหมน่ะ คงต้องประหยัด ๆ กันล่ะงานนี้
แล้วพรุ่งนี้ก็คงจะมีอะไรดี ๆ ในชีวิต สู้กันต่อไปตราบใดลมหายใจยังไม่หมด หนทางย่อมมีให้เดินค่ะ

k.prem ต้องนั่งสมาธิบ่อย ๆ น่ะค่ะ ไปวัดบ่อย ๆ อย่าเอาแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน ไปคุยกับคนรู้จัก บ้างทีอาจจะมีคนต้องการคนทำงาน
ในที่ทำงานของเขาก็ได้ ( ความคาดหวังน่ะค่ะ ) แต่ ความจริงคือเราจะได้ใจสงบมากขึ้น เมื่อใจสงบจะเห็นทางออกของปัญหา
และเห็นทางดับทุกข์ได้ค่ะ

เราเชื่อมั่นว่า k.prem จะก้าวผ่านไปได้ แล้วพรุ่งนี้โลกจะสดใสกับคุณค่ะ เรารอคุณกลับมาน่ะค่ะ

[Jeabka]

พักนี้มารกระหน่ำหนักเลย สู้ๆกันน่ะคะ

[usr23182]

ขอเพิ่มอีกนิดน่ะค่ะ ขอเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังอีกนิด อยากบอกว่า ยังมีเราเป็นเพื่อนคุณค่ะ
ในอดีตเห็นองค์พระทั้งหลับตื่นยื่นนั่ง ทุกย่างก้าว วันหนึ่งเจอพายุที่โหมกระหน่ำ ประดาเข้ามาไม่ต่ำกว่า 5-10 เรื่อง ใจที่ตกเครียดกังวล
และร้องไห้ทุกวัน ลืมการรักษาศีล ความสว่างของสมาธิค่อย ๆ ลดลงโดยไม่ทันรู้ตัว มารู้อีกทีหลังจากเกิดเหตุอย่างต่อเนื่อง 7 ปี
สมาธิ มืดสนิท ไม่เหลือแม้แสงหิ่งห้อย เกิดอะไรขึ้น เราได้แต่นั่งร้องไห้ ไปห้องปัญญาก็นั่งสมาธิทั้งน้ำตาไหล ไปวัดนั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่สภาธรรมกายก็นั่งทั้งน้ำตา แต่ไม่เคยท้อ ไม่เคยถอย มืดสนิท เราเริ่มสำรวจตัวเอง ทำไงดีน่ะ ค่ะตื้อเท่านั้นครองโลก
เราเริ่มทิ้งเรื่องทุกข์ที่แบกไว้ ทิ้งที่ละเรื่อง นั่งสมาธิบ่อยขึ้น มาวัดบ่อยขึ้น ประมาณ ปีกว่าเกือบสองปี เริ่มมีแสงสว่าง เริ่มพอนึกหน้าพระออก เริ่มนึกหน้าหลวงปู่ออก เริ่มนึกได้ เริ่มนิ่งได้ และเริ่มสว่างได้ จนถึงวันนี้

k.prem คุณอย่าเพิ่งท้อค่ะ ลูกท้อกินได้ แต่อย่าหมดความพยายามค่ะ สู้กันต่อไหมค่ะ

ทาน ศีล สมาธิ ต่อเนื่องกันค่ะ อย่างที่หลวงพ่อทัตตชีโวท่านบอกว่า
ความสะอาดกายวาจาใจ ในการรักษาศีล ทำให้สมาธิมีความสว่างมาก เมื่อสมาธิสว่างใจสงบ ย่อมเกิดปัญญาเห็นทางพ้นทุกข์
อย่ายอมแพ้น่ะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

เพราะฉะนั้นเมื่อท่านใดยังได้ธรรมไม่มั่นคงอย่าประมาท และ ท่านใดได้ธรรมมั่นคงดีแล้วก็อย่าประมาท มีสิทธิ์ได้ธรรมแล้วตกได้
เหมือนกัน เพราะองค์แห่งศีลไม่บริสุทธิ์ได้น่ะค่ะ ดังเช่นพระเจ้าจักรพรรดิ์ตกสวรรค์เพราะความโลภอยากได้ทรัพย์ของพระอินทร์

อนุโมทนาบุญกับทุกคนค่ะ สาธุ

[usr23182]

ขอเพิ่มอีกนิด องคืแห่งศีล คือ อาวุธที่ใช้สู้กิเลส 3 อย่าง คือ โลภะ โทสะ โมหะ
สมาธิ คือ สนามรบที่ใช้สู้กับกิเลส และ ฆ่ากิเลสได้
ปัญญา จะเห็นทางพ้นทุกข์ เหมือนคนฆ่ากิเลส แล้ว เห็นประตูทางออกไงล่ะ

อย่างที่หลวงพ่อทัตตชีโวท่านบอกว่า เมื่อสมาธิสว่างเหมือนดวงตะวันเรียงเต็มท้องฟ้า จะเห็นกิเลสได้ชัด จะฆ่าปราบกิเลสได้หมด

อย่างพวกเรายังไม่ได้สมาธิขนาดนั้นก็จะได้คือใจสงบ ออกจากทุกข์ได้บางครั้ง เป็นครั้ง ๆ แล้วก็ต้องสู้กับกิเลสต่อไป

ยาวไปหน่อย นาน ๆ ทีโม้ รบกวนทุกท่านแค่นี้ดีกว่า ให้คนมีธรรมะสว่าง ๆ มีคำตอบดี ๆ กว่านี้อีกเยอะเลย สาธุค่ะ

[ณ ๐๗๒]

ลูกๆ อยู่ในสายตาของหลวงพ่อเสมอค่ะ หลวงพ่อบอกว่า แม้จะจำหน้าตาลูกๆ ไม่ได้ แต่ท่านจำ "ดวง" ที่อยู่ตรงศูนย์กลางกายของลูกๆ ได้

เวลาที่ท่านให้พร(วันอาทิตย์) แล้วบอกว่า ให้ทุกคนนั่งพับเพียบ พนมมือ และหลับตา และท่านบอกว่า "ให้ตั้งใจนะลูกนะ" ช่วงเวลานั้นคือเวลาสำคัญ ที่หลวงพ่อจะส่งพรมายังศูนย์กลางกายของลูกๆ ทุกคน


หลวงพ่อ เล่าว่า ฝ่ายดำมาขอ ไม่ให้มีการบวชได้ไม๊ ...คงได้ฟังในรร.อนุบาลฯ
ช่วงนี้ฝ่ายโน้น ก็คงจะพยายามโจมตี เพื่อลดกำลังฝ่ายเรา ไม่ให้มีเวลาไปชวนคนบวช
ที่ผ่านมา เป็นการบวชระยะสั้น ไม่ใช่การบวชเข้าพรรษา ฝ่ายโน้นก็อาจจะโจมตีพอเบาะๆ แต่บุญบวชเข้าพรรษานั้นแรง ฝ่ายโน้นก็ต้องโจมตีหนักเป็นธรรมดา


อันนี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัว ที่ช่วยแก้ปัญหามาแล้ว
แนะนำให้เข้าคอร์สสมาธิ แบบ 7 วัน เป็นอย่างน้อย และขอแนะนำ ให้เริ่มรักษาศีล 8 ด้วย
เพราะสภาพแวดล้อมการเข้าคอร์ส การรักษาศีล และพลังหมู่ จะช่วยให้นั่งสมาธิได้นิ่งขึ้น และให้เอาบุญจากการนั่งสมาธิและรักษาศีลมาอธิษฐานจิต หากบุญนั้นมากพอ เราก็จะสมหวังในสิ่งที่อธิษฐานค่ะ หากไม่แน่ใจว่าบุญนั้นมากพอหรือไม่ ก็ขอแนะนำให้วางแผนการใช้บุญด้วยค่ะ ว่าอะไรสำคัญ เป็นลำดับก่อนหลัง ที่จะใช้ในการแก้ปัญหา หรือผ่านปัญหาที่เจอไปได้ค่ะ

ที่สำคัญ ต้องนึกถึงบุญทุกๆ วัน ยิ่งเกิดปัญหาก็ยิ่งต้องนึกถึงบุญบ่อยๆ และต้องเอาบุญนั้นมาอธิษฐานจิตบ่อยๆ

การนั่งสมาธิ จะทำให้เรามีกำลังใจเข้มแข็ง และเลิกคิดเรื่องไร้สาระ ที่ไม่มีประโยชน์ และทำให้เครียดค่ะ
การนั่งสมาธิ จึงสามารถช่วยให้เราสามารถหาทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้

เวลานั่งสมาธิ อย่ามัวคิดว่าตัวเองนั่งไม่ได้เท่าเก่า อย่าเอาตรงนั้นมาสนใจ สำหรับตอนนี้...ขอให้คุณ prem คิดเพียงแค่ว่า ขอให้ได้นั่งก็พอแล้ว ก็ยังดีกว่าไม่ได้นั่ง ถึงจะนั่งลืมตา นั่งฟุ้ง นั่ง...อะไรก็ตามแต่ ก็ยังดีกว่าไม่ได้นั่งค่ะ

น่าจะทุกๆ คน ที่เคยนั่งสมาธิ ที่ต้องมีบ้าง ที่บางครั้ง เราไม่สามารถนั่งได้ดีเท่าเก่า เพียงแต่ว่าบางครั้งของแต่ละคนนั้น กินระยะเวลาไม่เท่ากัน

สู้ๆ นะคะ ดิฉันก็คิดว่าตัวเองกำลังโดนเหมือนกันค่ะ โดนแบบที่...ถ้ายับยั้งใจไม่ได้ อาจถึงกับหลุดจากวัดไปนานเลยก็ได้ และเพราะถึงยังไง ก็คงรับตัวเองไม่ได้ที่จะเป็นแบบนั้น จึงตั้งใจว่า...ไม่ว่ายังไงก็จะผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปให้ได้
ฉะนั้น เรามาสู้ด้วยกันนะคะ และให้คิดว่า เราต้องผ่านอุปสรรคตรงนี้ไปให้ได้ ต้องเชื่อมั่นว่าเราจะสามารถแก้ปัญหาได้

การทำวัตรเช้า-เย็น ก็มีความสำคัญนะคะ

ขอมอบเพลงนี้ให้ค่ะ แต่งโดยตะวันธรรม
เพลง ไม่มีปัญหา
จงมองปัญหา อย่าให้เป็นปัญหา
มันเป็นเหมือนภาพลวงตา เหมือนไอแดดที่แผดเผา
หลับตาให้สบาย อย่าเอามือก่ายหน้าผากของเรา
ปัญหาไม่ได้มีให้เศร้า แต่มีให้เราแก้มันด้วยปัญญา (แก้มันแก้มันด้วยปัญญา)
เราจะเป็นลูกแกะที่ยืนสั่นเทาต่อหน้าราชสีห์
หรือจะให้เราชสีห์สั่นเทาหน้าเราด้วยความหวาดผวา
นกนางนวลตัวน้อย ที่เหิรลอยอยู่ในนภา
ล้วนแต่มีปัญญา โบยบินข้ามมหานที
บางตัวนั้นมองการณ์ไกล คาบกิ่งไม้ไว้ในปากของมัน
อีกหลายตัวต่างขบขัน มองดูมันว่าบ้าหรือดี
ต่างบินข้ามทะเลไกล บินไม่ไหวก็ร่วงลงนที
ที่ถูกมองว่าบ้าหรือดีต่างก็มีกิ่งไม้พึ่งพา
นอกนั้นต่างจมน้ำตาย แสนเสียดายที่ไม่ใช้ปัญญา
บ้านแสนหลังไม่มีปัญหา ถ้าใช้ปัญญาปัญหาจะหมดไป
จงใช้ปัญญา ปัญหาจะหมดไป

นาทีที่ ๑๔ ค่ะ http://www.dmc.tv/pr...iles/520707.wmv

last edit 15/5/53 3:23

[เด็กผู้น้อย]

ผมเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้มากเลยครับ เพราะผมก็เป็นบ่อย ๆ มันมีปัญหาประดังประเดเข้ามา ทำให้เครียดมาก แม้จะทำใจให้ใสก็ยากยิ่ง อารมณ์ที่จะนั่งสาธิก็ยากมาก ทำได้แค่ทำใจนิ่ง ๆ เวลานั่งสมาธิก็ฝืนนั่งไป 1 นาที 5 นาที 10 นาที เบื่อมากก็เดินไปกำหนดภาวนาไป อ่านการสร้างบารมีของหลวงพ่อไป อ่านอานุภาพคุณยาย หลวงปู่ หลวงพ่อไป ทำให้มีกำลังใจขึ้น พวกเราอยู่ในสายตาของหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายเสมอ แต่เพราะตัวเราเกเร จากการไม่นั่งสมาธิให้ใจใส (ซึ่งยากสำหรับคนกำลังทุกข์มาก) หากเราจูนคลื่นได้ตรงกับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ท่นก็จะช่วยเราได้เร็วขึ้น (แม้จะจูนไม่เจอท่านก็คุ้มครองเราอยู่เสมอ) อย่าไปน้อยใจและหนีหายไปจากหมู่คณะ แม้จะมาวัดไม่ได้ก็ให้ติดตามตรงดาวธรรม หรือวิทยุก็ได้ ร่วมบุญให้สม่ำเสมอ หมั่นตักบาตรกับพระหน้าบาน ทำใจให้ใส (นิ่ง ๆ ให้นิ่งจริง ๆ) ปล่อยใจว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ลืมคำว่าศักดิ์ศรี เกียรติยศ แม้จะมีผลเกิดมาก็ยอมรับสะ อารมณ์มันจะได้สบาย มันช่วยได้นะ เพราะผมเครียดเรื่องหนี้สินแล้วกลัวเสียศักดิ์ศรี เกียรติยศ จนมันหาไม่ได้แล้วก็เลยคิดว่าอะไรจะเกิดมันก็เกิด ใจเลยปล่อยวางความเครียดไปได้เยอะ แต่ก็ยังไม่หมด ยังเครียดเหมือนเดิม แต่เครียดคราวนี้มันไม่เครียดไปถึงจิตใจ
ยังไงก็พยายามนะครับ ทำภารกิจทางโลกให้ดี หากมาวัดไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าน้อยใจ แต่อย่าหนีไปจากหมู่คณะนะครับ
หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย อยู่กับเราเสมอ

[หัดฝัน]

เข้าใจความปรารถนาดีของเพื่อนๆ พอๆ กับที่เข้าใจคุณเปรมนะครับ

คือ คุณเปรมเขาอยู่ต่างประเทศน่ะครับ ไม่ได้อยู่ที่เมืองไทย ดังนั้น หากคุณเปรมฟังเพื่อนๆท่านไหน แนะนำให้ไปวัดบ่อยๆ ก็ให้คุณเปรมเข้าใจว่า หมายถึง ให้ไปที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ต่างแดนบ่อยๆ น่ะครับ แต่ถ้าหากไปอยู่ในประเทศที่ไม่มีศูนย์ปฏิบัติธรรม แนะนำให้โทรศัพท์ไปพูดุคุยกับเจ้าหน้าที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ใกล้ๆ ประเทศของคุณเปรมก็ได้ครับ

อย่าลืมที่ครูไม่ใหญ่พูดเสมอๆ ว่า มีพรรคมีพวก ความสะดวกมันก็มี หากเราได้สร้างสัมพันธ์กับคนในท้องถิ่นไว้มากๆ ก็น่าจะช่วยเราเรื่องตกงานได้ครับ ผมว่า แล้วก็อย่าเลือกงานดังที่เพื่อนๆ บอกมา เป็นต้น

[prem]

k.prem เวลาแต่ละวินาทีผ่านไป ลมหายใจของคุณกำลังหมดลง สักวันคุณก็ต้องตาย คุณควรเอาเวลามาเสียใจหรือเอาเวลามาทำความดี

k.prem คุณเอาเวลาย้อนกลับคืนมาได้ไหม เมื่อเอาเวลาย้อนกลับมาไม่ได้ ทำไมคุณไม่ทำวันนี้ให้คนที่คุณรักแทนที่จะมานั่งเสียใจ
เช่น เอาเวลามานั่งสมาธิและแผ่บุญกุศลให้คนที่เรารักที่เสียชีวิตไปแล้ว ให้เขาได้รับบุญ เวลาที่ผ่านไปเขาคอยให้คุณทำบุญให้เขาไม่ใช่หรือ เขาคอยคุณทำความดีอยู่ไม่ใช่หรือ เพื่อที่เขาจะได้บุญจากคุณ คุณได้รักพี่สาวคุณจริงหรือ ทำไมคุณจึงไม่ทำให้เธอล่ะ

ใจที่เศร้าหมอง เป็นใจที่ไม่มีพลัง ทำบุญอย่างไรญาติได้รับไม่เต็มที่ จะต้องทำบุญด้วยใจที่ผ่องใส และ ถ้ากลางองค์พระได้ยิ่งได้บุญเยอะ
ถ้าคุณเลิกร้องไห้ได้ คุณก็จะเบิกบานค่ะ

..
ทำทุกวันค่ะ รักษาศีล 5, สวดมนต์ และทำทาน นึกถึงความดีที่ได้ทำมากับหมู่คณะ

เวลานั่งสมาธิ หรือทำอะไรก็ตาม จะพยายามเข้ากลางและแผ่ส่วนบุญ/อุทิศส่วนกุศลให้พี่สา และสรรพสิ่งและสรรพสัตว์

คุณได้รักพี่สาวคุณจริงหรือ ทำไมคุณจึงไม่ทำให้เธอล่ะ

ทำทุกนาทีเลยค่ะ

ถ้าคุณไม่คิดว่าต้องแบกหน้าตา หัวโขนเกียรติยศ มีงานให้คุณทำอีกเยอะเลย
ขายผ้าเช็ดเท้า ก็มีเงินได้ ขายเสื้อผ้าเก่าที่ไม่ใช้แล้ว ก็มีเงินได้ ขายโอเลี้ยง ก็มีเงินได้ ถ้าคุณไม่เลือก คุณก็มีอาชีพได้ค่ะ
เราเห็นคนหลายคนมีฝีมือในงานต่าง ๆ เช่นทำกับข้าวขาย ถักผ้าพันคอขาย ขายถุงเท้า ขายงานฝีมือวาดภาพ หรืองานประดิษฐ์ต่าง ๆ,k.prem เราเชื่อว่าคุณเป็นคนมีความสามารถ คุณเล่นคอมพิวเตอร์ได้ ทำไมไม่ใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่นรับจ้างทำ web
รับจ้างพิมพ์งาน ขายของทาง net โอ๊ยมีงานอีกเยอะ ถ้าคุณไม่คิดว่าต้องแบกหน้าตา

ค่อนข้างแรงนิดนึงนะคะ การวิเคราะห์บรรทัดนี้ อยากจะขอพื้นที่ตรงนี้อธิบายนิดนึงว่า ประเทศนี้เค้าเป็นพวก conservative และลึกๆ คือ กีดกันต่างด้าวมากๆ ตอนนี้เปรมกำลังเร่งเรียนภาษาของเค้าและหางานทำไปเรื่อยๆ เคยได้เข้าสัมภาษณ์มาหลายที่แล้วก็ยังไม่ได้รับการตอบรับแต่อย่างใดค่ะ ไม่ได้ว่าเลือกงานหรืออย่างใด แต่อยากได้งานที่เป็นสัมมาอาชีวะ ไม่อยากทำงานที่เค้าเสนอให้คือ ทำงานร้านอาหารที่ต้องมีการเสิร์ฟไวน์, เบียร์ คือวิถีคนที่นี่เค้าจะวนๆ เวียนๆ อยู่กับของพวกนี้ ในร้านอาหารทุกที่ก็ต้องมีไวน์เป็นโลโก้ งานนี้ต้องตัดไปโดยปริยายค่ะ จะว่าเลือกงานก็คงจะไม่ผิดค่ะ ยอมรับอย่างตรงๆ ค่ะ..

k.prem คุณอย่าเพิ่งท้อค่ะ ลูกท้อกินได้ แต่อย่าหมดความพยายามค่ะ สู้กันต่อไหมค่ะ...เราเองก็เศร้าไม่แพ้คุณค่ะ เราเองก็สูญเสียคนที่เราแคร์เขามากให้กับคนอื่น เราก็กำลังตกงานเหมือนกัน แต่ เราไม่ยอมร้องไห้
ทั้ง ๆ ที่ในใจ เสียใจ เครียด กังวล ทุกอย่าง แต่ เราเชื่อว่าแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เราเองยังบอกกับเพื่อนด้วยกันว่าไม่เป็นไร
เราไปขายของแบกะดินก็ได้ ทั้งที่ยังนึกไม่ออกว่านับแต่นี้ไป ข้างหน้าจะมีเงินกินข้าวไหมน่ะ คงต้องประหยัด ๆ กันล่ะงานนี้
แล้วพรุ่งนี้ก็คงจะมีอะไรดี ๆ ในชีวิต สู้กันต่อไปตราบใดลมหายใจยังไม่หมด หนทางย่อมมีให้เดินค่ะ

k.prem ต้องนั่งสมาธิบ่อย ๆ น่ะค่ะ ไปวัดบ่อย ๆ อย่าเอาแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน ไปคุยกับคนรู้จัก บ้างทีอาจจะมีคนต้องการคนทำงาน
ในที่ทำงานของเขาก็ได้ ( ความคาดหวังน่ะค่ะ ) แต่ ความจริงคือเราจะได้ใจสงบมากขึ้น เมื่อใจสงบจะเห็นทางออกของปัญหา
และเห็นทางดับทุกข์ได้ค่ะ

เราเชื่อมั่นว่า k.prem จะก้าวผ่านไปได้ แล้วพรุ่งนี้โลกจะสดใสกับคุณค่ะ เรารอคุณกลับมาน่ะค่ะ

ยังไม่ได้หายไปไหนค่ะคุณ ยังอยู่ตรงนี้ นั่งหน้าจอคอมพ์ ฟังหลวงพ่อทุกวัน ไม่ได้หายไปหรอกค่ะ นี่ก็เพิ่งกลับจากเมืองไทยไปงานวันที่ 22 เมษา ยังไปสร้างองค์พระอยู่เลยค่ะ ไม่ได้บอกว่าท้อนะคะ แต่เหนื่อยกับอะไรที่นี่เท่านั้น แล้วที่ร้องไห้คือ อ่านหนังสือของคุณโค้กแล้วมันปลิ้มและรู้สึกว่า เราจะต้องเข้มแข็งให้ได้อย่างหลวงพ่อ, และตอนนี้ก็คิดว่าเค้ากำลังบีบเรา ให้เราหวั่นไหวและฟุ้งซ่าน ค่ะ
เพื่อนที่นี่ก็ต่างชาติทั้งนั้นค่ะคุณ ไปวัดบ่อยๆ ไม่ได้หรอกเพราะวัดอยู่ห่างจากที่นี่ 200 กว่าโล จะไปก็งานข้าวพระ และก็หากว่าวัดมีงานอะไรก็จะไปช่วยค่ะ ก็อาศัยฟังอนุบาลฯ และอ่านหนังสือ และนั่งสมาธิไปทุกๆ วัน ทำค่ะ ทำทุกวัน

[มะลิแก้ว]

เคยได้อ่านที่ K.เปรม ตอบหลายกระทู้ อยู่เหมือนกัน เชื่อว่าเป็นผู้หนึ่งที่มีปัญญาสามารถสั่งสอนตนได้ แต่เมื่อประสบปัญหาบางครั้งใจอาจอ่อนแอลงไปบ้าง เมื่อปล่อยเวลาผ่านไปสักระยะ เชื่อว่า k.เปรม จะกลับมาได้เหมือนเดิมและแกร่งกว่าเดิมค่ะ ประคองสติไว้ สู้..สู้.. เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ.....

[ดินสอแห่งธรรม]

...ดีจัง มีเพื่อนๆเป็นห่วงมากมาย แค่นี้ก็ดีใจได้แล้วจ้า หรือถ้าให้ใจสบายก็ต้องทำทานเยอะๆ เช่น เลี้ยงข้าวผมสักมื้อ

[usr23182]

K.PREM
เราไม่ทราบค่ะว่าคุณอยู่เมืองนอก อ่านที่คุณตอบมา ก็แสดงว่าคุณคิดได้ และ มีการทำในสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว ดีใจด้วยค่ะ
อย่างนี้พวกเราก็หมดห่วงคุณแล้วสิ อย่างนี้ต้องบอกเหมือนคุณดินสอแห่งธรรมแล้วล่ะ ไว้คุณมีงานทำแล้วมาเลี้ยงข้าวพวกเราดีไหมค่ะ

55555 แหย่เล่นค่ะ คลายเครียด

สิ่งใดที่เขียนมาแล้วไม่ถูกใจ ก็อโหสิกันแล้วกันค่ะ

คำพูดนับล้าน ล้วนแปลความหมายได้หลายล้านความหมาย แต่ มีเพียงเจตนาเท่านั้นที่ตรงที่สุด

ดีใจกับคุณด้วยค่ะ ที่เข้มแข็ง

[แก้วใสปิ๊ง]

จำได้ว่าเคยคุยกับk.เปรมว่าใช้เวลาหลายชั่วโมงเหมือนกันใช่มั้ยครับ
ถ้าจะต้องเดินทางมาศูนย์สาขา...
เพื่อนๆนรอ.ฝันในฝันฯมาให้คำแนะนำและกำลังใจกันมากมายเลย
มาร่วมเป็นกำลังใจด้วยครับ
คุณเปรมเป็นผู้โชคดีมากนะครับ...ที่เคยได้เห็นองค์พระ!
ตัวผมเองมีโอกาสได้เข้าวัดครั้งแรกตั้งแต่5ขวบ ติดตามเข้าวัดกับ
ครอบครัวมาตลอด มีช่วงที่ห่างๆวัดไปบ้างก็ไม่เยอะ พอตอนอายุครบ20
ได้บวชธรรมทายาทภาคฤดูร้อน ได้ช่วยงานชมรมพุทธฯ ได้มาบวชอีกรอบ
ตอนรุ่นกองพล7000ตำบล แต่เชื่อมั้ยครับ..ผมยังไม่เคยได้เห็นองค์พระ(ในกลาง
ท้อง)เลยสักครั้ง!
ที่k.เปรมบอกว่านึกถึงบุญแล้วไม่ปลื้ม...ผมขอแนะนำนิดนึงนะครับ ให้ลองนึกให้
เห็นภาพบุญนั้นๆที่กลางท้องนะ ถึงผมจะมีผลการปฏิบัติธรรมไม่ดีเท่าไหร่แต่อาศัย
ว่าเป็นคนที่ปลื้มง่ายครับ แค่นึกถึงบุญบางอย่างที่เราเคยทำหรือคิดจะทำ...นิ่งๆที่
กลางท้องสักพัก ก็จะรู้สึกเย็นวูบขึ้นมาที่072เลย ขนลุกซู่ชูชัน ไม่ยากนะครับลอง
ทำดูแม้จะยังไม่สว่าง แต่มันจะเป็นสุขแบบเย็นๆนุ่มๆที่อธิบายให้คนอื่นๆเข้าใจได้ยาก
สู้ๆครับ....แล้วเดี๋ยวมันจะผ่านพ้นไป

[prem]

กราบอนุโมทนาบุญกัลฯ ทุกท่านด้วยนะคะ สาธุๆๆ
..
คำแนะนำดีดีของทุกท่าน จะเป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่จะทำให้ ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้าในบอร์ดนี้ รู้สึกถึงพลังแห่งมิตรภาพในฐานะที่เราเป็นลูกพระธัมฯ หลานหลวงปู่, หลานคุณยายฯ เหมือนกัน มีแนวทางในการดำเนินชีวิตเหมือนกัน มีเป้าหมายเดียวกัน และมีพ่อองค์เดียวกัน

ยอมรับว่า..บางครั้งที่เราอ่อนแอ ไม่ว่าจะเป็นการเจ็บไข้ ได้ป่วย, ภาวะที่เค้ากำลังใส่ผังให้เราพอดี บุญอาจจะหย่อนลงไป หรือช่วงไหนที่มีเรื่องราวให้เราได้คิด ได้ทำมากๆ บางทีเราเอาใจไปรู้สึกกับสิ่งเหล่านั้นด้วย
(คือช่วงที่โพสต์นี่ เป็นไข้หวัดเล่นงานค่ะ ประกอบกับอากาศที่นี่เปลี่ยนแปลงทุกๆ ช่วงเลย)

วิธีที่ดีที่สุดของคนที่อยู่ไกลวัดแบบนี้ หรือ ห่างไกลจากศูนย์ฯ แบบเปรมนี่ - เปรมว่าการโพสต์บนบอร์ดแบบนี้น่าจะเป็นทางออกที่ดี อย่างน้อยเปรมก็ได้ข้อคิดดีดีมากมาย ทั้งที่ดีมากและเราเอาไปใช้ได้ และดีสำหรับคนอื่นที่กำลังประสบปัญญาแบบเดียวกันกับเราอีก

..

K.PREM
เราไม่ทราบค่ะว่าคุณอยู่เมืองนอก อ่านที่คุณตอบมา ก็แสดงว่าคุณคิดได้ และ มีการทำในสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว ดีใจด้วยค่ะ
อย่างนี้พวกเราก็หมดห่วงคุณแล้วสิ อย่างนี้ต้องบอกเหมือนคุณดินสอแห่งธรรมแล้วล่ะ ไว้คุณมีงานทำแล้วมาเลี้ยงข้าวพวกเราดีไหมค่ะ

55555 แหย่เล่นค่ะ คลายเครียด

สิ่งใดที่เขียนมาแล้วไม่ถูกใจ ก็อโหสิกันแล้วกันค่ะ

คำพูดนับล้าน ล้วนแปลความหมายได้หลายล้านความหมาย แต่ มีเพียงเจตนาเท่านั้นที่ตรงที่สุด

ดีใจกับคุณด้วยค่ะ ที่เข้มแข็ง

สำหรับคุณ usr23182

เปรมไม่ได้โกรธเคืองอะไรคุณนะคะ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องขออโหสิกรรมกันก็ได้ ที่บอกว่า คุณใช้คำพูดที่แรงสำหรับเปรมนั้น เปรมพูดไปตามที่ตัวเองรู้สึก บางที ก่อนที่เราจะโพสต์ตอบอะไรไปนั้น เราต้องตรองและประครองสติของเราให้ดี อ่านในสิ่งที่เค้าโพสต์หลายๆ รอบ และวิเคราะห์ถึงเหตุและผลก่อน ก่อนที่เราจะให้คำแนะนำ

เพราะว่าอะไรทราบมั้ยคะ..เพราะว่า คนเราเวลาพูด/เขียนอะไรออกไปในโมเม้นท์นั้น อารมณ์เราอาจจะแบบต่อเนื่อง จึงเขียนไปไม่ยั้ง และไม่ทันได้กรองคำ พอตบแป้น Enter ลงไปเท่านั้น สิ่งที่เราหมายจะสื่อให้ผู้รับอีกอย่าง/ผู้รับอาจจะแปลความหมายไปอีกอย่าง หากเราอยากจะสื่อความหมายแบบใด ก็เพียงพูดให้ชัดเจน เขียนให้ชัดเจนไม่ดีกว่าหรือคะ ดีกว่าว่า เราจะสอนคนด้วยความหมายอีกอย่าง แต่เรากลับพูด/เขียนออกไปอีกอย่าง เพราะในอารมณ์ของคนที่เค้ากำลังเครียดๆ หรือหวั่นไหว และแม้แต่เกิดอาการฟุ้งซ่าน ผิดหวังเสียใจกับเรื่องบางอย่างนั้น เอาคำพูดแบบฮึกเหิมไปใช้ ก็อาจจะผิดพลาดไปได้ค่ะ

เข้าใจว่า คุณมีเจตนาดี และหวังดี และขอรับไว้ค่ะ - และอย่างที่บอกไว้บรรทัดบนๆ นะคะว่า หากคุณมีเจตนาเช่นไรกับใคร แสดงออกมาเช่นนั้นดีกว่ามั้ยคะ เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดและเสียความรู้สึกกันในภายหลัง


ขอบพระคุณทุกๆ ท่านอีกครั้งค่ะ

เปรม

[ตะกร้าอีกใบ]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[chalee]

อืม เป็นครั้งแรกค่ะที่อยากร่วมพูดคุยด้วยคน นั่งอยู่หน้าเครื่องมาหลายครั้ง แล้วก็แวะเวียนมาเยี่ยมชมที่นี่มากคราว ยอมรับว่าเหมือนเดินเข้ามาในกลุ่มพี่น้อง ที่หลากหลายลีลาจริงๆ ค่ะ ไม่ได้อยู่เมืองนอก แต่อยู่ในกรุงสยามของเรานี่แหละ อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล ถ้าเราห่างจากกัลยาณมิตร รู้สึกขอบคุณที่ได้อ่านหลายๆ ความรู้สึกตรงนี้จังค่ะ

เข้าใจและซาบซึ้งอารมณ์เจ้าของกระทู้มากๆ ค่ะ แต่คงไม่เทียบเท่าเจ้าของกระทู้ เพราะต่างอารมณ์ต่างสถานที่ และต่างวิกฤติการณ์ แต่รู้สึกถึงความเป็นบุคคลสำคัญของทุกคนที่ถูกเอาใจใส่จากฝ่ายตรงข้ามจังเลย เพราะเขาเห็นความสำคัญของกำลังของหลวงพ่อมังคะ จึงได้พยายามสอยเก็บไปเรื่อยๆ ถ้าไม่สำคัญแต่ละคนจะไม่โดนมัดมือมัดเท้ากันอยู่อย่างนี้แน่ ตอนนี้เป็นกล้วยปิ้งกันหมดหรือยังคะนี่

ดูแม้แต่คนโพศเองเถอะค่ะจะนอนเฉยๆ ก็ไม่พ้นจะโดนเล่นงาน จะอยู่นิ่งๆ ก็ไม่ยอมปล่อยมือ ด้วยความหงุดหงิดรำคาญ ด้วยรักสงบอย่างที่สุด ฉันอยู่ของฉัน ค่อยๆ ทำบุญไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่ละเว้น เห็นทีต้องหันหน้าลุยกันเลย แต่งานลุยของพระพุทธองค์ก็คือหยุด หยุดนิ่งเฉยๆ ใครจะทำไร มันจะไปแน่กว่าลูกของหลวงพ่อได้นะ เออแน่ะ มีการยกยอตัวเองด้วย แต่ว่านะ ถ้าหิวมันก็หยุดไม่ไหว มันหมดแรงจริงๆ ก็ต้องกินไปก่อน โหย เขียนไงดี เอาเป็นว่า ให้มีแรงก่อน กองทัพเดินด้วยท้อง กินเสร็จ ค่อยมานั่ง ถ้าปวดหมอง ก็ต้องหลับก่อน ค่อยว่ากัน อือ เป็นอย่างนี้แหละ หลายรอบ เลยไม่ค่อยเหมือนผู้ชนะศึกทั้งหลาย ที่เขาโลดลิ่วออกหน้าไปเยอะ แต่อารมณ์ก็พอผ่อนคลายได้บ้าง คนเรามันจะเลิศไปหมดในทันทีได้ไงเนอะ

ปกติเป็นคนใจร้อนค่ะ อยากทำไรต้องให้ได้ทันที พอมีโน่นนี่มา ยิ่งขัดใจ ขัดอารมณ์ โห ในที่สุดก็ต้องหยุดตัวเอง โทษฐานที่ไม่ขยันทำทานมาแต่ปางก่อนนั่นเอง ปางนี้ก็ต้องอดทน และหาหนทางทำทานให้ได้แม้เพียงเล็กน้อย เขาเรียกงานเข้าน่ะค่ะ ให้ตัวเองหงุดหงิดเรื่อย อย่าว่าแต่นั่งสมาธิเลย มันทั้งฟุ้งทั้งซ่านดีแท้ เขาให้เขียนไม่เยอะใช่ไหมคะนี่ เดี๋ยวโพสใหม่อีกรอบดีกว่า อยากจะบอกว่าคนสำคัญของหลวงพ่อไงก็โดนแน่แช่แป้ง

[รัก แล้ว ทุกข์]

ทุกข์เหมือนกันนครับ
ผมก็ทุกข์เหมือนกับคุณ
เราเป็นเพื่อนทุกข์กันนะครับ
ผมว่าทุกคนทุกข์กันหมดแหละ
จะมากจะน้อยแค่ไหนเท่านั้นเองนะครับ
สู้ๆๆจะได้ทุกข์น้อยลงหน่อย
ไปวัดบ่อยๆเอาใจอยู่ในบุญบ่อยๆ
ฟังหรือดูธรรมเทศนาบ่อยๆ
ความทุกข์มันก็จะค่อยๆจางลง

[Poti]

อ่านกระทู้ของ กัลฯ PREM หลายครั้ง เข้าใจว่าอยู่ต่างประเทศ
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้มีกำลังใจที่เข้มแข็ง ต้องสู้ต่อไป
ลูก ๆ ทุกคนอยู่ใน ๐๗๒ ของพ่อเสมอ สู้ สู้
คำพ่อ....
อุปสรรคแค่นี้ ก็แค่นี้
อุปสรรคแค่นี้ สักแค่ไหน
อุปสรรคแค่นี้ สักเท่าใด
อุปสรรคแค่ไหน ใจคิดเอง

[prem]

อืม เป็นครั้งแรกค่ะที่อยากร่วมพูดคุยด้วยคน นั่งอยู่หน้าเครื่องมาหลายครั้ง แล้วก็แวะเวียนมาเยี่ยมชมที่นี่มากคราว ยอมรับว่าเหมือนเดินเข้ามาในกลุ่มพี่น้อง ที่หลากหลายลีลาจริงๆ ค่ะ ไม่ได้อยู่เมืองนอก แต่อยู่ในกรุงสยามของเรานี่แหละ อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล ถ้าเราห่างจากกัลยาณมิตร รู้สึกขอบคุณที่ได้อ่านหลายๆ ความรู้สึกตรงนี้จังค่ะ

ขอบพระคุณมากสำหรับข้อความที่เป็นกำลังใจให้กันนะคะ ขอกราบอนุโมทนาบุญซึ่งกันและกันค่ะ "โลกนี้ ขาดกัลยาณมิตรไม่ได้นะคะ"

..

เข้าใจและซาบซึ้งอารมณ์เจ้าของกระทู้มากๆ ค่ะ แต่คงไม่เทียบเท่าเจ้าของกระทู้ เพราะต่างอารมณ์ต่างสถานที่ และต่างวิกฤติการณ์ แต่รู้สึกถึงความเป็นบุคคลสำคัญของทุกคนที่ถูกเอาใจใส่จากฝ่ายตรงข้ามจังเลย เพราะเขาเห็นความสำคัญของกำลังของหลวงพ่อมังคะ จึงได้พยายามสอยเก็บไปเรื่อยๆ ถ้าไม่สำคัญแต่ละคนจะไม่โดนมัดมือมัดเท้ากันอยู่อย่างนี้แน่ ตอนนี้เป็นกล้วยปิ้งกันหมดหรือยังคะนี่

คิดว่า..น่าจะเป็นเช่นนั้นแลนะคะ ฉากหลังเค้าคงเห็นว่า เรากำลังจะทำงานสำคัญให้กับหลวงพ่อฯ เค้าเลยสกัดดาวรุ่ง ทำให้เราจนแต้ม ขยับไปทางไหนก็มีแต่ความตึงเครียด เพราะเค้าทำทางนี้ไม่ได้ เค้าก็มาทำอีกทาง สร้างความกดดันให้เรา ให้เราหมดกำลังใจ ท้อแท้..แต่ไม่ท้อนะคะ ไม่ท้อ และยังไม่เป็นกล้วยปิ้งค่ะ เป็นไข่ต้มเฉยๆ (ดีซะอีก เพิ่มคุณค่าทางโภชนาการ แถมเก็บไว้กินได้นานเมื่อแช่ตู้เย็น) ;-)..คงกลัวว่าเราจะมีกำลังมากเกินไปในการที่จะเผยแผ่วิชชาธรรมกายและโครงการอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายที่ศูนย์ทางนี้ กำลังคิดจะทำเพื่อสร้างสันติและฟื้นฟูศีลธรรมโลกต่อยอดจากวัดใหญ่ค่ะ

เปรมคิดเห็นเป็นเช่นนี้นะคะ...(พอดี ตอนนี้ ใจเข้มแข็งมากขึ้นคะ อาการไข้ก็หายเป็นปกติแล้ว และเอาตัวเองออกมาจากปัญหาแล้ว ทุกอย่างก็โอเคขึ้นค่ะ)

..

ดูแม้แต่คนโพศเองเถอะค่ะจะนอนเฉยๆ ก็ไม่พ้นจะโดนเล่นงาน จะอยู่นิ่งๆ ก็ไม่ยอมปล่อยมือ ด้วยความหงุดหงิดรำคาญ ด้วยรักสงบอย่างที่สุด ฉันอยู่ของฉัน ค่อยๆ ทำบุญไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่ละเว้น เห็นทีต้องหันหน้าลุยกันเลย แต่งานลุยของพระพุทธองค์ก็คือหยุด หยุดนิ่งเฉยๆ ใครจะทำไร มันจะไปแน่กว่าลูกของหลวงพ่อได้นะ เออแน่ะ มีการยกยอตัวเองด้วย แต่ว่านะ ถ้าหิวมันก็หยุดไม่ไหว มันหมดแรงจริงๆ ก็ต้องกินไปก่อน โหย เขียนไงดี เอาเป็นว่า ให้มีแรงก่อน กองทัพเดินด้วยท้อง กินเสร็จ ค่อยมานั่ง ถ้าปวดหมอง ก็ต้องหลับก่อน ค่อยว่ากัน อือ เป็นอย่างนี้แหละ หลายรอบ เลยไม่ค่อยเหมือนผู้ชนะศึกทั้งหลาย ที่เขาโลดลิ่วออกหน้าไปเยอะ แต่อารมณ์ก็พอผ่อนคลายได้บ้าง คนเรามันจะเลิศไปหมดในทันทีได้ไงเนอะ

ปกติเป็นคนใจร้อนค่ะ อยากทำไรต้องให้ได้ทันที พอมีโน่นนี่มา ยิ่งขัดใจ ขัดอารมณ์ โห ในที่สุดก็ต้องหยุดตัวเอง โทษฐานที่ไม่ขยันทำทานมาแต่ปางก่อนนั่นเอง ปางนี้ก็ต้องอดทน และหาหนทางทำทานให้ได้แม้เพียงเล็กน้อย เขาเรียกงานเข้าน่ะค่ะ ให้ตัวเองหงุดหงิดเรื่อย อย่าว่าแต่นั่งสมาธิเลย มันทั้งฟุ้งทั้งซ่านดีแท้ เขาให้เขียนไม่เยอะใช่ไหมคะนี่ เดี๋ยวโพสใหม่อีกรอบดีกว่า อยากจะบอกว่าคนสำคัญของหลวงพ่อไงก็โดนแน่แช่แป้ง

สำหรับเปรม เปรมมองว่า จริงๆ แล้ว เบื้องหลังนั่นหน่ะ เอาเข้าจริงๆ เค้าก็ทำอะไรเราไม่ได้ ยิ่งเค้ารุกมากเท่าไหร่ เราก็ต้องสู้มากเท่านั้น เปรมจำคำสอนของคุณยายฯ ได้ติดใจ ติดตรึงเข้าไปในกลางใจว่า "สู้ก็ตาย..ไม่สู้ก็ตาย - สู้ดีกว่านะ" ก็จดจำคำนี้แหละค่ะ เป็นแรงกำลังใจให้กับตนเองทุกอนุวินาที แม้เหนื่อยล้า แต่ไม่เคยถอย ไม่เคยคิดจะหยุดการหยุดใจแม้แต่วันเดียว ไม่ได้นั่งเข้าที่--ก็นอนเข้าที่ค่ะ


เรามาเป็นกำลังใจให้กันและกันดีกว่านะคะพี่น้องลูกพระธัมฯ

[ณ ๐๗๒]

สำหรับเปรม เปรมมองว่า จริงๆ แล้ว เบื้องหลังนั่นหน่ะ เอาเข้าจริงๆ เค้าก็ทำอะไรเราไม่ได้ ยิ่งเค้ารุกมากเท่าไหร่ เราก็ต้องสู้มากเท่านั้น

อันนี้จริงเลยค่ะ
เมื่อเราหยุดใจได้ เค้าก็ทำอะไรเราไม่ได้ค่ะ แต่ว่าอย่าเผลอเชียวค่ะ เพราะเค้าคอยจ้องอยู่